domingo, 27 de marzo de 2016

FELIZ PASCUA DE RESURRECCIÓN! ALELUIA!

Martes, 29 de marzo. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

XESÚS RESUCITOU

EVANXEO: Mt 28, 5-7a

O anxo falou ás mulleres: «Vós non temades, xa sei que buscades a Xesús o crucificado. Non está aquí: resucitou!, como dixera. Vide ver o sitio onde xacía e ide á présa a dicir aos seus discípulos: Resucitou de entre os mortos e vai por diante de vós a Galilea. Alí verédelo»

REFLEXIÓN
Terminamos a Semana Santa coa gran festa dos cristiáns: a Pascua de Resurrección. Os domingos de cada semana do ano celebran precisamente iso.
A dor e a morte non son a última palabra. Por moi difícil que apareza ante nós a realidade do noso mundo, das nosas vidas, cos seus problemas e dificultades, cos seus sufrimentos e abafos, Deus ofreceunos unha porta para a esperanza.
As mulleres e os apóstolos quedan desconcertados ao non atopar o corpo do Señor. Eles máis tarde entenderon todo. O corpo de Xesús, morto na cruz, xa non estaba alí. Pero non porque fose roubado, senón porque resucitara. Creron o que Xesús dixera antes da súa Paixón e convertéronse nos seus seguidores.

A eles custoulles entender, pero cando o fixeron as súas vidas transformáronse. Posiblemente ti tamén teñas dúbidas ou haxa cousas que non entendas. Non desistas nunca, busca a Deus. Como os apóstolos, tamén a ti poderás descubrir ao Señor resucitado. Déixao entrar na túa persoa.

ORACIÓN FINAL:
Grazas, Pai,
porque resucitaches ao teu fillo Xesús.
Grazas, Xesús,
porque os que cremos en ti
tamén un día resucitaremos contigo.
Grazas por ofrecernos unha vida
que non termina nunca e que nos leva a ti.
Grazas, Señor.



Mércores, 30 de marzo. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

LUZ NA ESCURIDADE

EVANXEO: Mt 5, 14-16
Vós sodes a luz do mundo. Non se pode ocultar unha cidade posta no alto dun monte. Tampouco se acende unha lámpada para metela debaixo do celemín, senón para poñela no candelero e que alume a todos os de casa. Brille así a vosa luz ante os homes, para que vexan as vosas boas obras e dean gloria ao voso Pai que está nos ceos.

REFLEXIÓN
Un dos símbolos máis representativos do tempo de Pascua é O CIRIO PASCUAL.
O cirio pascual é unha gran vela, normalmente adornada con pinturas, que se acende na Vixilia Pascual e simboliza a Cristo Resucitado, Luz que vence á escuridade.
No medio da escuridade (toda a celebración faise de noite e empeza coas luces apagadas), dunha fogueira previamente preparada, acéndese o Cirio. Adoita ter unha inscrición en forma de cruz, acompañada da data do ano e das letras Alfa e Omega, a primeira e a última do alfabeto grego, para indicar que El está entre nós agora e por toda a eternidade, así mesmo, lémbranos que El é o principio e fin de todas as cousas.
Na procesión de entrada do Vixilia Pascual cántase por tres veces a aclamación ao Cirio: “Luz de Cristo. Deamos grazas a Deus”. Mentres, progresivamente, vanse acendendo os cirios dos presentes e as luces da igrexa.
O Cirio estará acendido en todas as celebracións da Pascua, á beira do ambón da Palabra. Ao longo do ano, acenderase tamén nos Bautizos e nos funerais. Un cristián participa da luz de Cristo ao longo de todo o seu camiño terreo, de aí o acendelo ao principio e ao final da vida.

A mensaxe, a vida, a resurrección de Cristo ilumina a nosa vida? Para logo nós poder iluminar a vida de quen está ao noso lado.
Ata que punto aproveito esa luz? Que podo facer para que a luz de Deus brille máis en min?

