viernes, 26 de octubre de 2018

29-31 OUTUBRO

LUNS 29 OUTUBRO 2018. NO NOME DO PAI
TODOS OS SANTOS

O xoves celebramos a festa de Todos os Santos. Nese día lembramos a todas as persoas de todos os pobos e razas que pasaron e viviron como verdadeiros cristiáns ao longo de toda a súa vida axudando aos demais, compartindo o que tiñan cos demais, superando as diferenzas entre razas e nacións. Eles poden estar satisfeitos ao final da súa vida polo que fixeron. Por iso, a Igrexa lémbraos neste día e celebra a súa festa.

A festividade de todos os Santos é momento de agradecer a vida de tantas e tantas testemuñas, que viviron ao estilo de Xesús e que nos seguen alentando e acompañando.

O Papa Francisco, chámanos á santidade no mundo actual, e indícanos que «a santidade non é senón a caridade plenamente vivida».
Temos que tentar descubrir os santos cotiáns, nas persoas que fan xestos que axudan a facer un mundo un pouquiño mellor e que moitas veces pasan desapercibidos por non aprecialos, valoralos, ...

Di o Papa FRANCISCO na encíclica EXHORTACIÓN  APOSTÓLICA  GAUDETE  ET  EXSULTATE

“Para ser santos non é necesario ser bispos, sacerdotes, relixiosas ou relixiosos. Moitas veces temos a tentación de pensar que a santidade está reservada só a quen ten a posibilidade de tomar distancia das ocupacións ordinarias, para dedicar moito tempo á oración. Non é así. Todos estamos chamados a ser santos vivindo con amor e ofrecendo o propio testemuño nas ocupacións de cada día, alí onde cada un se atope. Es consagrada ou consagrado? Sé santo vivindo con alegría a túa entrega. Estás casado? Sé santo amando ao teu marido ou á túa esposa, como Cristo fixo coa Igrexa. Es un traballador? Sé santo cumprindo con honradez e competencia o teu traballo ao servizo dos irmáns. Es pai, avoa ou avó? Sé santo ensinando con paciencia aos nenos para seguir a Xesús. Tes autoridade? Sé santo loitando polo ben común e renunciando aos teus intereses persoais “.

Esta santidade á que o Señor te chama irá crecendo con pequenos xestos. Por exemplo: unha señora vai ao mercado para facer as compras, atopa a unha veciña e comeza a falar, e veñen as críticas. Pero esta muller di no seu interior: «Non, non falarei mal de ninguén». Este é un paso na santidade. Logo, na casa, o seu fillo pídelle conversar sobre as súas fantasías, e aínda que estea cansa senta ao seu lado e escoita con paciencia e afecto. Esa é outra ofrenda que  santifica. Logo vive un momento de angustia, pero lembra o amor da Virxe María, toma o rosario e reza con fe. Ese é outro camiño de santidade. Logo vai pola rúa, atopa a un pobre e detense a conversar con el con agarimo. Ese é outro paso.

- Que che pareceu?
- Como podes ser ti Santo/a no contexto da casa, no colexio, cos amigos?


MARTES 30 OUTUBRO 2018. NO NOME DO PAI...

SANTOS DOS NOSOS DÍAS
Hai santos de hoxe? Entre nós? Ou é algo do pasado? Podemos falar de moitas celebridades recentes na historia que foron recoñecidos como santos: Teresa de Calcuta, Xoán XXIII, Xoán Paulo II … E tamén santos vicencianos, Vicente de PaúlLuisa de Marillac, Gabriel Perboyre, Catalina Labouré….

Pero non é necesario irnos ao pasado para descubrir persoas santas. Hoxe hai moitas persoas a nosos arredor que están a percorrer o camiño cara á santidade. Sen chamar a atención. Hai moita xente boa que vive para facer o ben aos demais!

Son persoas reais como a veciña, que dedica unha hora cada tarde aos rapaces que non teñen un lugar na casa para facer os deberes, ou eses amigos que colaboran co programa de Cáritas para axudar a aqueles sen fogar do barrio, ou tantos outros.... Non cres que podemos consideralos santos?

Todos estamos chamados a ser santos. O importante é escoitar a chamada que che fai Deus e dar unha resposta.

A santidade consiste en intentar estar sempre alegre, sendo feliz en cada momento da nosa vida: estudando, xogando, colaborando na casa, axudando á xente que ten máis dificultades, respectando, perdonando,… Nisto consiste en chegar a ser santo e polo tanto, totalmente feliz.

