FIN CURSO

LUNS 19 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO….

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

            Díxolles Xesús:

            ‑ Con toda verdade volo aseguro: se non comedes a carne do Fillo do Home e non bebedes o seu sangue, non teredes vida en vós. Quen come a miña carne e bebe o meu sangue, ten vida eterna e eu resucitareino no derradeiro día. Pois a miña carne é verdadeira comida e o meu sangue é verdadeira bebida.

            Quen come a miña carne e bebe o meu sangue, permanece en min e eu nel. Do mesmo xeito que o Pai que me mandou vive e eu vivo polo Pai, así tamén quen me coma vivirá por min. Este é o pan que baixou do ceo; non semellante ao que comeron os vosos pais, que mesmo así morreron: quen come este pan, vivirá para sempre.

                        Palabra do Señor                                 R/. Loámoste, Cristo 

Onte celebramos a Festividade do Corpus Christi, do Corpo de Cristo; a festa da Eucaristía. E todos os anos neste día os bispos españois escriben un texto coa finalidade de que nos axude a entender e celebrar con verdadeiro sentido cristián esta festa relixiosa e cristiá. O deste ano ten coma título: “Chamados á comuñón". Con el quérennos lembrar que sen capacidade para atoparnos, camiñar xuntos, saber comprendernos, ser xenerosos, poñer a nosa mirada e o corazón no facer o ben a quen vemos que se sente necesitado, ou esforzarnos para que o perdón e a misericordia estean por riba da vinganza, o comentario ferinte ou as palabras fóra de ton; sen todo iso, non pode haber Eucaristía. É dicir, que non nos chega con vir á igrexa os domingos, por moi constantes que nisto sexamos, senón que a Eucaristía non se pecha nas paredes dos nosos templos, senón que se prolonga nas rúas. Esas rúas polas que onte pasou a custodia co pan consagrado, presenza de Cristo no medio do mundo, o noso, tan necesitado de pan que alimente a xenerosidade e as ansias de encontro e sentido participativo e comunitario.

MARTES 20 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO….

Estamos a piques de terminar o curso. Seguro que traballamos moito e ben e os resultados han ser bos. Por iso merecédesvos unhas boas vacacións, onde teñades tempo para pasalo ben, descansar, ver moitas cousas, xogar, gozar da natureza e estar coa familia e cos amigos.

ORACIÓN

Señor, dámosche grazas polo curso que conclúe.

Grazas polos amigos e amigas con quen pasei

tantos traballos, dificultades en tantos días.

Grazas pola amizade que brotou dos traballos compartidos, das esperanzas, proxectos, xogos e alegrías.

Grazas porque non camiñei só.

Grazas porque sentín o afecto de amigos, amigas e da miña familia.

Grazas polos libros que lin, polos profesores que me axudaron, polos traballos que fixen, polos esforzos que me ensinaron a importancia do traballo.

Grazas porque Ti acompañáchesme para ensinarme o camiño que conduce ao ben, á procura do ben común e á bondade.

Señor, hoxe pídoche que as cousas boas que aprendemos ao longo deste curso permanezan sempre en todos nós.

MÉRCORES 21 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO….

DESPEDÍMONOS: A VIDA, UNHA GRAN CAMPAÑA

LECTURA BÍBLICA: 1 Pedro 5, 7

«Pon as túas preocupacións nas mans de Deus, pois el ten coidado de ti»

LECTURA E REFLEXIÓN

O final dun curso académico sempre é unha celebración moi especial. É o momento das despedidas, das emocións e de facer balance dos logros conseguidos e dos que aínda quedan por conseguir.

Os seres humanos expresan sentimentos a través de celebracións e festas significativas, Se lles preguntamos o motivo, algúns responden cousas como:

-       Porque nos gusta compartir a alegría, a amizade e o que temos.

-       Porque herdamos dos nosos antepasados o costume de reunirnos para celebrar acontecementos significativos.

-       Porque Deus queres que esteamos felices.

