LUNS 23 FEBREIRO. NO NOME DO
PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
Comezamos a primeira semana da coresma, unha nova
oportunidade para cambiar, arrepentirse e ser mellores.
Lectura do santo
Evanxeo segundo San Marcos 1, 12-15.
Naquel tempo o Espírito empurrou a Xesús ao deserto.
Quedou no deserto corenta días, deixándose tentar por
Satanás.
Cando arrestaron a Xoán, Xesús marchou a Galilea a
proclamar o Evanxeo de Deus; dicía:
-Cumpriuse o prazo, está preto o Reino de Deus.
Convertédevos e crede a Boa Noticia.
Palabra de Deus
Tan só pasaron uns días dende o inicio deste tempo novo,
a Coresma. Ante todo habemos de destacar que a Coresma é un tempo para decidir,
para optar por Deus.
Esta semana busca o teu deserto, o teu lugar para
cambiar, e sente quen che empurra cara a el. Mira en todas direccións e rodéate
de millóns e millóns de grans de area. E agora?
É tempo de decidir, de optar. É tempo de coherencia.
Porque cando realmente o consigas terás algo que te distinga...
Camiña cara ao teu interior repleto de perigos e
tentacións. Atravesa o teu propio deserto. Mantente en silencio. Deixa que a
luz que está no teu interior te invada por completo. Serás feliz e farás
felices os que te rodean.
ORACIÓN (xuntos)
Xesús, móstranos o camiño da conversión.
Necesitamos seguir os teus pasos
e cambiar dende o interior.
Dános forzas,
axúdanos a vivir esta coresma
como un tempo de renovación na fe.
MARTES 24 FEBREIRO. NO NOME DO
PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
O pasado mércores 18 de febreiro, as Fillas de Caridade
da nosa provincia celebraban o día de Guinea Ecuatorial para recordar así o
labor que realizan irmás da nosa comunidade nese país.
Xa que ese día estabamos de descanso, nós queremos unirnos
nesa celebración e renderlles a nosa pequena homenaxe na oración de hoxe.
Vexamos o seu traballo.
Agora todos faremos unhas peticións, por aquelas persoas
que dan a súa vida ao servizo dos demais por amor a Xesús.
· Por todos os misioneiros e misioneiras que regalaron a
súa vida á gran misión encomendada por Deus, que teñan a forza necesaria para o
desempeño desta cada día. OREMOS
· Polos nosos mozos para que saiban ver nas palabras de
Xesús e de San Vicente, as claves para o desenvolvemento dunha vida plena que
os guiará á felicidade. OREMOS
· Por todas as Fillas da Caridade que están destinadas
nos distintos lugares de misións, especialmente polas de Guinea, que non se
lles apague a luz que dá enerxía aos seus corazóns. OREMOS
· Por nós para que traballemos decididamente pola paz ao
noso arredor e naqueles países que sofren a guerra. OREMOS
María,
acolle estas peticións e dános ganas de anunciar con todo o que Él dixo e fixo
e sexamos quen de realizar o traballo de evanxelización no día a día. Amén.
NOSOPAI
MÉRCORES 25 FEBREIRO. NO NOME
DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
Salmo: Pequena e insignificante semente (dous lectores)
L1:
Pequena semente de mostaza!
Pequena semente do sorriso,
Pequena e insignificante
semente
Que se converte en raio de
sol
Para o ancián ou o enfermo
abandonado.
L2: Pequena semente do
apertón de mans,
Pequena e insignificante
semente
Que se converte en
salvavidas
Para o solitario a punto de
afogarse.
L1: Pequena semente do oído
atento,
Pequena e insignificante
semente
Que se converte en tenrura
Para o adolescente
desamparado.
L2: Pequena semente do xesto
gratuíto,
Pequena e insignificante
semente
Que se converte en palabra
de vida
Para o home saturado de
discursos.
L1: Pequena semente dos bos
cristiáns,
Pequena e insignificante
semente
Que se converte en cita de
esperanza
Para todos os pobres.