ORACIÓN FINAL

SEÑOR, que resuciten as miñas mans
para que sexan delicadas e saiban dar.
SEÑOR, que resuciten os meus ollos
para que saiban ver ao necesitado.
SEÑOR, que resuciten os meus oídos
para que saiban oír a túa voz
e non queden xordos ás voces que chaman e piden comprensión.
Que a miña vida teña o sabor e o perfume
de XESUS RESUCITADO.



Xoves, 31 de marzo. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

AUGA NA SECA
EVANXEO: Xn 4, 14

[Xesús dixo:] «O que beba da auga que eu lle darei nunca máis terá sede: a auga que eu lle darei converterase dentro del nun chafariz de auga que salta ata a vida eterna».

REFLEXIÓN
Outro dos elementos característicos do tempo Pascua é a auga.
A auga é ao mesmo tempo símbolo de vida e de morte. De vida, porque sen ela non existiría nada; de morte, porque pode provocar a aniquilación (inundacións, maremotos, tsunamis, etc).
Os cristiáns utilizámola no sacramento do Bautismo precisamente por ese dobre significado.  Ser cristiáns implica morrer a un tipo de persoa dominada polo mal e o egoísmo. Pola contra, implica renacer a unha vida onde o amor, onde Deus, son o centro da persoa e lévana á felicidade.
Cada Pascua é unha invitación para lembrar (refrescar) o noso Bautismo. A auga que nos dá Xesús coa súa Palabra sacia a nosa sede, pero con frecuencia non nos damos conta.

Pensemos no simbolismo da auga. Pensemos no Bautismo que recibimos. Deamos grazas a Deus por todo iso.
De que maneira podo beber máis e mellor  a auga que Cristo me ofrece?

ORACIÓN FINAL
Señor, poño a miña vida nas túas mans.
Pídoche sabedoría,
para distinguir os camiños
que hei de percorrer e os que non.
Valentía e fortaleza,
para avanzar pola vida.
Confianza,
para perseverar nos momentos difíciles.
Axúdame, Señor.



Venres, 1 de abril. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
COR NA MONOTONÍA

EVANXEO: Feit 2, 44.45-47a
Os crentes vivían todos unidos e tiñan todo en común; vendían posesións e bens e repartíanos entre todos, segundo a necesidade de cada un. Encomiaban a Deus e eran ben vistos por todo o pobo.

REFLEXIÓN
Na Pascua as igrexas énchense de flores. Se durante a Coresma se evita este adorno, durante a Pascua, a cor, o cheiro e a alegría das flores enchen os templos.
Con todo, o que realmente produce alegría e fai que a monotonía se transforme en cor é a vida coherente e entusiasta dos cristiáns. No texto que lemos dos Feitos dos apóstolos nárrase como era esa vida e a gran forza de atracción que xeraba. Vían aos cristiáns felices, alegres, unidos… E iso producía que os non cristiáns quixesen unirse ao seu grupo.
A mensaxe de Xesús dá realmente cor á vida. Ás veces non é sinxelo vivir dese modo, pero ninguén dixo que o sexa. Polo menos hai que tentalo.

Dar cor coa nosa vida en casa, no colexio, no grupo de amigos… ese é o reto que hoxe nos propoñemos.
Xa hai bastante monotonía e escuridade na sociedade como para nós non facer nada respecto diso. Deus desexa que enchamos de vida o mundo. En Pascua convídasenos a encher das cores de Xesús todos os recunchos da nosa vida. Que podería facer para iso?

ORACIÓN FINAL
Señor resucitado,
pídoche que me axudes
a distinguir o que me axuda a dar cor á miña vida
do que a complica e escurece.
Dáme forzas para renunciar
ao que me fai menos persoa
e conectarme a todo o que fai
que a miña vida sexa mellor.
Grazas por ofrecerme as cores do amor,
o perdón e a xenerosidade.

