viernes, 25 de septiembre de 2015

ORACIÓNS SEMANA 28 SETEMBRO - 2 OUTUBRO

LUNS 28 SETEMBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

MIGRANTES

Á terrible situación dos naufraxios nas costas do sur de Europa con miles de inmigrantes subsaharianos tentando escapar da situación de extrema pobreza, sumouse este verán o drama dos refuxiados sirios que foxen da situación de guerra e persecución á que ven sometidos. Emigrantes sirios e tamén afgáns e paquistanís, que nos últimos días tratan de chegar a Alemaña, principalmente, pola fronteira entre Hungría e Serbia.
A crise dos inmigrantes e refuxiados que foxen da guerra lonxe solucionarse é cada vez máis aterradora: persoas que o arriscan todo para poder salvar a súa vida ou gozar de dignidade humana á que teñen todo o dereito. Son sobrecolledoras as imaxes de miles de persoas tratadas coma se fosen animais e simplemente rexeitadas pola Unión Europea. Fronte a esta crúa realidade non podemos pechar os ollos. Ante esta tráxica realidade é necesario actuar xa agora.

Palabra: Mt 5, 4

“Ditosos os que sofren, porque serán consolados”

Reflexión

Pode parecer sensacionalistas pero: Queda moito por facer mentres 800 millóns de persoas vivan nos países do Sur en condicións de pobreza e, delas, 550 millóns estean na miseria; mentres 6 millóns de nenos morran cada ano antes de cumprir os 5 anos; mentres 58 millóns de nenos non van á escola primaria e mentres millóns de nenos e mozos vivan marxinados dos progresos mundiais. Como te sitúas ante esta realidade?

Oración do Mozo Migrante
Aquí estou, á beira do camiño, sen camiño;
os meus pasos buscan as túas pegadas
para poñer as miñas pisadas,
a vida e a morte están ante min como un reto;
o ben e o mal crúzanse no meu corazón
 que sen descanso busca, pide e chama.

Eu quero ser ditoso, home en camiño;
eu quero ser libre coa liberdade do teu exemplo.
Quero deixar atrás as chamadas inútiles
do diñeiro, do poder, do pracer, do que no fondo é nada.

Quero ser
desde as miñas raíces e a miña historia de ilusións e fracasos,
desde as miñas loitas e as miñas crises
un camiño de esperanza aberto cara á vida eterna,
onde ti moras e onde esperas cun corazón de amigo,
a miña chegada.

Señor Xesús, contigo faise o camiño suave e lixeiro,
ao levar entre ti e eu -os dous xuntos-
esta pesada carga.
Quero ser discípulo teu,
e aprender de ti, Mestre,
a ser libre como o vento,
no teu Espírito, que guía e salva.
Así sexa. Amén



MARTES 29 SETEMBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

Evanxeo

"Homes de Galilea, por que seguides mirando ao ceo? Este Xesús que lles foi quitado e foi elevado ao ceo, virá da mesma maneira que o viron partir". (Hch 1, 11)

Reflexión

Nós somos como cometas que poden chegar a voar moi alto, tan alto como cada un e cada unha de nós se atreva a voar. E así pasa a nosa vida tratando de chegar moi alto.
Pero coidado, porque isto de subir pódese interpretar como querer chegar a ser máis que os demais, ter máis poder, máis cousas, mellor soldo... e nada máis afastado da realidade do evanxeo.
Din que só se pode estar por encima do outro cando se lle está axudando a levantar; esa é a cometa que vos fará subir máis e máis para chegar á felicidade, porque a felicidade está en darse aos demais.
Esa cima á que pretendemos chegar, para nós os cristiáns, ten unha senda marcada na persoa de Xesús. O final desta senda ten un tesouro, a felicidade.
Si, como ben di os nosos querido Papa Francisco, o evanxeo é un manual para ser felices, oxalá que aos poucos o vaiades descubrindo.

Pensade nalgún momento da vosa vida na que fostes felices facendo algo por alguén.

