sábado, 21 de marzo de 2015

QUINTA SEMANA DE CUARESMA - CICLO B

Comenzamos la quinta semana de la cuaresma, una nueva oportunidad para cambiar y ser mejores. Ya estamos llegando…
+ En el nombre del Padre, del Hijo y del Espíritu Santo
Del evangelio de este quinto domingo de Cuaresma vamos a fijarnos solo en una frase, muy significativa:

Lectura del santo Evangelio según San Juan (12,20-33)
En aquel tiempo, entre los que habían venido a celebrar la fiesta había algunos griegos; éstos, acercándose a Felipe, el de Betsaida de Galilea, le rogaban: «Señor, quisiéramos ver a Jesús
Palabra de Dios 
Hoy, Juan nos habla de unos griegos que querían ver a Jesús. Serían peregrinos o turistas que querían hacerse una foto o tener el autógrafo de Jesús para llevar a casa. Jesús era la figura del momento y había que estrecharle la mano. Felipe y Andrés, guardaespaldas de Jesús, se lo comunicaron.
No sabemos si hubo foto y autógrafo o no. Pero Juan nos ha dejado escrito este deseo que late en el corazón de muchos hombres y mujeres: "Señor, queremos ver a Jesús".
Aquí y ahora, en este hoy de nuestra vida, en nuestra aula, nosotros, ¿podemos decir que queremos ver a Jesús?
Yo no soy el guardaespaldas de Jesús que impide a la gente que se acerque a Jesús. Yo soy el portero que a todos invita a celebrar la fiesta del amor y del perdón. Yo les invito a escucharle y a purificar las razones para querer verle.
Ver a Jesús, sí, para que nos quite las máscaras, nos ayude a ver a los hermanos, a cambiar de vida, a aprender a morir, a reconocerle en los hermanos…

Hoy Dios te convoca.
Hoy Dios sale a tu paso.
Hoy Dios te sugiere, con susurro de invitación:
Vuélvete a mí. Te estoy esperando.
Rasga tu corazón y purifícalo de todo lo que te aparta de Él.
Pregúntate: ¿Quién es tu Dios? ¿A quién o a qué adoras?

Hoy Dios te dice:
Este es el tiempo oportuno.
Esta es una nueva oportunidad.
Este es un día de salvación.
En nombre de Dios: “Déjate reconciliar con Dios”.

Hoy Dios te dice: No vivas de apariencias.
Trabaja en secreto tu corazón hasta hacerlo semejante a Dios.
Entra en el secreto de tu vida. Atrévete.
Dios está en lo escondido, en tu adentro más íntimo.
Entra allí, en tu adentro.
Atraviesa la superficialidad que te rodea.
Entra en tu adentro y ora.
Dios escucha tu secreta oración.
Dios tiene ganas de intimar contigo.
Dios te está esperando.

Hoy Dios espera:
Hacerte nuevo.
Alegrar tu vida.






Martes 24 de marzo

+ En el nombre del Padre, del Hijo y del Espíritu Santo

Hoy os proponemos un ejercicio de imaginación, tomáoslo en serio. Salgamos hoy, por un momento, de esta clase, y pensemos en tantos niños y adolescentes como nosotros, en adultos como nuestros padres y demás familiares…

Si un conflicto amenazara a mi familia… ¿Y si yo hoy no estuviera aquí, ni mis padres en sus trabajos o en casa… si yo fuese un refugiado, si mis padres fuesen unos refugiados?????? ¿Qué haría? ¿Quedarme y arriesgar la vida en el conflicto? ¿Huir y arriesgarme a ser secuestrado, violado, torturado o…?

Recordemos que también en España, muchas familias tuvieron que huir del hambre y la guerra no hace mucho. ¿Podemos ponernos en la piel de nuestros hermanos?