VÍDEO: https://www.youtube.com/watch?v=xzPy5AZNATg



sábado, 12 de marzo de 2016

SEMANA VOCACIONAL 2016

LUNES 14 MARZO. EN EL NOMBRE DEL PADRE, DEL HIJO Y DEL ESPÍRITU SANTO. AMÉN

En esta semana vocacional vamos a reflexionar y trabajar la parábola del Buen Samaritano. Es ésta una de las parábolas de Jesús más conocidas, relatada en el Evangelio de Lucas. Presenta el tono que caracteriza a las llamadas parábolas de la misericordia propias del Evangelio de Lucas. La parábola es narrada por el propio Jesús a fin de ilustrar que la caridad y la misericordia son las virtudes que guiarán a los hombres a la santidad. Enseña también que cumplir el espíritu de la ley, el amor, es mucho más importante que cumplir la letra de la ley.
Jesús, mediante esta parábola muestra que la fe debe manifestarse a través de las obras, revolucionando el concepto de fe en la vida religiosa judía, entre los cuales resaltaban grupos como el de los fariseos a quienes Jesús en numerosas ocasiones llama hipócritas por su excesivo apego a la letra de la ley y su olvido por cumplir el espíritu de la ley. El contraste establecido entre los prominentes líderes religiosos inmisericordes y el samaritano misericordioso, es un recordatorio a los maestros de la ley (como es el caso del interlocutor de Jesús) de que estaban olvidando el principio de la ver- dadera religión y Jesús emplea un personaje despreciado por ellos para mostrarles su error.

El buen samaritano es símbolo de la fraternidad humana.
 Jesús está dispuesto a pintar un mundo nuevo, ¿te animas? ¿Tú qué pintas?

Evangelio Lc 10, 25-37 (Leer o ver vídeo)


Oración final
Señor, no quiero pasar de lejos
ante el hombre herido en el camino de la vida. Quiero acercarme y contagiarme de tu compasión para expresar tu ternura,
para ofrecer el aceite que cura heridas,
el vino que recrea y enamora.
Tú, Jesús, buen samaritano,
acércate a mí, como hiciste siempre.
Ven a mí para
introducirme en la posada de tu corazón. Acércate a mí,
herido por el dolor de tantos hermanos,
por la violencia de los poderosos.
Acércate a mí,
hazte presente en todas mis horas bajas. Ven, buen samaritano,
y hazme tener tus mismos sentimientos, para no dar nunca ningún rodeo
ante el hermano que sufre,
sino hacerme compañero de sus caminos, amigo de tus soledades,
cercano a tus padecimientos,
para ser, como Tú, “ilimitadamente bueno” y pasar por el mundo “haciendo el bien” y “curando las dolencias”. Amén
MARTES 15 MARZO. FIESTA DE SANTA LUISA DE MARILLAC

EN EL NOMBRE DEL PADRE, DEL HIJO Y DEL ESPÍRITU SANTO. AMÉN

Luisa de Marillac fue capaz de coger un pincel y pintar el mundo de color. Pintó luz en la oscuridad de una Francia oscurecida por la pobreza causada por guerras, desigualdades sociales, egoísmos... que abocaron a muchos niños, jóvenes y mayores a una situación de pobreza extrema.
Pero no podemos pintar solos. Dios siempre la acompañó mostrándose fiel en su camino y a través de la persona de Vicente de Paúl. Estos dos personajes supieron dar color a la pobreza de su tiempo.
¿Nos atrevemos a hacer lo mismo? ¿Qué estás dispuesto a pintar?
Cierra los ojos, piensa qué situaciones cercanas y reales podemos pintar de color y llenar de vida. Quizá algún compañero de la clase esté solo y podemos ”pintar algo de compañía” ; si voy a visitar a los abuelos, puedo ”pintar colaboración, cariño y confianza”...
Tiempo de reflexión personal

Oración final. 
Amigo Jesús:
ayúdame a ser humilde y sincero.
A no aparentar lo que no soy 
ni querer ser más que los otros. 
Quiero aprender a ayudar
 y a dar una mano a todo el que lo necesite al igual que lo hizo santa Luisa de Marillac. 

