SEMANA VOCACIONAL_ TODO COMEZOU CUN ENCONTRO

LUNES 16 MARZO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

LUISA DE MARILLAC

Xa dixemos o venres que esta semana celebrabamos a Semana Vocacional en todos os colexios de Fillas da Caridade e PP. Paúis. O lema elixido é "TODO COMEZOU CUN ENCONTRO"

"Encontrarse con outro" implica situarse fronte a el para coñecelo, para amalo e recibir o seu amor. «Encontrarse con outro» leva consigo establecer con el unha relación de amizade na que cada un dá ao outro, o que el mesmo é, o que sente e vive no seu corazón, a súa esencia humana, a súa intimidade persoal. O encontro coas persoas próximas abre a nosa mente e o noso corazón ao mundo, dá lugar á amizade e fai posible que a sociedade creza e se desenvolva con boa harmonía.

Toda vocación, tamén a túa, arranca dun encontro persoal con Xesús. Encontrarse con Xesús Resucitado supón abrir os ollos á súa persoa e abrir o corazón ao seu evanxeo, Boa Nova.

María Magdalena e Simón Pedro, Zaqueo e o cego Bartimeo, Marta e María de Betania, Vicente de Paúl e Luisa de Marillac e todos os homes e mulleres que se cruzaron no seu camiño dannos o seu testemuño: o seu «encontro» con Xesús marcou para cada un deles, e de xeito definitivo, a súa vida.

San Vicente de Paúl e Luisa de Marillac descubriron no ENCONTRO con Xesús que os chamaba a vivir o servizo do Proxecto do Reino de Deus, facendo que este chegase os pobres da terra. Eles son os que inspiran hoxe o noso xeito de SEGUIMENTO, para responder aos soños de Deus sobre nós e sobre este mundo.

Luisa, onte celebramos a súa festa, sentía que tiña unha misión que levar a cabo na súa vida, unha misión soñada por Deus e que se converteu no seu soño persoal. E... por que non o teu?

MARTES 17 MARZO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

VICENTE DE PAÚL

1617 é considerado o ano do xiro decisivo na vida de Vicente de Paúl: o 24 de xaneiro é cando Vicente precisamente descobre o pobre, á persoa necesitada de diferentes tipos de axuda. A obra vicenciana ponse en marcha: de pobo en pobo, Vicente predica, escoita, serve. Inaugura un traballo de misioneiro. Descobre a Xesús nos pobres, nas persoas que vai encontrando no camiño.

BENAVENTURANZAS DO S. XXI

Benaventurados os austeros, os que consumen só o necesario, os dispoñibles para os outros nas súas necesidades, porque eles son Xustos.

Benaventurados os que non contaminan, os que traballan por conservar o planeta, porque eles son verdadeiros Fillos da Terra.

Benaventurados os que se poñen en lugar dos outros, porque eles saberán acoller os necesitados e chamaranse Irmáns.

Benaventurados os que se esforzan e traballan por establecer relacións solidarias e estruturas democráticas, porque eles abrirán novos camiños e se chamarán Fillos da Paz.

Benaventurados os que se arriscan e padecen incomprensión por compaixón cos marxinados, porque eles son Humanos.

Benaventurados os que non se ocupan todo o día do traballo e ofrecen o seu tempo sen pedir nada a cambio, os que non se corrompen, os que denuncian o engano, os abusos, porque eles crearán as riquezas necesarias e son os nosos camiños.

Benaventurados os que acollen ao rexeitado por inmigrante, pola súa cor, etnia, porque non ten teito,... porque deles é o futuro de esperanza.

Benaventurados os parados, os que teñen un contrato de escravitude e un salario de miseria, os enfermos abandonados, os anciáns sós, as mulleres maltratadas, os nenos escravos, os nenos da rúa, os pobos oprimidos, as afectados polas guerras, os esquecidos desta terra, os xulgados e encarcerados inxustamente, os perdedores..., cando oiamos os seus berros para esixir e loitar por un mundo xusto, por outro mundo posible. A súa urxente rehabilitación faranos dignos e libres.