Oración final

Señor Xesús,
Ti que entendiches a vida desde o servir,
Que lograches facer felices a aqueles cos que te cruzaches.
Dános a fortaleza para non deixarnos levar polo vento
Do conformismo, da preguiza, do eu non podo...
Fainos xente que suba alto e faga subir moi alto a aqueles que nos rodean.
Amén.



MÉRCORES 30 SETEMBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

O verdadeiro valor dunha persoa non se atopa na súa intelixencia, nin nos seus talentos, nin nas súas habilidades, nin sequera nos seus principios.
O auténtico valor dunha persoa, o máis valioso, o que é exclusivo, inconfundible, o que é innato ao gran ser humano, é esa capacidade tremendamente xenerosa de situarse no lugar do outro, de esquecerse dun mesmo, de substituír o EU por riba de todo ao TI como una mesma parte. De postergar ser o centro do universo por empatizar cos teus semellantes. De aparcar a falsa necesidade do noso ego pola bondade de prestar axuda aos demais. De desatender os nosos desexos por atender os desexos dos que de verdade che necesitan nese momento.
Esa calidade, que é tan escasa na actualidade, é a que máis valor ten, porque nun mundo tan superficial e caótico como é o actual, onde cada cal camiña en soidade e mira por si, é realmente difícil atopar a persoas que non soamente se preocupen por ti, senón que se ocupen de facerte sentir feliz.
Sentir empatía require dun grao de atención cuantioso, dun esforzo extraordinario de observar ao outro.
Sexamos máis humanos e desenvolvamos a nosa empatía, situémonos no lugar do outro e tentemos comprendelo en cada situación. As relacións humanas funcionarían moito mellor se practicásemos a escoita activa desde o noso corazón e apreciásemos de verdade os sentimentos e necesidades dos demais.

Evanxeo (Mt 18, 1-3)

“Naquel tempo achegáronse a Xesús os discípulos e dixéronlle: «Quen é, pois, o maior no Reino dos Ceos?» El chamou a un neno, púxoo no medio deles e dixo: «Eu asegúrovos: se non cambiades e vos facedes como os nenos, non entraredes no Reino dos Ceos”.
Lectura

Reflexión

Ás veces podemos chegar a pensar que non temos nada que ofrecer aos demais, pero simplemente é porque non te paraches a reflexionalo. Pensa: que podo facer hoxe para que ti te sintas mellor?

Oración final

Señor,
Ensíname a apreciar todo o que teño, todo o que son.
Porque son eu, cos meus acertos e os meus defectos,
O que foi creado á túa imaxe e semellanza.
Axúdame a apreciarme nas miñas limitacións,
Nos meus erros e meteduras de pata...
Porque son todas estas cousas as que tamén me fan máis persoa e me axudan a crecer ao aprender das miñas propias debilidades.
Amén.



XOVES 1 OUTUBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

LAUDATO SI
Sobrequecemento do planeta, cambio climático, contaminación masiva, sobreproducción de lixo, perda da biodiversidade, conversión do marabilloso mundo mariño en cemiterios subacuáticos, inminente carencia de auga potable para os máis pobres, desaparición de culturas milenarias…
Recentemente, o Papa Francisco na súa encíclica “Laudato si”, cunha linguaxe directa e incisiva, cuestiona o modelo produtivo dominante e o consumismo nos países ricos e aborda a cuestión da desigualdade na distribución dos recursos.
Estas son algunhas das súas reflexións:
- A terra dos pobres do Sur é rica e pouco contaminada, pero o acceso á propiedade dos bens e recursos para satisfacer as súas necesidades vitais estalles vedado.
- É insustentable o comportamento daqueles que consomen e destrúen máis e máis, mentres outros aínda non poden vivir de acordo coa súa dignidade humana.
- Unha boa educación escolar coloca sementes que poden producir efectos ao longo de toda unha vida.


Debemos seguir educándonos para seguir creando unha cultura de xustiza e solidariedade, prestando atención a quen se atopa en situación de desvantaxe económica, de marxinalidade ou en risco. Colaborando con quen está lonxe ou cos compañeiros e compañeiras con quen compartes aula.

