LUNS 12 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
Lectura do santo Evanxeo segundo san Xoán 3,16-18:
Lectura do santo Evanxeo segundo san Xoán 3,16-18:
Tanto amou Deus ao mundo que entregou ao seu Fillo único para que non pereza ningún dos que cren nel, senón que teñan vida eterna. Porque Deus non mandou o seu Fillo ao mundo para xulgar ao mundo, senón para que o mundo se salve por el. O que cre nel non será xulgado; o que non cre xa está xulgado, porque non creu no nome do Fillo único de Deus.
Palabra de Deus
Palabra de Deus
"O spinner da Trindade"
REFLEXIÓN: Deus Pai regalounos ao seu Fillo, doazón de Amor constante que, pola acción do Espírito, segue removéndonos a nós para que entremos no "spinner" da Trindade, é dicir, na ruleta de doazón que non deixa de moverse, de entregarse, de contaxiar o Misterio que envolve o Universo.A Trindade non é ningún xogo, é unha maneira de vivir, de relacionarse, de ser comunidade, de apostar pola paz. Entrar no movemento trinitario é entrar tamén na onda da paz. Se necesitas paz, non busques un "anti-estrés", deixa que Deus Trindade te habite e actúe en ti. Deixar que Deus, Pai, Fillo e Espírito habiten en nós é o camiño para a paz.
Celebramos onte a Festa da Trindade coa alegría dos que se saben amados e non se cansan de amar, como os agradecidos que contemplan o colorido do Deus Comunidade que non nos abandona e fainos entrar no seu "spinner" de Amor. Porque Deus é Trindade, é un misterio de Amor, tenrura e infinita. Só cando un intúe desde a fe que Deus é só Amor e descobre fascinado que non pode ser outra cousa senón Amor presente e palpitante no máis fondo da nosa vida, daquela comeza a crecer libre no noso corazón a confianza nun Deus Trindade do que o único que sabemos por Xesús é que non pode senón amarnos.
MARTES 13 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
EVANXEO: Lucas 12, 26-28
«Se vós, pois, non podedes facer algo tan pequeno, por que vos preocupades polo demais? Considerade os lirios, como crecen; non traballan nin fían; pero dígovos que nin Salomón en toda a súa gloria se vestiu como un destes. E se Deus fai así coa herba do campo, que hoxe é e mañá é botada ao forno, canto máis fará por vós, homes de pouca fe!»
LECTURA: REFLEXIÓN- RELAXACIÓN
Hoxe, o tempo non corre presuroso como cada día, no quefacer laborioso, é descanso compracente que se permite e sente como un agasallo divino
A xornada tórnase tranquila e non hai tempos de présa, nin saídas furtivas; só hai silencio, é que ao oído agrada e que trae consigo a paz impensada.
Unha mañá de sol, entre nubes de algodón, un mediodía sen présa entre o café e a risa, unha tarde que lenta cae a cada pouco, gozando da vida, máis non hai monotonía.
Os oídos atentos ao son do vento, falan de cousas miles, agradables, sutís.
a mirada percorre cada espazo que rodea esta soidade que vivo en harmonía,
Si, en harmonía coa vida e a natureza, gozan os meus ollos de tanta beleza
entre o plomizo azulado do ceo encantado e a brisa mariña que se cheira en cada esquina
deste lugar.
Hoxe, non hai présa, todo é silencio, non hai queixas, non hai risas, só eu e a miña compañía.
ORACIÓN
Só Deus é o meu descanso,
del vén a miña esperanza.
Só el é a miña roca, a miña salvación,
a miña fortaleza, non sucumbirei!
En Deus está a miña salvación, a miña gloria
e a miña fortaleza; en Deus está o meu refuxio.
Confiade sempre nel
os que formades o seu pobo;
abride ante el o voso corazón,
pois Deus é o noso refuxio.