Abre mi corazón
 para que viva pensando en los demás.
 Dame coraje y valentía 
para ser honesto y no engañar a nadie,
 para ganarme las cosas con
esfuerzo y dedicación.
 Ayúdame a cumplir 
todas las metas que me propongo
para crecer y ser cada día mejor persona. Amén.

MIÉRCOLES 16 MARZO. EN EL NOMBRE DEL PADRE, DEL HIJO Y DEL ESPÍRITU SANTO. AMÉN

La vida cristiana es una vida práctica. Jesucristo nos llamó a amar a Dios y también a nuestro prójimo.
Desafortunadamente muchas veces damos énfasis en el amor hacia Dios, pero nos olvidamos de recalcar el amor hacia los demás. La verdad es que el amor de Dios no vale si no amamos a la gente, aún a aquellos que viven lejos y son muy diferentes a nosotros. Hoy vamos a intentar reconocer la importancia de amar y ayudar a otros aunque no sean nuestros familiares o amigos.

¿Con qué color definiría mi actitud con Dios?
¿Con qué color definiría mi actitud con mis amigos?
¿Con qué color definiría mi actitud con mi familia?
¿Pintamos hoy un mundo lleno de amor? ¿Cómo lo podemos hacer?
Oración final:
Jesús, buen samaritano,
que viviste aliviando el sufrimiento
de quienes encontrabas en el camino,
como expresión de la misericordia del Padre. Nuestro mundo arde en deseos de eternidad, pero el camino de la vida es largo y tortuoso: hay violencia, desgracia y desesperanza. Nuestro mundo sufre.
Ayúdanos a bajar a lo profundo del corazón, donde habitan las carencias
y se descubren las necesidades,
donde se escucha el grito del dolor,
la voz de quien sufre y necesita.
Danos entrañas de misericordia,
para que no demos rodeos ante los que sufren y sepamos caminar con los ojos abiertos para ayudar a quienes nos necesitan. Haznos, Señor, buenos samaritanos
para que el mundo descubra en nuestra vida el rostros misericordioso del Padre. Amén.


JUEVES 17 MARZO. EN EL NOMBRE DEL PADRE, DEL HIJO Y DEL ESPÍRITU SANTO. AMÉN
Reflexión:
En cada ciudad o pueblo del mundo, encontramos personas en una situación difícil y lamentable, viviendo en situaciones inhumanas: niños viviendo en la calle, drogadictos, personas con problemas mentales que no están recibiendo la ayuda que necesitan, delincuentes,
vagabundos, alcohólicos, etc. Es muy triste pensar en el sufrimiento tan grande de estas personas. Generalmente no queremos tener ningún contacto con ellos, porque nos da miedo que vayan a robarnos o hacernos daño. Ante esta situación, ¿qué podemos aportar como vicencianos? ¿Qué podemos pintar en nuestro mundo de color?
Tiempo de reflexión personal
ORACIÓN FINAL
Querido Jesús:
yo también quiero ser compasivo
y ayudar a los que sufren.
Quiero ser como el buen samaritano, que se hizo prójimo
de quien estaba tirado en el camino y necesitaba una mano.
Dame valor para acercarme
a todos los que necesitan consuelo, compañía y ayuda de cualquier tipo.
Empapa mi corazón
del espíritu del buen samaritano para que ofrezca siempre
mis manos abiertas a los demás. Que nunca pase de largo
ante el dolor de mis hermanos,
que no sea indiferente
al sufrimiento.
Dame fuerzas, Jesús,
para vivir ayudando a todos. Amén.



