SEMANA DO LIBRO
LUNS 23 ABRIL 2018
“No nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo” Amén
LECTURA
BÍBLICA: Proverbios 4, 6-7
«Se amas á sabedoría e nunca a abandonas,
ela coidara de ti e te protexerá. O que realmente importa é que cada día sexas
máis sabio e que aumentes os teus coñecementos, aínda que teñas que vender todo
o que posúas».
LECTURA
Hoxe, 23 de abril é un día simbólico para a
literatura mundial xa que ese día en 1616 faleceron Cervantes, Shakespeare e
Inca Garcilaso de la Vega.
Decidise render unha homenaxe universal aos
libros e autores nesta data, alentando a todos, e en particular aos mozos, a
descubrir o pracer da lectura e a valorar as insubstituíbles contribucións
daqueles quen impulsou o progreso social e cultural da humanidade.
REFLEXIÓN:
Ler dá soños
A noticia aparecía recentemente na prensa.
En Itápolis, un estado de Sao Paulo, ían desaparecendo libros da
biblioteca. Ata que a policía descubriu a un adolescente que os roubaba. Desta
e as outras bibliotecas públicas. E tíñaos na súa casa. 384 libros. Ordenados e
coidados. E lidos. Por unha mestura de afán de coñecer, unha peculiar introversión envorcada nos libros e paixón
por formarse. Por unha desesperada necesidade de posuílos. Pola pobreza. “Por
non estar na rúa”, declarou a súa irmá. “Ía devolvelos algún día” –dixo el-.
Postos a analizar, seguro que se poden poñer moitos peros. Insistir en que os
libros están mellor nas bibliotecas, ao alcance de todos (tamén deste raparigo)
que encerrados nunha soa habitación. E si, si, xa se que está mal roubar, sobre
todo para os pobres que non teñen quen explique que o seu era outra cousa...
Pero, por un instante, tamén podemos crer.
Na tolemia dun rapaz que elixiu ler, soñar, viaxar coa imaxinación, voar por
este mundo que probablemente lle estaba vedado doutros modos. Na paixón con que
saborearía as palabras, acariñado as follas que lle acompañaran durante horas
interminables de lectura. Podemos imaxinar os seus ollos brillantes ao
descubrir algo novo, ao intuír outros escenarios, outros personaxes, outras
vidas. Eu coñezo tanta xente que, con displicencia chea de posibilidades,
repite “eu é que paso de ler”, que este ladrón de libros paréceme máis
merecedor de aplauso e alento que de condena. E agradézolle a ese crío lembrarnos
que tamén a palabra é un luxo. E a lectura, un privilexio. E a imaxinación, un
milagre.
ORACIÓN:
A Palabra
A Palabra fíxose carne,
para falar en xestos
e profetizar amores.
Fíxose fráxil,
para romper
certidumes
e derrubar fortalezas.
Fíxose neno
para crecer aprendendo
e ensinar vivindo.
Fíxose voz,
no pranto dun neno
e nas promesas dun home.
Fíxose brote
que no chan seco
apuntaba cara á Vida.
Fíxose amigo
para anular soidades
e
trenzar afectos.
Fíxose dos nosos
para ensinarnos
a ser de Deus.
Fíxose mortal,
e atravesando o tempo
volveunos eternos.
José María Rodríguez Olaizola
MARTES 24 ABRIL 2018
“No nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo” Amén
LECTURA BÍBLICA: 2 Macabeos 15, 12-13
«No soño viu o seguinte: Onías, o antigo sumo sacerdote, un home bo e excelente, de aspecto venerable, de carácter suave, digno no seu falar, exercitado desde neno na práctica da virtude, estendía as mans e rezaba por toda a comunidade xudía. Despois, en igual actitude, aparecéuselle a Xudas un personaxe extraordinario polo súa ancianidade e a súa dignidade, revestido dunha maxestade admirable e magnífica».
LECTURA
A continuación propoñémosvos un fragmento do libro “O Principiño”, un personaxe co que é fácil empatizar.
O principiño atravesou o deserto e non atopou máis que unha flor. Unha flor de tres pétaos, unha flor ben vulgar...
- Bo día – dixo o principiño.
- Bo día – respondeu a flor.
- Onde están os homes? – preguntou cortésmente o principiño.