Pensa nun momento no que acabamos de ler. Seguro que hai un modo de ser santo que se adapta á túa situación persoal.

A santidade non é un privilexio para algúns, senón unha obriga para todos, para ti e para min. (Santa Madre Teresa de Calcuta)

ORACIÓN:
Señor;
Unha palabra só: grazas!
Moitas grazas por ti,
porque este mundo doe de puro fermoso,
E polo teu amor que o creou.
Grazas pola pegada de ti en nós.
Grazas pola vida.
Grazas pola bondade e a beleza.
Mil grazas polo home.
Grazas por nós, porque o teu amor nos xunta
Grazas, Señor.





MÉRCORES, 31 de novembro. NO NOME DO PAI….


Os NOSOS DEFUNTOS

A vida é o mellor agasallo que temos, e paga a pena aproveitala. Ás veces adoitamos dicir: gustaríame ter 18 anos para poder facer isto ou o outro; gustaríame ser maior para poder facer o que me peta;... Queremos ser o que non somos agora, pero iso non é posible. Nós temos que ser o que somos agora, non o que imos ser dentro de non sei cantos anos. Temos que aproveitar a nosa vida. Temos que ser persoas de 13, 14, 15 ou 16 anos, aceptarnos como somos para ir cambiando aos poucos, ata alcanzar a madurez.

Ao falar da vida, non podemos esquecernos da morte. É unha parte da nosa vida, e témola que ter en conta. Nuns días celebramos a festa dos nosos santos e defuntos. Eles viviron antes ca nós; pero nós, os cristiáns, cremos que non marcharon para sempre, senón que están connosco, na casa de Deus Pai, na vida prometida por Xesús e, por iso, chamámoslles santos. Cremos tamén que a nosa relación non se rompeu, que ao rezar unímonos todos de novo. Cremos que son un exemplo para todos nós, que iluminan a nosa vida e, por iso, chamámoslles santos.

Entre eses santos contamos con san  Vicente. Aprendeu que non tiña que facer nada especial para ser santo, que era suficiente con vivir con alegría a vida e os traballos de cada día, axudando aos pobres, para lograr ser santo. Xunto con el temos outros moitos santos, moitos deles están entre nós, vivos, pero tamén hai outros que xa marcharon de entre nós. Pedímoslles a todos a súa axuda, queremos imitar o seu exemplo de vida, rezamos con eles para vivir a vida con alegría, porque a vida merece a pena ser vivida.

Pensemos en como é a nosa vida; vexamos se paga a pena vivila como ata agora, ou se temos motivos para facer algo máis.

ORACIÓN (xuntos): 
En vésperas da festa de "todos os Santos"
dirixímonos a ti e acordámonos de todos os homes e mulleres bos que se deixaron querer por ti ao longo da historia.
Grazas, Señor, pola gloria dos santos.
Grazas porque ti es capaz, dende o amor creativo,
de sacar do noso barro raras e preciosas obras de cerámica.
Grazas porque os nosos santos viven na túa gloria para sempre.
Dános o teu favor para que saibamos imitar o máis nobre,
o máis xeneroso e desinteresado dos nosos maiores.
Para que saibamos seguir coa túa axuda,
os exemplos de humanidade, de fe e de virtude
dos santos que habitan xa na túa casa.
Pedímoscho pola intercesión de todos os santos. Amén.

NOSOPAI

sábado, 20 de octubre de 2018

SEMANA 22-26 OUTUBRO

LUNS 22 OUTUBRO 2018. NO NOME DO PAI…..

CAMBIA O MUNDO
A Xornada Mundial das Misións, o  Domund, que onte celebramos, convídanos a traballar por “ cambiar o mundo”. A Mensaxe do Papa para esta Xornada indica que a misión é propia de corazóns  novos que contribúen “ao crecemento cultural e humano de tanta xente  sedenta de verdade”.
Estamos, pois, convidados a levar o Evanxeo a todos os que non coñecen a Deus. Se anunciamos a Boa Noticia e contribuímos a formar unha sociedade máis xusta e máis  fraterna, o mundo cambiará. Poñamos o noso pequeno gran de area para que isto ocorra e Deus sexa coñecido en toda a Terra.

O  Domund... cambia o mundo? Si, porque a misión vivida co Evanxeo na man  transforma  o medo en valentía, a escuridade en luz, a vinganza en unión, e, a quen está prostrado no  camiño, levántao e axúdao a camiñar con dignidade.