-       Porque nos gusta admirar o fermoso, o belo e o artístico

-       Porque para os que cremos en Deus, celebrar festas na súa honra, é unha oportunidade para darlle grazas e unirnos máis a el e á comunidade

ORACIÓN

Loámoste, Deus, con todas as túas criaturas,

que saíron da túa man poderosa.

Son túas,

e están cheas da túa presenza e da túa tenrura.

Encomiado sexas.

Fillo de Deus, Xesús,

por ti foron creadas todas as cousas.

Formácheste no seo materno de María,

fixécheste parte desta terra,

e miraches este mundo con ollos humanos.

Hoxe estás vivo en cada criatura

Coa túa gloria de resucitado.

Loaado sexas.

XOVES 22 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO….

LECTURA BÍBLICA: Gálatas 6, 9

“E non nos cansamos de facer o ben, pois ao seu tempo, se non nos cansamos, segaremos”.

REFLEXIÓN

Un curso máis terminou. Pero, ollo!, non é o final da carreira, só final dunha etapa máis.

É momento de facer memoria deste percorrido: as ilusións e proxectos iniciais; as dificultades; as alegrías e éxitos persoais e de equipo; as axudas recibidas; as axudas prestadas aos compañeiros; as caídas e escapadas… todo iso será aprendizaxe positiva para mellorar nas seguintes etapas.

Todo, menos abandonar. Mesmo se te sentises fracasado, non é así. En tal caso, borrón e conta nova! Dentro de ti levas o tesouro dun manancial de posibilidades e futuro.

Durante o curso acompañounos a Virxe Milagrosa, San Vicente, Santa Luisa, os profesores e Hermanas e os compañeiros. Lembra todo o positivo que viviches; o negativo, as posibles broncas recibidas, esquéceas, iso amargaríache o verán e restaríache forzas e ilusión.

Agora comezas esta paréntese de vacacións. Non as desperdicies, recupera forzas pero non te abandones.

Non te esquezas: non vas só. Xesús acompañarate e moitos temos grandes esperanzas en ti.

Feliz verán!

VENRES 23 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO….

"Pregaria para unhas vacacións cristiás"

Señor Xesús, ti dixeches aos teus discípulos

"vide comigo a un lugar apartado e descansade un pouco",

pedímosche polas nosas vacacións.

O afán de cada día multiplica a nosa vida

de quefaceres, urxencias, angustias, présas e impaciencias.

Necesitamos o repouso e sosego.

Necesitamos a paz e o diálogo.

Necesitamos o encontro e a tenrura.

Necesitamos a osixenación do corpo e da alma.

Necesitamos descansar. Necesitamos as vacacións.

Bendice, Señor, as nosas vacacións.

Fai que sexan tempo fecundo para a vida de familia,

para o encontro connosco mesmos e cos demais,

para a brisa suave da amizade e do diálogo,

para o exercicio físico que sempre rexuvenece,

para a lectura que sempre enriquece

para as visitas culturais que sempre abren horizontes,

para a festa auténtica que enche o corazón do home.

Fai que as nosas vacacións de verán sexan tempo santo

para a nosa busca constante de Ti,

para o reencontro coas nosas raíces cristiás,

para os espazos de oración e reflexión,

para compartir a fe e o testemuño,

para a práctica da túa Lei e a da túa Igrexa,

para a escoita da túa Palabra,

para participar na mesa da túa eucaristía.

Ti vés sempre a nós.

Ti sempre te fas o encontradizo.

Os teus camiños buscan sempre os nosos.

Fai que nas vacacións de verán,

saibamos remar mar dentro e encontrémoste a Ti,

o Pescador, o Pastor, o Salvador, o Irmán, o Amigo,

e encontremos os nosos irmáns.

Xuntos realizaremos a gran travesía das nosas vidas.

No teu nome, Señor,

tamén en vacacións,

quero estar disposto a remar mar dentro.

Axúdame. Necesítote, tamén en vacacións.

AMÉN.