Benaventurados os que ofrecedes información, os preocupados porque todos aprendan, os abertos ás opinións e ao diálogo, porque vós facedes posible a comprensión, a solidariedade e o amor.

Non podemos servir a dous señores, estamos nunha encrucillada e encontraremos o camiño se temos un corazón humano e escoitamos o berro dos que sofren, o lamento da nosa terra violada.

Neste evanxeo actualizado encontramos a fórmula que nos ofrece Deus para ser felices: sinxeleza, caridade, loita pola paz e a xustiza... etc. Vicente converteu as benaventuranzas de Xesús no lema e aposta da súa vida. Quizais sería bo, que como cristiáns nos preguntásemos: Cal é a nosa verdadeira aposta Cara a onde camiñamos?

MIÉRCOLES 18 MARZO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

O CEGO BARTIMEO

Que queres que faga por ti?

Nesta mañá Xesús dános a pista de como debemos mirar ás persoas que nos rodean, imos fixarnos en como Xesús se encontra co cego Bartimeo.

Lectura do santo Evanxeo segundo San Marcos 10,46-52

Naquel tempo, ao saír Xesús de Xericó cos seus discípulos e bastante xente, o cego Bartimeo (o fillo de Timeo) estaba sentado ao bordo do camiño pedindo esmola. Ao oír que era Xesús Nazareno, empezou a berrar:

- Fillo de David, ten compaixón de min.

Moitos rifábanlle para que calase. Pero el berraba máis:

- Fillo de David, ten compaixón de min.

Xesús detívose e dixo:

- Chamádeo.

Chamaron o cego dicíndolle:

- Ánimo, levántate que te chama.

Soltou o manto, deu un salto e achegouse a Xesús.

Xesús díxolle:

- Que queres que faga por ti?

O cego contestoulle:

- Mestre, que poida ver.

Xesús díxolle

- Anda, a túa fe curoute.

E ao momento recobrou a vista e seguíao polo camiño.

PALABRA DO SEÑOR

A palabra de Xesús sempre é actual e hoxe, na nosa vida, no noso agora, debemos intentar encontrarnos coas persoas que están nas marxes, ao igual que o faría Xesús. Quen cres que son estas persoas? Que cres que necesitan?

XOVES 19 MARZO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN

ZAQUEO

Neste novo día, Señor, queremos descubrir outro personaxe que se encontrou con Xesús, Zaqueo. O devandito encontro supúxolle achegarse a Deus, o que lle levou a compartir os seus bens e a súa vida coas persoas que o rodeaban, sobre todo aquelas ás que fixera dano debido ao seu egoísmo.

LECTURA DO EVANXEO: Lc 19,1-10

Despois de entrar en Xericó atravesaba a cidade

Había un home chamado Zaqueo, que era xefe de publicanos e rico.

Trataba de ver quen era Xesús, pero non podía a causa da xente, porque era pequeno de estatura

Adiantouse correndo e subiu a un sicómoro para velo, pois ía pasar por alí

E cando Xesús chegou a aquel sitio, alzando a vista, díxolle: "Zaqueo, baixa pronto; porque convén que hoxe quede na túa casa. "

Apresurouse a baixar e recibiuno con alegría

Ao velo todos murmuraban dicindo: "Foi hospedarse á casa dun home pecador"

Zaqueo posto de pé dixo ao Señor: "Darei a metade dos meus bens aos pobres; e se en algo defraudei alguén, devolvereille o cuádruplo"

Xesús díxolle: "Hoxe chegou a salvación a esta casa, porque tamén este é fillo de Abraham pois o fillo do home veu a buscar e salvar o que estaba perdido,"

PALABRA DO SEÑOR

- Como podo achegarme a Xesús?

- Que hai na miña vida que me afasta das persoas que me

rodean?

- Como podo ser máis libre? Que me dá a liberdade?