A flor, un día, vira pasar unha caravana:
- Os homes? Existen, creo, seis ou sete. Vinos de lonxe hai uns anos. Pero nunca se sabe onde atopalos. Lévaos o vento. Carecen de raíces, e iso créalles moitas dificultades.
- Adeus – dixo o principiño.
- Adeus – respondeu a flor.
(O Principiño CAPÍTULO XVIII)
REFLEXIÓN: Lectura e empatía están relacionadas
Admitámolo, se algo saben ben os bos lectores é que poucas cousas son tan intensas como esas conexións que facemos cos personaxes dos libros, sufrindo as súas traxedias, emocionándonos cos seus logros e proezas. Esa capacidade, a de empatizar coas devanditas historias é tamén un modo de crecer, de evolucionar en moitos sentidos.
Doris Lessing dixo unha vez que nada logra estimular tanto o noso desenvolvemento espiritual, social e emocional que os libros de ficción. A xenial escritora e gañadora do premio Nobel de Literatura non podía ter máis razón coas súas palabras.
Os libros de ficción obrígannos a mergullarnos nunha riqueza de matices psicolóxicos excepcionais. A trama da historia, os carreiros dunha narrativa capaz de espertar emocións, medos, dúbidas e paixóns favorece unha infinidade de procesos internos, de diálogos introspectivos e de dinámicas que veñen demostrarnos algo que sen dúbida xa intuïamos: lectura e empatía van da man.
Lectura e empatía relaciónanse de forma íntima porque nos axudan a reflexionar sobre os convencionalismos, os estereotipos e os prexuízos, para mergullarnos moito máis no íntimo microuniverso de cada personaxe, comprendéndoo, empatizando con el e identificándonos ás veces cos seus pensamentos, opinións e vivencias.
Gran parte desa conciencia psicolóxica, adquirida nas páxinas de todos eses libros que “devoramos” de forma regular, trasladámola ao mundo real case sen darnos conta. É unha bagaxe de sabedoría adquirida na literatura de ficción que nos axuda tamén a lidar coas complexidades da nosa contorna de moi diversas formas.
Fonte (blogue: “a mente é marabillosa”)
ORACIÓN: O teu rostro en cada esquina
Señor, que vexa…
…que vexa o teu rostro en cada esquina.
Que vexa rir ao desherdado,
con risa alegre e renacida.
Que vexa acenderse a ilusión
nos ollos apagados
de quen un día esqueceu soñar e crer.
Que vexa os brazos que,
ocultos, pero infatigables,
constrúen milagres
de amor, de paz, de futuro.
Que vexa oportunidade e chamada
onde ás veces só hai bruma.
Que vexa como a dignidade recuperada
pecha os infernos do mundo.
Que noutro vexa ao meu irmán,
no espello, un apóstolo
e no meu interior te albisque a ti.
Porque non quero andar cego,
perdido da túa presenza,
distraído pola nada…
equivocando os meus pasos
cara a lugares sen ti.
Señor, que vexa…
…que vexa o teu rostro en cada esquina.
José María Rodríguez Olaizola, sj
MÉRCORES 25 ABRIL 2018
“No nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo” Amén
EVANXEO: Mateo 33, 25-27
«Naquel tempo, exclamou Xesús: «Douche grazas, Pai, Señor de ceo e terra, porque escondiches estas cousas aos sabios e entendidos e reveláchesllas á xente sinxela. Si, Pai, así che pareceu mellor. Todo mo entregou o meu Pai, e ninguén coñece ao Fillo máis que o Pai, e ninguén coñece ao Pai senón o Fillo, e aquel a quen o Fillo llo queira revelar».
LECTURA-REFLEXIÓN: O mundo - Eduardo Galeano
“Un home do pobo de Neguá, na costa de Colombia, puido subir ao alto ceo.
Á volta contou. Dixo que contemplara desde arriba, a vida humana.
E dixo que somos un mar de “fueguitos”.
-O mundo é iso -revelou- unha chea de xente, un mar de lumieiras.
Cada persoa brilla con luz propia entre todas as demais.
Non hai dous lumes iguais. Hai lumes grandes e lumes mozos e lumes de todas as cores. Hai xente de lume sereno, que nin se decata do vento, e xente de lume tolo que enche o aire de faíscas. Algúns lumes, lumes bobos, non aluman nin queiman; pero outros arden a vida con tanta paixón que non se pode miralos sen parpadear; e quen se achega, acéndese".
