ORACIÓNS 16-19 ABRIL

LUNS 16 ABRIL. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

Lucas describe o encontro do Resucitado cos seus discípulos coma unha experiencia fundante. O desexo de Xesús é claro. A súa tarefa non terminou na cruz. Resucitado por Deus, toma contacto cos seus para pór en marcha un movemento de «testemuñas» capaces de contaxiaren a todos os pobos a súa Boa Noticia: «Vós sodes as miñas testemuñas».

LECTURA DO EVANXEO DE SAN LUCAS

Estando eles comentando estas cousas, presentóuselles Xesús no medio e díxolles:

‑A paz sexa convosco!

Sobresaltados e cheos de medo, coidaban contemplar un espírito. Pero el díxolles:

‑Por que estades asustados, e a que veñen esas dúbidas? Mirade para as miñas mans e para os meus pés: son eu. Palpade aquí e decatádevos de que un espírito non ten carne nin ósos, como vedes que teño eu.

E dicindo isto, mostroulles as mans e mais os pés. Pero eles, tolos de contento e sen saíren do seu asombro, non acababan de crer. Xesús preguntoulles:

‑Tedes por aí algo que comer?

Déronlle un anaco de peixe asado. El colleuno e comeuno diante deles. Logo díxolles:

‑A isto referíame eu cando, estando aínda convosco, vos dicía que conviña que se cumprise todo o que está escrito na Lei de Moisés, nos Profetas e mais nos Salmos acerca de min.

E abriu os seus entendementos para que comprendesen as Escrituras. E engadiu:

‑Así está escrito: o Mesías padecerá e resucitará de entre os mortos no terceiro día, e predicarase no seu nome a conversión e mais o perdón dos pecados a todos os pobos, empezando por Xerusalén. Vós seredes testemuñas de todo isto. E eu heivos mandar o don prometido por meu Pai. Mentres tanto seguide na cidade, ata que se vos revista co poder que vén de arriba.

ORACIÓN

Grazas, Xesús,

por estar vivo no medio de nós,

alentando as nosas vidas, as nosas comunidades.

Grazas pola túa paz,

esa paz que a diario nos fai falla

coma auga de maio en tempo de seca.

Grazas, Xesús,

por encararte cos nosos medos, dúbidas e sobresaltos,

por comprendelos,

por acompañarnos na tarefa de superalos.

Grazas pola túa oración do Noso Pai,

na que nos pides preocuparnos polo pan de cada día,

pois entendes que o sustento é imprescindible,

aínda que non só con pan se amañe a xente.

Grazas, Xesús,

polas persoas que, hoxe máis ca nunca,

loitan polo pan de cada día,

polo posto de traballo, polo salario digno.

Grazas polas persoas que o fan solidariamente,

ancheando a tenda da súa vida, da súa loita,

para que non haxa grupos excluídos dela.

Grazas, Xesús,

por abrir coa cruz, froito do amor comprometido,

camiños novos, imprevistos,

de vida e de liberdade.

Grazas por te fiares de nós

e solicitarnos axuda para a preciosa tarefa

de humanizar esta humanidade nosa,

e a cada persoa que fai e a representa,

e sermos así as túas fieis testemuñas.

MARTES 17 ABRIL. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

EVANXEO:  Mateo 6, 24

«Ninguén pode estar ao servizo de dous señores, pois odiará a un e amará ao outro ou apreciará a un e desprezará ao outro. Non podedes estar ao servizo de Deus e do diñeiro».

LECTURA

Neste discurso de Denzel Washington no comezo do curso da Universidade de  Dillard, o actor dá unha poderosa mostra das conviccións que lle guían, e moito do que di pódenos servir a calquera para reflexionar sobre a vida que vivimos:

Non aspires tan só a gañar a vida…

«Estaba a fracasar na universidade. En certo momento a miña media baixou. Espero que non vos ocorra a ningún. Un día estaba sentado no salón de beleza da miña nai, miro tras min e unha muller desde o secador non deixaba de mirarme. Ata que me dixo unha profecía: 'Rapaz, ti vas viaxar polo mundo e vas falar ante millóns de persoas'. Eu, que estaba a pensar en deixar a universidade e alistarme no exército, e esta muller dime todo iso.

