viernes, 30 de enero de 2015

SEMANA 2-6 FEBREIRO (4ª TEMPO ORDINARIO_B) E CAMPAÑA CONTRA A FAME

LUNS 2 FEBREIRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

A palabra é unha arma poderosa que podemos usar de xeito negativo ou positivo. Convéncenos unha persoa que sabe argumentar as súas ideas e causas, pónsenos a pel de galiña cando escoitamos a alguén recitar un poema con sentimento, acoden as bágoas aos nosos ollos cando alguén a quen queremos nos fire coas súas palabras, sorrimos e mesmo se nos soben as cores cando alguén nos dirixe unhas palabras de amor ou gaba algo de nós....
Pois ben, a Palabra é tamén a que nos convoca nesta mañá. Unha Palabra con autoridade, que non con autoritarismo, que sae ao noso encontro para ser caxato na nosa vida. Escoitaremos a súa voz ou endureceremos o noso corazón?.

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS
            Naquel tempo viñeron a Cafarnaúm e, ao chegar o sábado, Xesús púxose a ensinar na sinagoga.
            Todos estaban abraiados da súa doutrina, pois ensinaba coma quen ten autoridade, non coma os letrados. E cadrou que había naquela sinagoga un home posuído por un mal espírito, e púxose a berrar:
            ‑ Que temos que ver contigo, Xesús de Nazaré? Seica viñeches para acabar connosco? Ben sei quen es ti: ti es o Santo de Deus.
            Xesús mandoulle:
            ‑ Cala, e bótate fóra dese home.
            O espírito malo sacudiuno, pegou un berro moi alto e saíu del. Todos ficaron pasmados, e discutían entre si, dicindo:
            ‑ Que é isto? Unha nova doutrina, e con autoridade; enriba, dálles ordes aos espíritos malos, e eles obedéceno.
            E a súa sona espallouse de contado por toda a rexión de Galilea.

                        Palabra do Señor                                 R/. Loámoste, Cristo

Neste mundo desencantado e aburrido, no que nada nin ninguén consegue chamar a nosa atención;  neste mundo tan falto de esperanza e de boas novas, o Evanxeo pasa sen pena nin gloria. Por que? A xente non quere compromisos, a xente non conecta con El, a xente non o considera unha boa nova, a xente non está disposta a cumprir as súas esixencias.... 
A Palabra invítanos a mirar ao noso redor e preguntarnos: onde están os profetas hoxe?, quen son os que anuncian, sen necesidade de facer cousas extravagantes e raras, a Xesucristo?.
Xesús segue suscitando nas persoas actitudes de compromiso, loita e traballo a prol das cousas do mundo, para cambialas e construír o Reino de Deus. Seguen xurdindo homes e mulleres coma os misioneiros que, deixándose levar pola forza da Palabra, son no medio do mundo ollos, boca e mans do mandado de Deus: amádevos.



MARTES 3 FEBREIRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

Moitas veces, ao longo do curso, no noso colexio chamamos a atención sobre problemas e realidades sociais dos lugares máis desfavorecidos do mundo. Pero temos que darnos conta de que, sen percorrer tantos quilómetros, moi preto de nós hai xente que ten moitas dificultades para saír adiante.

As redes sociais achégannos e presentan realidades que requiren a nosa atención e esperten a nosa solidariedade que comeza interesándonos e sensibilizándonos coa realidade.

A realidade social dos nenos, nenas, adolescentes e mozos en situación de exclusión cada día é máis alarmante. E esta realidade tócanos de preto e por iso dedicamos esta semana a estes temas.

Recordade a postura de Xesús de Nazaret que é de acollida persoal e de esixencia ante a vida; sempre pide máis a favor dos máis necesitados. Recordade o exemplo do mozo que tiña moitos valores, mesmo era rico, e Xesús lle pide que o siga e axude os máis necesitados.

Como cristiáns e vicencianos, debería dicirse de nós que "somos persoas que cremos na xustiza, a solidariedade, o amor e a paz e que traballamos por lograr un mundo mellor, por facer realidade o dereito das persoas máis necesitadas a unha vida máis digna".

