FELIZ ANO NOVO 2017

9 de xaneiro

+ No nome do Pai e do Fillo e do Espírito santo.

De novo atopámonos para continuar xuntos o curso e vivir as novidades do ano 2017. Seguro que pasaches uns días felices de Nadal, con tantos momentos bonitos coa familia e cos amigos. Tamén terías algún agasallo que che gustara. Todo son pequenos signos de que as persoas nos queremos e de que nos manifestamos o agarimo con estes xestos.

Durante estes días de Nadal lemos estas palabras do Evanxeo, que nos dan a clave do que realmente celebramos. Así di o texto: “Os pastores foron correndo e atoparon a María e a Xosé, e ao neno deitado no pesebre”.

Esta é a gran noticia que nos chegou hai máis de dous mil anos: Deus fíxose neno, Deus quixo estar tan preto da humanidade que se fixo un de nós.

Este é un acontecemento tan importante para a humanidade que se comezou a contar os anos para partir do nacemento de Xesús. Nunha ocasión, no ano 1582, houbo un axuste de días, no mes de outubro, para deixar o calendario tal como o coñecemos agora, con doce meses e os días dos meses distribuídos desta maneira, e un ano bisiesto cada certo tempo, en que o mes de febreiro ten 29 días, en lugar de 28, que é o máis frecuente. Este modo de distribución do calendario foi adoptado por case todo o mundo occidental. Hai outras culturas que teñen outra maneira de contar o tempo. Na nosa cultura iníciase a numeración dos anos para partir do nacemento de Xesucristo.

Un ano máis que tes para ser feliz e para facer o ben a todas as persoas. Para formarte mellor e para construír o teu futuro con responsabilidade. Non deixes que pase o tempo e este ano sen enchelo de vida e de proxectos. Feliz ano 2017!

Oración:

Grazas, Pai, polo novo ano que empeza.

Unha oportunidade para crecer e para facer o ben.

Dáme fortaleza e alegría no traballo.

Oxalá sexa xeneroso para sementar obras de caridade.

Concédeme a humildade e paciencia suficientes

para superar as dificultades que se irán facendo presentes.

Que saiba medrar cada día como seguidor de Xesús.

Grazas, Señor.

10 de xaneiro

+ No nome do Pai e do Fillo e do Espírito santo.

Evanxeo de San Marcos 1, 14-15

Despois que Xoán foi entregado, marchou Xesús a Galilea; e proclamaba a Boa Noticia de Deus: “O tempo cumpriuse e o Reino de Deus está preto; convertédevos e crede na Boa Nova”

Palabra de Deus

Comezamos xa a marcha normal das actividades. Certamente é custoso comezar de novo. Están aínda frescos os mellores recordos destes días. Momentos de familia, de comidas, momentos de festa, de celebración, de amizade... momentos de lecer e tempo libre. Seguro que foron días para gozar, e tamén para descansar mental e fisicamente.

E xa estamos aquí, estreando ano e trimestre. Todo o temos flamante, noviño; así como de primeira man.

Ao estrear un ano novo, a xente adoita propoñerse con ilusión un cambio a mellor, un compromiso para arranxar o que non funciona ben. O refrán que di “Ano novo, vida nova” indica as ganas que ten a xente de renovar o que ten entre mans diariamente: a vida.

Co ano novo preséntasenos unha nova oportunidade para seguir crecendo, para seguir mellorando. Un 2017 no que resoará especialmente a xustiza. Neste 2017 resoará tamén o “ano vicenciano”. Un ano no que toda a chamada Familia Vicenciana vai vivir e celebrar o 400 aniversario do “carisma vicenciano”.

Reflexión: Deus ten infinidade oportunidades que nos quere dar e permitir vivilas, estamos dispostos a aceptar o desafío, de vivir nosas propias oportunidades?

Non perdas o tren, e súbete este ano ao vagón das oportunidades, que te leva por montes de desafíos, ríos de esperanza e montañas de logros.

11 de xaneiro

+ No nome do Pai e do Fillo e do Espírito santo.

Estamos a comezar un novo ano. Cantos de vós fixestes propósitos para este ano? Xa sabedes que moitas persoas fano mentres despiden o ano e reciben ao novo. Que se este ano vou ir ao ximnasio, que se este ano vou aprender idiomas, que se este ano vou deixar de fumar, que se este ano por fin voume a poñer a estudar ao día…

Alguén se fixo o propósito de ser máis amable? Ou de ser máis solidario? Ou seica se propuxo estar máis dispoñible? Ou de ser máis xusto? Ou mesmo facer voluntariado? É curioso, pero seguro que a algún lle está parecendo que eses propósitos non se fan normalmente….

