LUNS, 24 de abril
+ No nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo. Amén
A XUSTIZA e a PAZ bícanse
Preparámonos para
vivir un intre de recollemento e oración...
Buscamos a postura
mellor para vivir ese diálogo con Deus e aprender a descansar en Deus...
SABER QUE DEUS AMA,
FORTALECE, RENOVA, PACIFICA...
El coñece todas as
nosas inquietudes, pero é a nós a quen nos toca podelas depositar aos seus pés
Imaxinamos que nese
silencio do noso interior abrimos ben a porta de todo o noso ser...
Vivimos desde o
silencio, esta actitude de apertura total a Deus e con actitude de recollemento
escoitamos a Palabra de Deus.
Lectura do santo Evanxeo segundo San Xoán (20, 19-31)
Á noitiña daquel día,
o primeiro da semana, estaban os discípulos nunha casa coas portas pechada, por
medo aos xudeus. E nisto entrou Xesús, púxose no medio e díxolles:
- Paz a vós.
E dicindo isto,
ensinoulles as mans e o costado. E os discípulos enchéronse de alegría ao ver
ao Señor. JXesús repetiu:
Paz a vós. Como o Pai
me enviou, así tamén vos envío eu.
E dito isto, exhalou
o seu alento sobre eles e díxolles:
- Recibide o Espírito
Santo; a quen lles perdoes os pecados, quedan perdoados; a quen llos reteñas,
quedan retidos.
Tomás, un dos doce,
chamado O Xemelgo, non estaba con eles cando veu Xesús. E os outros discípulos
dicíanlle:
- Vimos ao Señor.
Pero el contestou:
- Se non vexo nas
súas mans o sinal dos cravos, se non meto o dedo no buraco dos cravos e non
meto a man no seu costado, non o creo.
Aos oito días estaban
outra vez dentro os discípulos e Tomás con eles. Chegou Xesús, estando pechadas
as portas, púxose no medio e dixo:
- Paz a vós.
Logo dixo a Tomás:
- Trae o teu dedo,
aquí tes as miñas mans; trae a túa man e métea no meu costado; e non sexas
incrédulo, senón crente.
Contestou Tomás:
- Señor meu e Deus
meu!
Xesús díxolle:
- Porque me viches
criches? Ditosos os que crean sen ver.
Moitos outros signos,
que non están escritos neste libro, fixo Xesús á vista dos discípulos. Estes
escribíronse para que creades que Xesús é o Mesías, o Fillo de Deus, e para
que, crendo, teñades vida no seu Nome.
Palabra de Deus
Reflexión:
É digna de
contemplación a “pedagoxía de Xesús” co incrédulo Tomás, unha ensinanza nos
nosos procesos de maduración na fe nos que tantas veces quixésemos éxitos
rápidos e fáciles.
De entrada, Xesús non
se ofende pola inicial incredulidade de Tomás e dálle unha nova oportunidade. Sen precipitación, aos oito días, dálle tempo
a Tomás para que faga o seu proceso, non o asoballa, nin lle impón?...
- Tomámonos en serio algúns momentos
diarios como oportunidade para alimentar serenamente a nosa fe?
Cando de novo Xesús se
presenta no medio da comunidade xa con Tomás.
Jesús cede ás esixencias de Tomás. Non responde a elas dun modo
soberbio, senón que lle ofrece humildemente as mans e o costado para que o
discípulo poida verificar que é o Mestre. É por iso que Tomás non necesita xa meter
as súas mans no corpo de Xesús. Tivo unha proba maior para soster a súa fe.
- Respondo con agradecemento ante as
mostras de paciencia e misericordia de Xesús para comigo? Son dos que
interiormente pido continuamente probas ao Señor ou pido luz e sabedoría para
discernir a súa presenza na miña día a día?
Oración:
A terra xeme cargada
de feridas.
Doe a guerra
provocada, a fame, a inxustiza,
e a incultura de
moitas persoas.
Non permitas Señor,
que vivamos
no inconformismo dos
inconscientes.
Non consintas que
aniñe a miseria,
no centro dos nosos
corazóns.
Protéxenos , Señor,
na tarefa,
pois se ti non o fas,
a paz e a xustiza non
irán da man,
e confundiremos, de
novo,
os teus intereses cos
nosos.
Para terminar rezamos
todos xuntos, o PADRENUESTRO, pedindo ao
Señor que nos axude a experimentar esa “A PAZ CON VÓS ”na nosa xornada diaria.
MARTES, 25 de abril
+ No nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo. Amén
Este importante tempo litúrxico de PASCUA, é unha oportunidade para “nacer de novo” como nos din as lecturas destes días. O simple xesto da respiración, pode facerme lembrar que con cada respiración, mediante ao alento de Vida, son chamado a unha vida en Plenitude por medio da graza de Deus.
E recoñecer tamén nas nosas vidas ao Espírito de Deus que renova todas as cousas, e que tamén nos renova a nós… Ese Espírito que é a fonte da auténtica creatividade, que non é un conxunto de inventos enxeñosos da mente humana, senón a novidade que se abre paso, para dar resposta aos novos desafíos en cada circunstancia.
Escoita esta canción en clima de oración e co desexo de deixarnos renovar polo Espírito de Deus.
MÉRCORES, 26 de abril
+ No nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo. Amén
Ao comezar esta oración neste tempo de Pascua caio na conta de que Deus me ama cun amor que me cura e restaura, un amor que transcende calquera outro amor que eu poida experimentar ou soñar.