VIERNES 18 MARZO. EN EL NOMBRE DEL PADRE, DEL HIJO Y DEL ESPÍRITU SANTO. AMÉN
¿Quién es mi prójimo? Lo importante no está en saber sino en hacer. Los conocedores de la ley pasan de largo ante la realidad del prójimo; el ignorante, samaritano, se detiene y hace realidad el precepto del amor. Prójimo no es el que yo busco, es el que viene de improviso, el que aparece sufriente, el que está ahí, cercano y caído, oprimido y sin vida. Andamos los caminos del mundo animados de muy buenas teorías de paz, amor, justicia; pero el hombre sigue tirado al borde del camino, desprovisto y casi exhausto. El prójimo es pequeño, cercano, próximo.
¿Te atreves a pintar un mundo donde el prójimo esté respaldado por mí, ayudado por mí y entregado por mí? 
Oración final. 
Después de haber descubierto el mensaje que el Señor nos regala hoy, queremos ofrecer nuestras manos generosas y nuestro corazón dispuesto. Queremos hacer un compromiso con las personas que nos son más cercanas.
Hacemos la oración final en voz alta y de forma espontánea:

• Soy Buen Samaritano con mi familia cuando...

• Soy Buen Samaritano con mis amigos/as cuando...

• Soy Buen Samaritano con mis vecinos/as cuando...

• Soy Buen Samaritano con los más desfavorecidos cuando...
Terminamos rezando juntos el Padre nuestro y cantamos después la canción del buen samaritano.

Canción del Buen Samaritano: 

Otras:
https://www.youtube.com/results?search_query=buen+samaritano+cancion http://www.renuevodeplenitud.com/parabola-del-buen-samaritano.html

sábado, 5 de marzo de 2016

CUARTA SEMANA DE CUARESMA

CUARESMA 2.016: Camino re-creativo hacia la VIDA
CUARTA SEMANA: LLÉNATE DE BONDAD

LUNES 7 DE MARZO
+ En el nombre del Padre y del Hijo y del Espíritu Santo. Amén

Jesús nos ofrece la realidad de un Dios, que es Padre lleno de misericordia, que ama a los dos hijos y a los dos los invita a la fiesta de la reconciliación.  Y cada uno de nosotros…, ¿a quién nos parecemos?

 Lectura del santo Evangelio según San Lucas
(TODOS RESPONDEN: GLORIA A TI, SEÑOR).
Este hermano tuyo estaba muerto y ha revivido
"Un hombre tenía dos hijos; el menor de ellos dijo a su padre: Padre, dame la parte que me toca de la fortuna. El padre les repartió los bienes. No muchos días después, el hijo menor, juntando todo lo suyo, emigró a un país lejano, y allí derrochó su fortuna viviendo perdidamente.
Cuando lo había gastado todo, vino por aquella tierra un hambre terrible, y empezó él a pasar necesidad. Fue entonces y tanto le insistió a un habitante de aquel país que lo mandó a sus campos a guardar cerdos. Le entraban ganas de llenarse el estómago de las algarrobas que comían los cerdos; y nadie le daba de comer. Recapacitando entonces, se dijo: "Cuántos jornaleros de mi padre tienen abundancia de pan, mientras yo aquí me muero de hambre. Me pondré en camino adonde está mi padre, y le diré: Padre, he pecado contra el cielo y contra ti; ya no merezco llamarme hijo tuyo: trátame como a uno de tus jornaleros."
Se puso en camino a donde estaba su padre; cuando todavía estaba lejos, su padre lo vio y se conmovió; y, echando a correr, se le echó al cuello y se puso a besarlo. Su hijo le dijo: "Padre, he pecado contra el cielo y contra ti; ya no merezco llamarme hijo tuyo. Pero el padre dijo a sus criados: "Sacad en seguida el mejor traje y vestidlo; ponedle un anillo en la mano y sandalias en los pies; traed el ternero cebado y matadlo; celebremos un banquete, porque este hijo mío estaba muerto y ha revivido; estaba perdido, y lo hemos encontrado. Y empezaron el banquete.
Su hijo mayor estaba en el campo. Cuando al volver se acercaba a la casa, oyó la música y el baile, y llamando a uno de los mozos, le preguntó qué pasaba. Este le contestó: "Ha vuelto tu hermano; y tu padre ha matado el ternero cebado, porque lo ha recobrado con salud." Él se indignó y se negaba a entrar; pero su padre salió e intentaba persuadirlo. Y el replicó a su padre: "Mira: en tantos años como te sirvo, sin desobedecer nunca una orden tuya, a mí nunca me has dado un cabrito para tener un banquete con mis amigos; y cuando ha venido ese hijo tuyo que se ha comido tus bienes con malas mujeres, le matas el ternero cebado.
El padre le dijo: Hijo, tú siempre estás conmigo, y todo lo mío es tuyo: deberías alegrarte, porque este hermano tuyo estaba muerto y ha revivido; estaba perdido, y lo hemos encontrado."
Palabra del Señor
(TODOS RESPONDEN: GLORIA A TI, SEÑOR JESÚS).

