viernes, 15 de diciembre de 2017

ORACIÓNS 18-21 DECEMBRO

NAVIDAD: FELICIDAD EN EL ENCUENTRO

EVANGELIO: Mateo 1, 18-24

«La generación de Jesucristo fue de esta manera:
María, su madre, estaba desposada con José y, antes de vivir juntos, resultó que ella esperaba un hijo por obra del Espíritu Santo. José, su esposo, como era justo y no quería difamarla, decidió repudiarla en privado. Pero, apenas había tomado esta resolución, se le apareció en sueños un ángel del Señor que le dijo: «José, hijo de David, no temas acoger a María, tu mujer, porque la criatura que hay en ella viene del Espíritu Santo. Dará a luz un hijo y tú le pondrás por nombre Jesús, porque él salvará a su pueblo de los pecados». Todo esto sucedió para que se cumpliese lo que habla dicho el Señor por medio del profeta:
«Mirad: la virgen concebirá y dará a luz un hijo y le pondrán por nombre Emmanuel, que significa “Dios-con-nosotros”». Cuando José se despertó, hizo lo que le había mandado el ángel del Señor y acogió a su mujer».

LECTURA

La Navidad se venía encima. No había tiempo de arreglar una grieta en la pared de la iglesia, provocada por las últimas lluvias. El párroco recordó que tenía un mantel vistoso y ancho, rematado en una subasta. Con él podría disimular el daño y realzar los adornos navideños.

En el momento en que, con sus auxiliares, hacia la reparación, entró una señora de apariencia distinguida, pero pobremente vestida. Sus ojos cayeron de inmediato en el mantel. Exclamó en un grito de Sorpresa: "Es nuestro mantel". El párroco se asustó. Ella continuó: "Si, fue mi marido el que lo mandó hacer cuando vivíamos en Austria".

Después contó su drama, igual a tantos en la última guerra mundial. Residían en Viena. Tuvieron que huir con ocasión de la persecución nazi. Su marido murió en un campo de concentración. Ella consiguió llegar hasta América, pero sin él.
El párroco le ofreció el mantel. Pero ella respondió:

-        Aquí queda mejor que en mi choza.

Se despidió conmovida. Llegó la noche de Navidad. Después de la misa de gallo, un hombre fue a ver al párroco. Era el relojero.

-        ¡Cosa extraña! Aquel mantel estuvo en mi casa, cuando vivía en Viena, con mi esposa. Era un mantel muy apreciado.

El sacerdote le contó entonces el diálogo que había tenido con la mujer, la víspera. Describió sus rasgos físicos El hombre se fue emocionando ante la descripción del párroco: "¿Será que ella vuelve todavía, Dios mío?".

Resolvieron salir en su búsqueda. Aquella misma tarde, en una plaza de la ciudad, se encontraron los dos y se abrazaron. Después de muchos años de separación forzada y dolorosa.


REFLEXIÓN

Navidad es día de encuentro. Acoged a los familiares que tal vez veis cada mucho tiempo. Tal vez alguno falte. FELIZ NAVIDAD A VOSOTROS Y VUESTRAS FAMILIAS.

ORACIÓN

Señor de la cercanía
Acercarte,
salvando el abismo
entre el infinito y lo limitado.
Salir de la eternidad
para adentrarte en el tiempo.
Hacerte uno de los nuestros
para hacernos uno contigo.
Y así, de carne y hueso,
empezar a mostrarnos
en qué consiste la humanidad.
Eres el Dios de la cercanía,
de los incluidos,
de los encontrados,
pues para ti nadie se pierde.
De los reconciliados,
de los equivocados,
de los avergonzados,
de los heridos,
de los sanados.
Eres el Señor de los desahuciados,
de los agobiados,
de los visitados,
de los intimidados,
de los amenazados,
de los desconsolados,
de los recordados,
pues para ti nadie se olvida.
Tan cerca ya, tan con nosotros, Dios.






VIDEO: https://www.youtube.com/watch?v=Y2YVf5xtj3I


Martes, 19 de diciembre

NAVIDAD: COLABORACIÓN Y AYUDA

EVANGELIO: Lucas 1, 39-45

«En aquellos días, María se levantó y puso en camino de prisa hacia la montaña, a una ciudad de Judá; entró en casa de Zacarías y saludó a Isabel.
Aconteció que, en cuanto Isabel oyó el saludo de María, saltó la criatura en su vientre. Se llenó Isabel del Espíritu Santo y, levantando la voz exclamó:
«¡Bendita tú entre las mujeres, y bendito el fruto de tu vientre!
¿Quién soy yo para que me visite la madre de mi Señor? Pues, en cuanto tu saludo llegó a mis oídos, la criatura saltó de alegría en mi vientre. Bienaventurada la que ha creído, porque lo que le ha dicho el Señor se cumplirá».