SEMANA 12-16 XUÑO "SANTÍSIMA TRINDADE"

LUNS 12 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

Lectura do santo Evanxeo segundo san Xoán 3,16-18:

Tanto amou Deus ao mundo que entregou ao seu Fillo único para que non pereza ningún dos que cren nel, senón que teñan vida eterna. Porque Deus non mandou o seu Fillo ao mundo para xulgar ao mundo, senón para que o mundo se salve por el. O que cre nel non será xulgado; o que non cre xa está xulgado, porque non creu no nome do Fillo único de Deus.
                   Palabra de Deus

"O spinner da Trindade"

REFLEXIÓN: Deus Pai regalounos ao seu Fillo, doazón de Amor constante que, pola acción do Espírito, segue removéndonos a nós para que entremos no "spinner" da Trindade, é dicir, na ruleta de doazón que non deixa de moverse, de entregarse, de contaxiar o Misterio que envolve o Universo.

A Trindade non é ningún xogo, é unha maneira de vivir, de relacionarse, de ser comunidade, de apostar pola paz. Entrar no movemento trinitario é entrar tamén na onda da paz. Se necesitas paz, non busques un "anti-estrés", deixa que Deus Trindade te habite e actúe en ti. Deixar que Deus, Pai, Fillo e Espírito habiten en nós é o camiño para a paz.


Celebramos onte a Festa da Trindade coa alegría dos que se saben amados e non se cansan de amar, como os agradecidos que contemplan o colorido do Deus Comunidade que non nos abandona e fainos entrar no seu "spinner" de Amor. Porque Deus é Trindade, é un misterio de Amor, tenrura e infinita. Só cando un intúe desde a fe que Deus é só Amor e descobre fascinado que non pode ser outra cousa senón Amor presente e palpitante no máis fondo da nosa vida, daquela comeza a crecer libre no noso corazón a confianza nun Deus Trindade do que o único que sabemos por Xesús é que non pode senón amarnos.

MARTES 13 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

EVANXEO: Lucas 12, 26-28

«Se vós, pois, non podedes facer algo tan pequeno, por que vos preocupades polo demais?  Considerade os lirios, como crecen; non traballan nin fían; pero dígovos que nin Salomón en toda a súa gloria se vestiu como un destes. E se Deus fai así coa herba do campo, que hoxe é e mañá é botada ao forno, canto máis fará por vós, homes de pouca fe!»

LECTURA: REFLEXIÓN- RELAXACIÓN

Hoxe, o tempo non corre presuroso como cada día, no quefacer laborioso, é descanso compracente que se permite e sente como un agasallo divino
A xornada tórnase tranquila e non hai tempos de présa, nin saídas furtivas; só hai silencio, é que ao oído agrada e que trae consigo a paz impensada.
Unha mañá de sol, entre nubes de algodón, un mediodía sen présa entre o café e a risa, unha tarde que lenta cae a cada pouco, gozando da vida, máis non hai monotonía.
Os oídos atentos ao son do vento, falan de cousas miles, agradables, sutís.
a mirada percorre cada espazo que rodea esta soidade que vivo en harmonía,
Si, en harmonía coa vida e a natureza, gozan os meus ollos de tanta beleza
entre o plomizo azulado do ceo encantado e a brisa mariña que se cheira en cada esquina
deste lugar.
Hoxe, non hai présa, todo é silencio, non hai queixas, non hai risas, só eu e a miña compañía.

ORACIÓN 
Só Deus é o meu descanso,
del vén a miña esperanza.
Só el é a miña roca, a miña salvación,
a miña fortaleza, non sucumbirei!
En Deus está a miña salvación, a miña gloria
e a miña fortaleza; en Deus está o meu refuxio.
Confiade sempre nel
os que formades o seu pobo;
abride ante el o voso corazón,
pois Deus é o noso refuxio.