Reflexión después de la lectura:
- ¿Estoy dispuesto a acoger y perdonar siempre que se me presente la oportunidad?
- ¿Con qué actitudes me presento ante el Padre?
- ¿Tengo la humildad necesaria para reconocer mis errores y pedir perdón?- Piensa en aquellas actitudes que debes cambiar para seguir tu ruta por el camino del servicio.

Oración final: Dios te salve, María…

http://youtu.be/aH2tlJHbtoQ



MARTES 8 DE MARZO
+ En el nombre del Padre y del Hijo y del Espíritu Santo. Amén

Vemos el siguiente vídeo
https://www.youtube.com/watch?v=VkRJKsuJ98c

Reflexión:
- ¿Qué puedes hacer para vivir una cuaresma diferente?
- ¿De qué sueles hablar con tus amigos: de ideas, de creencias, de sentimientos… o simplemente comentáis la vida de los famosos y los cotilleos?
- ¿Está presente la paciencia en tu lista de propósitos cuaresmales?

Oración: Padrenuestro…

MIÉRCOLES 9 DE MARZO
+ En el nombre del Padre y del Hijo y del Espíritu Santo. Amén

Dile al Señor con sinceridad y sencillez cómo estás por dentro. Manifiéstale tu deseo de limpieza, de gozo. Acoge a Dios, que te envuelve con su bondad, con su compasión y misericordia. Ponte ante él como barro en manos del alfarero, y pídele que te cree de nuevo, no desde la nada, sino desde ti mismo, que te muestre su rostro, que te regale su Espíritu.

Salmo: “Dame ojos nuevos”
 Dame, Señor, ojos nuevos para ver la novedad de tu Espíritu
que habita en cada tiempo y lugar.
Para descubrir la vida que late y quiere brotar
en cualquier trozo de tierra que alguien remueve al pasar.Para mirar de otro modo lo que, pareciendo igual,
es el aquí y el ahora donde tú, Señor,
estás para hacer nuevas las cosas que yo no puedo cambiar.
Dame, Señor, ojos nuevos para mirar
más allá de la mirada miope que nunca ayuda a avanzar.
Para descubrir tus signos de esperanza y de verdad
en estas gentes sencillas, en esta dificultad...
Para contemplar la vida por dentro, en profundidad,
 para que brille en mis ojos tu mirada de bondad.
Danos, Señor, ojos nuevos, gafas, corazón quizá,
podrá ser todo lo mismo pero desde tu mirar...
 se encenderán otras luces y ya nada será igual.

ORACIÓN:
Señor, que nos atrevamos a mirar la vida con dulzura y ternura y construir nuevos caminos en medio de la rutina, siempre abiertos al amor de Dios. Que lleguemos a ser creativos y originales, con visión de futuro e iniciativa, siendo capaces de innovar teniéndote siempre presentes en nuestro día a día. Amén

