SEMANA DO DOMUND. SÉ VALIENTE, A MISIÓN ESPERA

LUNS 16 OUTUBRO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

RED DE LIBERTAD

Ambientada na Francia dos inicios da Segunda Guerra Mundial, esta película que van ver a vindeira semana os alumnosde 3º e 4º ESO  narra o encomiable traballo de Helena Studler, a Filla da Caridade que salvou a vida de miles de refuxiados franceses ao evitar que caesen presos das forzas nazis, entre outros, personaxes tan ilustres como François de Mitterrand ou o xeneral Giraud. Helena, testemuña do horror e a barbarie, leva a cabo un extraordinario labor de caridade cos cativos e prisioneiros da guerra, mentres pon en perigo a súa vida e a dos seus achegados por salvar a do resto de nenos, maiores, presos e orfos; todos eles vítimas da contenda bélica.

O proxecto xorde con motivo da conmemoración do 400 aniversario da fundación da familia Vicenciana, impulsada por Vicente de Paúl e Luisa de Marillac en 1617. Ao longo destes 400 anos xurdiron centos de personalidades que deron a súa vida polos que menos teñen, polos rexeitados, os perseguidos inxustamente. Entre todas esas vidas destaca a de Sor Helena Studler, unha heroína moi peculiar que recatou a máis de 2.000 persoas dos campos de concentración nazis situados ao norte de Francia. O contexto de entón garda un paralelismo sorprendente cos conflitos bélicos actuais, a vida de Helena convértese nun referente de superación, heroicidade e loita contra a inxustiza.

Recemos por tantas persoas que sofren a inxustiza da guerra, da represión, da fame, da miseria… por tantos refuxiados que non poden voltar aos seus fogares, ou que desaparecen presas das mafias… Que nós saibamos ser sensibles ás necesidades dos demais.

NOSOPAI

MARTES 17 OUTUBRO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

DIA INTERNACIONAL PARA A ERRADICACIÓN DA POBREZA

EVANXEO: Mateo 25, 34-36

«Vide vós, recibide o reino que se vos preparou desde a creación do mundo.  Porque tiven fame e déstesme para comer, tiven sede e déstesme de beber, fun forasteiro e recibístesme, andei sen roupa e vestístesme, caín enfermo e visitástesme, estiven no cárcere e viñestes verme».

LECTURA: A pobreza, un problema de dereitos humanos

Segundo datos do Programa das Nacións Unidas para o Desenvolvemento, a nivel mundial, máis de 800 millóns de persoas aínda viven con menos de US$1,25 ao día e moitos carecen de acceso a alimentos, auga potable e saneamento adecuados.

A pobreza non é só unha cuestión económica. Por ese motivo, debemos deixar de observala exclusivamente como unha falta de ingresos. Trátase dun fenómeno multidimensional que comprende, ademais, a falta das capacidades básicas para vivir con dignidade. A pobreza é en si mesma un problema de dereitos humanos urxente e é á vez causa e consecuencia de violacións dos dereitos humanos, pois se caracteriza por vulneracións múltiples e interconexas dos dereitos civís, políticos, económicos, sociais e culturais, e as persoas que viven nela ven expostas regularmente á denegación da súa dignidade e igualdade. Reducir a pobreza e erradicala é, por tanto, unha obrigación de todas as sociedades.

Hai xa 30 anos, o 17 de outubro de 1987, o P. Joseph Wresinski fixo un chamamento para loitar contra esta secuela, animando a conmemorar o Día Mundial para a Superación da Pobreza Extrema. Cinco anos despois a Asemblea Xeral, inspirada nese chamamento, declarou o 17 de outubro como o Día Internacional para a Erradicación da Pobreza.

MÉRCORES 18 OUTUBRO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

Evanxeo Mateu 22,1-10:

A todos os que encontredes, chamádeos á voda.

Narrador: Naquel tempo, volveu falar Xesús en parábolas aos sumos sacerdotes e aos anciáns do pobo, dicindo:

Xesús: -«O reino dos ceos parécese a un rei que celebraba a voda do seu fillo; mandou aos seus criados para que chamasen os convidados, pero non quixeron ir. Volveu mandar outros criados encargándolles que dixesen aos convidados:

Rei: -Teño preparado o banquete, matei tenreiros e reses cebadas e todo está a punto. Vinde á voda?

Xesús: -Pero eles non fixeron caso; un marchouse ás súas terras, outro aos seus negocios, os demais agarraron aos criados e maltratáronos e matáronos. O rei montou en cólera, enviou as súas tropas, que acabaron con aqueles asasinos e prenderon lume á cidade. Logo dixo aos seus criados:

Rei: -“A voda está preparada, pero os convidados non lla merecían. Ide agora aos cruces dos camiños e a todos os que atopedes, chamádeos á voda”.

Xesús: -Os criados saíron aos camiños e reuniron a todos os que atoparon, malos e bos. A sala do banquete encheuse de comensais». Cando o rei entrou a saudar aos comensais, reparou nun que non levaba traxe de festa e díxolle:

Rei: -“Amigo, como entraches aquí sen o vestido de voda?”.

Palabra do Señor.

REFLEXIÓN: QUE NOS QUERE DICIR XESÚS?

1. Xesús invítanos cada domingo a unha festa moi especial, á súa festa. Quixo quedar connosco, facerse un de nós para que teñamos vida e forza toda a semana. Pero poñemos desculpas.
Na festa o mellor é estar con Xesús. Quere que a celebres con outros cristiáns, coa túa parroquia. Pero moitos non a valoran… Nin se decatan!