La fe en el Dios de Jesús se expresa en la ayuda a los huérfanos, extranjeros y viudas. En muchos textos de la Palabra así se confirma:
Aprended a hacer el bien; buscad el juicio, restituid al agraviado, haced justicia al huérfano, amparad a la viuda” (Is 1, 17c)
No oprimiréis al extranjero, al huérfano y a la viuda” (Jer 7, 6a)

Hemos de tener en cuenta que todos los refugiados son desplazados forzosos. Muchos refugiados tienen que elegir entre algo horrible o algo aún peor. Tenemos en mente países como Siria, Irak, Afganistán, Palestina, Colombia, Somalia, Sudán, Congo, Sierra Leona, Somalia y tantos otros, que sufren las condiciones indignas de estar en un campo sin lo necesario para vivir, lejos de sus casas y familias, que muchas veces han perdido.

ORACIÓN (Todos juntos)
Te pedimos, Señor, por todos los hombres y mujeres de buena voluntad. Que la comunidad cristiana, nosotros, en la diferencia de culturas, nos abramos a los emigrantes, no sólo para acogerlos, sino sobre todo para crear la comunión entre las diferentes comunidades, y vivir así la universalidad de la Iglesia, que desea ser Familia, hermanos y hermanas, hijos e hijas de un mismo Padre-Madre. Amén.

Canción“Los incontables” (Ain Karem)




Miércoles 25  de marzo. DÍA DE LA ENCARNACIÓN_ RENOVACIÓN DE VOTOS DE LAS HIJAS DE LA CARIDAD.

+ En el nombre del Padre, del Hijo y del Espíritu Santo
Hoy festejamos una fiesta muy importante en la familia vicenciana de todo el mundo: el SÍ de María, la Encarnación de Jesús.
Cada 25 de marzo las Hijas de la Caridad renuevan su entrega a Dios. Al igual que María, con valentía y fidelidad vuelven a decirle Sí a Dios. Esta fiesta nos invita a todos nosotros a la generosidad, a pensar en serio qué quiero hacer con mi vida, qué me pide Dios a mí.
María fue una muchacha de su tiempo. Llevó, sin duda, la vida nor­mal de una joven israelita, en el seno de una familia creyente, según los usos y costumbres de su época. Creció con las ilusiones lógicas de su edad y compartió la esperanza de su pueblo en las promesas de Dios.
María era todavía muy joven cuando Dios le propone la noble misión de ser la Madre del Salvador. María con su respuesta pone de manifiesto una gran capacidad de fe, de confianza, de entrega y disponibilidad.

Si ella no hubiera dicho "sí", ¿cómo podría Dios haberse hecho hombre? María no es una semidiosa que concede favores. María es la puerta de entrada de nuestra salvación. Dios nos ama con locura, pero no nos ama por encima de nuestra libertad. El amor solo puede habitar en aquel que lo acepta sin condiciones. La primera en aceptarlo sin mirar las consecuencias fue ella. ¿Admiración? No solo le debemos eso.
Mirándola a ella, podemos ver también lo que hace el amor cuando dices "sí". Lo que Dios logró con ella es lo que puede logar con nosotros.
En ella encontramos el modelo para que nuestra vida tenga éxito. Y es alentador saber que ella no fue nadie especialmente inteligente, excepcionalmente cualificada, distinguidamente importante... Sencilla, pobre, en situación delicada, vulnerable..., pero dijo sí, y dio un vuelco a la historia.
Es una suerte que Dios quisiera venir a nosotros y un alivio que fuera María la que dijo sí.

FELICIDADES A TODAS LAS HIJAS DE LA CARIDAD EN SU DÍA! GRACIAS POR GUIARNOS Y ESTAR SIEMPRE PRESENTES.
Rezamos el Ave María…



Jueves 26  de marzo
+ En el nombre del Padre, del Hijo y del Espíritu Santo

DNI para Cuaresma

Hace más de veinte siglos unos hombres escogieron el poder para humillar a Jesús, la violencia para colgarle de una cruz… Hoy, 2.000 años después, la mayoría de los que nos declaramos cristianos hemos escogido la indiferencia para que Jesús no trastoque demasiado nuestras vidas…
Te invito a que en estos días previos a la Semana Santa revises tu vida como cristiano, como discípulo de Cristo. Este DNI que tienes a continuación te ayudará a caminar al lado de Jesús… Sólo así, podrás, en esta Semana Santa, reconocerle en el camino de Emaús y gozar para siempre de su compañía.