MÉRCORES 14 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
TEMPO DE VERÁN: SOLIDARIEDADE CON OUTROS
EVANXEO: Mateo 25, 35-40
«Porque tiven fame, e déstesme para comer, tiven sede e déstesme de beber, fun forasteiro e acolléstesme, estaba espido e vestíronme, estiven enfermo, e visitástesme; estiven no cárcere, e viñestes a min. Entón os xustos responderanlle, dicindo: Señor, cando te vimos famento, e sustentámosche, ou sediento, e démosche de beber? E cando che vimos forasteiro e hospedámosche, ou espido e vestímosche? E cando che vimos enfermo ou no cárcere e fomos verche? ?E o Rey responderalles: ?En verdade dígovos que canto fixestes a un dos máis pequenos destes os meus irmáns, fixéronmo a min»
REFLEXIÓN
A solidariedade é o valor que consiste en mostrarse unido ás outras persoas, compartindo os seus intereses e as súas necesidades. Nace en principio simplemente da nosa esencia humana: recoñecemos ao outro como parte de nosa propia especie, da nosa gran familia e entendemos que somos todos esencialmente iguais. Nada do que é humano nos é alleo e cada un de nós é capaz de sentir en carne propia o que lle pasa ao outro. Por iso, ser solidarios implica que recoñecemos o valor de cada persoa e contribuímos a que poida realizar os seus proxectos de vida. Isto implica que somos capaces de poñer en práctica a empatía, é dicir, a capacidade de pensar e sentir a vida interior doutra persoa coma se fose propia. A empatía e a solidariedade tamén se aprenden, fortalécense co tempo e debemos entre todos alentar calquera iniciativa solidaria onde se nos poida necesitar. No noso tempo libre podemos practicar experiencias ou vivencias con persoas de diferentes culturas, contornas sociais ou idades, para poder conectar coas distintas realidades que forman a nosa sociedade.
En palabras do Papa Xoán Paulo II: A solidariedade non é un sentimento superficial, é a determinación firme e perseverante de empeñarse polo ben común, é dicir, o ben de todos e cada un para que todos sexamos realmente responsables de todos.
A solidariedade maniféstase en accións concretas e fai máis fortes os vínculos cos demais.
Ás veces, a solidariedade non consiste nunha actitude persoal. Pensemos en calquera proxecto colectivo, como un traballo en equipo na escola, ou accións benéficas dentro dunha comunidade. Cando se poñen en marcha este tipo de proxectos, o compromiso, a reciprocidad e a solidariedade son fundamentais para conseguir un obxectivo. Cada un ofrece o seu apoio e, deste xeito, realízase como persoa, pero tamén colabora para que a comunidade ou o grupo avance e creza. Unha sociedade solidaria é aquela en a que todas as persoas son consideradas valiosas.
VÍDEO: https://www.youtube.com/watch?v=ZEepDHsM65k
ORACIÓN
Señor, ensíname a ter un corazón xeneroso.
Queremos que o teu reino de paz, de amor e de solidaridad se faga real a través de nós,
pois non cremos en palabras bonitas pero baleiras.
XOVES 15 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
LECTURA BÍBLICA: Deuteronomio 15, 10
«Con xenerosidade daraslle, e non che doerá o corazón cando lle deas, xa que o SEÑOR o teu Deus bendirache por isto en todo o teu traballo e en todo o que emprendas».
LECTURA e REFLEXIÓN
Compartir cos nosos semellantes non só as bendicións e situacións positivas, senón aquelas que nos afecten negativamente, é un principio cristián de incuestionable valor.
A regra de ouro do cristianismo é integral, porque Jesús non se circunscribiu a unha cousa, circunstancia ou asunto en especial senón que globalizou a regra, ao demandar que fixésemos polos demais o mesmo que esperabamos que os demais fixesen por nós.
Aínda que é certo que é loable, apropiado e nobre compartir cousas físicas cos demais, non menos importante é compartir o coñecemento, as boas noticias, a alegría, o optimismo, a confianza, a fe en Deus e? a esperanza.
Para compartir, todo momento e oportunidade son bos. A nosa vida, como os valores que a rexen, ten unha condición existencial bipolar. Así, de forma constante temos fronte ao nacer, o morrer; ao ben, o mal; á alegría, a tristeza; ao éxito, o fracaso; á riqueza, a pobreza; ao egoísmo a xenerosidade; á fe en Deus, o temor.
