miércoles, 30 de septiembre de 2020

ORACIÓNS OUTUBRO 2020 - RESPONSABILIDADE

 XOVES, 1 OUTUBRO

NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

Deamos unha resposta responsable.


Empeza o mes de outubro, mes no que celebramos o Domund


O lema deste curso é “Asume a túa responsabilidade”. Este trimestre traballaremos a responsabilidade cara a un mesmo. Eu e só eu son responsable de facer realidade os meus desexos, responsable dos meus actos e eleccións, de elixir os valores cos que quero vivir. 

Todos os bautizados somos chamados a ser misioneiros, a dar testemuño da Boa Noticia. Demos entón respostas responsables. 

 

EVANXEO: Lucas 9, 1-6 

«Reunindo aos seus doce discípulos, deulles poder e autoridade para sandar enfermidades. E enviounos a predicar o reino de Deus, a Boa Noticia, tamén a sandar aos enfermos. E saíndo, pasaban por todas as aldeas, anunciando o evanxeo e sandando por todas partes».

Palabra de Deus

 

Reflexión 

Os discípulos eran enviados por Xesús a dar “A Boa Noticia”, a curar os enfermos e a sandar as feridas, tanto físicas como do corazón. Hoxe Xesús tamén nos chama polo noso nome, como o fixo cos seus apóstolos, e envíanos a unha misión especial. Esta misión témola que realizar na nosa contorna máis próxima, coa nosa familia e cos nosos compañeiros do cole. É unha misión única, porque se nós non o facemos quizá ninguén o poida facer por nós. 

 

Sabes a que misión te envía Xesús a ti? Que é o que ti podes facer polos demais? Crees que é importante que ti a fagas? Por que? Cal sería “A Boa Noticia” que ti poderías dar hoxe na  casa e no cole? 

 

Pensemos que resposta vou dar eu como fillo de Deus. 

 

Oración: Noso Pai

 

VENRES, 2 OUTUBRO

NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

 

Día mundial do sorriso 

 

No ano 1999 Harvey Ball, creador do símbolo iconográfico Smiley Face ou Carita Feliz, decidiu proclamar o Día Mundial do Sorriso para o primeiro venres de outubro, unha data pensada para ser feliz e levar alegría a outros, aínda que sexa por un día.

 

Harvey faleceu no ano 2001, pero desde entón creouse a Harvey Ball World Smile Foundation na súa honra. Organización que todos os anos realiza actividades e recada fondos para obras benéficas que leven alegría a todas as persoas ao redor do planeta. 

 

Reflexión 

E é que o sorriso é un xesto que produce moitos beneficios. Ao sorrir, o noso corpo libera endorfinas e serotoninas, dúas hormonas que nos fan sentir máis felices, menos tensos e mellorar o noso estado de ánimo. 

 

Sorrir é parte da linguaxe universal, é gratis e axúdanos en moitos ámbitos da vida: na sedución, na vida profesional, na nosa autoestima. Xera seguridade nun mesmo e nos demais. E é contaxiosa. Durante o día de hoxe transmitamos nosos mellores sorrisos. 

 

Oración: Noso Pai

 

 LUNS, 5 OUTUBRO

NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

Responsabilidade 

 

Queridos amigos: Chámome Xosé e teño 8 anos. Vivo en casa cos meus país e a miña irmá maior. O meu pai traballa nunha fábrica moi grande. Levántase moi cedo polas mañás e, segundo a miña nai, nunca chegou tarde nin faltou ao seu traballo. Tamén teño que dicirvos que me axuda cando non entendo algunha cousa dos deberes e está sempre disposto a botar unha man nas tarefas de casa. A miña nai tamén traballa e só faltou ao seu traballo cando a miña irmá e eu nacemos. Ela sempre coida de que todo estea en orde e limpo. Cando chegamos a casa e temos a comida disposta, e a nosa roupa aparece limpa e pasada o ferro polas mañás... A miña irmá maior é moi traballadora. Os seus profesores nunca se queixan, porque entrega os seus traballos a tempo e con boa letra; e como estuda moito, non ten ningún problema de notas. E eu, aínda que ás veces non me gusten as tarefas que me dan no cole, quero ser coma eles, responsable nas cousas que teño que facer para que ninguén teña queixas de min.

https://www.youtube.com/watch?v=vWJzaNyHXoU

 

Reflexión: 

 

Paréceste ti a algún dos personaxes que aparecen nesta carta? Que che faltaría a ti para ser coma Xosé? (...). 

 

Pídenche responsabilidade só para os estudos? En que outras ‘tarefas’ da clase se che pide responsabilidade? E na túa casa? (...) 

 

Oración: Ave María. 

 

MARTES, 6 OUTUBRO

NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO


A LÚA PÚXOSE FELIZ 

Na inmensidade do ceo vive a Luna, que se sente moi triste porque só pode ser apreciada nas noites. 