Palabra de Deus
Do Evanxeo segundo san Mateo 5, 1-12
Vendo a multitude, subiu ao monte, sentou, e os seus discípulos achegáronselle. E, tomando a palabra, ensinábaos dicindo: «Benaventurados os pobres de espírito, porque deles é o Reino dos Ceos. Benaventurados os mansos, porque eles posuirán en herdanza a terra. Benaventurados os que choran, porque eles serán consolados. Benaventurados os que teñen fame e sede da xustiza, porque eles serán saciados. Benaventurados os misericordiosos, porque eles alcanzarán misericordia. Benaventurados os limpos de corazón, porque eles verán a Deus. Benaventurados os que traballan pola paz, porque eles serán chamados fillos de Deus. Benaventurados os perseguidos por causa da xustiza, porque deles é o Reino dos Ceos. Benaventurados seredes cando vos inxuríen, e vos persigan e digan con mentira toda clase de malo contra vós pola miña causa. Alegrádevos e regocixádevos, porque a vosa recompensa será grande nos ceos; pois do mesmo xeito perseguiron os profetas anteriores a vós.



MÉRCORES 4 FEBREIRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

O país máis pobre de América, Haití, quedou devastado tras o terremoto sufrido en xaneiro de 2010, posúe ademais o problema dos nenos e nenas escravos domésticos. Trátase dunha explotación xerada pola falta de recursos das súas familias que viven en ámbitos rurais moi pobres, remotos e sen oportunidades e que se confía a outras familias, tamén pobres pero de ámbitos urbanos, coa esperanza de que, a cambio dos traballos do neno nas tarefas do fogar, poidan acceder a máis oportunidades, que por desgraza nunca chegan.
Estes nenos, máis de 300.000, non teñen infancia nin dereitos, con frecuencia son maltratados e humillados, perden a relación coas súas familias e traballan sen descanso. Non teñen dereito a educación, asistencia sanitaria, salario e moitas veces mesmo nin a porción elemental de alimento. Son vulnerables a calquera abuso que se cometa sobre eles e non teñen a ninguén que os defenda.
As Fillas da Caridade atenden aquí centros de acollida, formación primaria e profesional destes nenos na defensa dos Dereitos da Infancia haitiana.


Xesús preséntanos unha actitude acolledora e de bendición para desexarlles todo ben aos máis débiles. A Familia Vicenciana colabora con proxectos sociais de atención á infancia e xuventude en diversos países do Terceiro Mundo (Almorzos Haití, Becas, etc…) .


Palabra de Deus
Do Evanxeo segundo san Mateo 19,13-15
Naquel tempo, presentárono a Xesús uns nenos para que lles impuxese as mans e orase; pero os discípulos disputábanos. Mais Xesús díxolles: «Deixade que os nenos veñan a min, e non llelo impidades porque dos que son coma estes é o Reino dos Ceos». E, despois de impoñerlles as mans, foise de alí. Palabra de Deus


NOSOPAI


XOVES 5 FEBREIRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
A noticia saltou a mediados do 2013. Unha nena esquecida nunha latrina.
Hai criaturas que ao nacer xa arrastran unha condena. Joseph quedou orfo no paritorio hai seis horas e o seu pai acaba de deixalo na porta dunha Igrexa, o único recurso para os orfos do Congo. Agora dorme o seu primeiro sono arrolado por Beatrice, a muller que coidará del ata que se faga maior de idade ou a familia o reclame. Esta congolesa, nai de dous fillos, non só se ocupa de todos os menores sen pai da cidade, senón que ademais adoptou un.
Ao lado de Joseph descansa Herminia, unha nena de poucos días á que deixaron abandonada nas latrinas dun campo de desprazados. Ou Jean, cuxa nai o deixou tirado nunha rúa da cidade porque naceu cunha minusvalía. Nesta sala xa non hai penas. Dá igual que fóra zumbe a artillaría. Unha vintena de recén nacidos terá un futuro (bo ou malo, pero futuro) grazas ao labor dos que traballan neste e noutros orfanatos fundados por relixiosos.
Cantidade de mozos dedican parte do seu tempo libre a axudar a outros que o necesitan máis. Non é cuestión só de dar diñeiro, é dedicar a nosa vida a axudar dalgún xeito os demais, de modo especial aos que máis o necesitan.

