LUNS 29 MAIO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
Celebramos onte a festa da
Ascensión de Xesús ao ceo.
Aquel home que
naceu Neno en Belén; aquel que curou a enfermos e acompañou os tristes; aquel
que curou feridas e que subiu á cruz; aquel que, ao terceiro día resucitou … SOBE
AOS CEOS!
É esta unha
festa de grande alegría. Xesús, ao entrar no ceo, deixa unha porta aberta
pola que nós tamén entraremos un día a formar parte desa familia.
Xesús vaise ao ceo e agora é a nosa
quenda. Nós temos que levar a cabo a misión de Xesús, continuando a tarefa, o
traballo que Xesús comezou: Anunciar a Boa Noticia e ser testemuñas do amor de
Deus. Desde o ceo acompáñanos para que non esquezamos ir polos camiños que El
nos marcou
QUE NOS QUERE DICIR?
1.-Xesús cumpriu
a súa misión: amosar o amor de Deus, querernos con
loucura ata dar a vida por nós, ensinarnos como temos que querernos, perdoarnos,
vencer a morte e abrirnos o corazón de Deus para que vivamos nel, enviarnos o
Espírito.
2.-Xesús non nos
abandona, segue connosco: o Espírito Santo é
unha nova maneira de estar connosco. El está na Palabra de Deus, no Pan que
comungamos, cando nos reunimos no seu nome, en cada persoa que está xunto a nós
é Xesús que está ao noso carón.
A nosa tarefa é cumprir a tarefa de Xesús,
continuar a súa misión. É dicir, ser as súas testemuñas hoxe. Que nos pide hoxe Xesús?
MARTES 30 MAIO.
NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
Dios todopoderoso, tu que inspiraste a la Virgen María, cuando llevaba en su seno a tu Hijo, el deseo de visitar a su prima Isabel, concédenos, te rogamos, que, dóciles al soplo del Espíritu, podamos, con María, cantar tus maravillas durante toda nuestra vida. Por Nuestro Señor Jesucristo. Amén.
ORACIÓN FINAL
Bendita sea tu pureza
Bendita sea tu pureza y eternamente lo sea,
pues todo un Dios se recrea en tan graciosa belleza.
A Ti, celestial princesa, Virgen Sagrada María, te ofrezco en este día, alma, vida y corazón.
Mírame con compasión, no me dejes, Madre mía MÉRCORES 31 MAIO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
EVANGELIO: Lucas 1, 46-47
«María dijo: proclama mi alma la grandeza del Señor, se alegra mi espíritu en Dios mi Salvador»
Cantemos todos na honra de María:
XOVES 1 XUÑO.
NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
O AGORA E A GRATUIDADE LECTURA BÍBLICA: Feitos 5, 29-33 «Pedro e os apóstolos replicaron: Hai que obedecer a Deus antes que aos homes. O Deus dos nosos pais resucitou a Xesús, a quen vós matastes, colgándoo dun madeiro. Testemuñas disto somos nós e o Espírito Santo, que Deus dá aos que lle obedecen. Esta resposta exasperounos, e decidiron acabar con eles» LECTURA: "Momento tras momento todo o mundo emerxe da nada. Esta é a verdadeira alegría da vida" S. Suzuki A verdadeira alegría da vida céntrase en dúas realidades profundamente unidas: o agora e a gratuidade. Neste momento a existencia está a serche regalada. Todo neste preciso instante está a ser procreado. Toma conciencia disto! Na tradición cristiá expresouse todo isto como "creación continua": a creación non ten nada que ver co tempo e o espazo e tampouco co concepto de "fabricación". Deus está a ser agora e todo está a ser procreado neste momento. Neste momento Deus procréase a si mesmo cara a fóra e exprésase en todo o que experimentamos, interior e exteriormente. Cada pequeno detalle, cada escintileo de luz, cada movemento da alma, cada mirada, cada respiro e cada sorriso, todo o que oio, vexo e sinto, todo o que percibo, soño e imaxino: estase procreado agora no seo da divindade como agasallo de amor. Sente a vida. Palpita coa vida. Vive con intensidade cada respiro. Toca a raíz da vida sen medo. Deus está a darse o ser para ti, en ti, contigo.
