A discapacidade é unha condición que afecta
o nivel de vida dun individuo ou dun grupo. O termo úsase para definir unha
deficiencia física ou mental, como a discapacidade sensorial, cognitiva ou intelectual,
a enfermidade mental ou varios tipos de enfermidades crónicas.
As persoas con discapacidade adoitan ter
menos oportunidades económicas, peor acceso á educación e taxas de pobreza máis
altas. Iso débese principalmente á falta de servizos que lles poidan facilitar
a vida (como acceso á información ou ao transporte) e porque teñen menos
recursos para defender os seus dereitos. A estes obstáculos cotiáns súmanse a
discriminación social e a falta de lexislación adecuada para protexer aos
discapacitados.
Está amplamente demostrado que, unha vez
eliminados os obstáculos á integración das persoas discapacitadas, estas poden
participar activa eproductivamente á
vida social e económica das súas comunidades. Por iso é necesario eliminar as
barreiras da asimilación dos discapacitados á sociedade.
A accesibilidade e a inclusión das persoas
con discapacidade son dereitos fundamentais recoñecidos pola Convención sobre
os Dereitos das Persoas con Discapacidades. Son as condicións sen as cales non
poden gozar das súas outros dereitos. A Convención pide que as persoas con
discapacidade poidan levar unha vida independente e participar de forma activa
no desenvolvemento da sociedade.
ORACIÓN:
MÍRAME
Son humano coma ti,
Teño sentimentos, aptitudes, inquedanzas e esperanzas.
A violencia contra a muller adopta formas diversas, incluída a violencia no
fogar; trata de mulleres e nenas; os asasinatos, a mutilación xenital feminina
e outras prácticas e tradicións prexudiciais… Hoxe, no Día Contra a Violencia
de Xénero queremos manifestar a nosa repulsa contra calquera tipo de violencia
contra as persoas, sexan do sexo que sexa, e queremos rezar por todas as
persoas que sofren esta situación
PALABRA DE DEUS: Xénese
1,26-27.31
Dixo Deus: «Fagamos ao home á nosa imaxe e semellanza. Que teña autoridade
sobre os peixes do mar e sobre as aves do ceo, sobre os animais do campo, as
feras salvaxes e os réptiles que se arrastran polo chan.» E creou Deus ao home
á súa imaxe. A imaxe de Deus creouno. Home e muller creounos. Deus viu que todo
canto fixera era moi bo.
VOCES DE HOXE:
"A violencia contra a muller é quizais a máis vergoñosa violación dos
dereitos humanos. Non coñece límites xeográficos, culturais ou de riquezas.
Mentres continúe, non poderemos afirmar que s realmente avanzamos cara á
igualdade, o desenvolvemento e a paz." (Kofi Annan, Ex Secretario Xeral
das Nacións Unidas)
ORACIÓN:
Grazas, Deus Pai de misericordia, polo amor que nos tes; porque nos
creaches á túa imaxe e semellanza como home e muller;para que, recoñecéndonos diferentes,
busquemos complementarnos: o home como apoio da muller e a muller como apoio do
home.
Grazas, Pai, pola muller e a súa misión na comunidade humana.
Pedímosche pola muller que é filla: que sexa acollida e amada polos seus
pais, tratada con tenrura e delicadeza.
Pedímosche pola muller que é irmá: que sexa respectada e defendida polos
seus irmáns.
Pedímosche pola muller que é esposa: que sexa recoñecida, valorada e
respectada polo seu esposo, para que vivan ambos a comuñón de corazóns e
anceios que se prolongan na fecundidade dunha nova vida humana, participando
así na obra máxima da creación: o ser humano.
Pedímosche pola muller que é nai: que recoñeza na maternidade o
florecemento da súa feminidade e que goce sempre do amor e o respecto dos
fillos.
Pedímosche polas mulleres boas e xenerosas que entregaron a súa vida para
darnos a nosa.
Pedímosche polas mulleres que se senten soas, polas que non atopan sentido
á súa vida; polas marxinadas e usadas como obxecto de pracer e de consumo;
polas que foron maltratadas, violadas e asasinadas.
Pedímosche, Deus de amor, por todos nós, homes e mulleres; para que nos
saibamos comprender, valorar e axudar mutuamente, para que nunha relación,
amable e positiva, colaboremos xuntos ao servizo da familia, da sociedade e da
vida.AMÉN.