Fagámolo nós tamén unidos aos misioneiros que, lonxe da súa terra, transmiten o gozo do Evanxeo, sendo para nós exemplo de entrega gratuíta.

NOSOPAI




MARTES 23 OUTUBRO 2018. NO NOME DO PAI…..

 Tes un futuro cheo de esperanza

Velaí tres ideas para prepararte para o futuro que Deus garda coma un tesouro para ti.

1. Cre o mellor para o futuro. Dille a Deus que che dea unha visión do teu futuro e comprométete co que ves.

2. Fala ben do teu futuro. Deus está connosco. Está preto para protexernos. Temos a Presenza de Deus, o que non temos non importa. Isto é bo non só pensalo, senón dicilo cos nosos beizos. Dicir as súas Palabras ten un efecto transformador en nós e no ambiente que vivimos.

3. Comprométete co teu futuro.
Na Palabra de Deus o concepto de sementar é unha constante bíblica. Todo  sembrador confía que o que sementa dará froito. Un  sembrador sen fe, nunca sementaría. quedaría sentado na súa casa, lamentándose e ‘cociñando’ medos, xustificando o por que non sae a sementar. Pídelle a Deus ‘Visión de futuro’, fálao cos teus amigos( as) e ponte niso. Sementa. Que vas sementar? Accións. Pasos en fe. Actos de fe. Despois dunha visión vén a acción. Dá pasos cara ao que ves de Deus para ti. Sementa e cultivarás. Dá o paso e déixalle o desenlace a Deus.
Sabías que Deus ten un propósito marabilloso coa túa vida? 
Tes un futuro cheo de esperanza



MÉRCORES 24 OUTUBRO 2018. NO NOME DO PAI…


MISIONEIROS: +XUSTIZA, -INXUSTIZA

Lectura do santo evanxeo segundo san Lucas (12,13-21):

Naquel tempo, dixo un do público a Xesús: «Mestre, dille ao meu irmán que reparta comigo a herdanza.»
El contestoulle: «Home, quen me nomea xuíz ou árbitro entre vós?»
E dixo á xente: «Mirade: gardádevos de toda clase de cobiza. Pois, aínda que un ande sobrado, a súa vida non depende dos seus bens.»
E propúxolles unha parábola: «Un home rico tivo unha gran colleita. E empezou a botar cálculos: "Que farei? Non teño onde almacenar a colleita." E díxose: "Farei o seguinte: derrubarei os celeiros e construirei outros máis grandes, e almacenarei alí todo o gran e o resto da miña colleita. E entón direime a min mesmo: Home, tes bens acumulados para moitos anos; déitate, come, bebe e pégate a boa vida." Pero Deus díxolle: "Necio, esta noite vanche esixir a vida. O que acumulaches, de quen será?" Así será o que amasa riquezas para si e non é rico ante Deus.»

UN CONTO: SEMENTADOR DE NOGUEIRAS
Un día camiñaba polo campo, cando vin a un home bastante ancián, que estaba a cavar un pozo. Intrigado, achegueime a el para preguntarlle que estaba a facer. "A min sempre me gustaron as noces", contestoume. "Hoxe chegaron ás miñas mans as noces máis exquisitas que probei na miña vida, así que decidín plantar unha delas".
Entristecinme ao pensar que ese pobre home, a tan avanzada idade, xamais chegaría a probar unha desas noces. "Desculpe, amigo", díxenlle. "Para que unha nogueira dea froitos deben pasar moitísimos anos, e dada a súa idade, é moi probable é que cando esta árbore dea as súas primeiras noces, vostede xa morrería hai moito. Non pensou que talvez sería máis proveitoso para vostede sementase tomates, ou melóns ou sandías, que lle darán froitos que vostede si poderá saborear?".
O home miroume un instante en silencio, durante o cal, non souben se sentirme moi sagaz pola miña observación ou moi estúpido. Tras uns segundos que me pareceron horas, finalmente contestou: "Toda a miña vida deleiteime saboreando noces, cultivadas de árbores cuxos sembradores probablemente xamais chegaron a probar. Cando de noces se trata, non lle corresponde a quen sementa o ver os froitos. Por iso, como eu puiden comer noces grazas a persoas xenerosas que pensaron en min ao plantalas, eu tamén planto hoxe a miña nogueira, sen preocuparme de se verei ou non os seus froitos. Sei que estas noces non serán para min, pero talvez os teus fillos ou os meus netos as saborearán algún día."
E entón sentinme moi pequeniño e egoísta por pensar só en min. Desde ese día, dediqueime a plantar nogueiras.