ORACIÓN Axúdanos a cambiar, Señor, a nosa mirada mundana, egoísta, pouco comprometida, medorenta, acomodada. Axúdanos a cambiar para mirar as cousas, o mundo, a vida, coa túa mirada
e desde os teus ollos.
VENRES 2 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
A IMPORTANCIA DE CADA DETALLE EVANXEO: Xoán 6, 14 «A xente ao ver os sinais milagrosos feitos por Xesús, dicían: Verdadeiramente este é o profeta que había de vir ao mundo» LECTURA - O que máis me deprime é a absoluta vulgaridade da miña existencia. Xamais na vida fixen nada tan importante como para merecer a atención do mundo. - Equivócaste se pensas que é a atención do mundo o que fai que unha acción sexa importante, dixo o Mestre. Seguiu unha longa pausa. - Bo, pero é que tampouco fixen nada que influíse nalguén, nin para ben nin para mal... - Equivócaste se pensas que é o influír nos demais o que fai que unha acción sexa importante, volveu dicir o Mestre. - Pero, entón, que é o que fai que unha acción sexa importante? - Realizala por si mesma e poñendo niso todo o propio ser. Entón resulta ser unha acción desinteresada, semellante á actividade de Deus.
Bo día, comezamos
esta mañá facendo silencio e deixando a nosa mente tranquila antes de empezar.
Agora que se pasou o
“ruído”, o balbordo e a emoción da festa so sábado, ou mesmo da fin de semana,
podemos pararnos e pensar nunha pequena idea que aprendemos neste mes que
dedicamos á nosa nai, a virxe.
EVANXEO: Lucas 2, 19
«Pero María
conservábao e meditaba todo no seu corazón».
LECTURA: Oración a María do seu Fillo agradecido (José
Luis Martín Descalzo)
Douche grazas María,
por ser unha muller.
Grazas por ser muller
como a miña nai e por selo nun tempo no que ser muller era como non ser nada.
Grazas porque cando
todos te consideraban unha muller de nada ti fuches todo, todo o que un ser
humano pode ser e moito máis, a plenitude do home, unha vida completa.
Grazas por ser unha
muller libre e liberar, a muller máis libre da historia, porque ti fuches a
única non atada ao pecado, a única que nunca foi mediocre, a única
verdadeiramente chea de graza e de vida.
Grazas porque fuches
valente, grazas por non ter medo.
Grazas porque
entendiches a maternidade como un servizo á Vida!
Grazas porque
entendiches a virxindade como unha entrega!
Grazas por ser alegre
nun tempo de tristes, por ser valente nun tempo de covardes.
Grazas por respectar
a vocación do teu Fillo cando se foi cara á súa tolemia, por non darlle
consellos prudentes, grazas por deixalo medrar e por sentirte orgullosa del.
Grazas por saber
quedar en silencio e na sombra durante a súa misión, pero sostendo de lonxe o
grupo de mulleres que seguían ao teu Fillo.
Grazas por subir ao
Calvario cando puideches quedar afastada do pranto, por aguantar á beira do
sufriente.
Grazas por aceptar a
soidade dos anos baleiros.
Grazas por seguir
sendo nai e muller no ceo.
Grazas por non
reclamar nunca con palabras baleiras o teu dereito de muller na Igrexa, pero ao
mesmo tempo ser de feito o membro máis eminente da Igrexa, a primeira redimida.
REFLEXIÓN
Despois das festas,
adoitamos lembrar de bo grado os momentos vividos. Hai outros recordos, que
virán despois de moito tempo, porque non son sentimentos, senón que son
realidades vividas nas que nos sentimos axudados, coidados, protexidos, e só o
descubrimos despois de moito tempo, e entón brota a gratitude, o desexo de
facer chegar a quen nos fixo o ben, o recoñecemento polo ben que nos fixo.
Empecemos polos que temos preto, recoñecendo todo o bo que fan por nós, e
tentando poñernos “ao choio” e facer tamén nós como fixeron. Esta será a mellor
maneira de que o exemplo de María perdure en nós: seguir facendo o ben, como
Ela fixo e fai en nós
MARTES 23 MAIO
NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
EVANXEO: Lucas 1, 28-31
«Entrou o anxo onde
estaba ela e díxolle: “Alégrate, o Señor está contigo. Ao oílo, ela turbouse e
discorría que clase de saúdo era aquel. O anxo díxolle: “Non temas, María, que
gozas do favor de Deus. Mira, concibirás e darás a luz un fillo, a quen
chamarás Xesús».
LECTURA: SANTA MARÍA DA FELICIDADE
Unha moza de apenas
15 anos, insignificante para os ollos do mundo, non así para o corazón de
Deus... Unha moza, María de Nazaret, moi parecida a cada un de vós, garda o
segredo da felicidade...
Se queredes, se
estades dispostos a dar o paso dunha vida mediocre, por poñer a felicidade no
verbo ter, a unha vida plena, por poñer a felicidade no verbo ser, apuntade!
Se queredes, se
estades dispostos a abandonar o voso pequeno acuario de felicidades efémeras e
baleiras, e penetrarvos no inmenso mar de Deus, do amor, da Felicidade en
maiúsculas... Hoxe, agora, é o momento... A vosa Nai, María, está a piques de
desvelarvos o segredo:
-Felices vós se, como
María, abrides o voso corazón aos plans de Deus, o Único capaz de hipotecar as
vosas vidas a base de amor, amor do bo.
-Felices vós se, como
María, sodes quen de "esquecervos das vosas cruces" arrimando o
ombreiro e o corazón ante as cruces dos vosos irmáns máis necesitados.
-Felices vós se, como
María, facedes da sinxeleza, da humildade, dos últimos postos... un canto á
vida, o espello onde se reflicta o auténtico rostro de Deus.
-Felices vós se, como
María, a pesar das dúbidas, do medo, da pouca experiencia, vos dades un atracón
de facer en todo momento a vontade daquel que nunca falla.
-Felices vós se, como
María, estades pendentes dos vosos irmáns e respondedes ás súas necesidades
arroxándovos ás cunetas do mundo coa única forza capaz de cambiar o mundo: a
misericordia de Deus.
-Felices vós se, como
María, tedes un corazón limpo, transparente, sen dobleces, capaz de ver a Deus
en cada persoa e en cada situación.
J.M
de Palazuelo
REFLEXIÓN
-Como de feliz te
sentes?
-Que che fai
verdadeiramente feliz?
-Anímaste a ser feliz
ao estilo de María? VÍDEO: Oxalá, como María, sexamos quen de cambiar de plans se iso vai facernos realmente felices, se iso é o soño de Deus para cada un de nós.
MÉRCORES 24 MAIO
NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
EVANXEO: Lucas 1, 45-48
«Ditosa ti que
criches! Porque se cumprirá o que o Señor che anunciou. María dixo: “Proclama a
miña alma a grandeza do Señor, o meu espírito festexa a Deus o meu salvador,
porque se fixou na humildade da súa escrava e en diante felicitaranme todas as
xeracións».
LECTURA
Seguimos a celebrar o
mes de María, a nosa nai. Uns días para aprender dela, unha muller excepcional,
unha persoa única, que soubo poñer en hora a súa vida e o seu corazón con
Deus... Por iso Deus escolleuna para ser a nai do seu Fillo e a nai de todos e
cada un de nós. Imitar as súas virtudes é sinónimo de Felicidade, é autoestrada,
directa e sen peaxe, cara ao Señor...
Fíxate no seu reloxo
e pon a túa vida e o teu corazón en hora; en hora con María, en hora con Xesús.
Por tanto, e nunca mellor dito, chegou a hora... Segue as siguientes
instrucións:
- Comproba se o teu
reloxo funciona, se está en marcha. Se a túa vida como cristián está parada
desde hai tempo, non te preocupes, unicamente recarga as pilas, as pilas da fe.
Xa sei que o encontro con Deus leva certas dúbidas, algún que outro sobresalto.
Lembra que María tamén se turbou e non sabía moi ben que significaba todo
aquilo, pero ela confiou porque sabía que para Deus nada había imposible
- Ten sempre posta a
alarma. María ponse en camiño para axudar á súa curmá Isabel. Mantén sempre a
túa vida en alerta; hai moita xente que te necesita, moitas situacións nas que
se require o teu tempo, as túas capacidades.
