Domingo tras domingo deste tempo de Pascua chegamos onte á festa de Pentecoste, festa do Espírito Santo. É o tempo do novo pobo de Deus, da Igrexa, é dicir, de todos nós. Xesús envíanos a ser as súas testemuñas, pero non nos deixa sós. A súa forza, o seu Espírito, sempre nos acompaña.
MARTES 6 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
O COIDADO DA NATUREZA
Onte foi celebrouse o Día
mundial dO medio ambiente
O respecto pola natureza é, en primeiro lugar, unha cuestión de sentido común. É evidente que estamos a destruír a natureza, é dicir, o sostén das nosas vidas. Está en xogo a vida de millóns de especies, incluída a nosa. Por conseguinte, respectar a natureza é unha cuestión de supervivencia.
Se queremos respectar a natureza temos que atopar, individual e colectivamente outro estilo de vida. Non só se impón consumir produtos máis ecolóxicos, tamén hai que consumir menos, reciclar, aforrar auga e enerxía, non utilizar produtos tóxicos,... É necesaria unha reflexión continua sobre a nosa relación coa contorna e sobre a nosa responsabilidade na contribución que podemos achegar á contorna para melloralo.
Respectar a contorna e a natureza débenos levar a cambiar a nosa forma de vivir e a nosa actitude cara ao mundo e cara a nós mesmos. Actuar e reflexionar dunha maneira máis concreta sobre o ámbito da escola, o barrio... é unha maneira de intervir sobre procesos que, a longo prazo, transforman a sociedade de maneira global.
En definitiva, o Planeta corresponderá ás nosas accións. Nós debemos decidir se queremos mantelo en condicións habitables, aínda que isto supoña certas renuncias, ou pola contra, se queremos vivir sen pensar no futuro nin nas consecuencias. Non esquezamos, con todo, que o mundo non se acaba cando nós acabamos. Deixámoslles un legado ás futuras xeracións. Como queremos que sexa este legado?
Grazas, Señor,
pola natureza que creaches,
pola terra e o mar,
polas montañas, os vales e os ríos,
polas persoas que traballan a terra
e recollen os alimentos dos campos.
Grazas, Señor,
polos animais que nos fan compañía,
polo sol que nos dá luz,
polo traballo que nos axuda a vivir,
polas árbores que nos dan froita,
madeira e follas que fan sombra.
Deamos grazas ao Señor, o noso Deus,
polas árbores da terra e os peixes do mar,
polo ceo, a auga e o lume,
polas finas herbas.
Deamos grazas ao Señor, o noso Deus,
polas estrelas e as nubes,
pola morte e pola vida,
polo vento, o sol e a lúa.
Deamos grazas ao Señor, o noso Deus,
que nolo deu todo.
Grazas, Señor,
porque todo o mundo ten a oportunidade de vivir
e de gozar das cousas
que ti nos proporcionas.
Pídoche
que os homes e as mulleres saibamos
contemplar e agradecer o que nos dás,
a natureza,
as catro estaciones,
o froito das plantas,
a amizade entre as persoas,
mesmo entre os inimigos. Amén
MÉRCORES 7 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
EVANXEO: Marcos 16, 15
«Ide por todo o mundo e anunciade a todos a boa noticia»
LECTURA
O meu amigo abriu o caixón da cómoda da súa esposa e levantou un paquete envolto en papel de seda:
"Isto - dixo - non é un simple paquete, é un vestido novo".
Tirou o papel que o envolvía e observou a exquisita seda e o encaixe.
"Ela comprou isto a primeira vez que fomos a Nova York, hai 8 ou 9 anos. Nunca o usou. Estaba a gardalo para unha "ocasión especial". Ben... creo que esta é a ocasión".
Achegouse á cama e colocou a peza xunto coas demais roupas que ía levar á funeraria. A súa esposa acababa de morrer. Volvéndose cara a min, dixo:
"Non gardes nada para unha ocasión especial, cada día que vives é unha ocasión especial".
Aínda estou a pensar nesas palabras... Xa cambiaron a miña vida. Agora estou a ler máis e limpando menos. Sento na terraza e admiro a vista sen fixarme nas malas herbas do xardín.
Paso máis tempo coa miña familia e amigos e menos tempo no traballo. Comprendín que a vida debe ser un patrón de experiencias para gozar, non para sobrevivir.
E cada mañá dígome a min mesmo que este día é especial,...cada día, cada hora, cada minuto... é especial.