Palabra. Salmo 19:1
"Os ceos cantan a gloria de Deus, e o firmamento anuncia a obra das súas mans".

Reflexión
Cales cres que son as causas profundas dese panorama desolador? A tecnoloxía ao servizo dos máis poderosos e ricos? É a especulación financeira? Podemos aínda facer algo? Podemos e debemos buscar un novo comezo? Oxalá a túa resposta sexa, como vicenciano, SI.

Oración

Creo firmemente que o conseguiremos.
Creo firmemente na humanidade.
Creo que, na noite escura do mundo,
aínda que algúns se empeñen, amanece a paz.
Négome a crer que o home non poida
facer co seu esforzo un mundo mellor.
Négome a crer que o odio e o racismo
non poidan un día dar paso ao amor.
Creo firmemente que o conseguiremos.
Négome a aceptar as noites de odio,
as noites de guerra, noites de dor.
Négome a crer que somos cautivos
do medo, o fracaso, de alzar a nosa voz.
Creo firmemente que o conseguiremos.
Atrévome a crer no corazón,
en tardes de abrazos e de primavera.
Pancartas de paz, xustiza, ilusión.
Escóitase o rumor da nova era.
Creo firmemente que o conseguiremos.



VENRES 2 OUTUBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

Palabra de Deus:

No grupo dos crentes todos pensaban e sentían o mesmo: posuíano todo en común e ninguén chamaba seu propio nada do que tiña. Os apóstolos daban testemuño da resurrección do Señor Xesús con moito valor. E Deus mirábaos a todos con moito agrado. Ningún pasaba necesidade, pois os que posuían terras ou casas vendíanas, traían o diñeiro e poñíano a disposición dos apóstolos; logo distribuíase segundo o que necesitaba cada un. (*Hech 4, 32-35)

Lectura

Nun xornal destes días atrás podiamos ler: Ante a amplitude do drama dos refuxiados, o Papa Francisco dirixiu este domingo «un chamamento especial ás parroquias, ás comunidades relixiosas, aos mosteiros e aos santuarios de toda Europa a manifestar o sentido práctico do Evanxeo acollendo unha familia de refuxiados».
O Santo Pai insistiu en que «cada parroquia, cada mosteiro e cada santuario de Europa acolla unha familia, comezando pola miña propia diocese de Roma». Francisco engadiu que, do mesmo xeito que as demais parroquias da Cidade Eterna, «tamén as dúas parroquias do Vaticano acollerán nestes días a dúas familias de refuxiados».

Que é por tanto unha parroquia? É a comunidade na que os crentes coñecen, viven e celebran a súa fe, con obras e palabras. Precisamente por iso, a presenza vicenciana é tamén “parroquia”, porque ofrece a quen queira a posibilidade de coñecer, vivir e celebrar a fe no Deus de Xesús e o seu Reino.

Reflexión
- Coñeces a túa parroquia?
- É para ti unha comunidade na que coñecer, vivir e celebrar a fe?
- É lugar de compromiso? Podes ti comprometerte na túa parroquia?

Oración final

Pai bo,
pedímosche que as parroquias sexan auténticas comunidades en que compartir e vivir a fe.
Dános a nós o arroxo necesario para facer camiño na fe
e comprometernos na construción do Reino. Amén








sábado, 19 de septiembre de 2015

SEMANA DE SAN VICENTE DE PAÚL

Luns 21 de setembro. No nome do Pai,….

Esta semana é para nós unha semana importante porque celebraremos o domingo (aínda que nós, o venres) a festa de San Vicente de Paúl, sacerdote católico e fundador da Compañía das Fillas da Caridade no século XVII. Como escola vicenciana que somos, queremos achegarnos á vida de San Vicente e agradecer neste momento de reflexión da mañá  a súa entrega ao seguimento de Xesús, expresado no servizo aos máis pobres e necesitados. 