MÉRCORES 14 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

TEMPO DE VERÁN: SOLIDARIEDADE CON OUTROS

EVANXEO: Mateo 25, 35-40

«Porque tiven fame, e déstesme para comer, tiven sede e déstesme de beber, fun forasteiro e acolléstesme, estaba espido e vestíronme, estiven enfermo, e visitástesme; estiven no cárcere, e viñestes a min. Entón os xustos responderanlle, dicindo: Señor, cando te vimos famento, e sustentámosche, ou sediento, e démosche de beber? E cando che vimos forasteiro e hospedámosche, ou espido e vestímosche? E cando che vimos enfermo ou no cárcere e fomos verche? ?E o Rey responderalles: ?En verdade dígovos que canto fixestes a un dos máis pequenos destes os meus irmáns, fixéronmo a min»                                                                                             

REFLEXIÓN

A solidariedade é o valor que consiste en mostrarse unido ás outras persoas, compartindo os seus intereses e as súas necesidades. Nace en principio simplemente da nosa esencia humana: recoñecemos ao outro como parte de nosa propia especie, da nosa gran familia e entendemos que somos todos esencialmente iguais. Nada do que é humano nos é alleo e cada un de nós é capaz de sentir en carne propia o que lle pasa ao outro. Por iso, ser solidarios implica que recoñecemos o valor de cada persoa e contribuímos a que poida realizar os seus proxectos de vida. Isto implica que somos capaces de poñer en práctica a empatía, é dicir, a capacidade de pensar e sentir a vida interior doutra persoa coma se fose propia. A empatía e a solidariedade tamén se aprenden, fortalécense co tempo e debemos entre todos alentar calquera iniciativa solidaria onde se nos poida necesitar. No noso tempo libre podemos practicar experiencias ou vivencias con persoas de diferentes culturas, contornas sociais ou idades, para poder conectar coas distintas realidades que forman a nosa sociedade.

En palabras do Papa Xoán Paulo II: A solidariedade non é un sentimento superficial, é a determinación firme e perseverante de empeñarse polo ben común, é dicir, o ben de todos e cada un para que todos sexamos realmente responsables de todos.

A solidariedade maniféstase en accións concretas e fai máis fortes os vínculos cos demais.

Ás veces, a solidariedade non consiste nunha actitude persoal. Pensemos en calquera proxecto colectivo, como un traballo en equipo na escola, ou accións benéficas dentro dunha comunidade. Cando se poñen en marcha este tipo de proxectos, o compromiso, a reciprocidad e a solidariedade son fundamentais para conseguir un obxectivo. Cada un ofrece o seu apoio e, deste xeito, realízase como persoa, pero tamén colabora para que a comunidade ou o grupo avance e creza. Unha sociedade solidaria é aquela en a que todas as persoas son consideradas valiosas. 

VÍDEO: https://www.youtube.com/watch?v=ZEepDHsM65k

ORACIÓN

Señor, ensíname a ter un corazón xeneroso. 

Queremos que o teu reino de paz, de amor e de solidaridad se faga real a través de nós,

pois non cremos en palabras bonitas pero baleiras.

XOVES 15 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN


LECTURA BÍBLICA: Deuteronomio 15, 10

«Con xenerosidade daraslle, e non che doerá o corazón cando lle deas, xa que o SEÑOR o teu Deus bendirache por isto en todo o teu traballo e en todo o que emprendas».

LECTURA e REFLEXIÓN

Compartir cos nosos semellantes non só as bendicións e situacións positivas, senón aquelas que nos afecten negativamente, é un principio cristián de incuestionable valor.

A regra de ouro do cristianismo é integral, porque Jesús non se circunscribiu a unha cousa, circunstancia ou asunto en especial senón que globalizou a regra, ao demandar que fixésemos polos demais o mesmo que esperabamos que os demais fixesen por nós.

Aínda que é certo que é loable, apropiado e nobre compartir cousas físicas cos demais, non menos importante é compartir o coñecemento, as boas noticias, a alegría, o optimismo, a confianza, a fe en Deus e? a esperanza.

Para compartir, todo momento e oportunidade son bos. A nosa vida, como os valores que a rexen, ten unha condición existencial bipolar. Así, de forma constante temos fronte ao nacer, o morrer; ao ben, o mal; á alegría, a tristeza; ao éxito, o fracaso; á riqueza, a pobreza; ao egoísmo a xenerosidade; á fe en Deus, o temor.

