ORACIÓNS XANEIRO. 2ª SEMANA TEMPO ORDINARIO

LUNS 20 XANEIRO 2014. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

Lectura do santo evanxeo segundo san Xoán (1,29-34):

Naquel tempo, ao ver Xoán a Xesús que viña cara a el, exclamou: «Este é o Año de Deus, que quita o pecado do mundo. Ese é aquel de quen eu dixen: "Tras de min vén un home que está por diante miña, porque existía antes ca min. " Eu non o coñecía, pero saín a bautizar con auga, para que sexa manifestado a Israel.»

E Xoán deu testemuño dicindo: Contemplei o Espírito que baixaba do ceo como unha pomba, e pousouse sobre el. Eu non o coñecía, pero o que me enviou a bautizar con auga díxome: "Aquel sobre quen vexas baixar o Espírito e pousarse sobre el, ese é o que ha bautizar con Espírito Santo. " E eu vino, e dei testemuño de que este é o Fillo de Deus.»

Palabra do Señor

REFLEXIÓN: CO LUME DO ESPÍRITO

            As primeiras comunidades cristiás preocupáronse de diferenciar ben o bautismo de Xoán que somerxía ás xentes nas augas do Xordán e o bautismo de Xesús que comunicaba o seu Espírito para limpar, renovar e transformar o corazón dos seus seguidores. Sen ese Espírito de Xesús, a Igrexa apágase e extínguese.

            Só o Espírito de Xesús nos pode conducir a recuperar a nosa verdadeira identidade, abandonando camiños que nos desvían unha e outra vez do Evanxeo.

A Igrexa de hoxe necesita “evanxelizadores con Espírito” que se abran sen medo á súa acción e encontren nese Espírito Santo de Xesús “a forza para anunciar a verdade do Evanxeo, en voz alta e en todo tempo e lugar, incluso a contracorrente”.

            O Papa Francisco expresa con forza a súa convicción: “non é o mesmo ter coñecido a Xesús que non coñecelo, non é o mesmo camiñar con El que camiñar ás apalpadelas, non é o mesmo poder escoitalo que ignorar a súa Palabra... Non é o mesmo tratar de construír o mundo co seu Evanxeo que facelo só coa propia razón”.

A quen non o descobre, “axiña lle falta forza e paixón; e unha persoa que non está convencida, entusiasmada, segura, namorada, non convence a ninguén”. E ti, axúdasnos coa forza do Espírito a anunciar o Evanxeo?

           

MARTES 21 XANEIRO 2014. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

SEMANA DE ORACIÓN POLA UNIDADE DOS CRISTIÁNS

Hai cen anos, o Pai Paul Wattson, sacerdote anglicano e cofundador da Sociedade do Atonement de Graymoor (no Estado de Nova York), inauguraba un Octavario de oración pola unidade dos cristiáns que se celebrou por primeira vez do 18 ao 25 de xaneiro de 1908, festa da Conversión de San Pablo.

Por tanto, estamos de aniversario.

Hai 200 anos ninguén pensaría que grupos enfrontados, como os católicos e os protestantes, rezariamos xuntos. Pero hoxe é un feito aceptado e promovido por todos. Damos grazas a Deus polo desexo que pon en nós, en todos os ámbitos da vida de buscar a paz e a unidade.


Este ano ten como lema "ES QUE CRISTO ESTÁ DIVIDIDO?”

Imos escoitar o texto elixido para este ano:

LECTURA DE SAN PAULO AOS CORINTIOS (1 COR 1, 4-13)

Non paro de lle dar gracias a Deus por vós, pola gracia de Deus que se vos deu por medio de Cristo Xesús. Porque por medio del quedastes ricos en todo, nos dons da palabra e do coñecemento: e así confirmouse solidamente entre vós o testemuño en favor de Cristo. De xeito que non carecedes de ningún don, mentres agardades a revelación do noso Señor Xesús Cristo. El é quen vos manterá firmes deica á fin, para que ninguén vos poida acusar de nada no día do noso Señor Xesús Cristo. Deus é fiel e foi El quen vos chamou á comunidade do seu Fillo Xesús Cristo, noso Señor.

Irmáns, polo nome do noso Señor Xesús Cristo: rógovos que vos poñades todos de acordo e que non haxa divisións entre vós; ó contrario, axeitádevos todos nun mesmo espírito e nun mesmo pensamento.

(…) ¿Pero é que Cristo está dividido? (…)

Palabra de Deus


Pidamos unha vez máis a Deus que El nos axude a camiñar con respecto ao outro, ao que é diferente, a ser capaz de querer a quen non me cae tan ben e a practicar a oración para que Deus nos axude en cada momento da nosa vida. Amén.

MÉRCORES 22 XANEIRO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

Paulo recórdanos unha cousa fundamental que nos transmitiu Xesús: a paz e a unidade. Como todo o realmente importante na vida, non podemos conseguilas nós sós co noso esforzo. Debemos esforzarnos, claro, pero non podemos conseguilo sós.

Necesitamos rezar porque necesitamos contar coa presenza de Deus. Quizais esteas a rezar máis do que pensas. Xesús só pide unha cousa: que creas en Él e, entón, serás quen de escoitalo.