2. Xesús quere que acudas con traxe digno. É dicir, que esteamos preparados, en graza, sen pecado. Xesús quere que os cristiáns nos revistamos cun vestido que estea tecido cos fíos do seu amor. Que o noso traxe sexa o amor, perdón, darnos.

O vestido que Xesús quere é que:

- a túa boca bendiga e perdoe,

- os teus pés se acheguen aos necesitados,

- as túas mans axuden e compartan,

- o teu corazón ame a todos.

XOVES 19 OUTUBRO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

SE VALENTE, A MISIÓN ESPÉRATE

LECTURA BÍBLICA: Feitos 10, 38

«Sabedes que Deus encheu de poder e do Espírito Santo a Xesús de Nazaret, e que este andou facendo o ben e sanando a cantos sufrían porque Deus estaba con el».

LECTURA

Como cada ano o cuarto domingo de outubro (o vindeiro domingo) celébrase o día do DOMUND. Esta palabra vén da suma de dúas palabras: Domingo e Mundial. Dito así, non ten moito de orixinal, nin concreto.

Con todo, vén recoller un evento que se realiza e promove, desde hai moitos anos, coa finalidade de axudar e solidarizarse cos que fan do seu traballo e vida unha MISION MUNDIAL.

Na tradición cristiá, MISION é a tarefa e obxectivo de facer posible un mundo mellor, cheo de boas noticias, como quería e expresaba Xesús.

BOAS NOTICIAS para os que teñen, moitas veces, só malas.  O de boas noticias adóitase dicir tamén coa palabra EVANXEO (palabra de orixe grega).

Pois ben, neste contexto e buscando esta utopía ou soño, miles e miles de persoas deixaron a súa casa e os seus proxectos máis próximos e aventuráronse a unha MISIÓN DE EVANXEO (boa noticia) no MUNDO. A estes chamámoslles misioneiros.  E o domingo 22 acordámonos deles e da súa misión.

Os proxectos que levan a cabo son de todo tipo, comezando polos de emerxencia humanitaria, saúde, educación.

Mediante o Domund, a Igrexa trata de cubrir esas carencias e axudar aos máis desfavorecidos a través dos misioneiros, con proxectos pastorais, sociais e educativos.

Así, constrúense e mantéñense hospitais, residencias de anciáns, orfanatos e comedores para persoas necesitadas en todo o mundo.

Nos territorios de misión a Igrexa sostén case 27.000 institucións sociais e un número superior a 119.000 institucións educativas.

REFLEXIÓN

Fíxate na cantidade de eventos que se celebran na nosa sociedade. A maioría, e os que máis se oen e publicitan, son os que promoven grandes grupos de interese. O futbol, grandes artistas, os grupos políticos, eventos deportivos...

Pero tamén hai ONG, pequenas e grandes que tratan de mostrar que un mundo mellor e máis xusto é posible e que necesita do noso compromiso.

Seguro que se te achegas a estes "pequenos misioneiros"serás capaz de ser "boa noticia".

Quizais os domingos poidan estar máis cheos de proxectos, ilusión e ganas de vivir.

O lema deste ano é unha invitación para buscar a túa propia misión: "Se valente, a misión espérate"

ORACIÓN

Dános, Señor, ilusión para poñernos en marcha.

Dános, Señor, motivación para esforzarnos.

Dános, Señor, claridade de ideas para saber o que queremos.

Dános, Señor, creatividade para atopar camiños.

Dános, Señor, fe para a Misión á que nos convidas.

VENRES 20 OUTUBRO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

A FELICIDADE NO EVANXEO

QUE TODOS SENTEMOS Á MESMA MESA

EVANXEO: Lucas 10, 5-9

«Cando entredes nunha casa, dicide primeira "paz nesta casa". Quedade na mesma casa, comede e bebede do que teñan, porque o obreiro merece un salario. Se entrades nun pobo e vos reciben ben, comede o que vos poñan, curade aos enfermos que haxa e dicide "Está preto de vós o reino de Deus"».

REFLEXIÓN

O chamamento con motivo do DOMUND, as misións, as persoas comprometidas e solidarias coas necesidades do mundo... todo iso estanos chamando a atención sobre unha situación de desigualdade, á que quizais esteamos a contribuír. E non é xusto.

Somos conscientes do que pasa?

A última crise económica? Que nos supuxo ou supón? Está superada, como din? Que pensamos que poden/podemos facer?

Mañá celébrase o DOMUND. É dar diñeiro? É oír testemuños de misioneiros?

Quizais é cuestión de mirar cara aos demais como irmáns.

LECTURA

Anthony de Mello escribe nun dos seus contos:

"Pola rúa vin unha nena aterida e tiritando de frío, e con poucas perspectivas de conseguir unha comida decente. Encolericeime e díxenlle a Deus: Por que permites estas cousas? Por que non fas nada para solucionalo?

Durante un intre, Deus gardou silencio. Pero aquela noite, de improviso, respondeume: Certamente que fixen. Fíxente a ti.

A min?

Tan serio que o de "fíxente a ti" pode dar vertixe, porque apela directamente á nosa responsabilidade.

As persoas actuamos en demasiadas ocasións como meros espectadores-comentaristas de barra de bar. Desafogámonos con valoracións xerais do estilo "que mal está todooo!"

Pero non basta predicar: hai que dar trigo. Cada un debemos ofrecer unha resposta persoal, concreta. E remangarnos. Porque para arranxar o mundo, fan falta mans. É preciso un compromiso activo. 

E nós, que si queremos chegar a bo porto, cada mañá deberiamos levantarnos neste primeiro mundo co propósito de actuar mollándonos polo próximo.