A condición vivencial de compartir o bo achéganos sentimentos de realización, de plenitude e solidariedade humanas. Cando compartimos a tristeza, a desesperanza ou a dor, igualmente sentimos que a carga se fai menos pesada, máis levadía e que non estamos sós.

ORACIÓN

Señor, talvez non teña moitas cousas para dar,
pero recibín moitos dons
para compartir cos demais.
Ensíname a non ser egoísta,
a pensar primeiro nos demais
e a compartir con alegría.
Ensíname a compartir
o que son e o que teño.
Que non me apegue
ás miñas cousas ,
senón que aprenda a ofrecelas,
para que todos poidan gozar co que recibín.
Teño moito para dar,
e o que teño pódese multiplicar se o comparto.
Xesús, cambia o meu corazón
e que comparta o que teño
porque dando, recíbese
e compartindo descóbrese
a túa presenza no noso corazón.
Que así sexa, Señor!

VENRES 16 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

LECTURA BÍBLICA: Gálatas 6, 10

«Mentres teñamos oportunidade, fagamos o ben a todos, pero especialmente aos nosos irmáns na fe»

LECTURA e REFLEXIÓN

Escandalizámonos a diario e botámonos as mans á cabeza cada vez que os presentadores dos informativos nos contan outra desgraza, outra fame negra, outra crise, outra especie extinta. E pensamos en que, caramba, como axudariamos se a fortuna de Amancio Ortega fose nosa! Dámonos conta de que non o é, sentimos que non podemos facer nada, que bastante temos co noso e pasamos a "outra cousa, bolboreta". Pero que pasa se non queremos seguir así, se queremos facer algo?

Se ese pensamento cruza a túa cabeza non o deixes desaparecer: pasa á acción. Ti tamén podes axudar. Non tes millóns de euros, pero tes ganas e aínda que agora mesmo non o vexas, o teu tempo pode cambiar a vida de alguén. Existen múltiples opcións preto de ti para axudar a quen o necesita, para traballar nas causas nas que crees, sexan as que sexan. Se queres traballar polo medio ambiente, se cres que todas as persoas, novas ou maiores, merecen que alguén se preocupe por eles, se estás farto de que haxa xente sen casa e casas sen xente, se cres que todos deberiamos ter as mesmas oportunidades… Aínda que sexas tímido e non queiras falar con ninguén, tamén hai un proxecto para ti se o que queres é achegar o teu granito de area para facer do teu barrio, da túa cidade, do teu mundo, un lugar mellor para todos.

Faite voluntario. Non por caridade nin por mágoa, senón desde a igualdade. Faite voluntario por solidariedade, por xustiza, por compañeirismo. Porque sabes que todos somos persoas, que imos no mesmo barco e ninguén merece que o deixemos atrás. Todos merecemos unha oportunidade (ou cinco) para saír adiante e loitar por unha vida digna.

"Dá o primeiro paso. Non necesitas toda a escaleira, só dá o primeiro paso" (Martin Luther King).

ORACIÓN: 
Abre os nosos ollos, Señor, para que podiamos verte a ti nos nosos irmáns e irmás. Abre os nosos oídos, Señor, para que poidamos oír as invocacións de quen ten fame, frío, medo, e de quen sente oprimido. Abre os nosos corazóns, Señor, para que aprendamos a amarnos os uns aos outros como nos amas Ti. Amén.
                                                               (Madre Teresa de Calcuta)

SEMANA 5-9 XUÑO - PENTECOSTE

LUNS 5 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

Domingo tras domingo deste tempo de Pascua chegamos onte á festa de Pentecoste, festa do Espírito Santo. É o tempo do novo pobo de Deus, da Igrexa, é dicir, de todos nós. Xesús envíanos a ser as súas testemuñas, pero non nos deixa sós. A súa forza, o seu Espírito, sempre nos acompaña.



MARTES 6 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

O COIDADO DA NATUREZA

Onte foi celebrouse o Día mundial dO medio ambiente

O respecto pola natureza é, en primeiro lugar, unha cuestión de sentido común. É evidente que estamos a destruír a natureza, é dicir, o sostén das nosas vidas. Está en xogo a vida de millóns de especies, incluída a nosa. Por conseguinte, respectar a natureza é unha cuestión de supervivencia.