Oración
Felices os que camiñan xuntos,
en busca comunitaria do Reino
Os que se axudan nas boas e nas malas,
os que aprenden que máis poden dous xuntos que un só.

Felices TODOS os que pensan primeiro no irmán
e que encontran a seu alegría e o sentido da vida
en traballar polos demais e polo Reino
e polo Señor vivo en medio de nós.
Olvidado, marxinado, so e abandonado
nos rostros de mozos,
de anciáns, de mulleres soas,
de desempregados e de tantos outros.

FELICES OS QUE OS QUE VIVEN
O MANDAMENTO DE AMAR A DEUS NO IRMÁN.
E no medio do egoísmo e indiferenza,
Felices os que encontran que este amor
hoxe revélase nun camiño: ser solidario, SER SOLIDARIO.



VENRES 6 FEBREIRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
O vindeiro domingo celebramos a Campaña contra a Fame e a Pobreza.
Coa campaña, Manos Unidas 2015 pretende motivar á sociedade en xeral, e ás institucións públicas, medios de comunicación e empresas, para que tomen conciencia de que son tamén responsables da erradicación da pobreza. É o que quere expresar o lema da Campaña Mans Unidas 2015: "Loitamos contra a pobreza, apúntaste? " Para loitar contra a pobreza na campaña Mans Unidas 2015 denunciamos as súas causas e poñemos en marcha accións concretas para rematar con ela.

Chegou o momento de asumir un maior compromiso en traballar a favor dun modelo de sociedade que -facéndonos eco das palabras do Papa Francisco- non exclúa aos desfavorecidos, os máis empobrecidos, os menos dotados.

Por iso, Mans Unidas promove a solidariedade dos individuos e dos colectivos de toda a sociedade española non só denunciando as causas da pobreza senón tamén poñendo en marcha accións concretas para rematar con ela pedindo ás institucións educativas que velen por unha educación que inclúa a todos, denunciando as causas que impiden o desenvolvemento dos máis pobres, denunciando as inxustizas e a vulneración de dereitos fundamentais, e sendo a voz dos “sen voz”.

NOSOPAI



sábado, 24 de enero de 2015

SEMANA 26-30 XANEIRO (3ª TEMPO ORDINARIO_B) E SEMANA DA PAZ

LUNS 26 XANEIRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

Hoxe, a nosa oración ten como eixo fundamental a vocación. Podemos dicir, sen medo a equivocármonos, que a presenza de Xesús, a forza da súa palabra, a orixinalidade dos seus comportamentos, o atractivo de toda a súa persoa, foi facendo que houbese xente contemporánea súa, que decidise seguilo no que facía e dicía. Hoxe, vinte séculos despois, cabería preguntármonos se nós tamén o seguimos polo que nos achega ou se estamos diante dun seguimento simplemente costumista, sen ningún peso na nosa vida. Porque, certamente, con algúns dos seus discípulos e discípulas, Xesús recorreu vilas e aldeas de Galilea, anunciándolle á xente un xeito novo de entender a Deus e de facer vida en comunidade. Pero onte, coma hoxe, non se trata só de falar: hai que achegarse á xente do pobo, principalmente a aquela que ten a vida máis ameazada e diminuída por pobrezas, guerras, enfermidades, marxinacións, desesperanzas ou depresións. A comunidade nova de Xesús é unha comunidade de xente vocacionada para facerlle a vida máis agradable aos demais.