LECTURA
Navidad es también colaboración, ayuda, es descubrir la vida de los pobres a quienes Jesús trae principalmente la Buena Noticia.

Dos pobres pedían limosna a la puerta de una iglesia. Uno era ciego, y el otro lisiado. El cieguecito gritaba: "Una limosna para el ciego que no tiene ojos para ver el camino". Y el lisiado pedía: "Caridad con este pobre lisiado que no tiene piernas para andar".

Y así todos los días. La desgracia era grande, de ambas partes. Ninguno de los dos podía, solo, resolver su problema. Además, era una vida muy monótona estar parados todo el día oyendo comentarios desagradables de unos y palabras de compasión de otros.

Un día, el ciego dijo al lisiado:

¿Sabes una cosa? Yo no veo, pero tengo piernas buenas. Tú no tienes piernas sanas, pero ves muy bien. Descubrí un modo de remediar nuestra situación. Nos podemos valer solos, sin depender tanto de los demás.

-¿Cómo así? No te entiendo.
-Te echo a mis espaldas. Y tú caminarás con mis piernas y yo veré con tus ojos.

Afortunadamente el cojo era más bajo que el ciego. Respondió con satisfacción:
-Trato hecho. Levántame y colócame en tus hombros.
Los dos salieron contentos por estos mundos de Dios, dando a todos una lección de caridad mutua y de ayuda. El ciego prestaba sus piernas al paralítico, mientras que el paralítico prestaba sus ojos al cieguecito.


REFLEXIÓN

¿Somos capaces de hacer estas obras de caridad?  ¿Participamos en la campaña de “Operación KILO”. ¿Qué es caridad?  ¿Qué nivel de generosidad tenemos?

ORACIÓN

Queremos esperarte, Señor, esperarte cada día,
Y verte llegar a nosotros en cada mano tendida,
en cada triste mirada, en cada pena sencilla...
Queremos esperarte, Señor, esperarte cada momento,
y ver cómo nuestro corazón cambia
al contemplar un niño hambriento.
Si no te encuentro en los otros...
¿qué Navidad celebro?


Miércoles, 20 de diciembre

NAVIDAD: LA FELICIDAD EN LA ACOGIDA

EVANGELIO: Mateo 1, 20-21

«El ángel dijo a José: “María dará a luz un hijo, y tú le pondrás por nombre Jesús, porque él salvará a su pueblo de sus pecados».

 Una historia verdadera…

Estamos a un paso de la Navidad, días de paz, de acogida, de amor, de nostalgia.
Los hijos ya no soportaban al viejo papá, irritable y terco. Olvidando que también ellos les habían dado mucho trabajo a sus padres, resolvieron librarse de él internándolo en un asilo.
Fue confiado a los cuidados de una religiosa, joven y simpática. Además de simpática, muy paciente y cariñosa.
Comenzó el duelo con armas desiguales. De un lado, la grosería del viejo enfermo; de otro, la mansedumbre inagotable de la religiosa. Nada lo contentaba. Pero nada alteraba la calma de la joven enfermera. Cuando el café venía caliente, se quejaba que estaba para "pelar cerdos". Cuando venía más tibio, era una "porquería sin gracia".
Él era inaguantable. Ella inalterable.
Fueron pasando los meses y el viejo fue suavizando sus modales.
Un día la religiosa llegó con su eterna sonrisa en los labios y el brillo caliente de los ojos almendrados:
-Buenos días, abuelo. ¿Cómo pasó la noche?
Por primera vez, después de cinco meses, le respondió:
-Buenos días, hermanita... Yo quería hablar unas palabras con usted... ¿Quiere acercarse un poco?
Ella se aproximó a la cama un tanto desconfiada. Y él, bien bajito, casi en los oídos de ella:
-Disculpe mi osadía. Veo que su persona está apasionada por mí.
 
Reflexión

¿Cómo vamos a acoger a los nuestros?  ¿Encontrarán en nosotros ese cariño que están esperando, como el de esta monjita?  ¿Haremos felices a los demás?
Jesús es AMOR.


Oración

Señor, enséñanos a amar, como tú nos has amado.
Asístenos, para que seamos comprensivos, para que seamos serviciales,
para que no seamos egoístas, ni rencorosos, ni indiferentes.
Danos un corazón grande, para disculpar sin límites, para perdonar sin límites, para confiar sin límites, para hacer el bien sin límites.
Ayúdanos a ser testigos de tu amor


Jueves, 21 de diciembre

¡FELIZ NAVIDAD!

