LUNS 15 MAIO
NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
EVANXEO: Lucas 1, 39-45
«Por aqueles
días, María foi coa súa curmá Isabel, e esta, nada máis vela, dixo: Deus
bendíxote máis que a todas as mulleres, e bendixo ao teu fillo! Quen son eu
para que veña a visitarme a nai do meu Señor? Ditosa ti por crer que han de
cumprirse as cousas que o Señor che dixo!»
REFLEXIÓN
Ser nai non
significa só cambiar cueiros, quentar biberóns ou pelexar cos purés. Ese só é o
comezo, ese só é o momento no que unha nai dáse conta de que é capaz de facer
calquera cousa por un mundo ao que deu a vida. Ese mundo é ese fillo no que hai
millóns de ilusións?
Ser nai
significa cambiar a túa vida, o teu tempo e a túa forma de pensar polos teus
fillos. Significa dar todo o teu corazón e entregar as túas forzas cada día
para sacar aos teus fillos adiante e ensinarlles a vivir.
Significa ter
unha razón de ser para o resto da túa vida. Querer aproveitar e espremer cada
momento ao máximo. Ter sentimentos atopados ao ver como os teus fillos crecen,
sentindo dita e nostalxia cando avanzan dando pasos de xigante pola vida.
Se hai un amor
que podamos chamar verdadeiro é o amor sincero dunha nai, un amor que á súa vez
é eterno e infinito. En realidade ser nai implica seguir os pasos duns pequenos
mestres, os fillos, ata que se fan grandes; pois con só existir e sen sabelo os
fillos ensínanlles a amar de maneira incondicional.
Ser nai
significa nunca máis estar soa no pensamento, pois unha nai sempre pensa dobre:
polos seus fillos e por ela. Unha nai séntese tremendamente afortunada porque
sabe que os seus fillos son o maior tesouro que podería alcanzar a ter.
A maternidade
non significa sorrir sempre, senón tamén chorar a mares. Require moitas noites
de insomnio fundindo á almofada nun afogante abrazo. Significa unha infinidade
de preocupacións; horas de correr tras os seus fillos; días, meses e anos
inventando centos de maneiras para camuflar as verduras e o peixe; aguantar
pelexas e tolerar con toda a paciencia do mundo a infinidade de sinsentidos que
ten a vida.
María, cóbrenos co teu manto de nai.
ORACIÓN: AVE MARIA
MARTES 16 MAIO
NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
MARÍA, UN NOME QUE FAI HISTORIA
EVANXEO: Lucas 1, 26-27
«Aos seis
meses enviou Deus ao anxo Gabriel a un pobo de Galilea chamado Nazaret, a
visitar a unha moza chamada María que estaba comprometida para casar cun home
chamado Xosé, descendente do rei David»
LECTURA: Mulleres que fan historia
Hai multitude
de listas sobre mulleres que fixeron historia. Apuntamos algunhas notables.
Heroínas da historia da humanidade
Cleopatra
(Exipto), Hipatia de Alexandría (Grecia), Lady Godiva (Reino Unido), Juana de
Arco (Francia), Santa Teresa de Ávila (España), Catherine de Médici (Francia),
Elizabeth I (Reino Unido), Juana Inés da Cruz (México), Jane Austen (Reino Unido), Florence Nightingale (Reino
Unido) e Louisa May Alcott (Estados Unidos), son as mulleres que encabezan a
selección realizada polo equipo de 40ymás.com.
A longa lista
das 40 mulleres inclúe a outras figuras, como a científica polaca francesa
Marie Curie, pioneira no campo da radioactividade, a primeira en recibir dous
premios Nobel en Física e Química, ou a deseñadora francesa Coco Chanel, quen
revolucionou a moda a nivel mundial, a metade do Século XX.
A poetisa
chilena Gabriela Mistral, a escritora inglesa de novelas policiais e de
misterio Agatha Cristhie, a gran pensadora feminista francesa Simone de
Beauvoir, a estadista hindú Indira Gandhi, a aguerrida e revolucionaria pintora
mexicana Frida Kahlo, son outras das grandes personalidades femininas que
inclúen esta galería.
Ademais
queremos incluír ás que coa súa vida deron vida a outros. Foron nais e fixeron
posible a experiencia incrible que é a vida. Grazas
REFLEXIÓN
A historia foi
escrita case sempre con man masculina. Seguro que podemos escribir de forma
máis xusta en diante a nosa historia.
ORACIÓN: Contribuíndo ao cambio
Hai tanto que
facer
e cada quen
ten a súa propia tarefa
na xesta do noso
tempo.
Nai Maria ,intercede
para que
eu reciba a
forza e o aliciente
para cooperar
coa gran tarefa
de cambiar
este mundo noso
poñendo o meu
gran de area,
que ben
podería facer a diferenza.
Amén.
XOVES 18 MAIO
NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
MARÍA, ACOLLEDORA E SERVIDORA
A Virxe consola. Ela
segue sendo a amorosa consoladora de tantas persoas, aflixidas polas dores
físicas e morais. Ela coñece ben as nosas dores e penas, pois sufriu
bastante... desde Belén ata o monte Calvario.