LUNS 20 NOVEMBRO. SEMANA DA MILAGROSA + NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
Nestes días imos recordar a nosa nai, a Virxe Milagrosa. Nuns tempos tan difíciles para os cristiáns como foi o s. XIX, María visita unha sinxela Irmá e faille un pedido extraordinario: "Quero que comece unha Asociación de Mozos de María", e pouco despois Santa Catalina recibe unha nova misión: Fai acuñar unha Medalla segundo este modelo; todos os que a leven recibirán grandes grazas; as grazas serán abundantes para os que a leven con confianza... " Nun curto tempo este signo axudou a moitos enfermos a recobrar a saúde, aos dubidosos a retornar á fe e a todos os que a levan permítelles gozar de favores extraordinarios. Por iso a Medalla case dende os primeiros días en que foi acuñada foi chamada polo pobo "milagrosa".
A Medalla Milagrosa recórdanos a presenza de María na historia da salvación. As súas mans estendidas cara á terra na que se apoia, están abertas, cheas de bondade e de amor. Delas saen grazas para todo o que queira recibilas. Neste xesto María expresa a súa dispoñibilidade, a súa presenza continua. O mundo en que apoia os seus pés é unha terra nova, transformada polo amor de Deus, onde xa non hai lugar para o mal en ningunha forma. O mundo novo que han de construír os seus fillos, ha de estar cheo de xustiza e de paz.
María, mediadora de grazas ante o seu Fillo, a través dos raios que caen das súas mans, ilumina e transforma todo o que é destruído pola soberbia e o egoísmo. O mundo redimido por Xesucristo necesita persoas que continúen a súa misión. Nesta tarefa enormemente difícil a Nai de Deus quere que o mundo se faga un lugar de solidariedade, fraternidade e de desexos de axudar a todo necesitado.
E ti, pregúntate: Que fago para que o mundo ao meu arredor sexa mellor? Creo que podo contribuír un pouco máis á felicidade doutras persoas? Percibo as súas necesidades? Como podo socorrelos?...
Dicimos xuntos:
Oh María sen pecado concibida, roga por nós que recorremos a Ti!
MARTES 21 NOVEMBRO. FESTA DA VIRXE MILAGROSA.
+ NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
A Medalla Milagrosa ha de ser un símbolo identificativo da familia vicenciana á que todos pertencemos. E este ano no que celebramos o 400 aniversario do Carisma Vicenciano isto, ademais, ten que ser unha confirmación do compromiso na misión. Recibir e levar a Medalla con confianza significa tamén facer un esforzo por responder ao convite de María. Nós que somos os seus fillos, comprometémonos a construír a civilización do amor. Aproveitando a abundancia das grazas outorgadas por mans da nosa Nai, debemos levar a esperanza aos que a perderon. Debemos ser a prolongación das súas mans, debemos ensinar coa nosa vida que o mundo non se apoia unicamente sobre o progreso económico senón sobre a dignidade do ser humano e que esa dignidade é construída polo respecto mutuo, a xustiza e a paz. Deixémonos guiar por María.
Dicimos xuntos:
Oh María sen pecado concibida, roga por nós que recorremos a Ti!
ORACIÓN
GRAZAS, VIRXE MILAGROSA
Polo regalo da túa Medalla,
Porque es a nosa Nai:
pobre, sinxela, entregada, chea de misericordia.
Grazas pola túa fe, pola túa oración,
polo teu silencio, pola túa alegría,
pola túa fortaleza, pola túa esperanza.
Es tan pequena, que Deus te fixo a máis grande.
Es tan grande, que te sentes a máis pequena:
Serva de Deus e dos homes. Amén
MÉRCORES 22 NOVEMBRO: CATALINA LABOURÉ, MENSAXEIRA DA VIRXE
+ NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
SER MEDALLA PARA OS DEMAIS
Entón deixouse oír unha voz que me dixo: Fai acuñar unha medalla con este modelo; todas as persoas que a leven recibirán grandes grazas ao levala ao pescozo, as grazas serán abundantes para as persoas que a leven con confianza Con esta invitación María quere deixar un recordo da súa mensaxe de tenrura. Unha mensaxe que vai destinada a todos. Podemos levar a medalla como un recordo pero non ten valor en si mesmo. É o signo da presenza amiga de María que nos acompaña día a día. É o recordo daBoa noticia do Evanxeo. Deus convídanos a encher o noso corazón coa súa graza. Se a medalla é un agasallo, recibila é unha misión. Deus chámanos a ser medalla para os demais, a transmitir a mensaxe de María a todos os que nos rodean e tamén a mirar aos demais como medallas a través das súas palabras e actos.
ORACIÓN: MARÍA, AXÚDANOS A VIVIR O PROXECTO DE AMOR DE DEUS CARA AOS HOMES.
MARÍA, AXÚDANOS A SER PORTADORES DA BOA NOTICIA DE JESÚS A TODO O MUNDO.
MARÍA, AXÚDANOS A SER MEDALLAS VIVAS PARA TODOS Os QUE NOS RODEAN.
AMÉN. XOVES 23 NOVEMBRO + NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO NAI MILAGROSA,
Que a través do camiño da vida
Deixemos rutas acendidas ao noso paso,
Raios de luz perdidos no camiño.
Portadores de alegría cristiá no noso traballo; raios de luz.
Portadores de amizade sincera entre os homes; raios de luz.
Portadores de pureza e humildade; raios de luz.
Portadores de calor, cariño, que desfaga o xeo frío; raios de luz.
Portadores de entusiasmo e alegría, para facer unha Igrexa nova, raios de luz.
Portadores de Evanxeo vivido na vida do quefacer diario; raios de luz.
Mantén o noso corazón levantado, cando a nosa fe vacile.
Amén.
OH MARÍA SEN PECADO CONCIBIDA, ROGA POR NÓS QUE RECORREMOS A TI! VENRES 24 NOVEMBRO: + NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
OH MARÍA SEN PECADO CONCIBIDA, ROGA POR NÓS QUE RECORREMOS A TI!
LUNS NOVEMBRO: FESTA DA VIRXE MILAGROSA.
+ NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
Vide ao pé deste altar...
Santa Catalina escoitou unha mensaxe e inmediatamente esta mensaxe encheu a súa vida. Recibiuna con atención, sinxeleza e humildade. Non hai nela ningunha idea preconcibida que poña obstáculo. Vive sinxelamente a FE sen dar cabida á dúbida; pide e ora e está segura que vai ser escoitada.
Nós, que queremos, onde e en que poñemos os nosos desexos? Temos suficiente humildade para aceptar o que somos?
Que lugar damos á oración e ao silencio na nosa vida?
O terceiro punto inspirador en santa Catalina é a importancia da oración na súa vida. A santa obtivo todas as grazas pola intensidade da súa oración.
Que lugar damos á oración e ao silencio na nosa vida?
ORACIÓN (Todos xuntos)
Concédenos, Señor, a graza de estar atentos aos demais e ás súas necesidades, e de responder coa sinxeleza dun corazón verdadeiramente desprendido, con dispoñibilidade e humildade. Que escoite as chamadas que Deus fai resoar na miña vida, a través dos demais, familia, compañeiros, profesores,... pero tamén a través dos pobres, clamor ante tantas inxustizas, tantas incomprensións e tantas miserias. AMÉN
MARTES 28 NOVEMBRO: DÍA DE SANTA CATALINA LABOURÉ
+ NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
GRAZAS, MARÍA, POR SER A NOSA NAI
GRAZAS, MARÍA, POR LEVARNOS A XESÚS.
GRAZAS, MARÍA, PORQUE GRAZAS A TI XESÚS VEU AO MUNDO.
GRAZAS, MARÍA, POR VISITARNOS, REGALARNOS A TÚA MEDALLA E ESTAR SEMPRE CONNOSCO. AMÉN
Luns, 13 de novembro. NO
NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
ACENDER UNHA FE
GASTADA
EVANXEO
Mateo
25, 13:
Vixiade, xa que non
sabedes nin o día nin a hora.
REFLEXIÓN
A
primeira xeración cristiá viviu convencida de que Xesús, o Señor resucitado,
volvería axiña cheo de vida. Non foi así. Aos pouquiños, os seguidores de Xesús
tivéronse de preparar para unha longa espera.
Non é
difícil imaxinar as preguntas que se espertaron entre eles. Como manter vivo o
espírito dos comezos? Como vivir espertos mentres chega o Señor? Como alimentar
a fe sen deixar que se apague? Un relato de Xesús sobre o sucedido nunha voda
axudáballes a pensar a resposta.
