LUNS 30 ABRIL 2018
“No nome do Pai e do Fillo e
do Espírito Santo” Amén
Eu son a vide; vós os bacelos. Quen permanece en min e eu
nel, ese leva froito abondoso, pois fóra de min non podedes facer nada. Se
alguén non permanece en min, é coma os ramos arrincados fóra, que secan; apáñanos,
bótanos no lume e arden. Se permanecedes en min e as miñas palabras permanecen
en vós, pedide o que queirades e hásevos facer. Nisto é glorificado meu Pai: en
que levedes froito abondoso e vos mostredes coma discípulos meus.
REFLEXIÓN
Falamos da unión que temos que ter con
Xesús e con Deus Pai para podermos producir froitos saborosos de xustiza, de
paz e de amor. Mais esta unión non nos torna uniformes, como tampouco hai nunha
mesma vide un bacelo exactamente igual a outro ou un acio de uvas que sexa
totalmente idéntico a outro. O Deus que é un, mais que é tamén diferente en si
mesmo (en canto Pai, Fillo ou Espírito), quere construír así en nós unidade e
diferenza, unión de cada un de nós con el e cos demais mais mantendo cada un a
súa propia identidade, a súa diferenza respecto dos demais.
Construír un mundo así, unido e diferente segundo as diversas culturas e as
diversas maneiras de ser, é unha tarefa á que nos deberiamos dedicar sempre con
teima, alegría e esperanza. Mais sabendo que só acadaremos realizar esta grande
obra se nos mantemos unidos con esa vide, que é Xesús, e por medio del co
labrego traballador e agarimoso por excelencia, que é Deus-Pai. Que así sexa!
ORACIÓN
Señor, mira as
nosas mans
que queren
construír unha sociedade máis humana,
onde a vida de
todos sexa posible.
Mira as nosas
mans,
que se unen para
crear confianza
e máis
solidariedade en todo o mundo,
onde os homes
traballan xuntos.
Señor, móstrame
o camiño
ese que debo
tomar
para poder
contribuír
a mellorar a
sociedade.
Que non me quede
no meu propio beneficio
senón que os que
están ao redor
vexan os froitos do meu esforzo.
Señor, douche
grazas
polas
oportunidades que se me brindan cada día.
Ensíname a
valoralas
e non a velas
como unha obrigación
e dáme as
ferramentas necesarias
para poder
aproveitalas ao máximo
e que delas
poidan beneficiarse cantos máis mellor. AMÉN
MÉRCORES 2 MAIO 2018
“No nome do Pai e do Fillo e
do Espírito Santo” Amén
Comezamos o mes de maio. É un mes no que
recordamos, de forma especial, a María.
Lectura do evanxeo de san Lucas 1, 38
Aquí tes a escrava do Señor: que se cumpra
en min a túa palabra.
Palabra de Deus
María foi
unha muller bela. Non falamos da beleza que vén do externo (do físico, dos
adornos ou dos vestidos), senón desa beleza que sae do interior, da forma de
ser, do realmente importante. María foi preciosa aos ollos de Deus.
María CONFIOU. Confiou na
Palabra de Deus que se lle dirixía a ela. Podía ter mirado cara a atrás coma se
con ela non fose a cousa, pero non o fixo. CONFIOU. Dixo SI
María ATREVEUSE. Atreveuse a
desafiar a vergoña, a incomprensión, a soidade, o repudio.
María apostou pola VIDA. A vida
de Deus en primeiro lugar. A vida do seu fillo en segundo lugar. E, despois, a
vida da humanidade enteira e a súa propia.
Si. María atreveuse, confiou e
viviu.
Ogallá este mes nos sirva para coñecer un
pouco mellor a María, que nos acompañe no camiño e que sexa tamén modelo para
nós.
XOVES 3 MAIO 2018
“No nome do Pai e do Fillo e
do Espírito Santo” Amén
Achegáronse dous
estraños personaxes a unha aldea onde, os seus habitantes, sempre estaban
tristes. E, de súpeto, aqueles hóspedes puxéronse facer xogos, contar chistes e
a facer payasadas para atraer a atención
da xente.
Enseguida se vironse rodeados de grandes e pequenos que se divertían e aplaudían entre
grandes risotadas. Unha voz desde ceo
gritou: “Estes si que entrarán no Reino de Deus!”
Que é o que
vendedes? Preguntaban algúns daquela aldea a aqueles homes estraños.
Traemos alegría
aínda que, por dentro, nós esteamos a chorar.
María soubo irradiar alegría. Foi agradecida con Deus.
Agradecida con Xesús e, tamén, agradecida con Xosé.
Este mes de
maio, María, ensínanos a sorrir polo gran don que Deus nos fai: A VIDA.
O anxo, e non o
esquezamos, díxolle: “Alégrate chea de graza”.
Sen pensalo dúas
veces, e aínda estando embarazada, ponse en camiño.
Chega a casa da súa curmá Isabel e dille:
“Alégrase o meu espírito en Deus o meu Salvador”
Que nós, como
María, nos poñamos en camiño.
E, sobre todo,
que vaiamos sementando os nosos camiños coas sementes da alegría.
Unha vida sen
alegría é como unha noite sen estrelas.
Que María nos
axude a sorrir. Deus vai diante de nós.
ORACIÓN
María:
Axúdanos a ver a
vida como un agasallo de Deus.
E, como sempre
que recibimos un obsequio,
Que non
esquezamos de ser agradecidos:
Grazas, Señor!
Grazas, Deus!
Grazas, Xesús!
Que a miña vida
sexa un instrumento
Polo que se
escoite sempre
O himno da
alegría.
Que todos que
estean xunto a min
poidan sentirse
a gusto sabendo
que Ti, María,
es a fonte da miña harmonía.
VENRES 4 MAIO 2018
“No nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo” Amén
Materias Marías?
Os estudantes adoitan denominar ás materias
fáciles “materias marías”. De onde vén ese cualificativo?
Ao pé da cruz de Xesús, o evanxeo
cóntanolo, estaban as tres Marías. Parece coma se fosen o sexo débil. O certo é
que nos poderiamos preguntar: E onde estaban os "fortes"? Porque, non o esquezamos,
todos fuxiron como o morcego escapa da luz. Tan só, ao pé do madeiro, quedaron
a Nai de Xesús e as outras dúas marías.
Elas foron, non o esquezamos, o símbolo da
fortaleza, do valor e do aguante extremo. Ante moitos medos e covardías,
desercións e traizóns, elas, “as marías” permaneceron nos momentos nos que Xesús máis necesitaba da compañía de alguén. Os seus amigos, todos excepto Xoán, botaron a correr e nada se soubo deles ata o momento de triunfo da
resurrección.
Virxe María:
A vida non é tan fácil como nola pintan
nin, noutras ocasións, tan dura como a
cremos ou a facemos.
Que non perdamos nunca o sentido da
solidariedade con aqueles que máis nos necesitan.
Que non descalifiquemos como “marías”
aquelas persoas, situacións, traballos e obrigacións que nos poden parecer
débiles ou inútiles.
Ás veces, no sinxelo, está a fonte e o
segredo da verdade.
Que como Ti, María,
tamén nós aprendamos a estar de pé cando
cheguen os días de sufrimento ou de proba.
Que como Ti, María,
non deamos as costas ás persoas que se senten
soas, angustiadas, tristes e sen máis
amigos que as súas propias soidades.
Que este mes de maio faga brotar nas ramas
dos nosos días os froitos da fortaleza, do bo compañeirismo e da solidariedade.
No hay comentarios:
Publicar un comentario