ORACIÓNS 6-10 XUÑO

LUNS 6 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

DE BEN NACIDOS É SER AGRADECIDOS

Estamos xa nas últimas semanas do curso. Convivimos xuntos moitas horas e influíron na nosa formación moitas persoas. Debemos ser agradecidos a todas elas.

TEXTO: SER AGRADECIDOS FAINOS MÁIS FELICES

Hai dúas clases de gratitude: a condicional e a incondicional. Coa primeira sentímonos ben cando as cousas saen como esperamos. Como non sempre é así, é unha emoción pouco duradeira. A segunda consiste nunha actitude e un hábito de vida, sentirse ben sen que ocorrese nada especial; é dicir: estar agradecido por todo e ao non estar condicionada por ningún outro acontecemento, esta actitude é a precursora da felicidade e o éxito persoal na vida.

Imos pensar un pouco… Temos en conta cantas persoas contribuíron a que este día sexa posible? Por exemplo, cantas persoas interviñeron na elaboración do almorzo? O agricultor, o granxeiro, o transportista, o vendedor? o sol, a choiva, o vento, a auga… as mans que o prepararon?

Por non falar dos nosos pais, amigos, profesores, compañeiros de traballo? Todos os que contribuíron a que sexamos quen somos?

E se ademais miramos cara atrás no tempo e repasamos todos os descubrimentos e avances tecnolóxicos que fan a nosa vida máis cómoda e segura, este sentimento debería estenderse centos de anos atrás?

Cando reflexionamos sobre todo iso, cada día convértese nunha sucesión de oportunidades para acordarnos cun sorriso de persoas que contribuíron, con moito ou pouco, á nosa vida e para sentir o desexo de devolver o favor ás xeracións futuras.

        

ORACIÓN

Oh Deus, agradecémosche por esta terra, o noso fogar;

polo ancho ceo e o sol bendito,

e os ventos que nunca descansan,

polas árbores e a herba baixo os pés.

Nós agradecémosche polos nosos sentidos

cos que escoitamos o canto das aves,

vemos o esplendor dos campos de verán,

saboreamos as froitas de outono,

nos regocijamos ao sentir a neve

e respiramos o alento da primavera.

Dános un corazón moi aberto a toda esta beleza;

Oh Deus, creador noso,

que vives e raíñas polos séculos dos séculos. AMEN

MARTES 7 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

Nestes días falaremos de gratitude, pois é tempo de sega, tempo de recoller os froitos que coidamos durante este curso. Agora que estamos a chegar ao final do curso, é momento de valorar todo o que fixemos durante o curso, tamén é momento para ser agradecidos por todo aquilo que recibimos; convidámosvos a que durante estes días vivades a experiencia de ser agradecidos.

Hoxe comezamos dando grazas á persoa máis importante da nosa vida como crentes: A DEUS. A súa palabra seguro que nos ilumina no día de hoxe.

EVANXEO: Lucas 17, 11-19

«Indo Xesús a Xerusalén, pasaba entre Samaría e Galilea.  E ao entrar nunha aldea, saíronlle ao encontro dez homes leprosos que pararon de lonxe e alzaron a voz, dicindo: Xesús, Mestre, ten misericordia de nós! Cando el os viu, díxolles: Ide, mostrádevos aos sacerdotes. E aconteceu que, mentres ían, foron sanados e limpados. Entón un deles, vendo que fora sanado, volveu, glorificando a Deus a gran voz, e prostrouse rostro en terra aos seus pés, dándolle grazas; e este era samaritano. Respondendo Xesús, dixo: Non son dez os que foron limpados? E os nove, onde están?  Non houbo quen volvese a dar grazas e gloria a Deus senón este estranxeiro? E díxolle: Levántate, anda; salvoute a túa fe    

ORACIÓN (TODOS XUNTOS)

Grazas, Señor, 

por poñer nos nosos corazóns 

a capacidade de amar.

Grazas pola solidariedade 

que move a tantas persoas

e as impulsa a construír un mundo mellor.

Grazas porque non somos máquinas,

porque podemos alegrarnos con quen se alegra;

porque podemos acompañar no sufrimento 

a quen sofre dor e soidade. Amén

NOSOPAI

MÉRCORES 8 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

GRAZAS, MARÍA, PORQUE ES A nosa NAI

Hoxe daremos grazas na nosa oración a María, a nosa Nai, a Virxe Milagrosa. Queremos agradecer a María a súa presenza materna entre nós durante este curso que estamos a terminar.

EVANXEO: Xn 2, 1-11

«Ao terceiro día celebrouse unha voda en Caná de Galilea, e estaba alí a nai de Xesús. Foi convidado tamén Xesús cos seus discípulos á voda. E como faltou o viño, a nai de Xesús díxolle: - Non teñen viño.

Xesús díxolle: - Que ten que ver iso comigo e contigo, muller? Aínda non chegou a miña hora.

A súa nai dixo aos que servían: - Facede todo o que el vos diga.

Había alí seis tinas de pedra para auga, de acordo cos ritos dos xudeus para a purificación. En cada unha delas cabían dúas ou tres medidas.

Xesús díxolles: - Enchede de auga as tinas.

E enchéronas ata o bordo.

Logo díxolles: - Sacade agora e levádea ao encargado do banquete.

Leváronllo; e cando o encargado do banquete probou a auga xa feita viño, e non sabía de onde viña (aínda que os serventes que sacaran a auga si o sabían), chamou ao noivo e díxolle: - Todo home serve primeiro o bo viño; e cando xa tomaron bastante, entón saca o inferior. Pero ti gardaches o bo viño ata agora.