https://www.youtube.com/watch?v=3WNe0l8HLrM&noredirect=1


JUEVES 10 DE MARZO
+ En el nombre del Padre y del Hijo y del Espíritu Santo. Amén
Un anciano contaba a su nieto acerca de la lucha que se desarrollaba dentro de sí mismo, y dentro de todo ser humano. Ésta era entre dos lobos…Uno de ellos es de color negro: representa la envidia, aflicción, codicia, arrogancia, resentimiento hacia mí mismo, siente lástima hacia mí, actúa desde la culpabilidad, tiene un fuerte complejo de inferioridad, miente, es orgulloso, falso y su ego no posee límite.
El otro es de color blanco: representa la alegría, me ayuda a alcanzar la paz conmigo mismo, su amor es incondicional hacia los demás, actúa desde la esperanza con serenidad, humildad, bondad y benevolencia, demuestra constante empatía, generosidad, compasión y fe.
El nieto pensó sobre eso durante un largo minuto, y entonces le preguntó: “¿Qué lobo ganará?”
“Aquel al que tú alimentes”.

Reflexión
Hay una gran distancia entre lo que somos y lo que hacemos, dando importancia a unos valores respecto a otros. Valores que en muchas ocasiones nos han sido impuestos por la propia sociedad y nada tienen que ver con nuestra identidad más profunda.
Te invito a buscar dentro de ti cuáles son esos valores que tú deseas alimentar, aquellos que realmente te dejan huella cuando los vives en el otro.

Oración: Oh María sin pecado concebida…



VIERNES 11 DE MARZO
+ En el nombre del Padre y del Hijo y del Espíritu Santo. Amén
EL ÁRBOL DE MIS AMIGOS
Existen personas en nuestras vidas que nos hacen felices por el simple hecho de haberse cruzado en nuestro camino. Algunas recorren el camino a nuestro lado, viendo muchas lunas pasar, sin embargo, a otras apenas las vemos entre un paso y otro. A todas las llamamos amigos y hay muchas clases de ellos. Tal vez cada hoja de un árbol caracteriza a uno de nuestros amigos: Las primeras hojas que nacen del brote son nuestros padres, quienes nos muestran lo que es la vida. Después vienen los amigos hermanos, con quienes dividimos nuestro espacio para que puedan florecer como nosotros. Pasamos a conocer a toda la familia de hojas a quienes respetamos y deseamos el bien. Mas el destino nos presenta a otros amigos, los cuales no sabíamos que irían a cruzarse en nuestro camino. A muchos de ellos los denominamos amigos del alma, de corazón. Son sinceros, son verdaderos. Saben cuándo no estamos bien, saben lo que nos hace ser felices. A veces uno de esos amigos del alma estalla en nuestro corazón y se convierte en nuestra pareja. Ese da brillo a nuestros ojos, música a nuestros labios, saltos a nuestros pies. También hay amigos por un tiempo, tal vez unas vacaciones o unos días o unas horas. Ellos acostumbran a colocar muchas sonrisas en nuestro rostro durante el tiempo que estamos cerca. Hablando de cerca, no podemos olvidar a amigos distantes, aquellos que están en la punta de las ramas y que cuando el viento sopla siempre aparecen entre una hoja y otra. El tiempo pasa, el verano se va, el otoño se aproxima y perdemos algunas de nuestras hojas, algunas nacen en otro verano y otras permanecen por muchas estaciones. Pero lo que nos deja más felices es que las que cayeron continúan cerca, alimentando nuestra raíz con alegría: son recuerdos de momentos maravillosos de cuando se cruzaron en nuestro camino.
Te deseo, hoja de mi árbol: paz, amor, salud, suerte y prosperidad. Hoy y siempre...
Simplemente porque cada persona que pasa y nos toca en nuestra vida es única. Siempre deja un poco de sí misma y se lleva un poco de nosotros. Esta es una responsabilidad en nuestra vida y la prueba evidente de que dos almas no se encuentran por casualidad.
¡Que el Señor te permita llenar tu árbol de hojas amorosas!
ORAMOS TODOS JUNTOS EN EL AÑO DE LA MISERICORDIA:
Señor, ayúdanos a ser misericordiosos como Tú.
Danos un corazón grande, capaz de amar y perdonar como Tú nos enseñas. Amén