A próxima semana comezaremos a rezar pola paz e a non violencia, posto que o 30 de xaneiro celebramos a nivel mundial este día, rememorando a morte de Gandhi.

Sabemos que non pode haber paz se non estamos unidos entre nós.

Pedimos pola unidade de todas as igrexas cristiás, pero tamén pola unidade entre todos nós, aquí no colexio, cos nosos amigos, no noso pobo, o noso país... e entre todos os colexios vicencianos.

ORACIÓN

Señor Xesús, 

fai que sexamos os sinais vivos do teu reino que vén.

Acéndenos a paixón pola xustiza e a paz entre todos os pobos. 

Énchenos de fe, de esperanza e de amor que están no corazón do Evanxeo 

e fainos UN para que o mundo crea.

Que o teu nome sexa santificado en todo o mundo, 

que a túa Igrexa poida recoñecerse efectivamente reunida nun único corpo.

Comprometémonos a amarte, 

a traballar pola xustiza, a paz e a unidade. 

Queremos ser testemuñas túas.

Dános luz e forza para coñecer e vivir a fe e o amor, 

para que outros te poidan recoñecer en nós 

e que poidamos descubrirte neles. Amén

XOVES 23 XANEIRO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

SILENCIOS

Proba a facer silencio. Silencio total, absoluto. Verás que non é doado. Aínda que te illes e apagues a radio, ou a televisión, ou te afastes do móbil, sempre se coa algún son. En nada empezarás a oír ruídos. Voces afastadas, o tráfico na rúa, o son dalgún aparato que está preto -o ordenador, ou a calefacción, …. O aviso dun whatsapp. Un teléfono. Todo soa. De feito, é posible que o silencio prolongado che sufoque. Non estamos afeitos. Pero fai falta, nalgún momento, parar e deixar que o pensamento vague ao seu ritmo, que as voces de dentro teñan o seu lugar e as de fóra acálense. O que pasa é que non todo silencio é igual. E de aí a necesidade de separalos.

Hai un tipo de silencio deshabitado, baleiro, solitario. Xeralmente, doe ou inquieta. É o silencio das tardes sen plan, das chamadas que non rematan de chegar, das palabras botadas de menos. É o silencio da oración que non encontra eco máis alá dos propios pensamentos. Ou o que se impón a calquera ruído cun pesado manto de apatía. Cando iso acontece, e acontece ás veces, un cuestiónao todo e o estado de ánimo ponse sombrío. Pensas en soidade, fracaso, trangallada... Pero é mentira. É tan só que te volviches un pouco xordo ás voces que seguen aí. Por iso non deberías crelo de todo.

CANDO VIÑERON A BUSCARME

Cando os nazis viñeron a levar os comunistas,

gardei silencio,

porque eu non era comunista.

Cando encarceraron os socialdemócratas,

gardei silencio,

porque eu non era socialdemócrata.

Cando viñeron a buscar os sindicalistas,

non protestei,

porque eu non era sindicalista.

Cando viñeron a levar os xudeus,

non protestei,

porque eu non era xudeu.

Cando viñeron a buscarme,

non había ninguén máis que puidese protestar.

MARTÍN NIEMÖLLER

PREGUNTAS PARA A REFLEXIÓN EN SILENCIO:

-      Ante que gardas silencios?

-      Cres que é mellor calar e pasar ou é mellor involucrarse e actuar?

-      Que inxustizas ves ao teu arredor?

-      Fas algo por loitar contra as inxustizas ou contra o inxusto?

NOSOPAI

VENRES 24 XANEIRO. No nome do Pai, do Fillo e do Espírito Santo

Mañá remata a Semana de Oración pola Unidade dos Cristiáns. Ante un mundo dividido, os cristiáns debemos apoiar a unidade, traballando por facela posible entre todos e así chegar á unidade dos cristiáns. Un primeiro paso necesario é creala no noso ámbito dende unha actitude que contribúa a iso. Sobre os camiños da vida, en cada encontro, Deus pon en nós o desexo de encontralo nos demais, de acoller a todos, de ser sensibles para escoitar o que nos quere dicir a través das persoas que están ao noso lado, en especial dos máis necesitados. Hoxe invítanos a sentirnos reunidos no seu nome e a ser as súas testemuñas. Debemos contribuír no ben da humanidade e colaborar na tarefa de facer un mundo mellor. Iso é o que nos recorda tamén o día da Infancia Misioneira que celebramos este domingo, 26 de xaneiro. Esta Obra presta un servizo para a animación misioneira co fin de movernos a compartir a fe e os medios materiais cos nenos das Igrexas máis necesitadas do mundo enteiro. Cada parroquia, cada Diocese e a Igrexa universal poden sentir como propia esta Obra da Infancia Misioneira.

Oremos, pois, por toda a Igrexa que, unida, procura a construcción dun mundo máis xusto e humano para todos.

NOSOPAI

Aínda que é un pouco longo (12´25´), invítovos a visionar o vídeo de Infancia Misioneira deste ano. Paga a pena velo