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS
            Cando prenderon a Xoán, marchou Xesús a Galilea e anunciaba o Evanxeo de Deus, dicindo:
            ‑ O tempo está cumprido e chega o Reino de Deus; convertéde­vos e crede no Evanxeo.
            Camiñando pola ribeira do mar de Galilea, viu a Simón e mais a Andrés, o irmán de Simón, que estaban largando o aparello no mar, pois eran pescadores. Díxolles Xesús:
            ‑ Vinde comigo, e fareivos pescadores de homes.
            Eles deixaron de contado as redes e seguírono.
            Un pouco máis adiante viu a Santiago, o fillo de Zebedeo, e mais a Xoán, seu irmán; tamén eles estaban na barca arranxando as redes. E de seguida os chamou. Eles deixaron a seu pai, Zebedeo, na barca cos xornaleiros, e marcharon con el.

                        Palabra do Señor                                 R/. Loámoste, Cristo

NOSOPAI


MARTES 27 XANEIRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

Esta semana as oracións pola paz están sacadas doutras confesións relixiosas, para expresar deste xeito a comuñón que debe de existir entre todos os que nos chamamos crentes. O obxectivo desta actividade é tomar conciencia de que os crentes doutras relixións, ao seu modo e xeito oran a Deus pedindo o mesmo ca nós: Paz e Reconciliación no noso mundo como froito da Xustiza.

INTENCIÓN DE HOXE
Presentámosche, Señor, a todos aqueles que co seu traballo nos serven os alimentos de cada día. O panadeiro, o fruteiro, o pescadeiro, o carniceiro-  Eles, co seu traballo, recórdannos o que custa a vida e a sorte que temos de ter con que alimentarnos. Fainos, Señor, xenerosos. Que saibamos agradecer os teus dons e que restituamos os bens aos que, por causa das inxustizas deste mundo, pasan necesidade.

ORACIÓN MUSULMÁ POLA PAZ
No nome de Alá,
o Bo, o Misericordioso.
Encomiado sexa, o Señor do universo
que nos creou e nos formou
repartíndonos en tribos e nacións.
¡Que nos coñezamos e non nos desprecemos!
Se o inimigo está disposto a facer a paz,
dispoñámonos tamén nós a buscala.
E confía en Deus, porque Alá, o señor, é o único que escoita
e sabe todas as cousas.
Servos de Deus,
cheos de graza son aqueles que camiñan na Terra con humildade e saúdan aos seus semellantes dicindo “Paz”.

ORACIÓN FINAL (xuntos)
Dámosche grazas, Señor, por estes crentes e os seus desexos de paz. Pedimos que todos os que profesan a relixión Musulmá, interpreten as ensinanzas dos seus santos e profetas, de maneira que nos leven á paz e a un mundo de non-violencia.
Axúdanos, bo Deus, a cambiar as nosas sociedades para que reine o respecto, a comprensión, a compaixón e a misericordia. Amén

NOSOPAI


MÉRCORES 28 XANEIRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

INTENCIÓN DE HOXE
Hoxe presentámosche, Señor, a todos os que velan pola orde e a xustiza. Sabendo que a xustiza humana é limitada e que a orde é, ás veces, sinónimo de represión, queremos pedirche, Señor, para que esa xustiza e esa orde falen cada día máis de Ti, que es o único Xusto e Misericordioso. Que os encargados de lexislar e de impartir xustiza o fagan respectando a dignidade que nos fai a todos iguais ante os teus ollos. E que os encargados de velar pola orde, o fagan desde un auténtico servizo cidadán e non coa imposición da forza e do medo.

ORACIÓN XUDÍA POLA PAZ
Subamos ao Monte do Señor
para que camiñemos polos carreiros do Altísimo. Coa súa forza transformaremos as espadas en arados e as nosas lanzas en ferramentas de podar.
As nacións non alzarán a espada contra outras, nin se adiestrarán máis para a guerra.
E ningún terá medo,
porque a boca do Señor falou.

ORACIÓN FINAL (xuntos)
Dámosche grazas, Señor, por estes crentes e os seus desexos de paz. Pedimos que todos os que profesan o Xudaísmo, interpreten as ensinanzas dos seus santos e profetas, de maneira que nos leven á paz e a un mundo de non-violencia.
Axúdanos, bo Deus, a cambiar as nosas sociedades para que reine o respecto, a comprensión, a compaixón e a misericordia. Amén

NOSOPAI



XOVES 29 XANEIRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

INTENCIÓN DE HOXE
Pedímosche, Señor por todas as familias dos pobos, para que sexan auténticas escolas de cidadáns comprometidas coa causa da Paz e a Xustiza alá onde se atopen e poidan educar aos seus fillos e fillas con plena liberdade.