Conviértete. De corazón. No te preocupes por la fachada, por el envoltorio. Jesús te conoce de sobra; no intentes engatusarle con “penitencias de todo a cien.” Rasga tu corazón, no tus vestiduras.
Ubícate. Utiliza para tal fin “el GPS de los evangelios.” En especial, el pasaje de Lucas (4,1-13). Acude al desierto donde te esperan un montón de dudas, de tentaciones… Pero no te des a la fuga, Jesús no te dejará solo, si confías en Él, saldrás victorioso.
Ayuna. Levántate todos los días con hambre de justicia. Acude a clase con hambre de solidaridad. Relaciónate con tus compañeros con hambre de fraternidad. Acoge las pruebas y los sinsabores con hambre de fe y duérmete al finalizar el día con hambre de Dios. Ya verás cómo acabarás dándote “un atracón” de amor, de Amor del bueno.
Reza. Cierra las puertas de la pereza, de los ruidos, de las prisas, del “cumplimiento.” Y, ahí, en lo escondido, en el interior de tu corazón ama, ora y habla a Dios de los hombres y a los hombres de Dios; pues nada sabe de oración el que no ama y nada sabe de amor el que no ora.
Escucha. Precisamente porque Dios te ha dado una boca y dos oídos, escucha el doble de lo que hablas. Pon “a cuarentena” tu lengua y escucha la hermosa melodía que Dios, a través de las ondas de tus hermanos, pone todos los días en tu corazón.
Santifícate. Dios, a través de este tiempo de gracia, te envía un mensaje: “La cruz es ante todo una declaración de amor.” A pesar de que haya gente a tu alrededor que siga prefiriendo un cristianismo de butaca, tú apuesta por un cristianismo de cruz. Recuerda que una persona santa no es aquella que nunca cae, sino la que siempre se levanta.
Mira. A tu alrededor. No es la cuaresma un tiempo para caminar solo. A tu lado, Jesús sigue cayendo una y otra vez bajo el peso de la cruz. Sólo los que tienen ojos pueden ver las necesidades de los otros y convertirse en cirineos de tantas personas que siguen recorriendo el camino del Calvario un día sí y otro también.
Ama. Pues sin amor despídete de entender a Dios, porque Él es eso, precisamente Amor. Combate las dudas, los fracasos, las cruces, el dolor... a base de amor. No olvides que si sufriendo se aprende a amar, amando se aprende a sufrir. Si amas, la Pascua, la resurrección, la dicha de un Dios-Amor brotará, y de qué forma, en tu vida y en la de tus hermanos… ¡Haz la prueba!
Padrenuestro…



Viernes 27  de marzo
+ En el nombre del Padre, del Hijo y del Espíritu Santo
Estamos llegando ya, al final de la Cuaresma. Es buena hora para evaluarme… Y elegir qué actitudes quiero potenciar a partir de ahora… Te invito a escoger…

Claves para seguir avanzando…
1.- La Cuaresma es DESIERTO. Es sequedad, soledad, ayuno, austeridad, rigor, esfuerzo, penitencia, peligro, tentación.
2.- La Cuaresma es PERDÓN. Las historias bíblicas de Jonás en Nínive y la parábola del hijo pródigo, son ejemplos de ello.
3.- La Cuaresma es ENCUENTRO, es abrazo de reconciliación como en la parábola del hijo pródigo o en la conversión de Zaqueo o en el diálogo de Jesucristo con la mujer adúltera.
4.- La Cuaresma es LUZ, como se pone de evidencia, por ejemplo, en el evangelio del ciego de nacimiento. Es el tránsito de las tinieblas a la luz. Jesucristo es la luz del mundo.
5.- La Cuaresma es SALUD, símbolo manifestado en textos como la curación del paralítico o la sanación del criado del centurión.
6.- La Cuaresma es AGUA. Es el tránsito de la sed de nuestra insatisfacción al agua viva, el agua de Moisés al pueblo de Israel en el desierto o de Jesús a la mujer samaritana.
7.- La Cuaresma es superación victoriosa de las pruebas y dificultades. Es LIBERACIÓN, TRIUNFO. Algunas figuras bíblicas, que sufren graves peligros y vencen en la prueba, son José el hijo de Jacob, Susana, Ester, el profeta Jeremías y, sobre todo, Jesús, tentado y transfigurado.
8.- La Cuaresma es CRUZ. Signo y presencia permanente durante todo este tiempo. Prefigurada en el Antiguo Testamento y patentizada con el ejemplo de Jesucristo, y cómo estamos llamados a cargar con ella como condición para el seguimiento del Señor.
9.- La Cuaresma es TRANSFIGURACIÓN. Es la luz definitiva del camino cuaresmal, preanunciada y pregustada en la escena de la transfiguración de Jesús. "Por la cruz a la luz".
10.- La Cuaresma es el esfuerzo por retirar el fermento viejo e incorporar la LEVADURA NUEVA de la Pascua resucitada y resucitadora, ahora y para siempre.