REFLEXIÓN
Así é o labor do misioneiro. Se sementamos sandías ou tomates, obviamente pronto veremos os froitos, pero se a nosa sembra é profunda, o labor misioneiro é verdadeiro e está fundado en Cristo, quedará dentro dos corazóns da xente, e cando Deus queira, farao brotar e converterse en froitos abundantes.




XOVES 25 OUTUBRO 2018. NO NOME DO PAI…

EVANXEO - Mateo 7, 7-12
«Pedide e darásevos; buscade e acharedes; chamade e abrirásevos.
Porque todo o que pide recibe; o que busca, acha; e ao que chama, abriráselle.
Ou hai seica algún entre vós que ao fillo que lle pide pan lle dea unha pedra;  ou se lle pide un peixe, déalle unha culebra?
Se, pois, vós, sendo malos, sabedes dar cousas boas aos vosos fillos, canto máis o voso Pai que está nos ceos dará cousas boas aos que llas pidan!
«Por tanto, todo canto queirades que vos fagan os homes, facédello tamén vós a eles; porque esta é a Lei e os Profetas».

REFLEXIÓN
Ás veces chama a atención que tendo tantas cousas, non acabemos de estar felices, contentos coa vida que vivimos. Por que pode ser isto?
Cando vas andando pola rúa do teu pobo ou cidade e ves a cantidade de persoas diferentes con e sen problemas, felices ou tristes, ricos ou pobres, parácheste a pensar a que parte dese mundo pertences ti?
Velaquí unha canción que nos axuda a entender a diferenza entre ambos os mundos.


NOSOPAI



VENRES 26 OUTUBRO 2018. NO NOME DO PAI…..

MISIONEIROS: +INCLUSIÓN, -EXCLUSIÓN
Lectura do santo evanxeo segundo san Lucas (12,39-48):

Naquel tempo, dixo Xesús aos seus discípulos: «Comprendede que se soubese o dono de casa a que hora vén o ladrón, non lle deixaría abrir unha fenda. O mesmo vós, estade preparados, porque á hora que menos pensedes vén o Fillo do home.»
Pedro preguntoulle: «Señor, dixeches esa parábola por nós ou por todos?»
O Señor respondeulle: «Quen é o administrador fiel e solícito a quen o amo puxo á fronte da súa servidume para que lles reparta a ración ás súas horas? Ditoso o criado a quen o seu amo, ao chegar, atope portándose así. Asegúrovos que o poñerá á fronte de todos os seus bens. Pero se o empregado pensa: "O meu amo tarda en chegar", e empeza a  pegarlles aos mozos e ás raparigas, a comer e beber e emborracharse, chegará o amo dese criado o día e á hora que menos o espera e despedirao, condenándoo á pena dos que non son fieis. O criado que sabe o que o seu amo quere e non está disposto a poñelo por obra recibirá moitos azoutes. Ao que moito se lle deu, moito se lle  esixirá; ao que moito se lle confiou, máis se lle esixirá.»

REFLEXIÓN
Que é o que se che esixe a ti? 
Por que é necesario que nos unamos para un mundo máis xusto?



jueves, 11 de octubre de 2018

SEMANA DOMUND 2018 (15-19 outubro)

LUNES 15 OCTUBRE
EN EL NOMBRE DEL PADRE, DEL HIJO Y DEL ESPÍRITU SANTO. AMÉN

¿Qué cambio necesita el mundo?
El mundo no siempre cambia para mejor. Miremos a nuestro alrededor y observemos. ¿Nos gusta todo lo que vemos o más bien creemos que hay muchas cosas que cambiar? ¿Qué cambiarías del mundo?
Necesidades básicas no atendidas en muchos lugares del planeta: alimentación, educación, sanidad, vivienda, agua...  Desequilibrio Norte-Sur Materialismo, Refugiados por las guerras y el odio … ¿???
¿Te crees tú capaz de cambiar todas estas cosas que nos gustaría que cambiaran?
Si miramos al mundo simplemente con nuestros ojos, la tentación puede ser pensar que hay muchas cosas que están mal, y que yo, que soy pequeño, que soy una gotita en el océano, no puedo hacer nada para cambiarlo.
Pero los cristianos no miramos las cosas así; aprendemos a mirar a cada persona y cada situación con otros ojos: las miramos con los ojos de Jesús.