ORACIÓN BUDISTA POLA PAZ
¡Que se liberen rápidamente a todos os acosados polos sufrimentos do corpo e da mente!
¡Que sexan libres os esclavizados!
¡Que os débiles recuperen a fortaleza!
¡Que toda persoa pense en facer amizade con outros!
¡Que aqueles nenos, novos, adultos e anciáns que se atopan nun deserto, medorentos e sen rastro, sexan protexidos por forzas celestiais e que rapidamente logren a paz e a serenidade de Buda!

ORACIÓN FINAL (xuntos)
Dámosche grazas, Señor, por estes crentes e os seus desexos de paz. Pedimos que todos os que profesan a relixión de Buda, interpreten os ensinos dos seus santos e profetas, de maneira que nos leven á paz e a un mundo de non-violencia.
Axúdanos, bo Deus, a cambiar as nosas sociedades para que reine o respecto, a comprensión, a compaixón e a misericordia. Amén

NOSOPAI



VENRES 30 XANEIRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

INTENCIÓN DE HOXE
Para que toda a Familia Cristiá asuma o compromiso de aportar á cidadanía o ingrediente de paz e reconciliación, promovendo a acollida aos que veñen de fóra e a fraternidade para os que quedan.

Oración de Paz San Francisco de Asís
Señor, fai do min, un instrumento da túa paz;
onde haxa odio, poña amor;
onde hai ofensa, perdón;
onde hai dúbida, fe;
onde hai desesperanza, esperanza;
onde hai tebras, luz;
onde hai tristeza, alegría.
Oh, Mestre,
que non me empeñe tanto.
En ser consolado como consolar.
En ser comprendido como comprender.
En ser amado como amar.
Porque dando recíbese.
Perdoando ése perdoado.
E morrendo a si mesmo resucítase á vida eterna. Amén

ORACIÓN FINAL (xuntos)
Dámosche grazas, Señor, por estes crentes e os seus desexos de paz. Pedimos que todos os que profesan o Cristianismo e viven o Evanxeo ao estilo de Xesús, interpreten as ensinanzas dos seus santos e profetas, de maneira que nos leven á paz e a un mundo de non-violencia. Axúdanos, bo Deus, a cambiar as nosas sociedades para que reine o respecto, a comprensión, a compaixón e a misericordia.

NOSOPAI

viernes, 16 de enero de 2015

SEMANA 19-23 XANEIRO 2015 _ 2º DOMINGO DO TEMPO ORDINARIO - CICLO B

LUNS 19 XANEIRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

Nós somos moitas veces incapaces de escoitar a voz de Deus. Unha voz que nos chega de moitas maneiras e xeitos; unha voz que non se pon afónica, ao contrario, segue permanentemente invitando, chamando, consolando ... a quen precisa dela. A mágoa é que nós non acabamos de prestarlle a atención debida. Mesmo ás veces manifestamos que El deixou de falarnos, porque non damos percibido a súa voz. Non será que, atarefados como andamos en cousas menos importantes, queremos xustificarnos, cargando sobre El a ausencia?

         LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

         Naquel tempo, estaba Xoán con dous dos seus discípulos e, vendo a Xesús que camiñaba, dixo:
         ‑ Velaquí o Año de Deus.
         Cando os dous discípulos oíron o que el falara, fóronse detrás de Xesús. Volveuse Xesús e, vendo que eles o seguían, preguntoulles:
         ‑ Que buscades?
         Eles respondéronlle:
         ‑ "Rabbí" (que quere dicir "Mestre"), onde paras?
         El díxolles:
         ‑ Vide e veredes.
         E eles foron e viron onde paraba e quedaron con el aquel día. Era contra as catro da tarde.
         Un dos dous que escoitaron a Xoán e seguiron a Xesús era Andrés, o irmán de Simón Pedro. Vai e atopa primeiro a Simón, o seu propio irmán, e dille:
         ‑ Encontramos o Mesías (que quere dicir Cristo).
         E levouno onda Xesús. Ao velo, díxolle Xesús:
         ‑ Ti es Simón, o fillo de Xoán. Ti haste chamar Cefas (que quere dicir Pedro).