Necesitamos ás présas
unha nova calidade na nosa relación con Xesús. Coidarmos todo o que nos axude
centrar a nosa vida na súa persoa. Non gastar enerxías no que nos distrae ou
desvía do seu Evanxeo. Acendermos cada domingo a nosa fe rumiando as súas
palabras e comulgando vitalmente con el. Ninguén pode transformar as nosas
comunidades coma Xesús.
Martes, 14 de novembro.
NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
1. DEREITO A SER
RESPECTADO E RESPONSABILIDADE DE
RESPECTAR A TODOS
Convivir cos demais non é ás veces tarefa fácil, pero uno
dos valores que temos que traballar en todos os ámbitos da nosa vida é o
RESPECTO. O dereito a ser respectados é algo que debemos esixir aos demais, así
como traballar pola responsabilidade de respectar a todas as persoas que están
ao noso ao redor.
Esa responsabilidade pasa por respectar e ser respectado
nas nosas contornas familiares, escolares e sociais, practicando algo que
desexamos para connosco mesmos e que debemos buscar para todos os demais (e
referímonos ás persoas, ás cousas, aos animais, ao noso medio ambiente… )
LECTURA BÍBLICA:
Colosenses 3, 9-13
«Non vos mintades uns a outros! Como elixidos de Deus,
santos e amados, revestídevos de compaixón entrañable, bondade, humildade,
mansedume, paciencia. Soportádevos mutuamente e perdoádevos cando algún teña
queixas contra outro. O Señor perdoouvos: facede vós o mesmo».
REFLEXIÓN
O respecto é a consideración, atención, deferencia que se
debe a unha persoa. Podemos dicir tamén que é o sentimento que leva a recoñecer
os dereitos e a dignidade do outro. Este valor fundaméntase na dignidade da
persoa. Dignidade de igual a igual compartida por todos. O respecto aos demais
é a primeira condición para saber vivir e poñer as bases dunha auténtica
convivencia en paz.
Cústache respectar aos demais, as súas opinións, a súa
forma de ver a vida, a súa forma de vestir… Que temos que facer para mellorar o
respecto a nós mesmos e aos demais?
Mércores, 15 de novembro.
NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
DEREITO Á EDUCACIÓN
E RESPONSABILIDADE DE
ESTUDAR
Cando botamos unha mirada ao longo da historia, non é
difícil darse conta que para que un país teña futuro e os seus cidadáns poidan
vivir nunhas boas condicións de benestar, é necesario que a educación sexa un
dos alicerces básicos.
É certo que é un dereito que fomos conquistando entre
todos, pero é a nosa responsabilidade, a de toda a sociedade o velar e coidar
porque este dereito se cumpra, pero tamén velar porque este dereito non nos
leve ao malgasto e falta de interese por mellorar constantemente.
EVANXEO: Mateo 28, 16-20
«Os once discípulos fóronse a Galilea, ao monte que Xesús
lles indicara. Ao velo, eles prostráronse, pero algúns dubidaron.Achegándose a eles, Xesús díxolles: «Déuseme
todo poder no ceo e na terra.Ide, pois,
e facede discípulos a todos os pobos, bautizándoos no nome do Pai e do Fillo e
do Espírito Santo; ensinándolles a gardar todo o que vos mandei. E sabede que
eu estou convosco todos os días, ata o final dos tempos».
REFLEXIÓN
O estado Español gasta na educación aproximadamente
44.324 millóns de € ao ano, é dicir, un 4,27 % de PIB, o que corresponde a 937
€ por persoa e ano. Unha praza escolar de ESO custa máis de 6.000 € ao ano.
Estes datos económicos téñennos que facer reflexionar
sobre a nosa responsabilidade e actitude ante o estudo. É un gran privilexio
poder vivir nun lugar onde temos a posibilidade de formarnos para poder vivir
mellor no futuro e poder soster entre todos o que entre todos logramos.
Cal é a túa postura ante os estudos? Estás a ser
responsable ante a solidariedade de tantas persoas para que ti poidas estudar?
Es consciente da importancia que ten poder estudar?