REFLEXIÓN
Pregúntate que decisións son as que fuches tomando na vida e cales che permiten ser luz e dar luz aos demais.
Para Pensar:
- Que podes facer ti para cambiar o mundo?
- Coñeces a alguén ao teu ao redor que estea a cambiar o mundo?
ORACIÓN: Por que non eu?
Quen regará as posibilidades,
se se seca a imaxinación?
Quen anunciará o baile
se perdemos as ganas de vivir?
Quen tocará a música
que ninguén compón?
Cando haberá tempo
para o amor verdadeiro?
Onde habitará a xustiza,
se na nosa terra campa a forza?
Como escoitar
a un Deus silenciado?
Quen reavivará
tanta compaixón adormentada?
Cando sairemos
da cela?
A porta está aberta.
É hora de que os soñadores
silencien aos falsos profetas.
Hai que volver danzar,
trenzando ao noso paso
guirnaldas de verdade espida.
Que o cantor se quite a mordaza
e a prudencia,
que ha de atopar a forma
de gritar a boa noticia
a todos
a cada un.
É a hora do bo pastor.
É a túa hora.
José María Rodríguez Olaizola, sj
VÍDEO: Harry Potter “Luz e Escuridade” (Todos temos luz e escuridade)
XOVES 26 ABRIL 2018
“No nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo” Amén
LECTURA BÍBLICA: Xob 11, 15-18
«Entón poderás alzar a fronte sen mancilla, acosado, non sentirás medo, esquecerás as túas desgrazas ou as lembrarás como auga que pasou; a túa vida rexurdirá como un mediodía, as túas tebras serán unha aurora; terás tranquilidade na esperanza, escarbarás e deitarasche tranquilo».
LECTURA
“Vexo que o mundo se transforma lentamente nun deserto, oio o trono que se achega e que algún día destruiranos tamén. Sinto o sufrimento de millóns de persoas. E, con todo, cando miro cara ao ceo, dalgunha maneira sinto que todo vai cambiar para mellor, que esta crueldade tamén terminará, que a paz e a tranquilidade volverán unha vez máis”
Este fragmento de “O diario de Ana Frank” foi lido polo capitán do Inter de Milán, Mauro Icardi, acompañado por un tremendo silencio. Unha idea deseñada de acordo co ministro italiano do deporte, Luca Lotti, e a Unión das comunidades xudías italianas (UCEI) co obxectivo de "seguir cultivando a memoria do Holocausto" e traballar para que o deporte "transmita valores e formar consciencias".
REFLEXIÓN: As tres grandes ensinanzas que nos deixou o Diario de Ana Frank
O Diario de Ana Frank é a historia dunha nena alemá e xudía que viviu en tempos de Adolfo Hitler, vaia sorte a súa!, e que por obvias razóns ela e a súa familia tiveron que mudarse ao veciño país de Holanda.
Ana Frank recibiu o seu diario como agasallo de aniversario semanas antes de que se escondesen no piso clandestino dun edificio onde traballaba o seu pai. No Diario narra o tempo que viviron escondidos desde 1942 a 1944 cando foron descubertos.
Estas son das tres grandes ensinanzas que nos deixou o Diario de Ana Frank e que sen dúbida poden sernos útiles no noso desenvolvemento persoal e social:
1.- Nos momentos límite aparece a nosa verdadeira personalidade: Dicía Ana Frank que “…non coñeces unha persoa ata que se tivo unha verdadeira discusión con ela” e eu diría que non só non coñeces en realidade a unha persoa ata que discutes con ela, senón ata que non a ves encerrada, enferma, ou metida en problemas graves. Os momentos LÍMITE do ser humano son os que nos fan mostrar o noso verdadeiro carácter, de que estamos feitos. Formémonos un carácter que poida resistir e mostrar o mellor de si mesmos nos peores momentos.
2.- Nos momentos máis horribles todos somos iguais: No caso dunha gran guerra, de sufrimentos, grandes desastres, na pobreza, na enfermidade, todos somos iguais. Ana Frank comentaba como na súa vida “anterior” eran ricos, vivían na opulencia, e como esa vida de privilexios se esfumara coma se se tratase dun soño afastado que xamais volvería. Non importa o rico, famoso ou importante que sexas, cando chega a desgraza es igual que os demais e non che queda máis nada que atopar a felicidade interior, esa que esquecemos pensando que se atopa “alá fóra”. Por iso é polo que tamén aprendamos a vivir con humildade independentemente das condicións nas que vivamos ou as cousas materiais que teñamos.
