LUNS 11 ABRIL 2016. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO
ESPÍRITO SANTO
Xesús Resucitado vaise
manifestando: na horta, no camiño, no colexio, na casa... Este domingo
maniféstase nunha xuntanza de amigos (na comunidade), na noite (que dá medo e
tristura), no mar (que é perigoso), no traballo solidario (duro e difícil), na
fatiga de cada día (tantas veces aparentemente inútil), no medio da frustración
(tanto esforzo para nada)....
Porque o Señor é
imprevisible. O mesmo aparece no norte que no sur, na noite que no día, cando
amañece e cando atardece, cando se reza e cando se come, cando se descansa e
cando se traballa, cando se goza e cando se sofre.... faise presente o Señor.
Tamén se fai presente
na nosa vida, faise compañeiro de camiño. O problema está en que ás veces non
sabemos descubrir a súa presenza ao noso carón. Pero é El quen nos envía, quen
nos dá unha mensaxe, quen nos comunica a forza, quen prepara a mesa cos nosos
pobres peixes. Se sempre o tiveramos presente... a nosa vida sería unha Pascua
perpetua.
MARTES 12 ABRIL 2016. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO
ESPÍRITO SANTO
No contexto do tempo pascual falamos da
VIDA en maiúsculas. A VIDA que dá VIDA, que coida e mantén o vivo. Traballemos,
pois, actitudes para coidar a nosa vida e a de quen nos rodea, incluso da
natureza.
EVANXEO:
Lucas 13, 6-9
«Díxolles esta parábola: «Un home tiña
plantada unha figueira na súa viña, e foi buscar froito nela e non o atopou.
Dixo entón ao viñador: "Xa hai tres anos que veño buscar froito nesta figueira,
e non o atopo; córtaa; para que vai cansar a terra?" Pero el respondeulle:
"Señor, déixaa por este ano aínda e mentres tanto cavarei ao seu ao redor
e botarei abono, por se dá froito en diante; e se non dá, córtala."»
REFLEXIÓN
Que significa o "dar froitos"?
A parábola da figueira suxírenos o significado máis común que adoitamos dar ao
froito: a árbore, a planta, producen froitos para nós. Esperamos comer os figos
da figueira e facer fariña co trigo.
…
Hai máis VIDA, con maiúsculas, no noso
cole, cando a xente participa. Cando somos capaces de darnos, de dar o noso,
demostramos chegar a unha madurez onde non importa o que me fixeran. Estou cheo
de boas actitudes e dounas a outros para que eles á súa vez “vivan” e xeren
vida nunha cadea contaxiosa.
Que froitos podes dar (actitudes)? Cales
compartes no colexio? Anímaste neste tempo pascual a xerar vida?
ORACIÓN
Pai, pedímosche que no corazón de cada un
de nós haxa un verdadeiro desexo de non vivir encerrados en nós mesmos; senón
que saibamos ter un espírito aberto, moi atento e moi disposto, para contribuír
a unha vida mellor para todos.
MÉRCORES 13 ABRIL 2016. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
A miña vida tamén a coidan os pais, os
profesores e compañeiros que saben escoitar, fan que me entenda mellor a min
mesmo e con eles gaño confianza.
SALMOS
34.15, 17
«Deus sempre coida aos seus
e escoita as súas oracións.
Deus escoita aos seus
e líbraos da súa angustia».
REFLEXIÓN
Hai máis VIDA, con maiúsculas, no noso
cole, cando os compañeiros explican a outros compañeiros. Cando somos capaces
de darnos conta das necesidades doutros.
Doume conta das dificultades doutros? Se
podo axudar aos meus compañeiros, fágoo? Teño actitude de compartir o que sei
con outros?
…
Hai máis VIDA tamén cando hai profesores
que me escoitan. Profesores por quen me sinto comprendido, que ESCOITAN o que
quero expresar, a pesar de non acertar a facelo ben. Son os profesores que me
escoitan co corazón, profesores que me ven como o que son, non como un alumno
máis. Profesores nos que deixarme confiar e guiar. A quen pedir consello, cos
que me libero das miñas angustias.
Cantos profesores atopeime na miña vida
así? En que me axudaron, apoiado, escoitado? Agradecinllo nalgún momento?
ORACIÓN
Xesús,
Hoxe quero escoitar a túa voz,
pero falta silencio ao meu ao redor.
