ORACIÓNS SEMANA 19 - 23 OUTUBRO

LUNS 19 OUTUBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

MISIONEIROS: +XUSTIZA, -INXUSTIZA

Lectura do santo evanxeo segundo san Lucas (12,13-21):

Naquel tempo, dixo un do público a Xesús: «Mestre, dille ao meu irmán que reparta comigo a herdanza.»

El contestoulle: «Home, quen me nomea xuíz ou árbitro entre vós?»

E dixo á xente: «Mirade: gardádevos de toda clase de cobiza. Pois, aínda que un ande sobrado, a súa vida non depende dos seus bens.»

E propúxolles unha parábola: «Un home rico tivo unha gran colleita. E empezou a botar cálculos: "Que farei? Non teño onde almacenar a colleita." E díxose: "Farei o seguinte: derrubarei os celeiros e construirei outros máis grandes, e almacenarei alí todo o gran e o resto da miña colleita. E entón direime a min mesmo: Home, tes bens acumulados para moitos anos; déitate, come, bebe e pégate a boa vida." Pero Deus díxolle: "Necio, esta noite vanche esixir a vida. O que acumulaches, de quen será?" Así será o que amasa riquezas para si e non é rico ante Deus.»

SEMENTADOR DE NOGUEIRAS

Un día camiñaba polo campo, cando vin a un home bastante ancián, que estaba a cavar un pozo. Intrigado, achegueime a el para preguntarlle que estaba a facer. "A min sempre me gustaron as noces", contestoume. "Hoxe chegaron ás miñas mans as noces máis exquisitas que probei na miña vida, así que decidín plantar unha delas".

Entristecinme ao pensar que ese pobre home, a tan avanzada idade, xamais chegaría a probar unha desas noces. "Desculpe, amigo", díxenlle. "Para que unha nogueira dea froitos deben pasar moitísimos anos, e dada a súa idade, é moi probable é que cando esta árbore dea as súas primeiras noces, vostede xa morrería hai moito. Non pensou que talvez sería máis proveitoso para vostede sementase tomates, ou melóns ou sandías, que lle darán froitos que vostede si poderá saborear?".

O home miroume un instante en silencio, durante o cal, non souben se sentirme moi sagaz pola miña observación ou moi estúpido. Tras uns segundos que me pareceron horas, finalmente contestou: "Toda a miña vida deleiteime saboreando noces, cultivadas de árbores cuxos sembradores probablemente xamais chegaron a probar. Cando de noces se trata, non lle corresponde a quen sementa o ver os froitos. Por iso, como eu puiden comer noces grazas a persoas xenerosas que pensaron en min ao plantalas, eu tamén planto hoxe a miña nogueira, sen preocuparme de se verei ou non os seus froitos. Sei que estas noces non serán para min, pero talvez os teus fillos ou os meus netos as saborearán algún día."

E entón sentinme moi pequeniño e egoísta por pensar só en min. Desde ese día, dediqueime a plantar nogueiras.

REFLEXION

Así é o labor do misioneiro. Se sementamos sandías ou tomates, obviamente pronto veremos os froitos, pero se a nosa sementa é profunda e sincera, estaremos a sementar noces. Se o labor misioneiro é verdadeiro e está fundado en Cristo, quedará dentro dos corazóns da xente, e cando Deus queira, farao brotar e converterse en froitos abundantes.

MARTES 20 OUTUBRO

MISIONEIROS: +INCLUSION, -EXCLUSION

Lectura do santo evanxeo segundo san Lucas (12,39-48):

Naquel tempo, dixo Xesús aos seus discípulos: «Comprendede que se soubese o dono de casa a que hora vén o ladrón, non lle deixaría abrir unha fenda. O mesmo vós, estade preparados, porque á hora que menos pensedes vén o Fillo do home.»

Pedro preguntoulle: «Señor, dixeches esa parábola por nós ou por todos?»