Fíxeno. Viaxei polo mundo. E falei a millóns de persoas. Pero iso non é o máis importante que fixen. O máis importante que aprendín aprendino dela aquel día: fun protexido, dirixido, corrixido. Fai algo que che guste. Aproveita as oportunidades profesionais. Non teñas medo de fracasar. Só se vive unha vez. Non teñades medo de saír dos límites, de pensar ao grande, de caer ao grande, de soñar ao grande. Pero lembrade, os soños sen un propósito son só soños e só producen insatisfacción. Así que tede propósitos, fins, na vosa vida, cada ano, cada mes, cada día. Eu tento ter un propósito cada día. E para conseguir o que te propós necesitas disciplina e constancia. Tes que traballar cada día.  Traballar duro é o que fai a xente que triunfa. E neste mundo de test,  tuits... no que crecestes, o que fagas moitas máis cousas non significa que consigas moito máis. Seguide esforzándovos, tendo metas e progresando.

E todo o que queirades, bo, podédelo ter. Reclamádeo, traballade duro para telo e, cando o alcancedes, tirade de alguén máis. Non aspiredes tan só a ter unha vida. Aspirade a marcar unha diferenza».

REFLEXIÓN

Dános medo perder, pero non podemos esquecer que cando optamos diante de nós ábrese un novo horizonte que nos espera.

-           Con que criterios vas tomando decisións na túa vida: estudos,  optativas…?

-           Elixes aquilo que che apaixona e traballas duro para conseguilo ou escolles o camiño fácil?

MÉRCORES 18 ABRIL. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

LECTURA BÍBLICA: Isaías 41, 10

«Non temas, que eu estou contigo; non te angusties, que eu son o teu Deus »

LECTURA

«Durante anos fun un  neurótico. Era un ser  angustiado, deprimido e egoísta. E todo o mundo insistía en dicirme que cambiase. E non deixaban de lembrarme o  neurótico que eu era. E eu ofendíame, aínda que estaba de acordo con eles, e desexaba cambiar, pero non acababa de conseguilo por moito que o tentase. O peor era que o meu mellor amigo tampouco deixaba de lembrarme o  neurótico que eu estaba. E tamén insistía na necesidade de que eu cambiase. E tamén con el estaba de acordo, e non podía sentirme ofendido con el. De maneira que me sentía impotente e como atrapado. Pero un día díxome: «Non cambies. Segue sendo tal como es. En realidade, non importa que cambies ou deixes de cambiar. Eu quérote tal como es e non podo deixar de quererte». Aquelas palabras soaron nos meus oídos como música: «Non cambies. Non cambies. Non cambies... Quérote...». Entón tranquiliceime. E sentinme vivo. E, Oh, marabilla!, cambiei. Agora sei que en realidade non podía cambiar ata atopar a alguén que me quixese, prescindindo de que cambiase ou deixará de cambiar».

(Non Cambies. O Canto do Paxaro. Anthony de Mello)

REFLEXIÓN

Quen non andou un pouco perdido no camiño? Cando se inicia a viaxe da vida aínda non sabemos ben que equipaxes tomar, o lugar de chegada aparece cheo de incertezas e preséntansenos moitas follas de ruta alternativas. O que si é seguro é que queremos facer esa viaxe con outros e que os amigos son o máis importante que temos.

Buscar a nosa identidade e conectar co mundo dos nosos sentimentos é unha parte principal desa viaxe. Este crecemento ten un movemento cara a fóra e ten, tamén, un movemento cara ao interior que é o que enche de beleza, de liberdade e de sentido todo o demais: «mirarme dentro e comprender…» Perderiámonos moito de nós mesmos e dos outros sen esa miradaao interior.

O noso  GPS indícanos dúas condicións indispensables se queremos penetrarnos nese espazo por descubrir da nosa interioridade: buscarnos un acompañante, unha persoa coa que podemos nomear e expresar o que imos sentindo, como un guía experimentado que nos poida dar indicadores para o camiño… e pararnos para conectar connosco mesmos.

(Vivir por dentro. Habilidades para lidar cun mesmo -Mariola López Villanueva )

XOVES 19 ABRIL. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

EVANXEO:  Mateo 5, 7-9

«Ditosos os  misericordiosos, porque serán tratados con  misericordia. Ditosos os limpos de corazón, porque verán a Deus. Ditosos os que traballan pola paz, porque se chamarán fillos de Deus».