María ama aos mozos e
mozas, en especial aos que están desorientados e deprimidos; ama a todos os que
senten no seu corazón o desexo de amar, de facer o ben aos demais; ama os
rapaces e rapazas que teñen altos ideais para as súas vidas.
María era unha moza
de verdade; é dicir aberta á vida, interesada en cambiar as cousas que estaban
mal, disposta a arrimar o ombreiro para iso... María debeu sufrir vendo a
miseria das xentes do seu tempo, vendo a súa falta de esperanza. Seguro que
estaría en actitude de rebeldía ante o pésimo panorama social do seu tempo.
Unha rebeldía non só teórica senón práctica e levada ás súas últimas
consecuencias no servizo aos demais.
LECTURA
Hai uns anos, nun
país próximo ao noso, fíxose unha proba curiosa: Ao carón da estrada colocouse un
coche que, aparentemente, sufrira un terrible accidente. Xa vos podedes
imaxinar: unha roda aquí, outra alá, unha árbore media caída, fume, cristais,
anacos de compoñentes,...etc.
Tratábase de ver como
reaccionaban os automobilistas ante un accidente.
Pasaron bastantes
coches a moita velocidade, mesmo algúns, ao ver o panorama, aceleraban.
Finalmente, parou un
que ía nun coche algo vello e destartalado.
Cando se lle
preguntou por que parara, no canto de seguir cara ao seu destino sen
preocuparse, sen perder o seu tempo,... dixo sinxelamente: A final de contas,
non somos todos irmáns?
Esta sinxela resposta
esquecémola con frecuencia na vida. María non foi así como nos din repetidas
veces os evanxeos.
REFLEXIÓN
Preocúpanche as
cousas que van mal no mundo, na túa cidade; na túa clase, na túa familia?
Preguntácheste o que
ti poderías facer para axudar a solucionar iso que está mal?
ORACIÓN
Que sorte temos,
María,
porque ti es a nai de
todos os mozos e mozas.
Todos os fillos
queren parecerse ás súas nais,
e nós queremos
aprender a ser como ti.
Queremos abrir todas
as portas
do noso corazón a Xesús,
e borrar todo o malo
que hai en nós.
María, dáme a ilusión
para vivir feliz
cada novo día que Deus
me regala.
Axúdame a contaxiar
aos demais
as ganas de vivir e
de facer as cousas ben.
María, déixame
camiñar contigo,
para que aprenda,
coma ti,
a vivir con ritmo
alegre de mocidade.
Am-en
VENRES 19 MAIO
NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
A palabra de María
Canto nos doe cando
alguén nos falla na palabra dada!
Hoxe, e dentro deste mes de maio, contemplamos a
María nunha das dimensións que máis coherencia e sentido deu á súa existencia:
a súa PALABRA.
- Poucas palabras
pronunciou María. Pero, entre todas elas, sobresae, sen dúbida, o "aquí
está a escrava do Señor; fágase en min segundo a súa Palabra".
-Puido máis o sentido
de Deus que a súa propia persoa. O afán de dar gusto a Deus, que os propios
caprichos. María, desde o principio ata o final, foi aquela muller que se tomou
en serio a palabra dada ao anxo: aquí está a escrava do Señor!
Adóitase dicir que se
colle ao mentireiro antes que ao coxo. As nosas palabras e os nosos
compromisos, en variadas ocasións, son preámbulo de negacións conscientes ou
inconscientes: prometemos o que sabemos que non imos cumprir ou, doutra banda,
ofrecémonos sen saber sopesar riscos, capacidades e posibilidades.
María foi consciente
das súas limitacións e da súa pobreza. Pero, todo iso, soubo depositalo aos pés do Señor. Talvez ata pensaría: Se El
me elixiu; El saberá cargar coas
consecuencias!
Pero Maria, cumpriu
coa palabra dada. E, desde ese momento, envorcouse de cheo para que aqueloutra "Palabra", fose tomando
forma no seu seo.
Como son as nosas
promesas? Sinceras ou hipócritas? Cheas de Deus ou de vaidade? Dispostas para
Deus ou postas a mal con El?
ORACIÓN
PALABRAS A MARIA
Que non dubide de
Deus,
aínda que me pareza
imposible.
Que, sendo libre,
non me esqueza de
Deus.
Que, sendo escravo,
Me sinta libre en
Deus.
Que me alegre polo
feito
de ser tocado por Deus.
Que nunca deixe de
chamarche:
Benaventurada.
Que goce con tantas
cousas
que Deus fai por min
e en min.
Que disperse de min,
como o fixo totalmente de ti,
a soberbia e o
orgullo.
Que me colme do bo
para vivir
e me aparte do mal
que me fai morrer.
E, se nalgún
instante, María
rompo coa palabra que
ofrecín a Deus:
pídoche que me
lembres que a proeza
non está na cantidade
senón na calidade do
que se dá.
Que saiba coma Ti,
María,
darme e non
contentarme con dar.
Amén.
No hay comentarios:
Publicar un comentario