REFLEXIÓN:
Non nos cansemos de proxectar o ben servindo aos demais,
dando bos consellos, cumprindo coas nosas obrigas, perdoando a quen nos ofende,
evitando todo acto de violencia; deste modo, estamos a colaborar para construír
o mundo que Deus quere para todos nós.
Rezamos xuntos: Gloria ao Pai e ao Fillo e ao Espírito Santo...
XOVES 24 FEBREIRO. NO NOME DO
PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
Canción: ¡Qué bonita la vida! De Dani Martín.
PREME NA SEGUINTE LIGAZÓN:
PREME NA SEGUINTE LIGAZÓN:
REFLEXIÓN:
Que bonita a vida! Gózaa, aproveita cada día, soña,
sorrí, constrúe, valora o que tes, aprende algo novo cada día, inténtao sempre,
loita, non perdas o teu tempo, comparte, a axuda,….
Ás veces é necesario parar e pensar en todas as cousas
que nos ofrece a vida e que sen decatarnos non aproveitamos e deixándonos
invadir pola rutina.
Estamos en Coresma, é o momento oportuno para eliminar o
malo e abrir os brazos ao bo, a todas esas cousas bonitas que nos ofrece a
vida.
Rezamos todos xuntos: AVE MARÍA
VENRES 27 FEBREIRO. NO NOME DO
PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO. AMÉN
Un día un home novo situouse no centro dun poboado e
proclamou que el posuía o corazón máis fermoso de toda a bisbarra.
Unha gran multitude congregouse ao seu arredor e todos
admiraron e confirmaron que o seu corazón era perfecto, pois non se observaban
nel nin máculas nin rabuñaduras. Nisto, un ancián achegouse e dixo:
"Perdoa o meu atrevemento, pero, por que dis iso, se o teu corazón non é
nin sequera aproximadamente tan fermoso coma o meu, ou o de tantas outras
persoas?”. Sorprendidos, a multitude e o mozo miraron o corazón do vello e
viron que, se ben latexaba vigorosamente, este estaba cuberto de cicatrices e
ata había zonas onde faltaban anacos que foran substituídos por outros que non
encaixaban perfectamente no lugar, pois se vían bordos e arestas irregulares no
seu redor. É máis, había lugares con ocos, onde faltaban anacos profundos.
O mozo contemplou o corazón do ancián e ao ver o seu
estado desgarrado, botouse a rir. "Debes estar a bromear, " dixo.
"Compara o teu corazón co meu... O meu é perfecto! En cambio o teu é un
conxunto de cicatrices e dor"
"É certo", dixo o ancián, "o teu corazón
loce perfecto, pero eu xamais me involucraría contigo ... Mira, cada cicatriz
representa unha persoa á cal entreguei todo o meu amor. Arranquei anacos do meu
corazón para entregarllos a cada un daqueles que amei.
Moitos á súa vez, obsequiáronme un anaco do seu, que
coloquei no lugar que quedou aberto. De aí quedaron os ocos, dar amor é
arriscar, pero a pesar da dor que esas feridas me producen ao ter quedado
abertas, recórdanme que os sigo amando e alimentan a esperanza, de que algún
día -talvez- regresen e enchan o baleiro que deixaron no meu corazón.
Comprendes agora o que é verdadeiramente fermoso? "
O mozo permaneceu en silencio, as bágoas corrían polas
súas meixelas. Achegouse e deulle un anaco do seu corazón ao ancián, de igual
xeito fixo este e deulle un anaco do seu corazón ao mozo. Aos non seren
idénticos os anacos, notábanse os bordos e as unións. O mozo mirou o seu
corazón, que xa non era perfecto, pero lucía moito máis fermoso que antes,
porque o amor do ancián fluía no seu interior... e o amor del no corazón do
ancián.
O mozo só puido reaccionar e dicirlle ao ancián..
"Si, en verdade agora podo ver o fermoso que é o teu
corazón”
E o teu corazón... cantas cicatrices ten? Pagou a pena telas?
NOSOPAI
NOSOPAI
No hay comentarios:
Publicar un comentario