Escoitemos: 
San Vicente de Paúl foi un sacerdote francés e unha das figuras máis representativas do catolicismo na Francia do século XVII. Cursou estudos primarios e secundarios en Dax, e posteriormente filosofía e teoloxía en Toulouse. Fixo tamén algúns estudos en Zaragoza. Ordenouse moi novo, coa intención de ser párroco de inmediato e así poder axudar á súa familia; decidiu abandonar todo cargo eclesiástico e dedicar o seu labor apostólico á axuda aos máis desfavorecidos. Foi fundador da Congregación da Misión e cofundador con Luisa de Marillac das Fillas da Caridade. Avogou por melloras nas condicións dos campesiños e aldeáns. Foi canonizado e nomeado patrón das obras de caridade.
Que o seu exemplo nos faga ser cada día máis responsables e comprometidos co estilo de vida vicenciano resumido nesta frase: 
“SABER MÁIS PARA SERVIR MELLOR, SERVIR MELLOR PARA VIVIR MÁIS PLENAMENTE”

Oración final (xuntos)

Deus, Noso Pai e Pai de todos,
como a San Vicente, dános a capacidade suficiente
para buscar sempre aquilo que nos axude a vivir
en profundidade o noso proxecto de vida.

Dános
a fe necesaria para crer en ti
a pesar das dificultades e contratempos que nos atopemos.
Fainos persoas agradecidas por todo,
de modo especial polos nosos pais
e por todas aquelas persoas
que nos axudan a crecer e a vivir
do mellor modo posible.

Por intercesión de San Vicente,
fainos persoas creativas, cheas de vida e capaces de compartila sinxelamente
con aqueles que nos rodean.
Que teñamos unha boa semana. Amén



Martes 22 de setembro. No nome do Pai,….

San Vicente dixo: “Dádeme un home de oración e será capaz de todo”

Este martes comezamos o día poñéndonos na presenza do Deus da vida para que todo canto fagamos, aprendamos e compartamos contribúa a mellorar a nosa vida e a vida dos demais. 
En silencio, cada un pensamos naquelas persoas que necesitan do noso recordo, apoio e oración. Con esta intención comezamos esta oración da mañá.

Oración 

Nesta mañá que nos regalas 
presentámosche, Deus da vida, as nosas vidas, 
todas as nosas enerxías e bos desexos 
para que, como San Vicente, 
sexamos capaces de descubrir, 
no medio das nosas comodidades 
e de todo o noso benestar, 
as necesidades e pobrezas dos demais, 
especialmente dos que temos máis preto. 
Fainos persoas sensibles aos que nos rodean, 

fainos dispoñibles para que ninguén sinta só
fainos creativos na axuda aos demais. Amén

Noso pai…



Mércores 23 de setembro. No nome do Pai,….

San Vicente dicía: “A perfección non está na morea de cousas feitas, senón no feito de estar ben feitas”
Neste día que comeza pedímoslle ao Señor que todas os nosos esforzos  estean encamiñados a facer as nosas tarefas ben feitas, para que deste xeito poidan ser beneficiosas para nós e poidamos poñelas ao servizo dos demais. 

Benaventuranzas da vida

Feliz quen goza como nenos pequenos 
dos pequenos praceres que lles ofrece cada día a vida.

Feliz quen pecha os ollos 
e sente circular, brotar, latexar a vida dentro de si mesmo.

Feliz quen se dá conta da dor causada a calquera ser vivo   
como se llo fixesen a eles mesmos.

Feliz quen saúda con gozo ao sol cada mañá, 
quen goza da súa calor e das distintas estacións. 

Feliz quen se compromete pola vida, con todas as vidas, 
quen se ofrece con alegría e en cada momento para que haxa máis vida.

Feliz quen loita por eliminar as desigualdades e inxustizas,                                     quen se esforza por alentar as esperanzas 
e un futuro mellor para a humanidade.
NOSO PAI…



Xoves, 24 de setembro. No nome do Pai,….
Frase de San Vicente: “Non podemos asegurar mellor a nosa felicidade que vivindo e morrendo no servicio aos necesitados.”