- Usa o reloxo, usa o
teu tempo e non te fagas escravo del. Que o urxente non che faga esquecer o
importante. A vida de María é un canto de servizo, de amor aos últimos. Non se
trata de entregar ao Señor unhas horas, uns minutos ou uns segundos... Consiste
en investir o teu tempo (toda a túa vida, as 24 horas do día) en Deus e nos
seus fillos, os teus irmáns, máis necesitados.
- Transforma as
horas, os minutos, os segundos en ofrenda agradable a Deus. Que as agullas do
teu reloxo, da túa vida, corran en presenza de Deus, en presenza dos demais;
sobre todo cando estes pasen por momentos amargos de dor e sufrimento. É entón
cando, simplemente, tes que estar sen pensar no moito que tes que facer ou na
"rendibilidade" do teu tempo. Fíxate en María aos pés da cruz.
- Non esquezas
revisar a luz. Moita xente, moitos irmáns viven na escuridade, encerrados na
súa vidas por medo, por descoñecemento, por falta de fe... Debes ser para cada
un eles, luz, claridade, alivio, entendemento, consello, exemplo... Que sería
dos discípulos, tras a morte de Xesús, se María non estivese presente
Está o teu reloxo en
hora con Xesús como o de María?
XOVES 25 MAIO
NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
MARÍA É O FÍO CONDUTOR ENTRE DEUS E OS HOMES
EVANXEO: Juan 3, 5
«Asegúroche que o que non nace de novo non pode entrar no reino de Deus»
LECTURA
María é o fío que nos une a Cristo.
Mira á túa ao redor, seguro que tes como mínimo un televisor, unha radio, o computador, unha lámpada eléctrica… Parácheste a pensar que o amor de Deus é comparable á corrente eléctrica? Esta analoxía viuna Teresa de Calcuta desta forma:
"Se mirades o interior dos obxectos eléctricos, vedes ás veces cables grandes e pequenos, novos e vellos, baratos e caros, todos aliñados. Ata que a corrente non pase por eles non haberá luz. Ese cable somos nós. E Deus é a corrente. Temos o poder de deixar que o corrente pase por nós, que nos utilice, produza a luz do mundo. Tamén podemos negarnos a iso e deixar que a escuridade se estenda. A Virxe María foi o condutor máis prodixioso. Permitiu a Deus enchela coa súa entrega ("Fágase en min segundo a túa palabra") e quedou "chea de graza". Estar cheo de graza significa estar cheo de Deus. Permitamos que A nosa Señora entre tamén nas nosas vidas e faga que a corrente nos utilice para percorrer o mundo e para que poidamos seguir conectando os cables dos corazóns dos homes e as mulleres á corrente do amor".
ORACIÓN
María de Nazaret,
ti que levaches no teu seo ao meu Señor,
ti que acompañaches os seus primeiros pasos,
ti que fuches a súa primeira educadora,
ti que respectaches, con dor, “o seu cambio de domicilio”,
ti que sufriches a súa morte na cruz,
a túa que confiaches, cando xa ninguén esperaba, na súa resurrección
Móstrame ao Pai!
María de Nazaret,
préstame os teus ollos para non perderme nin un detalle,
préstame os teus oídos para escoitalo con atención,
préstame os teus beizos para contarlle todos os meus segredos,
préstame as túas mans para servilo como se merece,
préstame os teus pés para seguir as súas pegadas,
préstame o teu corazón para amar ata o extremo. Amén
J. M. de Palazuelo
VÍDEO: Ela vive en min, de Alex Ubago
Convídovos a escoitar esta canción, mentres o facemos podemos pensar nas nosas nais e tamén en María, a nosa Nai. Porque seguramente é fácil que pensemos cousas como estas:
É ela a que leva ao ceo da man
A que me quere tal e como son
Esa que enche o mundo de alegría e fantasía
É ela a que me resalta toda a miña tolemia
Esa que me acompaña na aventura que é a vida
A que cura as miñas feridas cos seus bicos
Onde sempre regreso
VENRES 26 MAIO
NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
SAN FELIPE NERI: “SEDE BOS, SE PODEDES”
LECTURA BÍBLICA: Filipenses 4, 4-5
«Estade sempre alegres no Señor, repítovolo, estade alegres»
LECTURA: Quen é San Felipe Neri?
No 1500 en Roma non había escolas, senón que abundaba a miseria, e bandas de nenos abandonados a si mesmos, ladronzuelos e sempre famentos enchían as rúas tentando roubar aos que pasaban ou levar algo de comida dos postos do mercado.