Son convidado a sentir que o amor de Deus emana desde o máis fondo de min, baixo a forma de forza e esperanza, paz e sabedoría. Recoñezo que non podo ser separado do amor de Deus. Por iso, se algunha vez me sinto só ou medorento, é porque deixei a Deus fóra dos meus pensamentos, non porque Deus me deixou a min. A ilusión máis falsa que ameaza ao home de hoxe en día é crerse abandonado por Deus.
Entendo que calquera desafío é unha experiencia de aprendizaxe que se pode superar e resolver polo amor divino. Cando abro a mente e o corazón ao amor de Deus, son guiado suave e amorosamente. Sinto un rexurdimento do gozo e a vitalidade. Mediante a escoita da “Palabra de Deus” son fortalecido e renovado; sei que Deus me ama incondicionalmente. Xesús é esa Luz pola que paga a pena dar a vida:
Oración
Señor, Deus bo,
creador do Ceo e da Terra,
escoita a nosa oración,
atende a nosa chamada,
acode ao noso encontro.
Señor da Vida,
ofrézoche a miña persoa
para ser portavoz da túa mensaxe.
Na miña voz, as túas palabras, Señor,
para dar a coñecer as túas ensinanzas.
Na miña voz as túas palabras,
para servir á túa causa
e anunciar a túa presenza.
Queremos pedirche pola xustiza, Señor,
Para que nos ensines a ser xustos, honestos.
Axúdanos a construír unha sociedade de irmáns,
sen excluídos, marxinados.
Todos coa mesma dignidade.
Aquí me tes ,Señor,
aquí nos tes, Señor,
que coa túa graza, poidamos ser o sal e a luz
que o mundo está a necesitar. AMÉN
XOVES, 21 de abril
+No nome do Pai, do Fillo e do Espírito Santo.
EVANXEO de San Mateo 28, 8-15
Entón elas, saíndo do sepulcro con temor e gran gozo, foron correndo a dar as novas aos seus discípulos. E mentres ían dar as novas aos discípulos, velaquí, Xesús saíulles ao encontro, dicindo: Salve! E elas, achegándose, abrazaron os seus pés, e adorárono. Entón Xesús díxolles: Non temades; ide, dade as novas aos meus irmáns, para que vaian a Galilea, e alí me verán. Mentres elas ían, velaquí uns da garda foron á cidade, e deron aviso aos principais sacerdotes de todas as cousas que aconteceran.
E reunidos cos anciáns, deron moito diñeiro aos soldados, dicindo: - Dicide vós: “Os seus discípulos viñeron de noite, e furtárono, estando nós durmidos”. E se isto o oíse o gobernador, nós persuadirémolo, e poñerémosvos a salvo.
E eles, tomando o diñeiro, fixeron como se lles instruíu.
Isto divulgouse entre os xudeus ata o día de hoxe.
REFLEXIÓN
A alegría está dentro do noso corazón. É un don que nos dá Deus, o camiño para ser amigo de Xesús.
Cando estou máis alegre? Síntome mellor cando fago cousas boas polos demais? Son feliz por ter como amigo a Xesús?
ORACIÓN
Dámosche grazas, Xesús, pola túa Pascua.
Dámosche grazas porque nos iluminas coa túa luz.
Que saibamos percorrer o camiño da nosa vida
unidos sempre a ti e guiados pola túa luz.
VENRES, 28 de abril
+ No nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo. Amén
Neste tempo de
Pascua, caio na conta de que en cada momento de oración, Deus convídanos a ir á nosa habitación
interior. Non só pechamos a porta aos ruídos exteriores, senón que tamén
deixamos por fóra o noso monólogo, é dicir, os nosos pensamentos e percepcións, o noso monólogo interior.
Cada vez que
regresamos ao noso espazo interior estamos a renovar o noso desexo de estar co
Señor. Mentres que cada vez que volvemos ao noso monólogo interior, é coma se saísemos
da habitación interior… En cada intre de oración somos chamados a renovarnos e
ser construtores de paz ao redor.
Dispoñémonos a
escoitar este breve versículo da Palabra de Deus.
Oración
No comezo deste
día tomamos conciencia de todos os dons
que recibimos no pasado e en presente e pedimos a graza de afrontar a vida con
esperanza.
Dáme, Señor, memoria
para lembrar o teu
paso na miña vida,
a túa voz nos meus
anos,
a túa pegada na miña
historia.
Dáme, Señor, lucidez,
para aprender
nos erros cometidos,
nas tarefas
afrontadas,
nos soños concibidos
e as metas
alcanzadas.
Dáme, Señor,
gratitude
para evocar os
momentos
de festa, os días de
risa,
os instantes en que
todo encaixa,
pero dáme tamén a
liberdade
para deixalos ir.
Dáme, Señor,
confianza
para hoxe. Para
lembrar
que este día, cada
día,
é tempo de vivir,
loitar,
amar, anhelar
e ás veces
desesperar.
Dáme ocasión para rir
e calar,
para o esforzo e a
calma.
Que comprenda
que en cada xornada
está a vida enteira
coas súas pequenas
historias
e os seus grandes
misterios.
Que cada hoxe está
a alumar
posibilidades.
Que ti sempre estás.
Dáme, Señor, valentía
para perseguir un
mañá posible
para imaxinar o teu
Reino,
para abrirche portas
nos muros
que se levantarán nos
camiños.
Todo iso dáme, que
eu, pola miña banda,
ofrézoche o meu
tempo.
Que ti o percorras e
habites.
Que sexas Señor dos
meus días,
bandeira na miña
torre
paixón na miña senda.
AMEN
José Mª Rodríguez
Olaizola, sj