Se queremos respectar a natureza temos que atopar, individual e colectivamente outro estilo de vida. Non só se impón consumir produtos máis ecolóxicos, tamén hai que consumir menos, reciclar, aforrar auga e enerxía, non utilizar produtos tóxicos,... É necesaria unha reflexión continua sobre a nosa relación coa contorna e sobre a nosa responsabilidade na contribución que podemos achegar á contorna para melloralo.

Respectar a contorna e a natureza débenos levar a cambiar a nosa forma de vivir e a nosa actitude cara ao mundo e cara a nós mesmos. Actuar e reflexionar dunha maneira máis concreta sobre o ámbito da escola, o barrio... é unha maneira de intervir sobre procesos que, a longo prazo, transforman a sociedade de maneira global.

En definitiva, o Planeta corresponderá ás nosas accións. Nós debemos decidir se queremos mantelo en condicións habitables, aínda que isto supoña certas renuncias, ou pola contra, se queremos vivir sen pensar no futuro nin nas consecuencias. Non esquezamos, con todo, que o mundo non se acaba cando nós acabamos. Deixámoslles un legado ás futuras xeracións. Como queremos que sexa este legado?

ORACION
Grazas, Señor,
pola natureza que creaches,
pola terra e o mar,
polas montañas, os vales e os ríos,
polas persoas que traballan a terra
e recollen os alimentos dos campos.

Grazas, Señor,
polos animais que nos fan compañía,
polo sol que nos dá luz,
polo traballo que nos axuda a vivir,
polas árbores que nos dan froita,
madeira e follas que fan sombra.

Deamos grazas ao Señor, o noso Deus,
polas árbores da terra e os peixes do mar,
polo ceo, a auga e o lume,
polas finas herbas.

Deamos grazas ao Señor, o noso Deus,
polas estrelas e as nubes,
pola morte e pola vida,
polo vento, o sol e a lúa.
Deamos grazas ao Señor, o noso Deus,
que nolo deu todo.

Grazas, Señor,
porque todo o mundo ten a oportunidade de vivir
e de gozar das cousas
que ti nos proporcionas.

Pídoche
que os homes e as mulleres saibamos
contemplar e agradecer o que nos dás,
a natureza,
as catro estaciones,
o froito das plantas,
a amizade entre as persoas,
mesmo entre os inimigos. Amén
MÉRCORES 7 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

EVANXEO: Marcos 16, 15

«Ide por todo o mundo e anunciade a todos a boa noticia»

LECTURA

O meu amigo abriu o caixón da cómoda da súa esposa e levantou un paquete envolto en papel de seda:
"Isto - dixo - non é un simple paquete, é un vestido novo".

Tirou o papel que o envolvía e observou a exquisita seda e o encaixe.

"Ela comprou isto a primeira vez que fomos a Nova York, hai 8 ou 9 anos. Nunca o usou. Estaba a gardalo para unha "ocasión especial". Ben... creo que esta é a ocasión".
Achegouse á cama e colocou a peza xunto coas demais roupas que ía levar á funeraria. A súa esposa acababa de morrer. Volvéndose cara a min, dixo:
"Non gardes nada para unha ocasión especial, cada día que vives é unha ocasión especial".
Aínda estou a pensar nesas palabras... Xa cambiaron a miña vida. Agora estou a ler máis e limpando menos. Sento na terraza e admiro a vista sen fixarme nas malas herbas do xardín.
Paso máis tempo coa miña familia e amigos e menos tempo no traballo. Comprendín que a vida debe ser un patrón de experiencias para gozar, non para sobrevivir.
E cada mañá dígome a min mesmo que este día é especial,...cada día, cada hora, cada minuto... é especial.

Vive cada momento da túa vida como un gran agasallo, como o mellor dos momentos da túa vida.
Demostra cada día á túa familia e aos teus amigos con feitos e xestos o que os aprezas e queres.

