+ No nome do Pai e do Fillo e do Espírito santo.
A escena deste domingo desenvólvese no mesmo escenario e cos mesmos protagonistas que a semana pasada. É a versión xoánica do Bautismo no Xordán, aínda que non se narra ningún bautizo, quizais para deixar moi claro aos lectores do evanxeo, que Xoán bautizaba con auga e os seguidores de Xesús simplemente acollen o Espírito que baixa e queda en quen o recoñece.
Xa de cheo no Tempo Ordinario, temos aínda o resaibo do turrón das pasadas festas do Nadal. Algúns artigos axúdannos a transformar eses nobres sentimentos en obras de convivencia, respecto e solidariedade.
Evanxeo e comentarios ao Evanxeo
Xn 1, 29-34. "Mirade o Año de Deus, o que vai quitar o pecado do mundo".
Está a crecer o número de persoas que buscan algo que lles dea forza para afrontar a vida de maneira diferente. O Espírito esperta sempre o amor á vida e vivir «espiritualmente» é «vivir contra a morte», afirmar a vida a pesar da debilidade ou o medo.
A escena deste domingo desenvólvese no mesmo escenario e cos mesmos protagonistas que a semana pasada. É a versión xoánica do Bautismo no Xordán, aínda que non se narra ningún bautizo, quizais para deixar moi claro aos lectores do evanxeo, que Xoán bautizaba con auga e os seguidores de Xesús simplemente acollen o Espírito que baixa e queda en quen o recoñece.
Xa de cheo no Tempo Ordinario, temos aínda o resaibo do turrón das pasadas festas do Nadal. Algúns artigos axúdannos a transformar eses nobres sentimentos en obras de convivencia, respecto e solidariedade.
Evanxeo e comentarios ao Evanxeo
Xn 1, 29-34. "Mirade o Año de Deus, o que vai quitar o pecado do mundo".
Está a crecer o número de persoas que buscan algo que lles dea forza para afrontar a vida de maneira diferente. O Espírito esperta sempre o amor á vida e vivir «espiritualmente» é «vivir contra a morte», afirmar a vida a pesar da debilidade ou o medo.
17 de xaneiro
+ No nome do Pai e do Fillo e do Espírito santo.
Palabra de Deus: O Reino dos Ceos parécese a un gran de mostaza que un sementa na súa horta; aínda que é a máis pequena das sementes, cando crece é máis alta que as hortalizas; faise un arbusto máis alto que as hortalizas e veñen os paxaros para aniñar nas súas ramas. Mateo 13, 31-32
Observamos a imaxe
Reflexión: Décheste conta dos cambios que viviches nos últimos anos? Tes medo aos cambios?
Pensas que os cambios che axudaron a crecer? Que cambios necesitas para seguir crecendo e madurando?
Oración :
Señor, o meu corazón non é ambicioso,
nin os meus ollos miran por encima do ombreiro a ninguén;
non pretendo grandezas
que superan a miña capacidade;
senón que limito e modero os meus desexos,
coma un neno en brazos da súa nai.
(Salmo 130)
18 de xaneiro
+ No nome do Pai e do Fillo e do Espírito santo.
Que nos deparará este novo ano? Estamos dispostos a vivir todo o que nos ofreza? Na maioría dos casos encántanos vivir novas experiencias, coñecer xente nova, facer novas actividades, coñecer novos lugares,... pero en ocasións non nos gusta que nos movan da nosa zona de confort.
Estamos afeitos vivir dunha determinada maneira e aínda que agradecemos o vivir cousas novas sempre tendemos a que a nosa vida non cambie en exceso.
Este novo ano dános a oportunidade de estar abertos a vivir novas experiencias que nos farán crecer e farán que a nosa vida estea aínda máis chea. Que non nos dea medo afrontar novos retos e descubrirnos débiles ante algún deles, isto será síntoma de que estamos a vivir.
Desexámosvos que de verdade este novo ano se encha de miles de novas experiencias que vos permitan coñecervos máis a vós mesmos e a Deus en cada unha delas. E que as compartades día a día coa que xente que vos rodea.
Reflexión: Estou aberto a vivir novas experiencias? Como me sinto ante os cambios? Pensa nas experiencias vividas no 2016. Fuches consciente de crecer grazas a elas?