Una clave para cada día es preguntarnos ¿qué quieres, Señor, hoy de mí?

Terminamos rezando el Padrenuestro…

viernes, 13 de marzo de 2015

SEMANA VOCACIONAL_ TODO COMEZOU CUN ENCONTRO

LUNES 16 MARZO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

LUISA DE MARILLAC

Xa dixemos o venres que esta semana celebrabamos a Semana Vocacional en todos os colexios de Fillas da Caridade e PP. Paúis. O lema elixido é "TODO COMEZOU CUN ENCONTRO"
"Encontrarse con outro" implica situarse fronte a el para coñecelo, para amalo e recibir o seu amor. «Encontrarse con outro» leva consigo establecer con el unha relación de amizade na que cada un dá ao outro, o que el mesmo é, o que sente e vive no seu corazón, a súa esencia humana, a súa intimidade persoal. O encontro coas persoas próximas abre a nosa mente e o noso corazón ao mundo, dá lugar á amizade e fai posible que a sociedade creza e se desenvolva con boa harmonía.
Toda vocación, tamén a túa, arranca dun encontro persoal con Xesús. Encontrarse con Xesús Resucitado supón abrir os ollos á súa persoa e abrir o corazón ao seu evanxeo, Boa Nova.

María Magdalena e Simón Pedro, Zaqueo e o cego Bartimeo, Marta e María de Betania, Vicente de Paúl e Luisa de Marillac e todos os homes e mulleres que se cruzaron no seu camiño dannos o seu testemuño: o seu «encontro» con Xesús marcou para cada un deles, e de xeito definitivo, a súa vida.

San Vicente de Paúl e Luisa de Marillac descubriron no ENCONTRO con Xesús que os chamaba a vivir o servizo do Proxecto do Reino de Deus, facendo que este chegase os pobres da terra. Eles son os que inspiran hoxe o noso xeito de SEGUIMENTO, para responder aos soños de Deus sobre nós e sobre este mundo.
Luisa, onte celebramos a súa festa, sentía que tiña unha misión que levar a cabo na súa vida, unha misión soñada por Deus e que se converteu no seu soño persoal. E... por que non o teu?




MARTES 17 MARZO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
VICENTE DE PAÚL
1617 é considerado o ano do xiro decisivo na vida de Vicente de Paúl: o 24 de xaneiro é cando Vicente precisamente descobre o pobre, á persoa necesitada de diferentes tipos de axuda. A obra vicenciana ponse en marcha: de pobo en pobo, Vicente predica, escoita, serve. Inaugura un traballo de misioneiro. Descobre a Xesús nos pobres, nas persoas que vai encontrando no camiño.

BENAVENTURANZAS DO S. XXI
Benaventurados os austeros, os que consumen só o necesario, os dispoñibles para os outros nas súas necesidades, porque eles son Xustos.

Benaventurados os que non contaminan, os que traballan por conservar o planeta, porque eles son verdadeiros Fillos da Terra.

Benaventurados os que se poñen en lugar dos outros, porque eles saberán acoller os necesitados e chamaranse Irmáns.

Benaventurados os que se esforzan e traballan por establecer relacións solidarias e estruturas democráticas, porque eles abrirán novos camiños e se chamarán Fillos da Paz.

Benaventurados os que se arriscan e padecen incomprensión por compaixón cos marxinados, porque eles son Humanos.

Benaventurados os que non se ocupan todo o día do traballo e ofrecen o seu tempo sen pedir nada a cambio, os que non se corrompen, os que denuncian o engano, os abusos, porque eles crearán as riquezas necesarias e son os nosos camiños.