Ensíname a estar calado
e a escoitar atento a túa voz.
Que a túa palabra ilumine a miña vida,
que a túa palabra me comprometa
e me faga vivir na túa presenza.
Ti vés hoxe a visitarme
e convídasme a abrir a porta do meu
corazón.
Desde o profundo do meu
ser espérote e grítoche:
Ven, Señor Xesús !
XOVES 14 ABRIL 2016. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
O persoal do colexio tamén me coida. O
colexio é o lugar onde paso gran parte do día; alí desenvólvense as miñas
actitudes para coidar a vida e os que me rodean contribúen a iso.
EVANXEO:
Xn 13, 1-15
«Despois que lles lavou os pés, tomou os
seus vestidos, volveu á mesa, e díxolles: «Comprendedes o que fixen convosco?
Vós chamádesme "Mestre" e "Señor", e dicides ben, porque o
son. Pois se eu, o Señor e o Mestre, laveivos os pés, vós tamén debedes
lavarvos os pés uns a outros. Porque vos dei exemplo, para que tamén vós
fagades como eu fixen convosco».
REFLEXIÓN
A Igrexa, seguindo o exemplo de Cristo,
está ao servizo da humanidade. Por tanto todos aqueles que formamos a Igrexa
estamos chamados a servir aos que nos rodean.
O egoísmo do home véncese coa entrega
xenerosa aos demais. No servizo reside a verdadeira realización persoal e a
felicidade.
…
Hai máis VIDA, con maiúsculas, no noso
cole, cando hai persoas que coidan de nós. Persoas que están en todos os
detalles do día a día, desde o saúdo na porta de entrada ata que terminamos a
nosa estancia no Centro; facilítannos a nosa titulación.
Todos os que estamos no colexio queremos
formar familia e por iso estamos ao servizo de quen o necesite. Hai moitas máis
persoas no teu Centro ademais dos profesores, e elas coidan da túa estancia no
colexio, facilítanche as xestións… No fondo, están ao teu SERVIZO.
Pensa nas persoas do Centro que che axudaron
nalgunha ocasión. Sénteste acollido polas persoas que traballan no colexio? Es
ti respectuoso e xeneroso con elas? Agradeces o seu labor?
ORACIÓN
Mostráchesnos co teu exemplo, Señor,
que é posible vivir para os demais.
A túa vida é un espello fiel
onde mirarnos,
para descubrir canto nos falta cambiar
e canto aínda
podemos dar aos demais.
Ensínanos a vivir
pensando primeiro no outro;
ensínanos a vivir
como verdadeiros servidores,
dispostos, xenerosos,
alegres e fraternos,
con todos, Señor, con todos.
VENRES 15 ABRIL 2016. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO
ESPÍRITO SANTO
Neste tempo de pascua queremos gozar xa
da VIDA plena. A VIDA é plena cando toda a nosa contorna está nesta harmonía.
As familias que se implican na vida do colexio xeran nova VIDA.
EVANXEO:
Mateo: 4, 18-22
«Unha vez que Xesús camiñaba pola ribeira
do mar de Galilea, viu a dous irmáns, Simón, chamado despois Pedro, e Andrés,
os cales estaban a botar as redes ao mar, porque eran pescadores. Xesús
díxolles: "Seguídeme e fareivos pescadores de homes". Eles
inmediatamente deixaron as redes e seguírono».
REFLEXIÓN
Que significa ser pescador de homes? A
virtude dun pescador é a paciencia, a outra é saber elixir o lugar correcto
para tirar as redes ou o anzol, e posteriormente elixir os peixes que son máis
propicios como alimentos.
Debemos ter en conta que aos peixes non
se lles pode obrigar; a carnada que se use debe ser a adecuada para que o peixe
sinta interese en aproximarse e quedar atrapado. O mesmo pasa co Evanxeo, debe
ser predicado coa verdade, porque a verdade é o que atrae aos homes de boa
vontade.
…
Hai máis VIDA, con maiúsculas, no noso
cole, cando as familias se implican. Todos queremos ir no mesmo barco. Se non
traballamos unidos, a nosa vida non xerará máis VIDA.
Axudo a que a miña familia se implique na
vida do colexio? Comparto coa miña familia as miñas experiencias no Centro?
No hay comentarios:
Publicar un comentario