BENAVENTURANZASDO PAPA FRANCISCO: “QUERES PAZ? TRABALLA POLA PAZ”

“Xesús vén extirpar a inmobilidade  paralizante do que cre que as cousas non poden cambiar, do que deixou de crer no poder transformador de Deus Pai e nos seus irmáns, especialmente nos seus irmáns máis fráxiles, nos seus irmáns descartados. Xesús, ao proclamar as  benaventuranzas vén sacudir esa resignación que nos fai crer que se pode vivir mellor se nos escapamos dos problemas, se fuximos dos demais; se nos escondemos ou encerramos nas nosas comodidades, se nos adormentamos nun consumismo  tranquilizante”.

-           “As  benaventuranzas son ese novo día para todos aqueles que seguen apostando ao futuro, que seguen soñando, que seguen deixándose tocar e impulsar polo Espírito de Deus”.

-           “ Benaventurados os que se deixan contaxiar polo Espírito de Deus e loitan e traballan por ese novo día, porque seu será o reino dos ceos”.

-           “ Benaventurados os que se comprometen pola reconciliación“.

-           “Felices aqueles que son capaces de  ensuciarse as mans e traballar para que outros vivan en paz”.

-           “Felices aqueles que se esforzan por non sementar división”.

-           “Queres dita? Queres felicidade? Felices os que traballan para que outros poidan ter unha vida ditosa. Queres paz? Traballa pola paz”.

“Sementar a paz a golpe de proximidade, de veciñanza! A golpe de saír de casa e mirar rostros, de ir ao encontro daquel que o está pasando mal, que non foi tratado como persoa, como un digno fillo desta terra. Esta é a única maneira que temos de tecer un futuro de paz”.

VENRES 20 ABRIL. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

EVANXEO: Xoán 1, 37-39

«Os discípulos, ao oílo falar así seguiron a Xesús. El volveuse e, ao ver que lle seguían, díxolles: “Que buscades?” Responderon: “Rabí –que significa mestre–, onde vives?” Díxolles: “Vide e vede”. Foron, pois, viron onde residía e quedaron con el aquel día. Eran as catro da tarde».

LECTURA

Comezamos cun extracto do xornal El País do verán pasado que recolle unha enquisa que permite mergullar nas inquietudes de futuro de máis de 12.000 mozos españois: quen son para eles referentes?

“Os mozos teñen aspiracións quizais parecidas ás doutras xeracións: éxito, fama e diñeiro, pero tamén dúbidas, vocación e  desapego. O final da adolescencia é unha etapa difícil en todas as épocas. De entre os 12.000, só 5.800 responderon á pregunta a quen querían parecerse de maiores.

O personaxe que máis coincidencias suscitou foi Amancio Ortega. As seguintes aspiracións femininas son “a miña nai”, Emma Watson e  Steve  Jobs. Outros mozos colocaron a Bill  Gates e  Steve  Jobs por diante de Ortega.

Agora, podemos pensar quen ou quen son referencia para nós:

-           Quizais son xente anónima, que traballa desde o silencio, a maioría das veces sen recoñecemento, pero que fai que a vida sexa moito máis fácil (e algunhas veces sinxelamente posible) para os demais.

-           Quizais deportistas… que poden ser referencia de esforzo por encima dos logros conseguidos.

-           Santos e santas, San Vicente ou Santa Luisa.

-           María de  Nazaret: Onde todos visen unha tolemia, María viu un horizonte. Onde moitos visen unha  trasgresión, ela intuíu a promesa de Deus. Onde tantos se estremeceron ante a perspectiva e esixisen máis probas, máis seguridades ou máis garantías, ela exclamou: “Fágase”.

-           Quen ou quen son referencia para ti?

-           A quen admiras?, por que?

ORACIÓN: A miña equipaxe

A miña equipaxe será lixeira,

para poder avanzar rápido.

Terei que deixar tras de min a carga inútil:

as dúbidas que paralizan

e non me deixan moverme.

Os temores que me impiden

saltar ao baleiro contigo.

As cousas que me encadean.

Terei que deixar tras de min

o espello de min mesmo,

o 'eu' como únicas lentes,

a miña palabra ruidosa.

E levarei

todo aquilo que non pesa:

Moitos nomes coa súa historia,

mil rostros no recordo,

a vida no horizonte,

proxectos para o camiño.

Valor se ti mo dás,

amor que cura e non esixe.

Ti como guía e mestre,

e unha oración que te faga presente:

«A ti, Señor, levanto a miña alma, en ti confío,

non me deixes. Ensíname o teu camiño,

Mira o meu esforzo. Perdoa as miñas faltas.

Ilumina a miña vida, porque espero en ti».

José María Rodríguez  Olaizola,  sj