MARTES 3 NOVEMBRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E
DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
Antonte
celebramos a festa de Todos os Santos. Nese día lembramos a todas as persoas de
todos os pobos e razas que pasaron e viviron como verdadeiros cristiáns ao
longo de toda a súa vida axudando aos demais, compartindo o que tiñan cos
demais, superando as diferenzas entre razas e nacións. Eles poden estar
satisfeitos ao final da súa vida polo que fixeron. Por iso a Igrexa lémbraos
neste día e celebra a súa festa.
Onte
lembramos dun modo especial a todas esas persoas que se preocuparon por nós e
de que un modo oficial non foron recoñecidas como santas pero que foron santas
na súa vida. Entre elas atópanse os seres defuntos dos nosos pobos e familias.
Para os que temos fe o día de todos os santos quere ser unha homenaxe e un
recoñecemento a todas as persoas que teñen sido para nós auténticas e
verdadeiras testemuñas de entrega e xenerosidade. Nas súas vidas vemos
expresada a posibilidade de facer do proxecto de Xesús unha maneira de ser
feliz e de facer felices aos demais. Daquela, é un día para o recoñecemento
agradecido do moito que temos aprendido de tantas persoas, na maioría das veces
anónimas e sen presenza nin pretensión de aparecer nos programas de televisión
de máis audiencia.
Quen pasa facendo o ben non necesita nin ser famoso nin
aparecer nos medios de comunicación, senón que o seu paso é calado e entregado
a poñer sorriso e corazón quente aos desherdados deste mundo, tan sobrado de
tantas cousas, e tan falto de amor e tempo para os demais.
Fagamos memoria agradecida do testemuño de vida de todos os
homes e mulleres que sen facer barullo nos deixarona súa entrega xenerosa pola
que, inda sen estar no calendario, son para nós exemplos de santidade.
NOSOPAI
MÉRCORES 4 NOVEMBRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
ORACIÓN: MIRADA ESPERANZADA
Axúdanos, Señor, a que os nosos ollos sexan misericordiosos, para que
endexamais desconfiemos ou xulguemos segundo as aparencias, senón que busquemos
o fermoso na alma do noso próximo e acudamos a axudarlle.
Axúdanos, Señor, a que os nosos oídos sexan misericordiosos, para que
teñamos en conta as necesidades do noso próximo e non sexamos indiferentes aos
seus sufrimentos e queixas.
Axúdanos, Señor, a que a nosa lingua sexa misericordiosa, para que
endexamais falemos negativamente do noso próximo, senón que sempre teñamos unha
palabra de consolo e perdón para todas as persoas.
Axúdanos, Señor, a que as nosas mans sexan misericordiosas e estean
cheas de boas obras, para que lle saibamos facer ao noso próximo exclusivamente
o ben e carguemos sobre nós as tarefas máis difíciles e penosas.
Axúdanos, Señor, para que os nosos pés sexan misericordiosos, vencendo
a propia fatiga e cansazo. O repouso
verdadeiro está no servizo ao próximo.
Axúdanos, Señor a que o noso corazón
sexa misericordioso, para que sintamos todos os sufrimentos do noso próximo. A
ninguén lle negaremos o noso corazón.
Que a túa
misericordia, Señor, repouse en nós. AMÉN
XOVES 5 NOVEMBRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
BOTADE A REDE!
Estaban xuntos Simón Pedro, Tomás o xemelgo, os fillos de
Zebedeo e outros discípulos. Nisto dixo Pedro: - Vou pescar.
Os outros dixeron: - Imos contigo
Saíron xuntos e subiron a unha barca; pero aquela noite
non lograron pescar nada. Ao aclarar o día, presentouse Xesús na beira do lago,
pero os discípulos non o recoñeceron (Xn 21, 2-4)
...
Durante o curso dous profesores
atopábanse charlando na porta do colexio. Que se as praias estaban sucias, que
se o neno se fixo unha escordadura, que vaia colas se forman nos
supermercados... O caso é que a conversación se foi alargando ata que un deles,
mirando repetidas veces o reloxo, díxolles: - Chegou a hora de poñer “o traxe
de faena”, non vos parece? Os demais asentiron e de inmediato empezaron a
preparar, coa mesma ilusión do comezo de curso todo o material necesario para
que as clases fosen o mellor posible.
Ao pouco tempo chegaron os
alumnos e con eles Xesús, pero non o recoñeceron e enseguida empezaron a
desilusionarse e acabaron por tirar a toalla.
Xesús díxolles: - Raparigos,
Pescastes algo?
Eles contestaron: - Non
El díxolles: - Botade a rede á
beira dereita da barca e pescaredes.
Eles botárona, e a rede encheuse
de tal cantidade de peixes que non podían movela (Xn 21, 5-6)
Os mesmos educadores, os
mesmos mozos, a mesma ilusión e tamén as mesmas dificultades. Unha única diferenza:
neste curso temos a posibilidade de recoñecer a Xesús e, ante os medos, a
desesperanza, podemos botar a rede de Xesús: a rede da valentía, da
creatividade, dos soños, do traballo ben feito, de tentalo as veces que sexa
necesario.
Se somos capaces de botar dun
modo orixinal estas redes seguro que pescamos algo. De nós, depende!
NOSOPAI
VENRES 6 NOVEMBRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
No campo de refuxiados hai uns
catro mil nenos. Miles de nenos vestidos, ou mellor dito, cubertos con farrapos
e todos descalzos, constitúe un espectáculo inimaxinado.
Son moitas cousas novas que se
amontoan e moitas as preguntas que lle xorden a un. As respostas non se atopan
facilmente.
Como comprender a dor que se
esconde neses millóns de refuxiados, que non teñen enriba máis que o recordo
dunha terra e unha casa perdida, e a perda tamén de millóns de persoas? Como
sanar as feridas do odio e a vinganza despois de vivir tanta violencia e morte?
Non o sei. Pero o que si é certo é que a nosa oración é unha luz de esperanza.
PERCIBO QUE SON LUZ
Se durante o día de hoxe
tentas ser amable, tratar a cada persoa coma se fose especial, escoitando os
problemas da xente, preocupándote por eles sen mostrar nervios nin présa,
decataraste de que a túa
presenza no grupo será como unha luz, e sorprenderaste ao comprobar que todos,
ata os máis duros, necesitan de ti.
Atréveste a comprobalo?
ORACIÓN
Grazas, Señor, porque ás veces
descubro que hai xente
que me aprecia e sente ben ao
meu lado.
Gustaríame vivir e transmitir
este estilo de vida,
baseado na vida sinxela, o
espírito de familia,
o traballo e a autenticidade
do amor que fai sentirse ben
e quererse como irmáns. AMÉN