Benaventurados os que acollen ao rexeitado por inmigrante, pola súa cor, etnia, porque non ten teito,... porque deles é o futuro de esperanza.

Benaventurados os parados, os que teñen un contrato de escravitude e un salario de miseria, os enfermos abandonados, os anciáns sós, as mulleres maltratadas, os nenos escravos, os nenos da rúa, os pobos oprimidos, as afectados polas guerras, os esquecidos desta terra, os xulgados e encarcerados inxustamente, os perdedores..., cando oiamos os seus berros para esixir e loitar por un mundo xusto, por outro mundo posible. A súa urxente rehabilitación faranos dignos e libres.

Benaventurados os que ofrecedes información, os preocupados porque todos aprendan, os abertos ás opinións e ao diálogo, porque vós facedes posible a comprensión, a solidariedade e o amor.

Non podemos servir a dous señores, estamos nunha encrucillada e encontraremos o camiño se temos un corazón humano e escoitamos o berro dos que sofren, o lamento da nosa terra violada.

Neste evanxeo actualizado encontramos a fórmula que nos ofrece Deus para ser felices: sinxeleza, caridade, loita pola paz e a xustiza... etc. Vicente converteu as benaventuranzas de Xesús no lema e aposta da súa vida. Quizais sería bo, que como cristiáns nos preguntásemos: Cal é a nosa verdadeira aposta Cara a onde camiñamos?



MIÉRCOLES 18 MARZO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

O CEGO BARTIMEO
Que queres que faga por ti?
Nesta mañá Xesús dános a pista de como debemos mirar ás persoas que nos rodean, imos fixarnos en como Xesús se encontra co cego Bartimeo.

Lectura do santo Evanxeo segundo San Marcos 10,46-52
Naquel tempo, ao saír Xesús de Xericó cos seus discípulos e bastante xente, o cego Bartimeo (o fillo de Timeo) estaba sentado ao bordo do camiño pedindo esmola. Ao oír que era Xesús Nazareno, empezou a berrar:
- Fillo de David, ten compaixón de min.
Moitos rifábanlle para que calase. Pero el berraba máis:
- Fillo de David, ten compaixón de min.
Xesús detívose e dixo:
- Chamádeo.
Chamaron o cego dicíndolle:
- Ánimo, levántate que te chama.
Soltou o manto, deu un salto e achegouse a Xesús.
Xesús díxolle:
- Que queres que faga por ti?
O cego contestoulle:
- Mestre, que poida ver.
Xesús díxolle
- Anda, a túa fe curoute.
E ao momento recobrou a vista e seguíao polo camiño.
PALABRA DO SEÑOR

A palabra de Xesús sempre é actual e hoxe, na nosa vida, no noso agora, debemos intentar encontrarnos coas persoas que están nas marxes, ao igual que o faría Xesús. Quen cres que son estas persoas? Que cres que necesitan?



XOVES 19 MARZO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
ZAQUEO
Neste novo día, Señor, queremos descubrir outro personaxe que se encontrou con Xesús, Zaqueo. O devandito encontro supúxolle achegarse a Deus, o que lle levou a compartir os seus bens e a súa vida coas persoas que o rodeaban, sobre todo aquelas ás que fixera dano debido ao seu egoísmo.

LECTURA DO EVANXEO: Lc 19,1-10
Despois de entrar en Xericó atravesaba a cidade
Había un home chamado Zaqueo, que era xefe de publicanos e rico.
Trataba de ver quen era Xesús, pero non podía a causa da xente, porque era pequeno de estatura
Adiantouse correndo e subiu a un sicómoro para velo, pois ía pasar por alí
E cando Xesús chegou a aquel sitio, alzando a vista, díxolle: "Zaqueo, baixa pronto; porque convén que hoxe quede na túa casa. "
Apresurouse a baixar e recibiuno con alegría
Ao velo todos murmuraban dicindo: "Foi hospedarse á casa dun home pecador"
Zaqueo posto de pé dixo ao Señor: "Darei a metade dos meus bens aos pobres; e se en algo defraudei alguén, devolvereille o cuádruplo"
Xesús díxolle: "Hoxe chegou a salvación a esta casa, porque tamén este é fillo de Abraham pois o fillo do home veu a buscar e salvar o que estaba perdido,"
PALABRA DO SEÑOR