Culto, apaixonado de Deus e sempre de bo humor, este mozo florentino de boa familia naceu en Florencia o 21 de xullo de 1515. “Pippo buono”, chamábanlle todos, deu aos nenos abandonados un fogar e unha familia, e mendigou polas rúas para que tivesen que comer, ensinándolles co canto e a catequese.
Segue moi viva a risa de gran burlón que levaba o corazón de pequenos e grandes a Deus a través da alegría e a sinxeleza, como mostran estas anécdotas da súa vida.
Sede bos, se podedes!
Felipe quería que os seus nenos crecesen na alegría e cantando: todo o contrario que a severidade e o uso do bastón que, na época, considerábanse necesarios para educar aos mozos.
Meus fillos, dicía sede alegres: non quero nin escrúpulos nin melancolías, abonda con que non pequedes.
A súa frase famosa era: “Sede bos, se podedes!”.
Quitádeme os zapatos!
Está claro que para san Felipe, a humildade era a virtude principal. Na súa época había unha relixiosa que tiña gran notoriedade porque se dicía que tiña revelacións. Un día, o Papa mandou a Felipe para comprobar a santidade da monxa, que se atopaba nun convento nos arredores de Roma.
Mentres Felipe estaba de camiño, un violento temporal transformou en lodo a estrada, de maneira que o santo chegou ao seu destino feito un desastre e cos zapatos sucios.
Cando chegou ante el a monxa, coas mans xuntas e unha expresión hierática, Felipe sentou, mostroulle os seus pés, e díxolle: “Quitádeme os zapatos!”.
Indignada polo tratamento, a monxa non o fixo, e mirouno, pero o santo non engadiu nada máis: tomou de novo o manto e volveu a Roma para dicirlle ao Papa que, segundo el, unha persoa que non ten a humildade de poñerse ao servizo de quen o necesita, non pode ser santa.
Os danos da charlatanería
Un día, unha coñecida charlatana foi a confesar onde el. O confesor escoitou atentamente e despois púxolle esta penitencia: “Quítalle as plumas a unha galiña e espárceas polas rúas de Roma. Despois volve onde min”.
A muller, bastante desconcertada, cumpriu con esta estraña penitencia e volveu onde o santo.
“A penitencia non terminou!“, dixo Felipe.Agora tes que ir por toda Roma e recoller as plumas que esparexiches. “Pero é imposible!”, respondeu a muller.
“Tampouco as faladurías que esparexiches por toda Roma se poden recoller!”, replicou el. Son como as plumas desta galiña. Non hai remedio para o dano que fixeches coas túas faladurías.
Prefiro o paraíso!
A lenda di que ao santo, amigo non só dos nenos da rúa e da xente pobre, senón tamén de papas e cardeais (en particular do cardeal de Milán Carlos Borromeo) que a miúdo lle pedían consello, propúxoselle unha vez ser el mesmo cardeal.
Pero Felipe, que desprezou sempre na súa vida as riquezas materiais e todo privilexio, respondeu deseguido: “Prefiro o Paraíso!”.
Con que mensaxe das que nos transmitiron quedarías?
«Por aqueles
días, María foi coa súa curmá Isabel, e esta, nada máis vela, dixo: Deus
bendíxote máis que a todas as mulleres, e bendixo ao teu fillo! Quen son eu
para que veña a visitarme a nai do meu Señor? Ditosa ti por crer que han de
cumprirse as cousas que o Señor che dixo!»
REFLEXIÓN
Ser nai non
significa só cambiar cueiros, quentar biberóns ou pelexar cos purés. Ese só é o
comezo, ese só é o momento no que unha nai dáse conta de que é capaz de facer
calquera cousa por un mundo ao que deu a vida. Ese mundo é ese fillo no que hai
millóns de ilusións?
Ser nai
significa cambiar a túa vida, o teu tempo e a túa forma de pensar polos teus
fillos. Significa dar todo o teu corazón e entregar as túas forzas cada día
para sacar aos teus fillos adiante e ensinarlles a vivir.
Significa ter
unha razón de ser para o resto da túa vida. Querer aproveitar e espremer cada
momento ao máximo. Ter sentimentos atopados ao ver como os teus fillos crecen,
sentindo dita e nostalxia cando avanzan dando pasos de xigante pola vida.