Oración:
Para estar contigo, hai que tomar a mochila e andar.
Ti sempre estás a andar.
Non hai máis remedio que levantarse.
Onde tes a mochila? Recolliches a tenda?
Vamos! A túa voz é quente e segura.
Outra vez andando campo a través.
Atrás aquel lugar tranquilo onde puxemos a tenda onte.
Hoxe poñerémola noutro lugar que mañá quedará atrás.
Ti na cabeza, máis cargado ca ninguén,
ladeando pedras e saltando arroios. Hai que seguirte.
Casa, seguridade, verdade eterna, bondade absoluta,...
Estas palabras non están no teu dicionario.
Ti usas outras palabras.
Mañá, terra prometida, deserto, andar, pobres, tendas de campaña,...
Cara a onde saímos mañá?
19 de xaneiro
+ No nome do Pai e do Fillo e do Espírito santo.
A confianza, quizais das palabras que máis utilizamos, pero que máis nos custa levar a cabo. Confiar supón moito máis que compartir algunha anécdota; suponnos poñernos en mans das persoas que nos rodean e iso costa.
O curioso é que a través das redes sociais somos moito máis capaces de confiar a nosa vida e os nosos pensamentos máis íntimos (e mesmo. en ocasións "vendemos" a nosa intimidade).
Cando confiamos a alguén algo da nosa vida, por que o facemos? Que características teñen esas persoas? E nós, somos persoas nas que se pode confiar?
Non hai nada máis bonito que ter persoas de confianza coas que ir vivindo todo o que nos vai sucedendo. Son persoas que nos acompañan no noso camiño e que sen darnos conta dan sentido a este.
E ti... Es capaz de confiar a túa intimidade a alguén? Sénteste acompañado? Es unha persoa na que se pode confiar?
Oración:
O meu corazón, Señor, séntese insatisfeito. Eu busco liberdade e amor;
busco verdade e beleza; busco a paz e a xustiza...
e o meu corazón non te atopa.
O meu corazón ten sede de Ti, Deus vivo;
Cando serás Ti a miña verdade e beleza, a miña liberdade e a miña paz?
Búscote con sinceridade e paixón, con dor e cansazo,
e moitas veces quedo só, como unha árbore no camiño.
E leo no rostro dos homes como un desafío: Onde está o teu Deus?.
Recordo cando era neno e o meu corazón chegaba ata Ti como as ondas á praia.
Recordo cando o meu corazón era puro e cantos de xúbilo
e festa levantábanse
desde dentro de min cara a Ti.
E agora, Señor, quero desafogarme e non podo,
o meu corazón angústiase.
Perdín a paz, e a alegría non me acompaña.
Non podo dicir de verdade: son feliz.
Con todo, eu espero en ti.
20 de xaneiro
+ No nome do Pai e do Fillo e do Espírito santo.
400º ANOS DO CARISMA VICENCIANO 1617-2017
Este ano 2017 celebramos como Familia Vicenciana o "ano do nacemento do carisma vicenciano". O P. Gregorio Gai, C.M. (anterior Superior Xeral) promulgou oficialmente, en xaneiro do 2016, a celebración do nacemento do Carisma Vicenciano.
Co lema: "Fun forasteiro e recibístesme" (Mt 25, 35), o actual Superior Xeral P. Tomaz Mavric, C. M., convidábanos na súa carta dirixida á Familia Vicenciana o día da festa de San Vicente de Paúl a vivir este acontecemento conmemorativo como "unha graza especial que a Providencia nos ofrece". Xa vos iremos comentando máis novas sobre esta conmemoración ao longo destes días
Este ano 2017 celebramos como Familia Vicenciana o "ano do nacemento do carisma vicenciano". O P. Gregorio Gai, C.M. (anterior Superior Xeral) promulgou oficialmente, en xaneiro do 2016, a celebración do nacemento do Carisma Vicenciano.
Co lema: "Fun forasteiro e recibístesme" (Mt 25, 35), o actual Superior Xeral P. Tomaz Mavric, C. M., convidábanos na súa carta dirixida á Familia Vicenciana o día da festa de San Vicente de Paúl a vivir este acontecemento conmemorativo como "unha graza especial que a Providencia nos ofrece". Xa vos iremos comentando máis novas sobre esta conmemoración ao longo destes días
No hay comentarios:
Publicar un comentario