O Señor respondeulle: «Quen é o administrador fiel e solícito a quen o amo puxo á fronte da súa servidume para que lles reparta a ración ás súas horas? Ditoso o criado a quen o seu amo, ao chegar, atope portándose así. Asegúrovos que o poñerá á fronte de todos os seus bens. Pero se o empregado pensa: "O meu amo tarda en chegar", e empeza a  pegarlles aos mozos e ás raparigas, a comer e beber e emborracharse, chegará o amo dese criado o día e á hora que menos o espera e despedirao, condenándoo á pena dos que non son fieis. O criado que sabe o que o seu amo quere e non está disposto a poñelo por obra recibirá moitos azoutes. Ao que moito se lle deu, moito se lle  esixirá; ao que moito se lle confiou, máis se lle esixirá.»

REFLEXIÓN

Que é o que se che esixe a ti? 
Por que é necesario que nos unamos para un mundo máis xusto?

MÉRCORES 21 OUTUBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

EVANXEO - Mateo 7, 7-12

«Pedide e darásevos; buscade e acharedes; chamade e abrirásevos.

Porque todo o que pide recibe; o que busca, acha; e ao que chama, abriráselle.

Ou hai seica algún entre vós que ao fillo que lle pide pan lle dea unha pedra;  ou se lle pide un peixe, déalle unha culebra?

Se, pois, vós, sendo malos, sabedes dar cousas boas aos vosos fillos, canto máis o voso Pai que está nos ceos dará cousas boas aos que llas pidan!

«Por tanto, todo canto queirades que vos fagan os homes, facédello tamén vós a eles; porque esta é a Lei e os Profetas».

REFLEXIÓN

Ás veces chama a atención que tendo tantas cousas, non acabemos de estar felices, contentos coa vida que vivimos. Por que pode ser isto?

Cando vas andando pola rúa do teu pobo ou cidade e ves a cantidade de persoas diferentes con e sen problemas, felices ou tristes, ricos ou pobres, parácheste a pensar a que parte dese mundo pertences ti?

Velaquí unha canción que nos axuda a entender a diferenza entre ambos os mundos.

NOSOPAI

XOVES 22 OUTUBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

XUSTIZA OU INXUSTIZA

EVANXEO - Mateo 5,13-16

«Vós sodes o sal da terra; pero se o sal se volvesoso, con que será salgado? Non serve para nada, senón para ser botado fóra e pisado polos homes. Vós sodes a luz do mundo; unha cidade asentada sobre un monte non se pode esconder. Nin se acende unha luz e se pon debaixo dun celemín, senón sobre o candil, e aluma a todos os que están en casa. Alume así a vosa luz diante dos homes, para que vexan as vosas boas obras, e glorifiquen ao voso Pai que está nos ceos»

CONTO: A axuda

Certo día, camiñando pola praia observei a un home que, agachándose, tomaba da area unha estrela de mar e tirábaa ao mar. Intrigado, pregunteille por que o facía.

- Estou a lanzar estas estrelas mariñas novamente ao océano, díxome: Como ves, a marea está baixa e quedaron na beira. Se non as arroxo ao mar, morrerán.

- Entendo, díxenlle, pero debe haber miles de estrelas de mar sobre a praia. Non podes lanzalas todas. Son demasiadas. E quizais non te deas conta de que isto sucede probablemente en centos de praias ao longo da costa. Non ten sentido o teu esforzo!

O home sorriu, inclinouse, tomou unha estrela mariña e, mentres a lanzaba de volta ao mar, respondeume:

- Para esta si o tivo!

REFLEXIÓN

Ti es sal? Ou es luz? Como podes axudar na túa contorna máis próxima?

ORACIÓN

Señor, fai de min un instrumento da túa paz.

Que alá onde hai odio, eu poña o amor.

Que alá onde hai ofensa, eu poña o perdón.

Que alá onde hai discordia, eu poña a unión.

Que alá onde hai erro, eu poña a verdade.

Que alá onde hai dúbida, eu poña a Fe.

Que alá onde desesperación, eu poña a esperanza.

Que alá onde hai tebras, eu poña a luz.

Que alá onde hai tristeza, eu poña a alegría.

Oh Señor, que eu non busque tanto ser consolado, canto consolar,

ser comprendido, canto comprender,

ser amado, canto amar.

Porque é dándose como se recibe,

é esquecéndose de si mesmo como un se atopa a si mesmo,

é perdoando, como se é perdoado,

é morrendo como se resucita á vida eterna.