A condición vivencial de compartir o bo achéganos sentimentos de realización, de plenitude e solidariedade humanas. Cando compartimos a tristeza, a desesperanza ou a dor, igualmente sentimos que a carga se fai menos pesada, máis levadía e que non estamos sós.
ORACIÓN
Señor, talvez non teña moitas cousas para dar,
pero recibín moitos dons
para compartir cos demais.
Ensíname a non ser egoísta,
a pensar primeiro nos demais
e a compartir con alegría.
Ensíname a compartir
o que son e o que teño.
Que non me apegue
ás miñas cousas ,
senón que aprenda a ofrecelas,
para que todos poidan gozar co que recibín.
Teño moito para dar,
e o que teño pódese multiplicar se o comparto.
Xesús, cambia o meu corazón
e que comparta o que teño
porque dando, recíbese
e compartindo descóbrese
a túa presenza no noso corazón.
Que así sexa, Señor!
VENRES 16 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
LECTURA BÍBLICA: Gálatas 6, 10
«Mentres teñamos oportunidade, fagamos o ben a todos, pero especialmente aos nosos irmáns na fe»
LECTURA e REFLEXIÓN
Escandalizámonos a diario e botámonos as mans á cabeza cada vez que os presentadores dos informativos nos contan outra desgraza, outra fame negra, outra crise, outra especie extinta. E pensamos en que, caramba, como axudariamos se a fortuna de Amancio Ortega fose nosa! Dámonos conta de que non o é, sentimos que non podemos facer nada, que bastante temos co noso e pasamos a "outra cousa, bolboreta". Pero que pasa se non queremos seguir así, se queremos facer algo?
Se ese pensamento cruza a túa cabeza non o deixes desaparecer: pasa á acción. Ti tamén podes axudar. Non tes millóns de euros, pero tes ganas e aínda que agora mesmo non o vexas, o teu tempo pode cambiar a vida de alguén. Existen múltiples opcións preto de ti para axudar a quen o necesita, para traballar nas causas nas que crees, sexan as que sexan. Se queres traballar polo medio ambiente, se cres que todas as persoas, novas ou maiores, merecen que alguén se preocupe por eles, se estás farto de que haxa xente sen casa e casas sen xente, se cres que todos deberiamos ter as mesmas oportunidades… Aínda que sexas tímido e non queiras falar con ninguén, tamén hai un proxecto para ti se o que queres é achegar o teu granito de area para facer do teu barrio, da túa cidade, do teu mundo, un lugar mellor para todos.
Faite voluntario. Non por caridade nin por mágoa, senón desde a igualdade. Faite voluntario por solidariedade, por xustiza, por compañeirismo. Porque sabes que todos somos persoas, que imos no mesmo barco e ninguén merece que o deixemos atrás. Todos merecemos unha oportunidade (ou cinco) para saír adiante e loitar por unha vida digna.
"Dá o primeiro paso. Non necesitas toda a escaleira, só dá o primeiro paso" (Martin Luther King).
ORACIÓN:
Abre os nosos ollos, Señor, para que podiamos verte a ti nos nosos irmáns e irmás. Abre os nosos oídos, Señor, para que poidamos oír as invocacións de quen ten fame, frío, medo, e de quen sente oprimido. Abre os nosos corazóns, Señor, para que aprendamos a amarnos os uns aos outros como nos amas Ti. Amén.
(Madre Teresa de Calcuta)
LECTURA BÍBLICA: Deuteronomio 15, 10
«Con xenerosidade daraslle, e non che doerá o corazón cando lle deas, xa que o SEÑOR o teu Deus bendirache por isto en todo o teu traballo e en todo o que emprendas».
LECTURA e REFLEXIÓN
Compartir cos nosos semellantes non só as bendicións e situacións positivas, senón aquelas que nos afecten negativamente, é un principio cristián de incuestionable valor.
A regra de ouro do cristianismo é integral, porque Jesús non se circunscribiu a unha cousa, circunstancia ou asunto en especial senón que globalizou a regra, ao demandar que fixésemos polos demais o mesmo que esperabamos que os demais fixesen por nós.