Este principio de sinais fixo Xesús en Caná de Galilea, e manifestou a súa gloria; e os seus discípulos creron nel. Despois disto, el descendeu a Cafarnaum coa súa nai, os seus irmáns e os seus discípulos; e quedaron alí non moitos días».

ORACIÓN (TODOS XUNTOS)

María, Nai Milagrosa, Virxe das vodas de Caná,

Ven na miña axuda porque me falta o viño da alegría,

o viño do optimismo, o viño da forza de vontade,

o viño das ganas de loitar, o viño da sinceridade,

o viño do sacrificio, o viño de graza mantida.

Virxe Milagrosa, sé o meu auxilio e protección

en todos os momentos da miña vida

para que poida seguir ao teu Fillo Xesús. Amén.

AVE MARÍA

XOVES 9 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

GRAZAS A DEUS, POLOS nosos PAIS

Hoxe imos dar grazas por dous santos de carne e óso, deses que agora quizais non admiremos, pero que fan moito por nós: os nosos pais. Seguro que pensas agora neles e ocórrenseche mil razóns para darlles as grazas. Sabemos que os nosos pais e a nosa familia están sempre ao noso lado, a pesar das dificultades de cada día? Pois non o deixes para mañá, cando chegues hoxe a casa dálles un bico e agradece todo o que fan por ti cada día...

EVANXEO: Lucas 8,19-21

«Viñeron a el a súa nai e os seus irmáns, pero co xentío non lograban chegar ata el. Entón avisáronlle: «A túa nai e os teus irmáns están fóra e queren verte». El respondeu dicíndolles: «A miña nai e os meus irmáns son estes: os que escoitan a palabra de Deus e a cumpren».

UNHA HISTORIA PARA PENSAR

Un exemplo de agradecemento dun fillo aos seus pais

A miña curmá Lucía ten 19 anos e desde hai varios meses tiña moi preocupados aos seus pais. Ela que sempre fora unha nena tan boa.

«Filla, que fas co diñeiro que che dou? En que o gastas?» -dicíalle a súa nai-. Ela, silenciosa, non respondía, limitábase a dicir que xa non quedaba diñeiro. Non poucas broncas lle botou o seu pai neses meses: «Claro, seguro que o gastas en discotecas coas túas amigas!». Eles, con todo, continuáronlle dando diñeiro advertíndolle severamente de que se corrixise.

O conflito continuou ata o 23 de marzo, data na que, Pedro e Ángela, pais de Lucía, cumprían 25 anos de casados. Esa mañá, Lucía presentouse no comedor, durante o almorzo, cun agasallo especial. Co diñeiro que ela aforrara en tantos meses regalou aos seus pais unha fin de semana de descanso, con todos os gastos pagos: os billetes de avión, o hotel e o aluguer dun coche.

Non fai falta describir o abrazo que lle deron os seus pais, mentres lle pedían desculpas polos regaños que inxustamente, pero sen saber, lle deron. Lucía soportara durante meses reprimendas, sacrificara a posibilidade de saír coas súas amigas, de gastar o seu diñeiro en propios caprichos, porque quería dar esta grata sorpresa aos seus pais o día das súas Vodas de Prata.

Esa fin de semana foi para Pedro e Ángela a mellor fin de semana da súa vida. Non tanto pola beleza natural do lugar, senón pola beleza moral da súa filla. O agasallo mellor, por conseguinte, non foi a viaxe, senón o xesto de amor e de onde proveu. Ningún agasallo material pode ser maior que o amor.

NOSO PAI

VENRES 10 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

GRAZAS A DEUS, POLA nosa TERRA 

O domingo pasado celebrouse o día mundial do Medio Ambiente. Esta xornada internacional celébrase este día porque foi o 5 de xuño de 1972 cando se inaugurou en Estocolmo a Conferencia das Nacións Unidas sobre o Medio Ambiente, marcando un fito na conciencia da humanidade. Hoxe queremos dar grazas a Deus pola natureza, polo mundo que nos rodea.

Por mor desta data a preocupación polo medio ambiente deixa de ser unha moda pasaxeira para converterse nunha necesidade e unha urxencia. O cambio climático mostra os seus efectos.

A educación para coidar e respectar o medio ambiente é unha esixencia na que toda persoa debe colaborar para garantir a supervivencia no Planeta Terra. Hoxe xa non se fala só de coidar a contorna natural e ecolóxica. Fálase de austeridade voluntaria:      

- Como actitude de solidariedade cos máis pobres e oprimidos.

- Como actitude crítica ante os poderosos.

- Como actitude de aforro dos recursos enerxéticos que son limitados.

- Como actitude que nos afasta do consumismo e nos  fai máis libres.

Nas nosas mans está aforrar auga e enerxía, pechando billas innecesarias, apagando luces... Hai que evitar contaminar, utilizando transporte público sempre que sexa posible. Hai que manter limpo a contorna no que vivimos, respectando plantas e seres vivos... A vida do Planeta está nas mans de todos. Hai que colaborar... O Papa Francisco lémbranos a importancia de coidar a nosa casa común na Encíclica Laudato Si.

BIBLIA: Xénese 1,31

«Viu Deus todo o que fixera, e era moi bo»

ORACIÓN (TODOS XUNTOS) (do Cánticodas criaturas)

Criaturas todas do Señor, bendicide ao Señor, 

enxalzádeo con himnos polos séculos. 

Anxos do Señor, bendicide ao Señor; 

ceos, bendicide ao Señor. 

Augas do espazo, bendicide ao Señor; 

exércitos do Señor, bendicide ao Señor. 

Sol e lúa, bendicide ao Señor; 

astros do ceo, bendicide ao Señor.

Bendiga a terra ao Señor, 

enxálceo con himnos polos séculos. AMÉN