La mirada de Jesús
Jesús, cuando mira al mundo, mira a cada uno de los que estamos en él, y es capaz de ver lo bueno de cada cual y de proponernos el plan perfecto para conseguir lo mejor. Todos estamos bajo su mirada.

1. La llamada
Jesús te ha encontrado un día, te ha mirado y te ha llamado. ¿Cómo? Cada uno tiene su historia. Puede haber sido a través de tus padres, monitores/catequistas, profesores, algún amigo o amiga... Jesús nos mira y nos invita a conocerle y a ser amigos suyos. Porque cada uno elige a sus amigos. Él nos ha elegido como amigos; ahora nosotros

2. El perdón
La mirada de Jesús también llama al arrepentimiento tras haber renegado de Él y de su amistad. La alegría de la amistad de Jesús se puede convertir en llanto, porque a veces hace- mos como si no le conociéramos, nos avergonzamos de Él, pecamos y le negamos. Pero Él nos vuelve a mirar, y con esa mirada cambia nuestro corazón: es la mirada de su perdón.

3.  Y la misión
Hay una tercera mirada: esa con la que Jesús pide que le reafirmemos nuestro amor y nos confirma en una misión, una misión que él ha pensado para cada uno. Nos dice: “Si me quieres, haz lo que yo te pido y serás feliz. Tu corazón se llenará de alegría y de amor, tu cora- zón cambiará y harás felices a los que tengas a tu alrededor. ¡Cambiarás el mundo!”.
Jesús, ya resucitado, se aparece a Pedro y le pide ¡tres veces! que le manifieste su amor, como antes tres veces le había negado, lleno de miedo; y tres veces le da una misión

Evangelio Jn 21,15-19

15 Después de comer, dice Jesús a Simón Pedro: «Simón, hijo de Juan, ¿me amas más que estos?». Él le contestó: «Sí, Señor, tú sabes que te quiero».
Jesús le dice: «Apacienta mis corderos». 16 Por segunda vez le pregunta: «Simón, hijo de Juan, ¿me amas?». Él le contesta: «Sí, Señor, tú sabes que te quiero». Él le dice: «Pastorea mis ovejas». 17 Por tercera vez le pregunta: «Simón, hijo de Juan, ¿me quieres?». Se entristeció Pedro de que le preguntara por tercera vez: «¿Me quieres?» y le contestó: «Señor, tú conoces todo, tú sabes que te quiero». Jesús le dice: «Apacienta mis ovejas. 18 En verdad, en verdad te digo: cuando eras joven, tú mismo te ceñías e ibas adonde querías; pero, cuando seas viejo, extenderás las manos, otro te ceñirá y te llevará adonde no quieras». 19 Esto dijo aludiendo a la muerte con que iba a dar gloria a Dios. Dicho esto, añadió: «Sígueme».





MARTES 16 OCTUBRE
EN EL NOMBRE DEL PADRE, DEL HIJO Y DEL ESPÍRITU SANTO. AMÉN

El Evangelio produce un cambio real en las personas y en los pueblos. Promoción humana y evangelización no pueden disociarse.
Los misioneros son un ejemplo de que este cambio es posible, con acciones concretas que transforman la realidad. El papa Francisco insiste en que el gran cambio llega a través de cambios pequeños.

EVANGELIO. Parábola del grano de mostaza (Mt 13,31-32).
"El Reino de los Cielos es semejante al grano de mostaza que tomó un hombre y lo sembró en su campo; es ciertamente la más pequeña de todas las semillas, pero cuando ha crecido es la mayor de las hortalizas, y llega a ser como un árbol, hasta el punto de que los pájaros del cielo acuden a anidar en sus ramas"(Mt).

El cartel del Domund 2018 de este año es un cubo de Rubik que refleja muy bien cómo pequeñas acciones provocan un gran cambio. Los misioneros son la prueba de que el "Cambia el mundo" del lema de este Domund se dirige también a ti. ¿Conoces la vida, la obra o el testimonio de alguno de ellos?