San Vicente, nesta semana que imos celebrar a túa festa, queremos pedirlle a Xesús, que nos dea un corazón sensible  coma o teu, para escoitar a quen necesite de nós e estar sempre dispostos a compartir.
Que nos acheguemos ás persoas sempre con tenrura e respecto,  que valoremos aos demais como son e non desprecemos a ninguén por ser diferente.
Axúdanos a ser obedientes e educados, na casa e no colexio, e a esforzarnos para facer o ben. Que todos colaboremos para facer un mundo máis bonito e mellor.

Nosopai vicenciano

Pai amoroso do pobre, 
Pai de Xesús e pai noso,
fai que, polo testemuño da nosa vida, 
o noso compromiso pola xustiza 
e o servizo desde a caridade
todos te coñezan e experimenten a túa misericordia.
Que todos confíen na túa Bondade e obedezan a túa Vontade
para que se realice o teu plan neste mundo
como o tes na túa mente desde sempre.
Dános hoxe o alimento que máis necesitamos: 
non só pan, senón toda palabra que sae da túa boca;
a túa presenza, a túa tenrura Ti mesmo!
As palabras, os abrazos, os silencios, 
a amizade, o tempo dos demais para connosco 
e de nós para con todos os demais, 
especialmente cos que máis necesitan. 

Perdóanos por todo o mal que facemos, 
por propia vontade ou sen darnos conta, 
e coa túa axuda fai que perdoemos  
a todos os que nos fixeron mal. 

Non nos deixes sucumbir na tentación de malvivir a vida, 
de só gastar a vida sen investirnos nos demais, na súa felicidade, 
mediante o servizo desinteresado e gratuíto. 
E, pola túa caridade, líbranos do mal. Amén 

Venres, 25 de setembro
Hoxe celebramos, no noso colexio e en todos os colexios vicencianos repartidos por España e polo mundo enteiro, a festa de san Vicente de Paúl, fundador xunto con Santa Luisa de Marillac de la Compañía de las Hijas de la Caridad. Para todos os que participamos do estilo de vida vicenciano, celebrar a vida de San Vicente é un motivo de alegría, de esperanza e de felicidade compartida. Hoxe damos grazas a Deus por Vicente de Paúl, cristián, sacerdote e modelo de vida para todos. Oxalá este día de celebración nos faga máis conscientes, responsables e comprometidos co estilo de vida vicenciano Feliz festa de San Vicente para todos. Ave María….

Na oración de hoxe, pedímoslle ao Señor
que aprendamos de San Vicente de Paúl
a ver en cada persoa necesitada
a imaxe de Cristo que nos interroga.
Dános uns ollos atentos como os de San Vicente
para descubrir as necesidades dos pobres.
Un corazón grande como o de San Vicente
para comprender as necesidades e ser caritativos.
Uns brazos sempre abertos para acoller e abrazar.
Uns pés lixeiros para acudir rápido
e comprometernos cos que necesitan axuda.
Que pensemos en tantos irmáns nosos 
que hoxe están a pasar fame e necesitados dun traballo.
Que aprendamos de ti, Vicente de Paúl, 
que o amor fai grandes ás persoas
e o egoísmo as empequeñece. Amén




martes, 15 de septiembre de 2015

ORACIÓNS SEMANA 16 -18 SETEMBRO

MÉRCORES 16 SETEMBRO. No nome do Pai, do Fillo e do Espírito Santo. Amén

TEXTO BÍBLICO       (Mc 6, 1-4)

Naquel tempo, foi Xesús ao seu pobo en compañía dos seus discípulos. Cando chegou el, empezou a ensinar na sinagoga. A multitude que o oía preguntábase asombrada: «De onde saca todo iso? Que sabedoría é esa que lle ensinaron? E eses milagres das súas mans? Non é este o carpinteiro, o fillo de María? E os seus parentes non viven entre nós?»
Palabra do Señor
R/ Loámoste, Cristo
REFLEXIÓN

Estrear un novo curso é estrear ilusións e proxectos.
Facémonos preguntas como estas: "como será este curso? Lograremos crear un ambiente colexial onde sexa palpable a concordia, a amabilidade, a esixencia... e a comprensión duns con outros? Que froitos conseguiremos ao final do curso?
Certamente, en todos, profesores, familias e alumnos están presentes os mellores propósitos e... moita ilusión!

