ORACIÓNS SEMANA 5-9 FEBREIRO

LUNS 5 FEBREIRO 2018. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

Cando unha cousa non nos serve, cando non ten nada que poidamos obter dela, deixámola de lado. Na nosa vida de fe, ocorre que moitas veces estamos ermos: non sentimos nada e somos incapaces de poñer en relación canto rezamos co que facemos cada día. Deste xeito, pouco a pouco, váisenos apagando a chama da fe e convertemos todo o que di relación con ela en puro e simple costume, comercio, acto social ou tradición.

Fronte desta situación, o Evanxeo que hoxe imos proclamar chámanos a non deixarnos caer nesta tentación, a esforzarnos por non deixar que esmoreza a esperanza, a aprender a gozar do moito que nos enriquece e achega a fe. Non imos sos, temos un amigo ao noso lado: Xesús. Deixemos que nos acompañe.

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS

         Naquel tempo, despois de saír da sinagoga, Xesús foi á casa de Simón e mais de Andrés, con Santiago e Xoán. A sogra de Simón estaba na cama con febre, e axiña lle falaron dela.

         E, achegándose, colleuna pola man e ergueuna; desapareceulle a febre e púxose a servilos.

         Chegada a tardiña, xa de sol posto, leváronlle todos os enfermos e endemoñados; a vila enteira se amoreou na porta. E sandou a moitos enfermos de varias doenzas e botou moitos demos. Pero aos demos non os deixaba falar, porque o coñecían ben.

         Moi cedo, aínda de noite, Xesús ergueuse e saíu para un lugar arredado onde se puxo a orar. Simón e mais os que estaban con el fórono seguindo, e cando o atoparon, dixéronlle:

         ‑ Todos te andan a buscar.

         El respondeulles:

         ‑ Vaiamos a outro sitio, ás aldeas veciñas, para que tamén alí se predique, pois para isto vin.

         E marchou e ía predicando nas sinagogas por toda Galilea, e botando fóra os demos.

                  Palabra do Señor                      R/. Loámoste, Cristo

MARTES 6 FEBREIRO 2018. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

A METADE DE CURSO, COMO IMOS EN FELICIDADE? 

LECTURA BÍBLICA:  Filipenses 3, 13-14

«Irmáns, eu non penso conseguir o premio. Só busco unha cousa: esquecéndome do que queda atrás e lanzándome ao que está por diante, cara á meta, para gañar o premio, ao que Deus desde arriba me chama en Cristo Xesús».

LECTURA - REFLEXIÓN

Aínda que non o pareza, estamos xa no  ecuador do curso escolar. E sería bo que nos parásemos un momento para descubrir como imos construíndo a nosa felicidade.

Imos reflexionar individualmente un intre… Cada un pensa en silencio, no seu interior, unha posible resposta real que vaia en consonancia co que un vivise nestes meses anteriores no cole.

 - Esforzo. Esfórzome en todas as dimensións da miña vida: estudos, na casa, nas miñas relacións persoais?

- Implicación: Son unha persoa disposta ou  pasota?

- Sabor: Dou sabor á vida das persoas que me rodean?

- Esencia: Son unha persoa humilde? Sei estar en cada momento e situación?

- Unión: Son elemento de unión ou de discordia?

- Corazón: Trato con agarimo ás demais persoas?

- Entrega: Implícome ao máximo no que fago ou só “dou o que me sobra”?

- Dozura: Trato ben ás persoas ou emprego expresións e palabras que feren e ofenden?

- Acollida: Son unha persoa acolledora ou máis ben borde?

- Esperanza: Son unha persoa con ilusións, positiva...?

Pois que sigamos empregando estes valores e outros na procura da nosa da felicidade.

MÉRCORES 7 FEBREIRO 2018. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

É ENTROIDO

EVANXEO: Lucas 12, 27

«Fixádevos como medran os lirios: non traballan nin fían. Con todo, dígovos que nin aínda o rei  Salomón, con todo o seu luxo, se vestía coma un deles».

LECTURA

As orixes do Entroido son inmemoriais. O vocábulo provén do termo  “carnevale”, propio das linguas romances ou  neolatinas e que en italiano non foi modificado. O  italianismo entroido desprazou as formas tradicionais españolas carnal,  antruejo e  carnestolendas.

Un período de permisividade e crítica social. Cervantes relata o seguinte suceso no enxeñoso fidalgo Don Quixote: “ e alí, posto  Sancho en metade da manta, comezaron a levantalo no alto coma con can por  carnestolendas”. É dicir, por entroido, cando era costume  mantear a cans ou a  peleles.

Os termos entroido ou  carnevale derivan da expresión latina  “carnem  levare”, isto é, quitar a carne, a prohibición para comer carne durante os corenta días da Coresma.

O  martedì  grasso, o último día de Entroido, celebrábase un banquete desenfreado -e a carne precisamente era un símbolo destes excesos- previo ao período de xaxúns e abstinencias da Coresma, un tempo de purificación e penitencia que culmina na Pascua.

Para o cristián da época medieval, o Entroido era a representación do paganismo: o pobo ocultábase baixo máscaras e disfraces, celebrábanse desfiles, bailes e enchentes, ardían as fogueiras e sacrificábanse animais para atraela fortuna.

Era un período de permisividade, de crítica social, no que se  ridiculizaban aos gobernantes, aos nobres, ao clero e mesmo a moral relixiosa.

O entroido é unha das celebracións máis universais. Entre a tradición e o desenfreo, representa días de  permisión antes do recollemento da Coresma, mentres que en contornas rurais sábese que é unha festa ligada á natureza e aos ciclos anuais (finalización de sementa de inverno, a entrada do  equinoccio de primavera e a fertilidade dun novo ciclo)

Esta festividade pagá probablemente afunde as súas raíces nas antigas Saturnais romanas e nas bacanais romanas na honra do deus do viño, e mesmo aos exipcios que dedicaban unha festa ao touro  Apis. Ritos cheos de sensualidade e  teatralidade que hoxe perviven en entroidos como o de Venecia, famoso polas súas belas máscaras, que xa no século  XIII permitían a nobres, clero e  plebeyos divertirse de forma anónima.

Co tempo, moitas celebracións en todo o mundo labráronse un lugar na axenda dos viaxeiros que se desprazan durante estas datas na busca destas tradicións milenarias. Cada pobo e cidade desenvolveu un estilo de festa cos seus propios personaxes, iconas e celebracións festivas.

XOVES 6 FEBREIRO 2018. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

EVANXEO: Mateo 5, 8

«Ditosos os de corazón limpo porque eles verán a Deus»

REFLEXIÓN

Nestes momentos do curso podes preguntarte por aquilo que necesitas mellorar. É necesario abonar con esforzo. Mira a ver como podes afrontar o día de hoxe con ganas. Non esquezas que estamos case en tempo de entroido; tempo de imaxinar un novo rostro para a nosa vida monótona e triste.

                                                                

ORACIÓN

Señor,

Nós usamos moitas caretas a diario

coas que ocultamos os nosos sentimentos,

segundo conveniencia, para despistar ao persoal.

Permaneceremos escondidos detrás da careta

e non nos manifestamos sinceramente...

Señor,

ti que coñeces o noso verdadeiro rostro

mellor ca nós mesmos

e sabes as caretas que nos poñemos

para disimular ou parecer mellores,

acepta os nosos desexos de sincerarnos

ante nós mesmos,

ante os homes e diante túa. Amén

VENRES 6 FEBREIRO 2018. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

Este fin de semana celébrase en moitos sitios o Entroido e moitas persoas utilizarán máscaras para disfrazarse. As máscaras teñen a función de esconder a nosa cara e mesmo as nosas expresións, é moi difícil adiviñar as emocións de alguén que leve unha máscara posta porque na cara móstranse a maioría destas.

EVANXEO: Mateo 23, 27-28

«Ai de vós, letrados e fariseos hipócritas, que vos parecedes a sepulcros encalados: por fóra son fermosos, por dentro están cheos de ósos de mortos e de toda clase de impurezas! Así tamén vós, por fóra parecedes honrados á xente, por dentro estades cheos de hipocrisía e iniquidade»

Palabra do Señor

REFLEXIÓN

Cantas veces no noso día a día utilizamos “máscaras” coas que evitamos que os que nos rodean vexan o noso eu real e acabamos vivindo un personaxe, acabamos vivindo unha mentira?

Deixemos que a xente nos vexa tal e como somos e nos queiran polo que somos, non polo que aparentamos ou dicimos ser.