EVANGELIO: Lucas 1, 46-56

En aquel tiempo, María dijo:
«Proclama mi alma la grandeza del Señor,
“se alegra mi espíritu en Dios, mi salvador;
porque ha mirado la humildad de su esclava”.
Desde ahora me felicitarán todas las generaciones,
porque el Poderoso ha hecho obras grandes en mí:
“su nombre es santo,
y su misericordia llega a sus fieles de generación en generación”.
Él hace proezas con su brazo:
dispersa a los soberbios de corazón,
“derriba del trono a los poderosos
y enaltece a los humildes,
a los hambrientos los colma de bienes
y a los ricos los despide vacíos.
Auxilia a Israel, su siervo,
acordándose de la misericordia”
—como lo había prometido a “nuestros padres”—
en favor de Abrahán y su descendencia por siempre».
María se quedó con Isabel unos tres meses y volvió a su casa.

LECTURA

Durante Estos días nos llegan felicitaciones deseándonos paz y felicidad. Y estos deseos son muy buenos si se hacen realidad.

Decía Mahatma Gandhi:

“A pesar de que cantemos “Gloria a Dios en lo alto de los cielos y paz en la tierra...”, hoy no hay en la tierra ni gloria ni paz.
Hasta que el deseo de paz no quede satisfecho y hasta que no hayamos librado nuestra civilización de la violencia, Jesús no ha nacido.
Entonces no pensaremos en Navidad solamente como acontecimiento histórico, sino que puede realizarse en nuestra vida.
Si por tanto, deseamos a los demás “Felices Navidades” sin dar a estas palabras un sentido profundo, este deseo será una simple fórmula vacía.”

Estamos llamados a construir cimientos de paz. Este es el gran mensaje de Jesús, quien por donde pasaba hacía el bien.

¿Qué fórmulas tenemos para transmitir paz a nuestro alrededor?
Que podamos decir nosotros: “¡Feliz Paz!, ¡Feliz navidad!”.

ORACIÓN

Celebrar la Navidad de Cristo, es renacer, es vida nueva,
es compartir, gozo y amor. Celebrar la Navidad del consumo, es envejecer, ruido y frivolidad. Es injusticia y vacío grande.
Celebrar la Navidad con Cristo es diluvio de gracia y de ternura,
es primavera de abrazos y reconciliaciones.
Celebrar la Navidad sin Cristo,
es espejismo y fuego de artificios, es invierno de egoísmo y soledad. Ayúdanos, Señor, a vivir la Navidad, con sentido y esperanza, con amor y felicidad


viernes, 1 de diciembre de 2017

ADVENTO, ESPERANZA DE FELICIDADE PLENA

LUNS 4 DECEMBRO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

EVANXEO: Marcos 13, 33-37: Estade Atentos á Vinda do Señor!

«Naquel tempo dixo Xesús aos seus discípulos: “Mirade, vixiade: pois non sabedes cando é o momento. É igual que un home que se foi de viaxe, e deixou a súa casa e deu a cada un dos seus criados a súa tarefa, encargando ao porteiro que velase. Velade entón, pois non sabedes cando virá o dono da casa, se á tardiña, ou a medianoite, ou ao canto do galo, ao amencer: non sexa que veña inesperadamente e atópevos durmidos. O que vos digo a vós, dígollo a todos: Velade!»

REFLEXIÓN

Pregón de adviento 2017

Os anunciamos con alegría renovada
que da inicio el tiempo de adviento,
que de nuevo se nos brinda la oportunidad
de caminar en presencia del Señor hacia el misterio de la Encarnación,
que de nuevo se nos invita a que el Señor renueve nuestra esperanza,
nos ayude a echar a volar nuestra imaginación
y haga que el Espíritu lo renueve todo creativamente.

Os anunciamos con alegría renovada
que durante cuatro semanas estamos invitados a vivir
desde lo más profundo de nuestro corazón
en actitud creativa y vigilante,
a moldear, transformar, inspirar y crear
todo lo que somos, creemos y hacemos.

Os anunciamos con alegría renovada
que la esperanza que nos mueve
es aquella que nos convoca,
que nos envía y que empapa todo cuanto vivimos
en este tiempo tan especial de espera confiada.

Os anunciamos con alegría renovada
que Dios viene, viene siempre,
y que nos pide que le hagamos un hueco
en nuestra casa, en nuestras causas y en nuestras cosas,
nos pide un tiempo para examinar nuestro corazón
y compromiso para convertirlo a su Palabra.