- Como podo achegarme a Xesús?
- Que hai na miña vida que me afasta das persoas que me
rodean?
- Como podo ser máis libre? Que me dá a liberdade?



viernes, 6 de marzo de 2015

3ª SEMANA DE CORESMA - CICLO B

LUNS 9 MARZO.
Nesta nova semana comezamos orando e pedindo para que sexamos capaces de entender que a nosa vida sempre está unida a Deus Pai-Nai e se preocupa e ocupa de nós.
Xuntos dicímoslle "No nome do Pai, do Fillo e do Espírito Santo. Amén"
Escoitamos o evanxeo do domingo que nos di:

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

            Estaba a chegar a Pascua dos xudeus e subiu Xesús a Xerusalén. Atopou no templo os que vendían bois, ovellas e pombas e mais os cambiadores, sentados; vai el e, facendo un vergallo con cordas de xunco, botounos a todos fóra do templo e as ovellas e os bois tamén; guindou cos cartos e virou as mesas dos cambiadores; e aos que vendían as pombas, díxolles:
            ‑ Arredádeme de aquí estas cousas, non fagades da casa do meu Pai unha casa de negocio.
            Lembráronse os seus discípulos de que estaba escrito: "O celo da túa casa devórame".
            Pero replicáronlle os xudeus:
            ‑ Que sinal nos mostras, para faceres estes feitos?
            Respondeulles Xesús:
            ‑ Derrubade este templo e erguereino en tres días.
            Retrucáronlle os xudeus:
            ‑ Corenta e seis anos levou edificar este templo e halo erguer ti en tres días?
            Pero el dicíao referíndose ao templo do seu corpo. Cando se ergueu de entre os mortos, lembraron os seus discípulos o que dixera e creron na Escritura e no dito de Xesús.
            Estando Xesús en Xerusalén pola festa da Pascua, moitos creron nel, vendo os signos que facía. Pero, pola súa parte, Xesús non se fiaba deles, porque os coñecía a todos.
            Non precisaba de que ninguén lle dese informacións de ninguén, que ben coñecía el o que había no home.

                        Palabra do Señor                                 R/. Loámoste, Cristo

Non é doado entender esta lectura, pero fixémonos só nunha cousa, o importante que é dedicar a cada lugar ao que se debe, templo para orar, a clase para o estudo, patio para falar, xogar...
Dende aquí, recoñecendo a nosa necesidade de silencio e encontro, poñémonos en mans de María, a muller que sempre nos acompaña e xuntos rezamos a Ave María, esa oración de fillos que nos axuda a vivir unidos e ancorados no amor.



MARTES 10 MARZO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

A nosa mañá sempre está chea de xestos, de encontros... Coa familia, os amigos, co do quiosco... en fin cheo de persoas con nomes que nos ensinan o mellor de cada un.
Pois invítote de novo nesta mañá a encher a túa vida de nomes, poñer o corazón en cada cousa e orar uns por outros neste tempo de Coresma. Mesmo por aqueles que non nos caen tan ben, necesitan a nosa oración e cariño.

Agora, dende o teu corazón, ora polos nomes que ti creas importantes na túa vida... Pensa neles e pronúnciaos interiormente... E xuntos dicimos NOSOPAI, QUE ESTÁS NO CEO....

ORACIÓN FINAL (xuntos)
Es esa luz que anima e acompaña o noso camiño, para que viaxemos contigo. Grazas pola túa presenza de Pai e Nai que nos acompaña, estimula e pon no camiño dos irmáns. AMÉN



MÉRCORES 11 MARZO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

A música axúdanos a entender os sentimentos e emocións que a vida nos vai poñendo.
A Coresma é ese tempo de encontro, de ir camiñando cara a Pascua e ir descubrindo no camiño o irmán, ao compañeiro...

Ao visualizar hoxe esta canción feita vida e xestos pregúntate, en quen confías?

Ora con ela, sente que é Deus quen cho pregunta, quen te interpela dende a necesidade da túa axuda para que confíes.
Sente así este tempo de Coresma, encontro e relación con Deus.