                  Palabra do Señor                     R/. Loámoste, Cristo

REFLEXIÓN: Estamos a vivir nun momento da historia no que sobran palabras e faltan silencios. Sobran palabras porque todo o mundo coida que ten algo que dicir, e para tal fin utiliza algún dos moitos medios ao seu alcance. Así, non é de estrañar que, dun ou doutro xeito, teñamos unha saturación de palabras, o que trae como consecuencia que non deixamos tempo para o silencio, a reflexión, o pensamento pausado que vai madurando co tempo.

Os discípulos de Xesús descubriron canto ben lles facía estar ao seu lado, por iso quedaron con El. Tamén nós podemos quedar con El. Unha vez máis, no respecto á nosa liberdade, de nós depende 
acollelo e deixar que nos acompañe no camiño que imos facendo. Pero para iso, antes é necesario 
atoparse con El. Faremos o esforzo de buscalo?



MARTES 20 XANEIRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

SEMANA DE ORACIÓN POLA UNIDADE DOS CRISTIÁNS
No hemisferio norte a Semana de Oración pola Unidade dos Cristiáns celébrase tradicionalmente do 18 ao 25 de xaneiro, festa da Conversión de San Pablo.
Estas datas foron propostas en 1908 por Paul Watson, sacerdote anglicano e cofundador da Sociedade do Atonement de Graymoor (no Estado de Nova York),  para cubrir o período entre a festa de san Pedro e a de san Pablo, que teñen un fondo significado. No hemisferio sur, onde o mes de xaneiro é tempo de vacacións de verán, as Igrexas frecuentemente adoptan outras datas para celebrar a Semana de Oración, por exemplo en torno a Pentecoste.

A Semana de Oración pola Unidade dos Cristiáns constitúe unha ocasión privilexiada para a oración, o encontro e o diálogo. É unha oportunidade para poder recoñecer as riquezas e os valores que están presentes no outro, o distinto, e para pedir a Deus o don da unidade.

Hai 200 anos ninguén pensaría que grupos enfrontados, como os católicos e os protestantes, rezariamos xuntos. Pero hoxe é un feito aceptado e promovido por todos. Damos grazas a Deus polo desexo que pon en nós, en todos os ámbitos da vida de buscar a paz e a unidade.

Este ano ten como lema “Dille Xesús:  «Dame de beber»
Pidamos unha vez máis a Deus que El nos axude a camiñar con respecto ao outro, ao que é diferente, a ser capaz de querer a quen non me cae tan ben e a practicar a oración para que Deus nos axude en cada momento da nosa vida. Amén.
Imos visualizar un vídeo que fai referencia ao texto elixido para este ano:



MÉRCORES 21 XANEIRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

A BUSCA DE DEUS
Un día un discípulo foi ao encontro do seu mestre e díxolle:
- "Mestre, quero encontrar a Deus".
O mestre, sorríndolle, mirouno pero non lle dixo nada.
O novo discípulo volveu ao día seguinte a facerlle a mesma petición; e así cada día... Pero o sabio mestre sabía moi ben a que aterse.
Un bo día caloroso pregoulle que o acompañase ao río a tomar un baño. O discípulo acompañouno e, chegados, ambos os dous somerxéronse na auga. Nun instante, o mestre retivo á forza durante uns momentos o rapaz baixo a auga. Despois dun breve forcexo soltouno e preguntoulle:
- Que é o que máis anhelabas cando estabas baixo a auga?
- Respondeu o discípulo: - Aire!,
- Anhelas a Deus coa mesma intensidade? Se o desexas así -seguiu o mestre-, non che caiba dúbida de que o encontrarás. Pero se non tes ese desexo ou sede de Deus, loitarás coa túa intelixencia, os teus labios e todas as túas forzas, pero todo en van, porque non o atoparás.