Os anunciamos con alegría renovada
que en Belén se prepara desde hoy una gran fiesta:
la fiesta a la que toda la humanidad está invitada,
la fiesta en la que Dios se muestra tal y como es,
todo ternura, todo acogida, todo felicidad y celebración.
La fiesta de la creatividad encarnada en Jesús.

Os anunciamos con alegría renovada
que se puede esperar contra toda esperanza,
que es posible vivir en Dios,
esperándolo todo de Aquel de quien todo proviene,
que es posible esperar y crear juntos como pueblo confiado en la promesa
de que Dios siempre acompaña nuestra historia.

Os anunciamos con alegría renovada
que da inicio el tiempo de adviento:
dejémonos moldear, transformar,
inspirar y crear por el Señor,
para que cuando hagamos memoria del nacimiento de Jesús
Dios nos encuentre gozosos y creativos en la esperanza,
unidos en las dificultades, comprometidos con los últimos,
constantes en la oración y fieles a sus promesas.

¡Bienvenido sea este tiempo de creatividad y de esperanza!

Oscar Alonso Peno 
Responsable Área Pastoral FEC





MARTES 5 DECEMBRO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

Os VOLUNTARIOS FAN REALIDADE A ESPERANZA DE FELICIDADE
DÍA INTERNACIONAL DO VOLUNTARIADO

EVANXEO: Xoán 15, 12-13

«Este é o meu mandamento: que vos amedes uns a outros como eu vos amei. Ninguén ten amor máis grande que o que dá a vida polos seus amigos».

LECTURA: Testemuño

Creo que é importante axudar aos demais, iso faite ser mellor persoa e sénteste mellor contigo mesmo
Sendo voluntario síntome feliz, sobre todo véndonos a todos xuntos e colaborando por un mesmo fin: axudar aos demais.
Eu nunca probara a facer unha cousa así, e penso que é importante facer cousas novas, sobre todo se é para axudar á xente que o necesita de verdade. (Carlos)


REFLEXIÓN

Cando axudamos aos demais e saímos de nós mesmos, dámonos conta de que necesitamos realizar un esforzo de xenerosidade para saír da nosa comodidade, da nosa zona de confort e desgastarnos dando, pouco ou moito, de nós mesmos, do noso tempo, os nosos recursos económicos, coñecementos, etc. Pero podemos preguntarnos… seica algo do que nós temos non o recibimos doutros? A vida, os nosos coñecementos, as cousas que temos, incluso as nosas crenzas recibímolas doutros. Cando foi a última vez que fixeches algo sen esperar nada a cambio? A sociedade na que vivimos parece que non ve con bos ollos aquilo que é gratis, atrévete a descubrir que é posible, aínda que sexa en algo tan simple como regalar un sorriso.

ORACIÓN FINAL

Señor, creáchesnos porque nos amas, cóidasnos con xenerosidade día a día e quixeches compartir as nosas penas e alegrías no teu Fillo Xesús. Fai que saibamos dar gratis aquilo que recibimos gratis, a nosa vida, o noso tempo, os nosos talentos… Axúdanos a ser xenerosos os uns cos outros para que ninguén poida sentirse avergoñado das condicións de vida de ningún outro ser humano neste mundo, desde os que viven ao noso lado ata os que habitan do confín do mundo. Amén



EXPERIENCIA_4_ESO_VOLUNTARIADO_BANCO_ALIMENTOS


jueves, 30 de noviembre de 2017

ORACIÓN DÍA INTERNACIONAL DAS PERSOAS CON DISCAPACIDADE

A discapacidade é unha condición que afecta o nivel de vida dun individuo ou dun grupo. O termo úsase para definir unha deficiencia física ou mental, como a discapacidade sensorial, cognitiva ou intelectual, a enfermidade mental ou varios tipos de enfermidades crónicas.

As persoas con discapacidade adoitan ter menos oportunidades económicas, peor acceso á educación e taxas de pobreza máis altas. Iso débese principalmente á falta de servizos que lles poidan facilitar a vida (como acceso á información ou ao transporte) e porque teñen menos recursos para defender os seus dereitos. A estes obstáculos cotiáns súmanse a discriminación social e a falta de lexislación adecuada para protexer aos discapacitados.

Está amplamente demostrado que, unha vez eliminados os obstáculos á integración das persoas discapacitadas, estas poden participar activa e  productivamente á vida social e económica das súas comunidades. Por iso é necesario eliminar as barreiras da asimilación dos discapacitados á sociedade.