Y yo... ¿qué puedo hacer?
Apoyar el trabajo de los misioneros desde nuestra vida diaria es posible.
Con la oración. Es posible orar por los misioneros para que puedan seguir llevando a Jesús a muchas personas.
Con el ofrecimiento. Es posible ofrecer a Dios los dolores o molestias con que nos encontremos y convertirlos así en una gran ayuda para los misioneros.
Con tu donativo. Es posible renunciar a vivir siempre pensando en tener más, para compartir lo nuestro con los misioneros y así ayudarles a seguir transformando las historias de muchas personas.

ORACIÓN
Señor, ayúdame a cambiar para cambiar el mundo.
Necesito renovar el corazón, la mirada,
mis modos de hacer, para no terminar en un museo.
Y no es solo renovar lo viejo:
es permitir que el Espíritu Santo cree algo nuevo.
Señor, vacíame de mis esquemas
para hacer sitio a tu Espíritu
y dejar que sea Él
quien haga nuevas todas las cosas.
Él nos envía, nos acompaña, nos inspira;
Él es el autor de la misión,
y no quiero domesticarlo ni enjaularlo.
Haz que no tenga miedo
de la novedad que viene de Ti,
Señor Crucificado y Resucitado.
Que mi misión sea comunicar tu vida,
tu misericordia, tu santidad.
Enséñame a amar como Tú para cambiar el mundo. Amén.




MIÉRCOLES 17 OCTUBRE
EN EL NOMBRE DEL PADRE, DEL HIJO Y DEL ESPÍRITU SANTO. AMÉN

UNA HISTORIA DE MUCHAS HISTORIAS
Estamos en la semana del DOMUND y este año se nos dice CAMBIA EL MUNDO. Vamos a reflexionar durante estos días sobre esto. Hoy empezamos con el vídeo de la campaña que pone en escena el caso de un misionero español real, que consigue cambiar la historia de muchas personas, codo a codo con ellas, a través del Evangelio. Estas, a su vez, transformarán la vida de quienes les rodean. Es una muestra de que el cambio del mundo es posible.
Este misionero representa a todos los misioneros y misioneras del mundo, en especial a los 12.000 españoles.
Se nos presentan varias historias de personas que han visto transformada su existencia gracias al encuentro con el misionero Patricio Larrosa. Aunque al principio hablan en tercera persona, finalmente se desvela que son ellas mismas las protagonistas de esas historias que han contado. Ellas son la muestra viva de que la misión, el anuncio del Evangelio, cambia vidas.

Reflexión
1. ¿Qué cambio necesita el mundo?
El mundo cambia, pero no siempre progresa. A veces, los cambios nos hacen retroceder e incluso nos "rebajan" como personas. Dios creó el mundo en orden, pero el pecado ha traído el caos.

2. ¿Podemos cambiar el mundo? ¿Cómo?
El cambio del mundo nace de un corazón cambiado, en el que ha entrado Dios. Desde un corazón que ama se sale, de las cuatro paredes del egoísmo, al mundo sin fronteras.
¿Has comprobado alguna vez el efecto "en cadena" de un cambio positivo en ti o en los demás?

¿En qué puede consistir, concretamente, el cambio del corazón? ¿Qué papel juega Jesús en él?




JUEVES 18 OCTUBRE
EN EL NOMBRE DEL PADRE, DEL HIJO Y DEL ESPÍRITU SANTO. AMÉN
Un vistazo al mundo
2.000 millones de personas viven con menos de dos dólares diarios.
- El número de niños sin escolarizar alcanza la cifra de 325 millones (183 millones de niñas y 142 de niños)
- Casi 1.000 millones de personas carecen de agua potable.
- 2.000 millones de personas carecen de asistencia médica primaria.
- Al año mueren 10 millones de niños de enfermedades... curables.
- En lo que llevamos de siglo XXI han muerto en las guerras de Irak, Afganistán, Somalia y Siria más de dos millones de personas.
- A causa de los conflictos armados o civiles hay unos 22 millones de refugiados.
- Más de cien millones de niños menores de 14 años son explotados y obligados a trabajar.

El mundo cambia, pero ¿progresa siempre, o a veces los cambios nos hacen retroceder e incluso nos “rebajan” como personas?
¿Qué dice Jesús a sus discípulos? ¿Qué nos dice hoy a nosotros?
“Cada vez que lo hicisteis con uno de estos, mis hermanos más pequeños, conmigo lo hicisteis”. Mt 25,31.