Estas palabras dos "Bos días" queren achegar, ao comezo de cada xornada, ese empeño continuado por lograr un clima educativo no que os alumnos e profesores recibamos unhas noticias, unha reflexión, un consello, unha canción, un vídeo, unha imaxe, que nos axuden a encher de valores e de sentido cada día. Pretenden dar esas pinceladas de reflexión, de recordo, de oración para que no traballo de cada día sexa  El, "o Mestre", quen alente e guíe o noso esforzo educativo.

Como te atopas ao empezar a rodar no novo curso: malhumorado porque se che acabaron as vacacións? Alegre polo reencontro con compañeiros antigos e novos? Desconcertado ante as novidades que percibes? Vas continuar na túa zona de confort ou, pola contra, vas intentar esforzarte por chegar á zona máxica?
Ten paciencia nestes primeiros días; ponlle un pouco de ilusión ao novo curso.


ORACIÓN          Unha nova etapa

Señor,
hoxe inicio unha etapa nova,
un curso máis,
que me achega e me leva
cara ás responsabilidades
que me esperan na vida.

Señor,
non sei o que me espera.
Sei que é unha aventura
e quéroa poñer na túa presenza,
como se pon unha ofrenda,
como se deposita unha promesa.

Desexo que sexas Ti o meu mellor mestre. Amén

Gloria ao Pai, ao Fillo e ao Espírito Santo como era nun principio agora e sempre, por sempre eternamente. Amén

(Oración nova, CCS, p. 52)



XOVES 17 SETEMBRO. No nome do Pai, do Fillo e do Espírito Santo. Amén

O RETO DE EMPEZAR

TEXTO BÍBLICO

Os pais de Xesús ían todos os anos a Xerusalén, a celebrar a festa da Pascua. Cando o neno cumpriu doce anos, subiron xuntos á festa, como tiñan por costume. Unha vez terminada a festa, emprenderon o regreso. Pero o neno Xesús quedou en Xerusalén sen que os seus pais advertíseno. Pensando que iría mesturado entre a caravana, fixeron unha xornada de camiño e ao termo dela comezaron a buscalo entre os parentes e coñecidos. E, como non o atoparon, regresaron a Xerusalén para seguir buscándoo alí. Por fin, ao cabo de tres días, atopárono no Templo, sentado no medio dos doutores, escoitándoos e facéndolles preguntas. Cuantos oíano estaban asombrados da súa intelixencia e das súas respostas. Os seus pais quedaron atónitos ao velo; e a súa nai díxolle: “Fillo, por que nos fixeches isto? O teu pai e eu estivemos moi angustiados buscándote”. Xesús contestoulles: “E por que me buscabades? Non sabedes que debo ocuparme dos asuntos do meu Pai?”
Pero eles non comprenderon o que lles dicía. Despois o neno regresou a Nazaret cos seus pais e seguiu suxeito a eles. En canto á súa nai, gardaba todas estas cousas no íntimo do seu corazón. E Xesús crecía, e coa idade aumentaban a súa sabedoría e o favor de que gozaba ante Deus e a xente.
Palabra do Señor
R/ Loámoste, Cristo
MENSAXE
Co inicio do novo curso escolar empeza a viaxe polo fascinante mundo do coñecemento, do saber, da convivencia e da aprendizaxe.
Con afectuosos saúdos ímonos dando a benvida, situámonos nos nosos lugares de estudo e traballo con renovadas expectativas e desexos de compartir e desenvolver un agradable ano de traballo en equipo: alumnos, pais, titores, docentes, persoal de servizo e administración; cada un de nós debe achegar a enerxía fundamental necesaria para facer realidade o noso proxecto educativo e o logro das metas que vaiamos poñéndonos.