A accesibilidade e a inclusión das persoas con discapacidade son dereitos fundamentais recoñecidos pola Convención sobre os Dereitos das Persoas con Discapacidades. Son as condicións sen as cales non poden gozar das súas outros dereitos. A Convención pide que as persoas con discapacidade poidan levar unha vida independente e participar de forma activa no desenvolvemento da sociedade.

ORACIÓN:

MÍRAME
Son humano coma ti,
Teño sentimentos, aptitudes, inquedanzas e esperanzas.

REFLEXIONA
o meu comezo foi igual ao teu,
as ilusións que acompañaron o meu nacer
foron as mesmas que tiveron os teus pais.

ACÉPTAME
tal como son,
en razón de xustiza e non de piedade.

FAI POSIBLE
que os meus beizos se iluminen
coa luz dun sorriso
e quite deles esa sombra triste
da incerteza e do temor.

TRANSFÓRMAME
nun ser útil e non nun ser de esmola.

LÍBRAME
da ignorancia, da burla,
da dependencia e da explotación.

AXÚDAME
a non ser unha carga
dándome a oportunidade de mostrar á sociedade
que son unha persoa capaz de producir.

DEMÓSTRAME
a túa capacidade de amar, comprender,
de axudar e de xustiza social.​

SEÑOR,
Ti nos coñeces a cada un polo nome,
coñeces a nosa mente, os nosos intereses
e desexos máis profundos,
que nós non alcanzamos a ver nin entender.

Permítenos ser  compasivos e bos
Apoiar a todas as persoas
 e amar como Ti queres

Que saibamos protexer, respectar e acoller
a todos por igual

Énchenos da túa paz,
reine en todos a túa  Misericordia
e fainos sensibles, xenerosos e  agradecidos. AMÉN



jueves, 23 de noviembre de 2017

ORACIÓN DÍA CONTRA A VIOLENCIA DE XÉNERO

INTRODUCIÓN
A violencia contra a muller adopta formas diversas, incluída a violencia no fogar; trata de mulleres e nenas; os asasinatos, a mutilación xenital feminina e outras prácticas e tradicións prexudiciais… Hoxe, no Día Contra a Violencia de Xénero queremos manifestar a nosa repulsa contra calquera tipo de violencia contra as persoas, sexan do sexo que sexa, e queremos rezar por todas as persoas que sofren esta situación
PALABRA DE DEUS: Xénese 1,26-27.31
Dixo Deus: «Fagamos ao home á nosa imaxe e semellanza. Que teña autoridade sobre os peixes do mar e sobre as aves do ceo, sobre os animais do campo, as feras salvaxes e os réptiles que se arrastran polo chan.» E creou Deus ao home á súa imaxe. A imaxe de Deus creouno. Home e muller creounos. Deus viu que todo canto fixera era moi bo.
VOCES DE HOXE:
"A violencia contra a muller é quizais a máis vergoñosa violación dos dereitos humanos. Non coñece límites xeográficos, culturais ou de riquezas. Mentres continúe, non poderemos afirmar que s realmente avanzamos cara á igualdade, o desenvolvemento e a paz." (Kofi Annan, Ex Secretario Xeral das Nacións Unidas)
ORACIÓN:
Grazas, Deus Pai de misericordia, polo amor que nos tes; porque nos creaches á túa imaxe e semellanza como home e muller;  para que, recoñecéndonos diferentes, busquemos complementarnos: o home como apoio da muller e a muller como apoio do home.
Grazas, Pai, pola muller e a súa misión na comunidade humana.
Pedímosche pola muller que é filla: que sexa acollida e amada polos seus pais, tratada con tenrura e delicadeza.
Pedímosche pola muller que é irmá: que sexa respectada e defendida polos seus irmáns.
Pedímosche pola muller que é esposa: que sexa recoñecida, valorada e respectada polo seu esposo, para que vivan ambos a comuñón de corazóns e anceios que se prolongan na fecundidade dunha nova vida humana, participando así na obra máxima da creación: o ser humano.
Pedímosche pola muller que é nai: que recoñeza na maternidade o florecemento da súa feminidade e que goce sempre do amor e o respecto dos fillos.
Pedímosche polas mulleres boas e xenerosas que entregaron a súa vida para darnos a nosa.
Pedímosche polas mulleres que se senten soas, polas que non atopan sentido á súa vida; polas marxinadas e usadas como obxecto de pracer e de consumo; polas que foron maltratadas, violadas e asasinadas.
Pedímosche, Deus de amor, por todos nós, homes e mulleres; para que nos saibamos comprender, valorar e axudar mutuamente, para que nunha relación, amable e positiva, colaboremos xuntos ao servizo da familia, da sociedade e da vida.  AMÉN.


Archivo del blog