Despois de escoitar, sentir... sentir...  escribe un sentimento que podes compartir cos teus compañeiros e logo pégao na axenda ou no corcho de clase para que sigas orando e pedindo....
Rematamos xuntos dicindo Gloria ao Pai, ao Fillo e ao Espírito Santo...

XOVES 12 MARZO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
Escoita esta historia:

Dous monxes budistas ían viaxando xuntos e tiñan que atravesar un río caudaloso; na beira estaba unha muller que lles pediu que a axudasen a cruzar, pois non podía facelo por si soa.
Un dos monxes, obedecendo as regras da súa Orde que prohibía aos monxes falar ou tocar a calquera muller, ignorouna e atravesou o río.
O outro compadeceuse da muller, cargouna nos brazos e levouna ao outro lado do río, onde se despediu dela, e logo os dous monxes continuaron a súa viaxe.
Durante o camiño o monxe que cumprira as regras ía enfadado, recordando o que fixera o seu compañeiro.
Tras varias horas de viaxe e moitos quilómetros recorrido o primeiro monxe seguía pensando no acontecido e cando non aguantou máis o seu anoxo, recriminou ao seu compañeiro por desobedecer as regras:
- "Sabes que te arriscas a ser expulsado do templo por deshonrar a nosa relixión tocando e falando con esa muller".
O outro respondeulle:
- "Eu vendo soamente que había un ser humano en apuros tratei de axudala o mellor que puiden. Carguei a muller, si, crucei o río e deixeina na outra beira, pero vexo que ti segues cargando con ela na túa mente".

Hoxe, por fortuna, estamos en camiño de crear unha sociedade igualitaria, de persoas, independentemente da súa condición, ou polo menos iso queremos crer. Aínda que ás veces xurdan grupos ou ideas que intenten convencernos do contrario.
O que nos ensina este conto é que son os nosos pensamentos os que crean a realidade: "segundo pensas, así sentes, e así actúas". Debemos liberarnos das crenzas que non nos deixan actuar respectando o outro, que nos impoñemos nós mesmos ou as que son froito da nosa educación e dos nosos prexuízos. Deixar falar ao corazón, cando se trata de axudar, de conectar cos demais e connosco mesmos...
Que pode expresar maior liberdade que a frase de San Agustín: "Ama e fai o que queiras"?... Sempre buscando o ben do outro. Debemos avanzar vivindo no presente, no aquí e agora, deixando atrás aquelas ideas e crenzas que nos impiden crecer. É tempo de ELIXIR...




VENRES 13 MARZO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

O domingo 15 é un día especial para a Familia Vicenciana, para o noso colexio: é a FESTA DE SANTA LUISA DE MARILLAC.
San Vicente de Paúl e Luisa de Marillac foron persoas moi distintas, non só na súa personalidade, senón nas súas historias de vida e nas súas experiencias vitais. Ambos os dous eran persoas de fe, que realizaron o seu propio camiño persoal de maduración, de purificación desta. Ambos os dous tiveron diferentes acompañantes, que os axudaron e orientaron no seu discernimento; e, tamén se axudaron mutuamente ata configurar o que chamamos “espiritualidade vicenciana”. Pero, o máis importante, ambos os dous encontráronse persoalmente con Cristo, tiveron unha experiencia de encontro con Cristo nos pobres e de servizo aos pobres como membros de Xesús. Para os vicencianos de sempre e de hoxe, os pobres son mediación indispensable para o encontro co Señor.
O central na experiencia vicenciana é o descubrimento de Cristo presente nos pobres. É unha experiencia de dobre sentido, na medida que Vicente e Luisa, e cada un de nós, abre a súa vida aos pobres, abre a súa vida a Xesús e viceversa.

Preguntas para a reflexión:
· Cales son os nosos soños e proxectos? En que desexamos investir a nosa vida?
· Que é o que buscamos de Xesús? Que é o que nos impulsa para seguir a Xesús?
· Necesitamos ver para poder seguir? Necesitamos certas garantías para avanzar?
· Que papel teñen os pobres (as persoas que nos necesitan) na nosa vida? Que estou disposto a dar?



Archivo del blog