(San Francisco de Asís)

VENRES 22 OUTUBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

SIRIA, O ÉXODO DO SÉCULO XXI

Como imos vendo nas noticias a diario, miles de refuxiados sirios na fronteira entre Serbia e Hungría levan semanas camiñando fuxindo da guerra que esnaquizou o seu país. Abandonan os seus fogares, familias, amigos, en busca dunha vida mellor.

EVANXEO : Mateo 5, 1-12

«E tomando a palabra, ensináballes dicindo:

Felices os pobres de espírito, porque deles é o Reino dos Ceos.

Felices os mansos, porque eles posuirán en herdanza a terra.

Felices os que choran, porque eles serán consolados.

Felices os que teñen fame e sede da xustiza, porque eles serán saciados.

Felices os misericordiosos, porque eles alcanzarán misericordia.

Felices os limpos de corazón, porque eles verán a Deus.

Felices os que traballan pola paz, porque eles serán chamados fillos de Deus.

Felices os perseguidos por causa da xustiza, porque deles é o Reino dos Ceos.

Felices seredes cando vos inxurien, e vos persigan e digan con mentira toda clase de mal contra vós pola miña causa.

Alegrádevos e regocixádevos, porque a vosa recompensa será grande nos ceos; pois da mesma maneira perseguiron aos profetas anteriores a vós».

LECTURA: Alberto dei Lolli. Enviado especial Szeged (Hungría)

Talvez non queira vostede saber que mentres dorme, varios miles de sirios que foxen da guerra camiñan campo a través ata unha pequena estrada apenas asfaltada. Son as dez da noite en Röszke, unha aldea fronteiriza xunto á cidade de Szeged, ao sur de Hungría. Vai un pouco de frío. Xunto a un paso nivel a policía húngara instalou un 'check point' para tratar de organizar a onda de xente que vai chegando.

A imaxe é impresionante, peche os ollos se quere, e iso que só alcanzamos a ver o que iluminan as luces dos furgóns, porque a noite é escura a pesar da media lúa. Na cuneta, sobre o campo, hai varios centos de persoas; maiores, novos, homes, mulleres, nenos e bebés. Están deitados ou sentados, esparexidos xunto ao asfalto sobre esteiras ou sacos de durmir. Apenas hai tres tendas de campaña. O chan está cheo de mazorcas de millo, bolsas de pan e botellas de plástico, que saciaron a fame dos que chegaron hai un intre. E un cordón de axentes trata de acougalos e sacalos da estrada para facilitar o paso dos autobuses que deben trasladalos; xa saíron unha decena abarrotado e isto segue cheo.

Coidado agora, mellor vire a mirada á esquerda. Porque se mira á dereita verá a un bebé de 6 meses envolto nun pixama cunhas anteniñas. É unha nena, Layan, e leva 22 días de viaxe ao lombo. Siria, Turquía, Grecia, Macedonia e Serbia. Non viaxa soa, porque ao seu lado, está o seu irmán Mohamad de 3 aniños cun chuvasqueiro vermello.

Con 3 anos, Mohamed, vítima do horror da guerra.

Cunha man suxeita a saia da súa mamá e coa outra tapa a cara porque lle molestan as luces dos coches. Hai moitos outros, a maioría durmidos no colo dos seus pais, envoltos en mantas ou en panos, rendidos por completo. Unha nena chega do brazo da súa nai cun osiño asomando pola súa mochila. Diría un que vai ao colexio, se non fose porque aquí só hai abismo e cansazo, e unha noite longa para os que levan máis de 14 horas traballando para atendelos.

REFLEXIÓN

Fuxir? No século XXI? Guerra?

Como é todo isto posible? Podemos facer algo nós para que o mundo sexa máis xusto?

ORACIÓN

Pidamos ao Señor polos refuxiados, que atopen axuda e consolo na Igrexa que os acolle. Que manteñan a esperanza viva e que a Virxe interceda para que algún día poidan volver aos seus fogares. Recemos tamén polos que os acollen, para que co apoio económico e o sustento da oración de todos os cristiáns, poida seguir facendo fronte a esta situación e actuando como nai de todos os desprazados. Amén

AVE MARÍA