ORACIÓN
Converte a nosa mirada
para facer posible e cotián
o milagre do bo samaritano,
ver ao outro e achegarse
non pasar de longo,
compartir, ser xeneroso,
dar todo polo irmán.
Cantas cousas son posibles,
se cambiamos a mirada,
se non damos volta á cara,
se non vivimos encerrados!

Amén

XOVES 8 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

A IMPORTANCIA DE CADA DETALLE

EVANXEO: Xn 6, 14

«A xente ao ver os sinais milagrosos feitos por Xesús, dicía: Verdadeiramente este é o profeta que había de vir ao mundo»

LECTURA
- O que máis me deprime é a absoluta vulgaridade da miña existencia. Xamais na vida fixen nada tan importante como para merecer a atención do mundo.

- Equivócaste se pensas que é a atención do mundo o que fai que unha acción sexa importante, dixo o Mestre. Seguiu unha longa pausa.

- Pero é que tampouco fixen nada que influíse en alguén, nin para ben nin para mal...

- Equivócaste se pensas que é influír nos demais o que fai que unha acción sexa importante, volveu dicir o Mestre.

 - Pero, entón, que é o que fai que unha acción sexa importante?

- Realizala por si mesma e poñendo niso todo o propio ser. Entón resulta ser unha acción desinteresada, semellante á actividade de Deus.

Anthony de Mello. Un minuto para o absurdo

AVE MARÍA

VENRES 9 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

ATREVERSE A SER "DIFERENTE"

LECTURA
Cando eu era adolescente, malgastei moitísimo tempo vendo a televisión. Cada día sentábame ante aquel aparello fascinante  e absorbía -como unha esponxa- todo o que saía pola súa pantalla.
Lembro unha serie de televisión na que un actor facía o papel dun personaxe que, segundo o criterio da maioría, era inadaptado. Aquel personaxe víase desprazado, rifado co seu ambiente porque non é como os demais.
E, que pasa hoxe? Pensemos nese compañeiro que adoita vestirse de roupa "anticuada"; os outros mozos do cole pensan que "non está de moda". E aquel que sempre arranxa as súas lentes rotas con pegamento ou cinta adhesiva. Aquel amable e bastante intelixente pero un pouco tímido. Non segue as modas dos seus compañeiros porque non lle agrada o tipo de vida que levan.  Etc.
Entón, que pasa con este compañeiro ou compañeira? Déixano tranquilo para que siga o seu camiño? Respéctalo por ser diferente? 
Con tempo persuádenlle a cambiar a súa forma de vestirse, a beber, a drogarse, a roubar, a mentir, a... O triste é que, polo xeral, esta persoa non se defende. Non se mantén firme. Entrégase ás demandas dos seus compañeiros ante o medo ao bullying. E se non o fai espéralle un calvario  na convivencia colexial.
O mundo real non deixa de usar estas tácticas cos que non cadran cos seus esquemas establecidos.
No aspecto relixioso pasa algo similar. Seica non se ve tamén así ao cristián que trata de vivir a súa fe? Para moitos "progres" o crente é unha persoa "anticuada" ou "estreita" que necesita adaptarse aos novos tempos. Refírense a el como "aquel pobre iluso que non está na onda... que, en fin, NON É COMA OS DEMAIS!"
Con moita frecuencia o cristián enfróntase cada día co desafío de ser diferente dos que lle rodean. Aínda que este camiño é difícil ás veces, está cheo de retos e posibilidades. Ao ser diferente dos demais, o cristián chega a ser como un faro no medio da escuridade, como o sal que dá sabor a este mundo insípido.

ORACIÓN

Fai, Señor, que promova sempre o respecto aos diferentes a min.
Que dea sempre exemplo de amabilidade e bo trato con todos, independentemente do grao de amizade ou simpatía que poida ter cara aos demais.
Que saiba respectar as decisións e opinións dos demais, a condición de que non atenten contra a dignidade doutros compañeiros.
Que non permita por ningún motivo a crítica, a burla, ou as actitudes prepotentes a ningún compañeiro-a.
Fai, Señor, que saiba amar e respectar a cada persoa, como ti nos ensinas no Evanxeo.