Aínda que é certo que é loable, apropiado e nobre compartir cousas físicas cos demais, non menos importante é compartir o coñecemento, as boas noticias, a alegría, o optimismo, a confianza, a fe en Deus e? a esperanza.
Para compartir, todo momento e oportunidade son bos. A nosa vida, como os valores que a rexen, ten unha condición existencial bipolar. Así, de forma constante temos fronte ao nacer, o morrer; ao ben, o mal; á alegría, a tristeza; ao éxito, o fracaso; á riqueza, a pobreza; ao egoísmo a xenerosidade; á fe en Deus, o temor.
A condición vivencial de compartir o bo achéganos sentimentos de realización, de plenitude e solidariedade humanas. Cando compartimos a tristeza, a desesperanza ou a dor, igualmente sentimos que a carga se fai menos pesada, máis levadía e que non estamos sós.
ORACIÓN
Señor, talvez non teña moitas cousas para dar,
pero recibín moitos dons
para compartir cos demais.
Ensíname a non ser egoísta,
a pensar primeiro nos demais
e a compartir con alegría.
Ensíname a compartir
o que son e o que teño.
Que non me apegue
ás miñas cousas ,
senón que aprenda a ofrecelas,
para que todos poidan gozar co que recibín.
Teño moito para dar,
e o que teño pódese multiplicar se o comparto.
Xesús, cambia o meu corazón
e que comparta o que teño
porque dando, recíbese
e compartindo descóbrese
a túa presenza no noso corazón.
Que así sexa, Señor!
VENRES 16 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
«Mentres teñamos oportunidade, fagamos o ben a todos, pero especialmente aos nosos irmáns na fe»
LECTURA e REFLEXIÓN
Escandalizámonos a diario e botámonos as mans á cabeza cada vez que os presentadores dos informativos nos contan outra desgraza, outra fame negra, outra crise, outra especie extinta. E pensamos en que, caramba, como axudariamos se a fortuna de Amancio Ortega fose nosa! Dámonos conta de que non o é, sentimos que non podemos facer nada, que bastante temos co noso e pasamos a "outra cousa, bolboreta". Pero que pasa se non queremos seguir así, se queremos facer algo?
Se ese pensamento cruza a túa cabeza non o deixes desaparecer: pasa á acción. Ti tamén podes axudar. Non tes millóns de euros, pero tes ganas e aínda que agora mesmo non o vexas, o teu tempo pode cambiar a vida de alguén. Existen múltiples opcións preto de ti para axudar a quen o necesita, para traballar nas causas nas que crees, sexan as que sexan. Se queres traballar polo medio ambiente, se cres que todas as persoas, novas ou maiores, merecen que alguén se preocupe por eles, se estás farto de que haxa xente sen casa e casas sen xente, se cres que todos deberiamos ter as mesmas oportunidades… Aínda que sexas tímido e non queiras falar con ninguén, tamén hai un proxecto para ti se o que queres é achegar o teu granito de area para facer do teu barrio, da túa cidade, do teu mundo, un lugar mellor para todos.
Faite voluntario. Non por caridade nin por mágoa, senón desde a igualdade. Faite voluntario por solidariedade, por xustiza, por compañeirismo. Porque sabes que todos somos persoas, que imos no mesmo barco e ninguén merece que o deixemos atrás. Todos merecemos unha oportunidade (ou cinco) para saír adiante e loitar por unha vida digna.
"Dá o primeiro paso. Non necesitas toda a escaleira, só dá o primeiro paso" (Martin Luther King).
ORACIÓN:
Abre os nosos ollos, Señor, para que podiamos verte a ti nos nosos irmáns e irmás. Abre os nosos oídos, Señor, para que poidamos oír as invocacións de quen ten fame, frío, medo, e de quen sente oprimido. Abre os nosos corazóns, Señor, para que aprendamos a amarnos os uns aos outros como nos amas Ti. Amén.
(Madre Teresa de Calcuta)
No hay comentarios:
Publicar un comentario