Se hai un amor
que podamos chamar verdadeiro é o amor sincero dunha nai, un amor que á súa vez
é eterno e infinito. En realidade ser nai implica seguir os pasos duns pequenos
mestres, os fillos, ata que se fan grandes; pois con só existir e sen sabelo os
fillos ensínanlles a amar de maneira incondicional.
Ser nai
significa nunca máis estar soa no pensamento, pois unha nai sempre pensa dobre:
polos seus fillos e por ela. Unha nai séntese tremendamente afortunada porque
sabe que os seus fillos son o maior tesouro que podería alcanzar a ter.
A maternidade
non significa sorrir sempre, senón tamén chorar a mares. Require moitas noites
de insomnio fundindo á almofada nun afogante abrazo. Significa unha infinidade
de preocupacións; horas de correr tras os seus fillos; días, meses e anos
inventando centos de maneiras para camuflar as verduras e o peixe; aguantar
pelexas e tolerar con toda a paciencia do mundo a infinidade de sinsentidos que
ten a vida.
María, cóbrenos co teu manto de nai.
ORACIÓN: AVE MARIA
MARTES 16 MAIO
NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
MARÍA, UN NOME QUE FAI HISTORIA
EVANXEO: Lucas 1, 26-27
«Aos seis
meses enviou Deus ao anxo Gabriel a un pobo de Galilea chamado Nazaret, a
visitar a unha moza chamada María que estaba comprometida para casar cun home
chamado Xosé, descendente do rei David»
LECTURA: Mulleres que fan historia
Hai multitude
de listas sobre mulleres que fixeron historia. Apuntamos algunhas notables.
Heroínas da historia da humanidade
Cleopatra
(Exipto), Hipatia de Alexandría (Grecia), Lady Godiva (Reino Unido), Juana de
Arco (Francia), Santa Teresa de Ávila (España), Catherine de Médici (Francia),
Elizabeth I (Reino Unido), Juana Inés da Cruz (México), Jane Austen(Reino Unido), Florence Nightingale (Reino
Unido) e Louisa May Alcott (Estados Unidos), son as mulleres que encabezan a
selección realizada polo equipo de 40ymás.com.
A longa lista
das 40 mulleres inclúe a outras figuras, como a científica polaca francesa
Marie Curie, pioneira no campo da radioactividade, a primeira en recibir dous
premios Nobel en Física e Química, ou a deseñadora francesa Coco Chanel, quen
revolucionou a moda a nivel mundial, a metade do Século XX.
A poetisa
chilena Gabriela Mistral, a escritora inglesa de novelas policiais e de
misterio Agatha Cristhie, a gran pensadora feminista francesa Simone de
Beauvoir, a estadista hindú Indira Gandhi, a aguerrida e revolucionaria pintora
mexicana Frida Kahlo, son outras das grandes personalidades femininas que
inclúen esta galería.
Ademais
queremos incluír ás que coa súa vida deron vida a outros. Foron nais e fixeron
posible a experiencia incrible que é a vida. Grazas
REFLEXIÓN
A historia foi
escrita case sempre con man masculina. Seguro que podemos escribir de forma
máis xusta en diante a nosa historia.
ORACIÓN: Contribuíndo ao cambio
Hai tanto que
facer
e cada quen
ten a súa propia tarefa
na xesta do noso
tempo.
Nai Maria ,intercede
para que
eu reciba a
forza e o aliciente
para cooperar
coa gran tarefa
de cambiar
este mundo noso
poñendo o meu
gran de area,
que ben
podería facer a diferenza.
Amén.
XOVES 18 MAIO
NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
MARÍA, ACOLLEDORA E SERVIDORA
A Virxe consola. Ela
segue sendo a amorosa consoladora de tantas persoas, aflixidas polas dores
físicas e morais. Ela coñece ben as nosas dores e penas, pois sufriu
bastante... desde Belén ata o monte Calvario.
María ama aos mozos e
mozas, en especial aos que están desorientados e deprimidos; ama a todos os que
senten no seu corazón o desexo de amar, de facer o ben aos demais; ama os
rapaces e rapazas que teñen altos ideais para as súas vidas.