Vive cada momento da túa vida como un gran agasallo, como o mellor dos momentos da túa vida.
Demostra cada día á túa familia e aos teus amigos con feitos e xestos o que os aprezas e queres.
ORACIÓN
Converte a nosa mirada
para facer posible e cotián
o milagre do bo samaritano,
ver ao outro e achegarse
non pasar de longo,
compartir, ser xeneroso,
dar todo polo irmán.
Cantas cousas son posibles,
se cambiamos a mirada,
se non damos volta á cara,
se non vivimos encerrados!
Amén
XOVES 8 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
A IMPORTANCIA DE CADA DETALLE
EVANXEO: Xn 6, 14
«A xente ao ver os sinais milagrosos feitos por Xesús, dicía: Verdadeiramente este é o profeta que había de vir ao mundo»
LECTURA
- O que máis me deprime é a absoluta vulgaridade da miña existencia. Xamais na vida fixen nada tan importante como para merecer a atención do mundo.
- Equivócaste se pensas que é a atención do mundo o que fai que unha acción sexa importante, dixo o Mestre. Seguiu unha longa pausa.
- Pero é que tampouco fixen nada que influíse en alguén, nin para ben nin para mal...
- Equivócaste se pensas que é influír nos demais o que fai que unha acción sexa importante, volveu dicir o Mestre.
- Pero, entón, que é o que fai que unha acción sexa importante?
- Realizala por si mesma e poñendo niso todo o propio ser. Entón resulta ser unha acción desinteresada, semellante á actividade de Deus.
Anthony de Mello. Un minuto para o absurdo
VENRES 9 XUÑO. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
ATREVERSE A SER "DIFERENTE"
LECTURA
Cando eu era adolescente, malgastei moitísimo tempo vendo a televisión. Cada día sentábame ante aquel aparello fascinante e absorbía -como unha esponxa- todo o que saía pola súa pantalla.
Lembro unha serie de televisión na que un actor facía o papel dun personaxe que, segundo o criterio da maioría, era inadaptado. Aquel personaxe víase desprazado, rifado co seu ambiente porque non é como os demais.
E, que pasa hoxe? Pensemos nese compañeiro que adoita vestirse de roupa "anticuada"; os outros mozos do cole pensan que "non está de moda". E aquel que sempre arranxa as súas lentes rotas con pegamento ou cinta adhesiva. Aquel amable e bastante intelixente pero un pouco tímido. Non segue as modas dos seus compañeiros porque non lle agrada o tipo de vida que levan. Etc.
Entón, que pasa con este compañeiro ou compañeira? Déixano tranquilo para que siga o seu camiño? Respéctalo por ser diferente?
Con tempo persuádenlle a cambiar a súa forma de vestirse, a beber, a drogarse, a roubar, a mentir, a... O triste é que, polo xeral, esta persoa non se defende. Non se mantén firme. Entrégase ás demandas dos seus compañeiros ante o medo ao bullying. E se non o fai espéralle un calvario na convivencia colexial.
O mundo real non deixa de usar estas tácticas cos que non cadran cos seus esquemas establecidos.
No aspecto relixioso pasa algo similar. Seica non se ve tamén así ao cristián que trata de vivir a súa fe? Para moitos "progres" o crente é unha persoa "anticuada" ou "estreita" que necesita adaptarse aos novos tempos. Refírense a el como "aquel pobre iluso que non está na onda... que, en fin, NON É COMA OS DEMAIS!"
Con moita frecuencia o cristián enfróntase cada día co desafío de ser diferente dos que lle rodean. Aínda que este camiño é difícil ás veces, está cheo de retos e posibilidades. Ao ser diferente dos demais, o cristián chega a ser como un faro no medio da escuridade, como o sal que dá sabor a este mundo insípido.
ORACIÓN
Fai, Señor, que promova sempre o respecto aos diferentes a min.
Que dea sempre exemplo de amabilidade e bo trato con todos, independentemente do grao de amizade ou simpatía que poida ter cara aos demais.
Que saiba respectar as decisións e opinións dos demais, a condición de que non atenten contra a dignidade doutros compañeiros.
Que non permita por ningún motivo a crítica, a burla, ou as actitudes prepotentes a ningún compañeiro-a.
Fai, Señor, que saiba amar e respectar a cada persoa, como ti nos ensinas no Evanxeo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario