ORACIÓNS SEMANA 26- 29 OUTUBRO

LUNS 26 OUTUBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

Constantemente escoitamos -mesmo tamén dicimos- que o mundo é imperfecto, que hai cousas que non nos gustan, que cada día uns teñen máis -moito máis- e a gran maioría menos ou nada. A pesares desta nosa queixa, pouco ou nada facemos para cambiar as cousas. Non estamos a falar de que vaiamos polos parlamentos , xuntas de goberno ou consellos de administración onde se decide; senón de que, alí onde esteamos, no achegado e pequeno da nosa vida, tamén estamos chamados a facer as cousas doutro xeito. Cambiar a forma de tratarnos, de relacionarnos uns cos outros, de axudarnos, e tamén de dicirnos as cousas que non facemos ben e debemos cambiar. E isto podemos facelo nas nosas casas, no traballo, cos amigos e na Igrexa.

A realidade é imperfecta, como o somos nós, pero coa colaboración de tod@s, e non deixándonos levar da crítica mordaz e pouco construtiva, si que podemos ir cambiándoa, unindo, traballando xunt@s ou dando a nosa opinión cando nola pidan. Se poñemos algo de nós, as cousas que non nos gustan poden ir cambiando.

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS

Mestre, que vexa! 

            Naquel tempo,  ao saír Xesús de Xericó cos seus discípulos e outra moita xente, o fillo de Timeo, Bartimeo, que era cego, mendigaba sentado a carón do camiño.

            Oíndo que pasaba Xesús o Nazareno, púxose a gritar e a dicir:

            ‑ Fillo de David, Xesús, ten piedade de min!

            Moitos reprendíano para facelo calar, pero el gritaba aínda máis alto:

            ‑ Fillo de David, ten piedade de min!

            Xesús detívose e dixo:

            ‑ Chamade por el.

            Chaman entón polo cego e dinlle:

            ‑ Veña, érguete, que te chama!

            El, deixando o seu manto, veu dando brincos ata onde estaba Xesús. Este preguntoulle:

            ‑ Que queres que che faga?

            O cego respondeulle:

            ‑ Mestre, que volva ver.

            Xesús díxolle:

            ‑ Vai; a túa fe salvoute.

            E no intre comezou a ver, e seguíao polo camiño.

  Palabra do Señor                          R/. Loámoste, Cristo  

REFLEXIÓN

A ledicia do Evanxeo enche o corazón e a vida enteira dos que se encontran con Xesús. Os que se deixan salvar por El son liberados do pecado, da tristeza, do baleiro interior, do illamento. Con Xesucristo sempre nace e renace a alegría...

APRENDAMOS A VER A TRAVÉS DOS OLLOS DE MISERICORDIA A REALIDADE QUE CONSTRUÍMOS, IMPERFECTA E NECESITADA DAS MANS E DOS CORAZÓNS DE CANTOS A CONFORMAMOS.

MARTES 27 OUTUBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

CREATIVIDADE. SERES CREATIVOS

EVANXEO: Xénese 1, 1-3

«No principio creou Deus os ceos e a terra.

E a terra estaba desordenada e baleira, e as tebras estaban sobre a face do abismo, e o Espírito de Deus movíase sobre a face das augas. 

E dixo Deus: Sexa a luz; e foi a luz».

REFLEXIÓN

Os seres humanos somos únicos, somos capaces de escribir novelas, de rodar películas de compoñer cancións, de crear, de inventar novas vidas, de soñar cidades, edificios…

De feito, vivimos nun planeta completamente imaxinario, no que todo o que nos rodea, incluso a roupa que levamos ou o que comemos non é máis que o produto final dunha idea que xurdiu da mente de alguén.

Existimos porque imaxinamos, e cando desenredamos a capacidade de imaxinar das nosas neuronas e poñémolas a traballar somos capaces de crear, de avanzar, de tirar adiante novos proxectos, de resolver un problema, de afrontar novos retos, aínda que ás veces          nos equivoquemos; porque tropezar, a miúdo, condúcenos a unha boa idea.

Todos temos a capacidade de imaxinar e de crear, non é só cousa de xenios, o que pasa é que temos que desenvolvela. Habemos de aprender a ser creativos da mesma forma que temos que aprender a ler, e para iso existen catro ingredientes básicos.

Para empezar debemos saber escoller ben que é aquilo que máis nos motiva, iso será o noso elemento.

A paixón é o segundo factor que conforma a creatividade, a creatividade é paixón e a paixón é o motor que move as nosas vidas e o mundo en que vivimos.

O terceiro alicerce para sermos creativos é o esforzo e a disciplina para domar o noso soño.

Arriscar, lanzarse, romper barreiras, aínda que en ocasións saia mal, aceptar o reto, é o cuarto ingrediente sen o que a creatividade xamais se desenvolverá.

Pensa que un logro destacado é unha cuestión de sorte e verás canta mala sorte terás.

Acepta que un logro destacado é unha cuestión de creatividade e terás toda a boa sorte do mundo.

ORACIÓN

Xesús, mestre bo,

queremos seguir os teus pasos.

Dános o teu Espírito,

para aprender a vivir na comprensión

Axúdanos a abrir o corazón

para poñernos no lugar do outro,

descubrir os seus problemas,

atender as súas necesidades,

interpretar os seus silencios,

escoitar as súas palabras,

responder as súas preguntas.

Axúdanos?a descubrir ao irmán,?

a entender o que lle pasa,?

a acompañalo desde o seu lugar,?

a camiñar ao seu lado.

Axúdanos a vivir

na comprensión dos demais.

Como ti o fixeches,

vivindo para os outros,

que escoitaches a todos,

que nos mostraches ese camiño

que nace de optar polos menos comprendidos

e polos menos acompañados da nosa sociedade.

Dános o teu Espírito,

Señor da Vida,

ensínanos a escoitar

para que aprendamos a comprender. Amén

MÉRCORES 28 OUTUBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

CANDO ES CREATIVO NO TRABALLO, MELLORAN O MUNDO E As PERSOAS

EVANXEO: Xénese 1, 11

«Despois dixo Deus: Produza a terra herba verde, herba que dea semente; árbore de froito que dea froito segundo o seu xénero, que a súa semente estea nel, sobre a terra. E foi así».

REFLEXIÓN

A creatividade é o antónimo da inercia, do piloto automático, da rutina e do aburrimento.

A creatividade non corresponde aos xenios, a creatividade é entusiasmo, paixón, innovación.

Agora pensemos canto tempo pasamos estudando e traballando ao longo das nosas vidas.

É necesario un esforzo pola nosa banda, dedicar uns minutos ao día para pensar como pode mellorar o noso traballo, como podemos aumentar a nosa produtividade e como podemos facilitar a vida aos nosos compañeiros.

Foxe da pasividade, do abandono e da falta de motivación. É fundamental que o teu proxecto fomente a creatividade e ten en conta que o mellor amigo da creatividade é o entusiasmo. Fomentándoo conseguimos un ambiente de traballo dinámico e apaixonado.

Para fomentar o ambiente creativo é moi importante ter confianza nos demais e no que nos poden achegar, pois debemos xerar un espazo no que todos se sintan tranquilos para expresar as súas ideas con total liberdade.

Todos temos un talento oculto, cando atopamos o noso talento o mundo enteiro gaña. Atrévesche a atopar o teu? Descóbreo para poñelo ao servizo dos demais.

Discurso de Anxo Pérez no premio cidadán europeo. Crecemento persoal.

XOVES 28 OUTUBRO 2015. NO NOME DO PAI…..

EVANXEO  Marcos 10, 42-44

« O que queira ser grande entre vós, que sexa o voso servidor, e o que queira ser o primeiro entre vós, que sexa escravo de todos. Porque tampouco o Fillo do home veu a ser servido, senón a servir e a dar a súa vida en rescate por todos».

A FREGONA

A fregona, un invento do español Manuel Jalón, que nos parece tan simple, mesmo a algún nos pode parecer ata “parvo” o de chamarlle invento, e que con todo supuxo unha revolución social.

Trátase dun caso no que a creatividade, a técnica, ponse ao servizo da sociedade non só para facilitar unha tarefa, senón para dignificar un traballo, facer máis digna á persoa.

O uso doméstico da fregona dignificou un traballo que, por humilde, ninguén cara adiante doutros: axeonllarse para fregar.

LECTURA

Manuel Jalón: “Eu era por entón, en 1955, capitán enxeñeiro aeronáutico. Había poucos meses que volvera dos Estados Unidos onde seguira un curso de mantemento dos avións de combate F-86, os primeiros de propulsión a barullo, de reacción, que ían dotar o noso Exército do Aire.

Un día, tomando unhas cervexas no bar, un compañeiro díxome: `Mira Jalón, deberías deixar de pensar en fabricar elementos de mantemento para a aviación e o exército e inventar algo para que as mulleres -sinalando a unha que limpaba de xeonllos un recuncho do bar- freguen de pé'. `Iso está feito', contesteille moi convencido e xa non puiden quitar a idea da cabeza”.

REFLEXIÓN

Ocórrenseche situacións nas que aínda non se respecta a dignidade do ser humano? Que podemos facer no noso día a día para isto non ocorra?

Somos nós realmente capaces de respectar a todo ser humano? Intervimos, ou avisamos cando nos atopamos situacións nas que hai faltas de respecto cara a outros, ou mesmo  cara a nós?

En moitas ocasións, as grandes ideas xorden nos momentos máis inesperados, só hai que estar atento ao que nos rodea. Que cousas ves no teu día a día que non che gustan? Que podes facer para cambialas?

Non sempre fan falta cousas grandes, nin caras, nin complicadas para xerar cambios no noso mundo que o fagan un pouquiño mellor.
Coidamos os pequenos detalles que fan que o mundo sexa mellor, máis agradable, máis limpo?

Pensamos en como facilitar a vida dos demais? Ou pensamos só en como facilitárnola a nós mesmos?