REFLEXIÓN
Sempre custa empezar. É como poñer en marcha un motor que estivo moito tempo sen uso; cústalle arrincar.
Nós afrontamos o reto do novo curso ao ralentí, pero enseguida tomaremos aceleración e bo ritmo de marcha.

Existe a escola do "eu": é a escola individualista, formada polos mozos e mozas que tan só pensan en si mesmos. Existe a escola do "nós", onde se comparten as cousas e vívese en amizade. Xesús axúdanos a construír a escola da solidariedade e da creatividade.
Apúntaste a esta?

ORACIÓN          Todo é futuro

Señor,
no camiño da vida
todo mira cara a adiante,
todo é futuro.
Comezamos un novo curso;
queda atrás o gusto das vacacións.

Señor,
Hoxe comeza algo
que a primeira vista me parece duro.
Ata teño a tentación de soñar e pensar
que oxalá parase o calendario
nos días de vacacións.
Pero eu se que hai que seguir,
que hai que crecer
e tomar na man o temón da vida
e sucar o mar ata a beira de alá.

Xuntos faremos unha historia
que será unha historia santa:
Ti estarás comigo,
eu estarei contigo. Amén


VENRES 17 SETEMBRO. No nome do Pai, do Fillo e do Espírito Santo. Amén

EXPECTATIVAS ANTE O NOVO

TEXTO BÍBLICO       (Mc 6, 34)

“Naquel tempo, Xesús viu unha multitude e tivo mágoa deles, porque andaban como ovellas sen pastor; e púxose a ensinarlles con calma”.
Palabra do Señor
R/ Loámoste, Cristo

MENSAXE

Cada ano escolar supón unha nova oportunidade na túa vida. Co seu inicio cambias de clase, de compañeiros e incluso, seguramente, de profesores. É un bo momento para reformular o teu proxecto.

Seguramente pode ser un bo ano para facer deporte. Mellorar o teu nivel de exercicio axudará a mellorar o teu rendemento académico e a túa saúde.

Seguramente pode ser un bo momento para mellorar as túas relacións sociais, coñecendo novos amigos e revisando os anteriores, non sexa que deixes esquecido alguén importante para ti..

Seguramente pode ser un bo momento para pensar en metas, non só a curto prazo, como aprobar ou pensar no fin de semana ou as vacacións, senón tamén a longo prazo, empezando a albiscarte dentro duns anos, onde estarás, a que te dedicarás, etc.

Seguramente pode ser un bo momento para apuntarte a unha iniciativa solidaria. Afecto, comida, tempo, axuda física, compañía, agarimo, educación…  todos os necesitamos pero hai moitos que carecen deles. A través das becas, dos almorzos solidarios, de diferentes campañas que se van propoñendo ao longo do curso… Sempre poderás achegar o teu gran de area, facendo felices a outros.

Seguramente pode ser un momento para valorar a túa familia, o que eles fan por ti e o que ti por eles.

REFLEXIÓN
Es dos que se organizan enseguida ou dos do “imos tirando”? Es dos que pos entusiasmo ante o novo ou dos que segues mirando cara atrás, cara aos días doces das vacacións? Ánimo!!! O curso é longo… pero voa!!!

ORACIÓN

Pai,
ao comezar este novo curso
quero pedirche por todos os meus compañeiros de clase.

Ti coñécelos a todos,
sabes as súas calidades e os seus defectos,
entendes mellor ca ninguén de que pé coxean
e en que cousas necesitan axuda.

Dáme a túa mirada para contemplalos,
as túas mans para axudalos,
o teu sorriso para divertilos,
a túa intelixencia para ensinalos
e, sobre todo, Pai, dáme o teu corazón
para non deixar nunca de amalos. Amén

(José Mª Escudeiro, Misión Jóven)



Archivo del blog