El cambio del mundo nace de un corazón cambiado. Un corazón cambiado es aquel en el que ha entrado Dios. Desde un corazón que ama se vence el egoísmo, se deja de pensar solo en las necesidades propias y se comienza a pensar en las necesidades de los demás. Se sale de las cuatro paredes del confort al mundo sin fronteras.
A partir de este cambio de corazón y de pensamiento se puede adoptar un compromiso de acción concreto.
A nosotros se nos envía para hacer algo y cambiar las cosas. El mandato de Jesús es “id por el mundo y haced discípulos míos”.

Vamos a ver un fragmento de la película Los miserables. El obispo de Digne muestra que es posible transformar la vida desde el Evangelio. ¿Comprendes su reacción? ¿Es más fácil cuando te pones en el lugar del otro y entiendes su sufrimiento? ¿Sueles hacerlo o prefieres juzgar sin conocer su historia?



ORACIÓN:
Dáme, Señor, como aos misioneiros e misioneiras do mundo,
ás para voar e pés para camiñar ao paso de cada persoa.
Entrega, para "dar a vida" desde a vida, a de cada día.
Infúndenos, Señor, o desexo de darnos e entregarnos,
de deixar a vida no servizo aos débiles.
Señor, fainos construtores da túa vida, propagadores do teu reino.
Axúdanos a poñer a tenda no medio das persoas
para levarlles o tesouro do teu amor que salva. Amén.

VIERNES 19 OCTUBRE
EN EL NOMBRE DEL PADRE, DEL HIJO Y DEL ESPÍRITU SANTO. AMÉN


El cambio del corazón
¿Sabéis qué cambio necesita en realidad el mundo? El cambio de cada uno de nuestros corazones. Los cristianos miramos al mundo con la mirada de Jesús; sabemos que Él nos ama, y lo demás no es tan importante, porque Él, que es mi amigo y que es el Señor resucitado, nunca me va a abandonar.
Teniendo esta fe en el corazón, nuestra vida cambia. Y si nuestra vida cambia, empezamos a cambiar el mundo.¡Conocer de verdad a Jesucristo y ser su amigo/a cambia el corazón! Y los corazones cambiados son los que cambian el mundo.
No importa lo feo que nos parezca todo, lo malo o lo difícil que sea: Jesús es el Señor, y siempre puede cambiarlo todo ¡si dejamos que entre en nuestro corazón!
Formulamos cada uno un pequeño compromiso para cambiar nuestro corazón y vencer nuestro egoísmo. ¿Cómo puedo hacer que en mi familia, o en el colegio, o en este grupo, o en mi equipo de deporte, o en..., algo cambie y sea mejor? (Tiene que ser un compromiso sencillo y muy concreto, que se pueda revisar fácilmente –“lo he hecho o no”–, a ser posible en una tutoría). 
Desde un corazón que sabe que Jesús le ama, se vence el egoísmo, se deja de pensar solo en las necesidades propias y se comienza a pensar en las necesidades de los demás. Por eso el mundo necesita con urgencia a Cristo, nuestro gran amigo, que ha vencido a la muerte y quiere compartir su victoria con nosotros.

Los misioneros lo saben y nos lo enseñan; son un ejemplo de que este cambio es posible. Y de que merece la pena cambiar el corazón y llevar a todos a Jesús para que cambie sus corazones.
Los misioneros y misioneras provocan el cambio en el mundo con su vida entregada. Han ido adonde Jesús les ha enviado para, con sus acciones concretas, más pequeñas o más grandes, cambiar a su vez la realidad de tantas personas y pueblos con los que comparten la vida.
Uniéndonos de corazón a la labor de estos y de todos los misioneros del mundo, rezamos juntos la oración del Domund 2018

ORACIÓN
Señor, ayúdame a cambiar para cambiar el mundo.
Necesito renovar el corazón, la mirada,
mis modos de hacer, para no terminar en un museo.
Y no es solo renovar lo viejo:
es permitir que el Espíritu Santo cree algo nuevo.
Señor, vacíame de mis esquemas
para hacer sitio a tu Espíritu
y dejar que sea Él
quien haga nuevas todas las cosas.
Él nos envía, nos acompaña, nos inspira;
Él es el autor de la misión,
y no quiero domesticarlo ni enjaularlo.
Haz que no tenga miedo
de la novedad que viene de Ti,
Señor Crucificado y Resucitado.
Que mi misión sea comunicar tu vida,
tu misericordia, tu santidad.
Enséñame a amar como Tú para cambiar el mundo. Amén.

Archivo del blog