ORACIÓN
Señor Xesús, que chamaches a quen quixeches; chámanos a moitos de nós a traballar por Ti, a traballar contigo, a ser bos cristiáns.
Ti que iluminaches coa túa Palabra aos que chamas a ser cristiáns, ilumínanos co don da fe en Ti.
Ti que nos sostiveches nas dificultades, axúdanos a vencer as nosas dificultades de mozos de hoxe. AMÉN


XOVES 22 XANEIRO 2015. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

VIVIR INTENSAMENTE O DÍA A DÍA
A nosa tarefa de estudantes é un gran compromiso para ir realizando día a día. Agora estamos a preparar o noso porvir. Co cumprimento do deber escolar, debemos cultivar atentamente os valores que cada día se nos propón: a dignidade da persoa, o ser e sentirnos parte dunha familia, a honestidade, a fidelidade ao propio deber, a capacidade de colaboración, a solidariedade... Vivamos con entusiasmo a nosa xuventude, abertos a Deus- Trindade que nos alimenta coa súa Palabra e os seus sacramentos.

Palabra de Deus (Lc. 13, 69)
Contoulles esta parábola: "Un home tiña unha figueira plantada na súa viña; foi buscar figos nela, e non os encontrou. Dixo ao viñador: Hai xa tres anos que veño a buscar figos nela e que non os encontro. Córtaa. Por que vai ocupar un terreo inutilmente? O viñador dixo: Señor, déixaa tamén este ano; eu cavarei arredor e botareille esterco, a ver se dá figos; se non os dá, cúrtalas"

Reflexión
A parábola expresa a paciencia de Deus que segue esperando a nosa conversión, o noso cambio. Un ano máis seguirá coidando de nós, amándonos... e esperando a nosa resposta de cada día.

Oración
Señor,
somos conscientes de que vivir hoxe neste mundo
e nesta sociedade esixe estar espertos,
vivir con intensidade o día a día,
ser un mesmo e ter criterios propios.
Axúdanos, Señor:
a tomar conciencia da nosa responsabilidade de estudantes.
Axúdanos a tomar interese
na nosa formación humana e cristiá.
Axúdanos a traballar sen desalento
na construción da nosa persoa.
Fortalece, Señor, sobre todo,
a nosa vontade.
Que ao longo do curso
o noso esforzo e a nosa ilusión non decaian.
Gracias, Señor,
porque estamos seguros
de contar coa túa axuda de amigo.



VENRES 23 XANEIRO. No nome do Pai, do Fillo e do Espírito Santo
Remata a Semana de Oración pola Unidade dos Cristiáns. Ante un mundo dividido, os cristiáns debemos apoiar a unidade, traballando por facela posible entre todos e así chegar á unidade dos cristiáns. Un primeiro paso necesario é creala no noso ámbito dende unha actitude que contribúa a iso. Sobre os camiños da vida, en cada encontro, Deus pon en nós o desexo de encontralo nos demais, de acoller a todos, de ser sensibles para escoitar o que nos quere dicir a través das persoas que están ao noso lado, en especial dos máis necesitados. Hoxe invítanos a sentirnos reunidos no seu nome e a ser as súas testemuñas. Debemos contribuír no ben da humanidade e colaborar na tarefa de facer un mundo mellor. Iso é o que nos recorda tamén o día da Infancia Misioneira que celebramos este domingo, 25 de xaneiro. Esta Obra presta un servizo para a animación misioneira co fin de movernos a compartir a fe e os medios materiais cos nenos das Igrexas máis necesitadas do mundo enteiro. Cada parroquia, cada Diocese e a Igrexa universal poden sentir como propia esta Obra da Infancia Misioneira.
Oremos, pois, por toda a Igrexa que, unida, procura a construcción dun mundo máis xusto e humano para todos.

NOSOPAI





Archivo del blog