E é que talvez cando nos propoñemos un propósito caemos na tentación de pensar en algo para nós, en mellorar algo noso. Non é que iso sexa malo, pero imaxina que pasaría se todos fixésemos un propósito que tivese que ver coa mellora dos demais.

Por iso, este ano, mira ao teu ao redor, aos que tes á beira neste momento ou aos que te acompañan na túa vida e pensa se non se podería conseguir algo entre todos. Basta con que cada un poña un pouco da súa parte. Xa sei que algún dirá que iso soa moi bonito, pero…  e se deixamos as palabras bonitas e facemos un xesto? Pénsao por un momento.

Unha persoa dixo que o maior progreso da humanidade foi o progreso na cooperación. Así que oxalá este ano novo fagamos un propósito nesta liña.

Xesús ensínanos: “Non hai amor máis grande que dar a vida polos amigos”

Oración:

Pai, conta coas nosas mans

para construír un mundo onde habite a xustiza.

Conta cos nosos pés

para poñer en marcha a liberdade e o amor.

Conta cos nosos beizos

para denunciar trampas e falsidades.

Conta coas nosas accións

para conseguir que todas as persoas

poidan vivir con dignidade e en irmandade.

Pai, dános a sabedoría

para saber elixir todo o que nos axuda a crecer

como persoas e como fillos e fillas teus. Amén.

12 de xaneiro

+ No nome do Pai e do Fillo e do Espírito santo.

Palabra de Deus: Dixo a súa nai aos que estaban a servir: “Facede o que El vos diga”  Xoán 2, 5

Escoitemos unha historia…

Contan que un rei tiña tres fillos e unha filla. Nunha guerra co país veciño morreron os tres fillos do rei. O monarca, que era vello e débil, entristeceuse moito pola morte dos seus fillos, pero tamén porque ningún herdeiro seu gobernaría o reino.

A filla do rei presentouse ante el para consolalo e para lembrarlle que ela tamén era filla súa, e que podería prepararse para gobernar o país. Pero o seu pai riu amargamente e díxolle: “Non basta con ser filla do rei; hai que ter algo máis”. O pai referíase a ser home, pois nunca unha muller gobernara o país.

A moza non desistiu, e empezou a prepararse para ser “algo máis”. Cada vez que aprendía algo novo presentábase ante o seu pai, pero este sempre movía a cabeza e dáballe a mesma resposta: “fai falta ser algo máis”.

Pouco máis tarde o país volveu entrar en guerra cos veciños, e o rei preguntouse, entre curioso e preocupado, se a súa filla tentaría ir á guerra para ser como os seus irmáns e demostrar que podía gobernar. En lugar diso, a moza presentouse ante os inimigos, e ofreceu a súa vida para evitar a guerra e a morte de moitos dos seus súbditos. Admirados polo seu valor, deixárona marchar, e todo o país, o seu pai incluído, comprobaron en que consistía de verdade “ser algo máis”.

A moza foi raíña durante moitos anos.

Reflexión: Que significa para ti “ser algo máis”? Ten que ver coa competitividade, o diñeiro, a fama, ou o servizo aos demais?

Tiveches experiencia de dedicarte aos demais? Este ano estarías disposto a iso?

Oración:

Señor,

faime vivir atento ás necesidades dos demais,

e á túa Palabra, que me di que hei de facer. Amén

13 de xaneiro

+ No nome do Pai e do Fillo e do Espírito santo.

Palabra de Deus: “Non teñades un espírito avaricioso, vivide contentos co que tedes, porque El mesmo dixo: Nunca te abandonarei nin me despreocuparei de ti”  Hebreos 13, 5-6

Escoitemos unha historia…

Un empresario, nunha entrevista, falaba da clave do éxito da súa vida como director dunha empresa:

Un dos maiores defectos da sociedade actual reside en que escoitamos pouco ou case nada. Escoitar comporta aprender algo novo, require esforzo e necesita empatía co outro, ser capaz de mirar cos ollos de quen nos fala. A nosa sociedade está falta de entendemento porque non se exercita a «arte» de escoitar e, cando se fai, escóitase mal. Estamos inmersos nunha sociedade con exceso de «ruído», tanto interno como externo, que distorsiona e impide escoitar ben a quen nos rodea: familia, amigos, profesores…

Necesitamos escoitar a quen sabe.

Reflexión: Na nosa vida non o sabemos todo. Sempre hai alguén que percorreu antes ca nós o camiño que estamos a percorrer.

Por que non pedirlles axuda e deixarnos acompañar por eles?

Quen podería acompañarte neste momento da túa vida?

Oración:

En ti confiamos, Xesús, porque as túas palabras son auténticas.

Porque en ti atopamos a paz que necesitamos.

Porque en ti podemos mirarnos e orientar o noso futuro.

En ti confiamos, Xesús.