Un día as estrelas do ceo xuntáronse e ao ver o desconsolada que estaba a Luna dixéronlle: 

- Por que estás triste? 

– Porque só saio nas noites e estou rodeada de escuridade, non sinto que sexa divertido. - Pero nós as estrelas brillamos á túa ao redor, facémosche compañía e non estás ti soa. Ademais, ti fas que as noites sexan románticas, que o sol se sinta acompañado cando hai eclipse e que as noites se volvan alegres coa túa presenza, pois alumas o que hai ao teu redor. A lúa púxose feliz de sentirse valorada polas estrelas e entendeu que a súa presenza era importante para os demais, polo que era alguén moi especial. 

 

Reflexión

Fixémonos cada día en quen temos ao redor e  se vemos alguén triste acheguémonos a animalo. Todos somos igual de importantes, non hai ninguén que valla máis




Oración: Noso Pai

 

MÉRCORES, 7 OUTUBRO

NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

Os discípulos 

 

“Camiñando xunto ao lago de Galilea, Xesús viu a Simón e ao seu irmán Andrés, botando a rede á auga, pois eran pescadores. Xesús díxolles: Vide comigo e fareivos pesadores de homes. Inmediatamente, deixando as redes seguíronlle “

Palabra de Deus ( Mc 1, 16 –18) 

 

Reflexión 

 

Xesús chamou aos seus primeiros discípulos para que formasen o grupo dos seus amigos. Tiña tanto que compartir e era tanta a riqueza que experimentara do seu Pai que era imprescindible para El vivir con outros e darllo a coñecer. Un día chamou a dous pescadores que estaban a facer os traballos de cada día. 

 

Que verían nel aqueles homes que deseguido lle seguiron? 

 

Oración: 

 

Señor, grazas porque queres que sexa do grupo dos teus seguidores! 

 

 

 XOVES, 8 OUTUBRO

NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

 

Que lentes levo? (clave de interioridade) 

Preparámonos para a oración, sento ben, os pés apoiados no chan, as costas rectas, as mans sobre a mesa ou as miñas pernas, pecho os ollos e tomo aire tres veces. Nesta actitude o profesor le a seguinte historia: 

"Nada é verdade nin mentira, todo depende da cor do cristal con que se mira". 

Unha mesma realidade para uns pode ser un drama e para outros unha gran alegría. Por que sucede isto? Porque cada un miramos a vida dunha forma diferente. Uns póñense as lentes da esperanza e o consolo mentres outros tinguen os seus cristais de negro dificultando a visión do colorido que existe ao seu ao redor. Uns miran con odio aos demais mentres outros harmonizan as súas cores con mirada compasiva e misericordiosa. Uns ven en 3 dimensións problemas que non son de alto alcance mentres outros tentan tamizar as dores da vida marcando un ronsel de luz ao seu paso. 

Que lentes pos a diario? Os que escurecen a realidade mostrándote misterio e medo en cada un dos teus pasos?... ou os que transparentan a luz do día nos rostros que a diario atopas? 

(deixamos uns minutos para reflexionar; poden comentar as súas reflexións) 
https://www.youtube.com/watch? v= YyrKTgGRr-Q&list= RDYyrKTgGRr-Q&start_radio=1&t=579 música relajante

 

Os "lentes" de Xesús, eran claramente "lentes de amor" que miraban tras o cristal limpo e transparente do perdón e a amizade. Eses son os lentes que quero levar porque, con seguridade,  me axudarán a ver máis aló do que vexo e a vivir máis aló do que espero! A dor converterase en posibilidade de crecemento e aceptación... e a alegría será oportunidade de ser cada día un pouco mellor. 

VENRES, 9 OUTUBRO

NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

 A virxe do Pilar, patroa da hispanidade 

A Santísima Virxe do Pilar de Zaragoza ten a honra de ser a primeira das aparicións marianas da historia. De acordo coa tradición, o día 2 de xaneiro do ano 40 dic., a Virxe Santísima apareceuse en carne mortal ao apóstolo Santiago e a un grupo de convertidos que se achaban orando a beiras do Ebro. Aí manifestoulles o seu desexo de que se lle dese culto para sempre naquel lugar. Santiago e os seus compañeiros construíron unha capela, sendo por tanto, o primeiro templo construído na honra da Virxe María. Convén subliñar que, a diferenza doutras aparicións marianas, trátase dunha aparición singular e única na historia, xa que tivo lugar cando a Virxe aínda vivía en carne mortal. Por iso é polo que con razón a liturxia do 2 xaneiro, festa da Vinda da Virxe, proclame: "con ningunha nación fixo cousa semellante". O Papa Clemente XII estableceu a data do 12 de outubro para a festividade da Virxe do Pilar. 

Cada 12 de outubro celébrase en Zaragoza a festividade da Virxe do Pilar, patroa da hispanidade. Ese día miles de persoas ataviadas cos seus traxes rexionais e con fervor cristián van visitar á Virxe levándolle flores. 


Oración

Oh Virxe do Pilar, Raíña e Nai. 

España e todas as nacións hispanas recoñecen con gratitude 

a túa protección constante e esperan seguir contando con ela.

Obtennos do teu Fillo fortaleza na fe, 

seguridade na esperanza e constancia no amor. 

Queremos que en todos os instantes da nosa vida

 sintamos que ti es a nosa Nai. 

Por Xesucristo o noso Señor. Amén.

 

 

 

miércoles, 23 de septiembre de 2020

BENVIDOS A UN NOVO CURSO

ASUME LIBREMENTE







 …TU RESPONSABILIDAD

 

Es fácil echar “balones fuera”. La culpa de todo lo malo que ocurre en el mundo, y en nuestra sociedad, siempre la tiene el otro. Y, ciertamente, algunas veces la tiene. Pero nosotros también tenemos nuestra responsabilidad.

Si nosotros no vivimos comprometidos en nuestra pequeña parcela de vida para hacer posible un entorno mejor... poco podremos reclamar y exigir a los demás.

Estamos en medio de una pandemia y de una crisis económica mundial sin precedentes.

Sin embargo, más allá de intentar no perder el norte, tomar precauciones, asimilar la información de forma clara y de no dejarnos llevar por el alarmismo… hay un aspecto muy positivo: podemos recuperar la responsabilidad y el bien común como valor de nuestra sociedad.

En una época profundamente individualista nos encontramos en una situación en la que más que nunca nuestras decisiones cuentan. Tenemos ante nosotros un reto maravilloso: pensar más en el otro, y considerar que muchas de nuestras acciones tendrán repercusión, para bien y para mal, sin saber cuándo ni cómo, en personas que no conocemos.

En situaciones tan difíciles, como la que estamos viviendo, recordemos que Dios se hace presente en nuestras vidas, solo hay que estar atentos a su presencia. El relato bíblico del Génesis nos muestra la cercanía de Dios con Jacob, escapado de su hermano Esaú y volviendo a su tierra a buscar nuevas posibilidades para rehacer su vida. Tuvo un sueño que lo transformó e hizo un hombre nuevo. Dios repite estas palabras que le dijo a Jacob «Estoy contigo, te protegeré a donde vayas, no te abandonaré» (Gn 28, 15).

 

Dios se preocupa por nosotros. Se interesa por mí, por los acontecimientos de mi vida, por mis dificultades cotidianas que solo yo conozco.

 

UNA VIEJA HISTORIA … HUELLAS EN LA ARENA

Una noche tuve un sueño... Soñé que estaba caminando por la playa con el Señor y, a través del cielo, pasaban escenas de mi vida. 



Por cada escena que pasaba, percibí que quedaban dos pares de pisadas en la arena: unas eran las mías y las otras del Señor. 


Cuando la última escena pasó delante de mí, miré hacia atrás, hacia las pisadas en la arena y noté que muchas veces en el camino de mi vida quedaban sólo un par de pisadas en la arena. 

            Noté también que eso sucedía en los momentos más difíciles de mi vida. Eso realmente me perturbó y pregunté entonces a DIos: "Señor, Tú me dijiste, cuando decidí seguirte, que caminarías conmigo a lo largo del camino, pero durante los peores momentos de mi vida había en la arena sólo un par de huellas. No comprendo por qué me dejaste en las horas en que yo más te necesitaba". 

            Entonces, Él, clavando en mí su mirada infinita, me contestó: "Mi querido hijo. Yo te amo y jamás te abandonaría en los momentos más difíciles. Cuando viste en la arena sólo un par de pisadas fue justamente allí donde te cargué en mis brazos".

 

-     ¿Cómo me voy a interesar este año por mis compañeros, mis profesores,  mi familia…?

-     ¿Cómo mostrarme cercano y conocer mejor a quienes me rodean cuando las circunstancias actuales nos piden que nos “distanciemos”?

-     Dios camina con nosotros, a nuestro lado; necesitamos dejarnos llevar por Él, ponernos en sus manos. ¿Hacia dónde dirigiré mis pasos en este curso?

 

ORACIÓN FINAL

Señor,

Volvemos al colegio con muchos temores e incertidumbres

Pero también con ilusión renovada y

unas ganas tremendas de compartir nuestras esperanzas, miedos, alegrías…

.

 

Somos conscientes

de que vivir hoy en este mundo y en esta sociedad

exige estar despiertos,

vivir con intensidad el día a día,

ser uno mismo y tener criterios propios.

 

Ayúdanos, Señor, a trabajar sin desaliento

para superar juntos esta realidad que nos tocó vivir  

Y para poner todas nuestras capacidades

en hacer otro mundo distinto,

más solidario y fraterno.

 



Que a lo largo del curso

nuestro esfuerzo y nuestra ilusión no decaigan.

Gracias, Señor, porque estamos seguros

de contar con tu ayuda de amigo.

FELIZ CURSO