3.- Os momentos difíciles da vida son para seguir preparándose: das oito persoas que estiveron encerradas ningún deixou de ler libros e de prepararse. Uns máis ca outros, pero todos continuaron educándose, a mesma Ana Frank describe que estudaba “taquigrafía francesa, inglesa, alemá e holandesa, xeometría, álgebra, historia, xeografía, historia da arte, mitoloxía, bioloxía, historia bíblica, literatura holandesa, biografías, libros de historia e, ás veces, novelas e libros de esparexemento.”
A nosa homenaxe, admiración e respecto a todos aqueles que sufriron ou perderon a vida durante o Holocausto e en tantos “holocaustos” actuais, que Deus os teña na súa eterna gloria e que saiban que os que aquí seguimos estamos a loitar por lograr un mundo mellor.
Publicado por Francisco Javier Martínez Dominguez (Educación Internacional, 11 de febreiro de 2015)
ORACIÓN: Tambores de guerra
En silencio,
no escondido,
peléxanse
as batallas
máis encarnizadas.
Contra o espello interior,
que me reprocha
soños imposibles,
afectos de pedra,
proxectos sen data.
Contra o mundo,
que tantas veces
me descoloca,
esixe de máis
ou de menos,
provoca ou seduce,
envolve e aparva.
Contra ti,
Señor do escondido,
palabra calada,
promesa sen hora,
presenza velada,
distante proximidade
que tan pronto brillas
como te me ocultas.
No silencio,
no escondido,
pelexamos ti e eu.
A brazo aberto,
a puro misterio,
a corazón aberto.
Toda a vida é
este combate.
José María Rodríguez Olaizola, sj
A mellor adaptación do 'Diario de Anna Frank' ao cómic
VENRES 27 ABRIL 2018
“No nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo” Amén
EVANXEO: Lucas 6, 12-19
«Neses días, Xesús retirouse a unha montaña para orar, e pasou toda a noite en oración con Deus. Cando se fixo de día, chamou aos seus discípulos e elixiu a doce deles, aos que deu o nome de Apóstolos: Simón, a quen puxo o sobrenome de Pedro, Andrés, o seu irmán, Santiago, Xoán, Felipe, Bartolomeu, Mateo, Tomás, Santiago, fillo de Alfeo, Simón, chamado o Zelote, Xudas, fillo de Santiago, e Xudas Iscariote, que foi o traidor. Ao baixar con eles detívose nunha chaira. Estaban alí moitos dos seus discípulos e un gran xentío que chegara de toda Xudea, de Xerusalén e da rexión costeira de Tiro e Sidón, para escoitalo e facerse curar das súas enfermidades. Os que estaban atormentados por espíritos impuros quedaban curados; e toda a xente quería tocalo, porque saía del unha forza que sanaba a todos».
REFLEXIÓN
Todos necesitamos os nosos momentos de paz, de oración, de coller forza para levar o noso traballo adiante e así o fai tamén Xesús. Os libros son un auténtico agasallo. Poden ser unha fonte de paz e serenidade para levar a nosa misión do día a día adiante.
LECTURA: Quisiera que mi libro (Juan Ramón Jiménez)
Quisiera que mi libro
fuese, como es el cielo por la noche,
todo verdad presente, sin historia.
Que, como él, se diera en cada instante,
todo, con todas sus estrellas; sin
que, niñez, juventud, vejez, quitaran
ni pusieran encanto a su hermosura inmensa.
¡Temblor, relumbre, música
presentes y totales!
¡Temblor, relumbre, música en la frente
-cielo del corazón- del libro puro!
VÍDEO: Leer un libro y solo leerlo: https://www.youtube.com/watch?v=SraJGM5x4ms
O neno que non quería facerse maior, Peter Pan, foi utilizado pola banda que lideraba Dani Martín para crear a devandita canción. Un personaxe que provén da obra de teatro, Peter Pan e Wendy, de James Matthew Barrie.
CANCIÓN: Peter Pan (El Canto del Loco): https://www.youtube.com/watch?v=rCxLx_3T5GE
No hay comentarios:
Publicar un comentario