AVE MARÍA
XOVES, 16 de novembro. NO
NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
DEREITO Á SAÚDE E RESPONSABILIDADE DE COIDARSE
Todos valoramos a nosa vida e a dos nosos seres queridos,
e todos experimentamos nalgún momento a enfermidade, unha das cousas que máis
apreciamos cando a perdemos. Ter saúde é moi importante na vida, porque nos
posibilita ter autonomía, podernos mover dun lado para outro; ter saúde supón poder
gozar de todo o que a vida nos ofrece ao redor; pero a saúde é algo que podemos
ou non podemos ter, ás veces a enfermidade chega sen esperala, pero a maioría
das veces fáltanos saúde pola nosa maneira de vivir, o que comemos e bebemos,
os hábitos de vida que realizamos, se facemos ou non exercicio, se descansamos
ou non o suficiente… son cuestións que inflúen na nosa mellor ou peor saúde.
Temos dereito a que cando estamos enfermos nos coiden e
teñamos médicos e hospitais para iso, pero non menos certo é que a nosa maior
responsabilidade respecto da saúde é a de coidarnos e tratar de vivir dunha
forma que posibilite ter a maior saúde posible durante o maior tempo posible.
EVANXEO: Mateo 8, 5-13
«Ao entrar Xesús en Cafarnaún, un centurión achegóuselle
rogándolle: «Señor, teño na casa un criado que está na cama paralítico e sofre moito».
Contestoulle: «Vou eu curalo». Pero o centurión replicoulle: «Señor, non son
digno de que entres baixo o meu teito. Basta que o digas de palabra, e o meu
criado quedará san». Ao oílo, Xesús quedou admirado e dixo aos que o seguían: «En
verdade dígovos que en Israel non atopei en ninguén tanta fe. E dixo Xesús ao
centurión: «Vaite; que te suceda segundo criches». E naquel momento púxose bo o
criado».
REFLEXIÓN
Es responsable cos teus hábitos de vida e como estes
poden repercutir na túa saúde? Es consciente daquelas cousas que poden estragar
a túa saúde como fumar, beber alcol, consumir drogas, comer alimentos que
prexudican á túa saúde, non descansar o suficiente?
NOSOPAI
https://youtu.be/Xq3aFZu8Wgs
VENRES, 17 de novembro.
NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
DEREITO Á PROTECCIÓN E
RESPONSABILIDADE DE COIDAR AOS MÁIS DÉBILES
Desde que o home viviu en sociedade, foi descubrindo que
necesitaba estar protexido por esa sociedade. Na evolución humana estudamos
como as especies sobreviviron pola selección natural, de forma que as especies
máis fortes predominaron ou resistiron mellor esa selección que as especies
máis débiles. Así ocorreu e tristemente segue ocorrendo actualmente no
desenvolvemento das sociedades humanas.
Se algo nos diferencia dos animais é que as persoas
coidamos doutras persoas e establecemos uns dereitos que tratan de protexer aos
máis débiles da nosa sociedade; desta maneira coidamos dos maiores, dos
enfermos, dos nenos, dos minusválidos, daqueles que quedan sen traballo, etc.,
é dicir, de todas aquelas persoas que en momentos concretos da vida son máis
débiles e vulnerables. Unha sociedade que non avance nesta dirección é unha
sociedade menos humana, menos solidaria e inevitablemente moito menos cristiá.
EVANXEO: Mateo 25, 31- 46
Porque tiven fame e déstesme para comer, tiven sede e
déstesme de beber, fun forasteiro e hospedástesme, estiven espido e vestístesme,
enfermo e visitástesme, no cárcere e viñestes verme. Entón os xustos
contestaranlle: Señor, cando te vimos con fame e te alimentamos, ou con sede e
démosche de beber?; cando te vimos forasteiro e te hospedamos, ou espido e
vestímoste?; cando te vimos enfermo ou no cárcere e fomos verte? E o rei
diralles: En verdade dígovos que cada vez que o fixestes cun destes, os meus
irmáns máis pequenos, comigo o fixestes.
REFLEXIÓN
Quizais sexa este texto do evanxeo de Mateo un dos máis
impactantes e directos á nosa actuación como persoas e como cristiáns. Cal é a
miña sensibilidade cara aos máis pobres e débiles da sociedade? Xustifícome,
paso ou comprométome? Teño conciencia da responsabilidade que teño cara aos
máis débiles e de que isto se plasma no meu estilo de vida?