María era unha moza
de verdade; é dicir aberta á vida, interesada en cambiar as cousas que estaban
mal, disposta a arrimar o ombreiro para iso... María debeu sufrir vendo a
miseria das xentes do seu tempo, vendo a súa falta de esperanza. Seguro que
estaría en actitude de rebeldía ante o pésimo panorama social do seu tempo.
Unha rebeldía non só teórica senón práctica e levada ás súas últimas
consecuencias no servizo aos demais.
LECTURA
Hai uns anos, nun
país próximo ao noso, fíxose unha proba curiosa: Ao carón da estrada colocouse un
coche que, aparentemente, sufrira un terrible accidente. Xa vos podedes
imaxinar: unha roda aquí, outra alá, unha árbore media caída, fume, cristais,
anacos de compoñentes,...etc.
Tratábase de ver como
reaccionaban os automobilistas ante un accidente.
Pasaron bastantes
coches a moita velocidade, mesmo algúns, ao ver o panorama, aceleraban.
Finalmente, parou un
que ía nun coche algo vello e destartalado.
Cando se lle
preguntou por que parara, no canto de seguir cara ao seu destino sen
preocuparse, sen perder o seu tempo,... dixo sinxelamente: A final de contas,
non somos todos irmáns?
Esta sinxela resposta
esquecémola con frecuencia na vida. María non foi así como nos din repetidas
veces os evanxeos.
REFLEXIÓN
Preocúpanche as
cousas que van mal no mundo, na túa cidade; na túa clase, na túa familia?
Preguntácheste o que
ti poderías facer para axudar a solucionar iso que está mal?
ORACIÓN
Que sorte temos,
María,
porque ti es a nai de
todos os mozos e mozas.
Todos os fillos
queren parecerse ás súas nais,
e nós queremos
aprender a ser como ti.
Queremos abrir todas
as portas
do noso corazón a Xesús,
e borrar todo o malo
que hai en nós.
María, dáme a ilusión
para vivir feliz
cada novo día que Deus
me regala.
Axúdame a contaxiar
aos demais
as ganas de vivir e
de facer as cousas ben.
María, déixame
camiñar contigo,
para que aprenda,
coma ti,
a vivir con ritmo
alegre de mocidade.
Am-en
VENRES 19 MAIO
NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
A palabra de María
Canto nos doe cando
alguén nos falla na palabra dada!
Hoxe,e dentro deste mes de maio, contemplamos a
María nunha das dimensións que máis coherencia e sentido deu á súa existencia:
a súa PALABRA.
- Poucas palabras
pronunciou María. Pero, entre todas elas, sobresae, sen dúbida, o "aquí
está a escrava do Señor; fágase en min segundo a súa Palabra".
-Puido máis o sentido
de Deus que a súa propia persoa. O afán de dar gusto a Deus, que os propios
caprichos. María, desde o principio ata o final, foi aquela muller que se tomou
en serio a palabra dada ao anxo: aquí está a escrava do Señor!
Adóitase dicir que se
colle ao mentireiro antes que ao coxo. As nosas palabras e os nosos
compromisos, en variadas ocasións, son preámbulo de negacións conscientes ou
inconscientes: prometemos o que sabemos que non imos cumprir ou, doutra banda,
ofrecémonos sen saber sopesar riscos, capacidades e posibilidades.
María foi consciente
das súas limitacións e da súa pobreza. Pero, todo iso, soubo depositaloaos pés do Señor. Talvez ata pensaría: Se El
me elixiu;El saberá cargar coas
consecuencias!
Pero Maria, cumpriu
coa palabra dada. E, desde ese momento, envorcouse de cheo para que aqueloutra "Palabra", fose tomando
forma no seu seo.
Como son as nosas
promesas? Sinceras ou hipócritas? Cheas de Deus ou de vaidade? Dispostas para
Deus ou postas a mal con El?
ORACIÓN
PALABRAS A MARIA
Que non dubide de
Deus,
aínda que me pareza
imposible.
Que, sendo libre,
non me esqueza de
Deus.
Que, sendo escravo,
Me sinta libre en
Deus.
Que me alegre polo
feito
de ser tocado por Deus.
Que nunca deixe de
chamarche:
Benaventurada.
Que goce con tantas
cousas
que Deus fai por min
e en min.
Que disperse de min,
como o fixo totalmente de ti,
