ORACIÓNS 13 - 17 NOVEMBRO

Luns, 13 de novembro. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

ACENDER
UNHA FE GASTADA

EVANXEO

Mateo 25, 13:

Vixiade, xa que non sabedes nin o día nin a hora.

REFLEXIÓN

A primeira xeración cristiá viviu convencida de que Xesús, o Señor resucitado, volvería axiña cheo de vida. Non foi así. Aos pouquiños, os seguidores de Xesús tivéronse de preparar para unha longa espera.

Non é difícil imaxinar as preguntas que se espertaron entre eles. Como manter vivo o espírito dos comezos? Como vivir espertos mentres chega o Señor? Como alimentar a fe sen deixar que se apague? Un relato de Xesús sobre o sucedido nunha voda axudáballes a pensar a resposta.

Necesitamos ás présas unha nova calidade na nosa relación con Xesús. Coidarmos todo o que nos axude centrar a nosa vida na súa persoa. Non gastar enerxías no que nos distrae ou desvía do seu Evanxeo. Acendermos cada domingo a nosa fe rumiando as súas palabras e comulgando vitalmente con el. Ninguén pode transformar as nosas comunidades coma Xesús.

Martes, 14 de novembro. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

1. DEREITO A SER RESPECTADO E RESPONSABILIDADE DE RESPECTAR A TODOS

Convivir cos demais non é ás veces tarefa fácil, pero uno dos valores que temos que traballar en todos os ámbitos da nosa vida é o RESPECTO. O dereito a ser respectados é algo que debemos esixir aos demais, así como traballar pola responsabilidade de respectar a todas as persoas que están ao noso ao redor.

Esa responsabilidade pasa por respectar e ser respectado nas nosas contornas familiares, escolares e sociais, practicando algo que desexamos para connosco mesmos e que debemos buscar para todos os demais (e referímonos ás persoas, ás cousas, aos animais, ao noso medio ambiente… )

LECTURA BÍBLICA: Colosenses 3, 9-13

«Non vos mintades uns a outros! Como elixidos de Deus, santos e amados, revestídevos de compaixón entrañable, bondade, humildade, mansedume, paciencia. Soportádevos mutuamente e perdoádevos cando algún teña queixas contra outro. O Señor perdoouvos: facede vós o mesmo».

REFLEXIÓN

O respecto é a consideración, atención, deferencia que se debe a unha persoa. Podemos dicir tamén que é o sentimento que leva a recoñecer os dereitos e a dignidade do outro. Este valor fundaméntase na dignidade da persoa. Dignidade de igual a igual compartida por todos. O respecto aos demais é a primeira condición para saber vivir e poñer as bases dunha auténtica convivencia en paz.

Cústache respectar aos demais, as súas opinións, a súa forma de ver a vida, a súa forma de vestir… Que temos que facer para mellorar o respecto a nós mesmos e aos demais?

Mércores, 15 de novembro. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

DEREITO Á EDUCACIÓN

E RESPONSABILIDADE DE ESTUDAR

Cando botamos unha mirada ao longo da historia, non é difícil darse conta que para que un país teña futuro e os seus cidadáns poidan vivir nunhas boas condicións de benestar, é necesario que a educación sexa un dos alicerces básicos.

É certo que é un dereito que fomos conquistando entre todos, pero é a nosa responsabilidade, a de toda a sociedade o velar e coidar porque este dereito se cumpra, pero tamén velar porque este dereito non nos leve ao malgasto e falta de interese por mellorar constantemente.

EVANXEO: Mateo 28, 16-20

«Os once discípulos fóronse a Galilea, ao monte que Xesús lles indicara. Ao velo, eles prostráronse, pero algúns dubidaron.  Achegándose a eles, Xesús díxolles: «Déuseme todo poder no ceo e na terra.  Ide, pois, e facede discípulos a todos os pobos, bautizándoos no nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo; ensinándolles a gardar todo o que vos mandei. E sabede que eu estou convosco todos os días, ata o final dos tempos».

REFLEXIÓN

O estado Español gasta na educación aproximadamente 44.324 millóns de € ao ano, é dicir, un 4,27 % de PIB, o que corresponde a 937 € por persoa e ano. Unha praza escolar de ESO custa máis de 6.000 € ao ano.

Estes datos económicos téñennos que facer reflexionar sobre a nosa responsabilidade e actitude ante o estudo. É un gran privilexio poder vivir nun lugar onde temos a posibilidade de formarnos para poder vivir mellor no futuro e poder soster entre todos o que entre todos logramos.

Cal é a túa postura ante os estudos? Estás a ser responsable ante a solidariedade de tantas persoas para que ti poidas estudar? Es consciente da importancia que ten poder estudar?

AVE MARÍA

XOVES, 16 de novembro. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

DEREITO Á SAÚDE  E RESPONSABILIDADE DE COIDARSE

Todos valoramos a nosa vida e a dos nosos seres queridos, e todos experimentamos nalgún momento a enfermidade, unha das cousas que máis apreciamos cando a perdemos. Ter saúde é moi importante na vida, porque nos posibilita ter autonomía, podernos mover dun lado para outro; ter saúde supón poder gozar de todo o que a vida nos ofrece ao redor; pero a saúde é algo que podemos ou non podemos ter, ás veces a enfermidade chega sen esperala, pero a maioría das veces fáltanos saúde pola nosa maneira de vivir, o que comemos e bebemos, os hábitos de vida que realizamos, se facemos ou non exercicio, se descansamos ou non o suficiente… son cuestións que inflúen na nosa mellor ou peor saúde.

Temos dereito a que cando estamos enfermos nos coiden e teñamos médicos e hospitais para iso, pero non menos certo é que a nosa maior responsabilidade respecto da saúde é a de coidarnos e tratar de vivir dunha forma que posibilite ter a maior saúde posible durante o maior tempo posible.

EVANXEO: Mateo 8, 5-13

«Ao entrar Xesús en Cafarnaún, un centurión achegóuselle rogándolle: «Señor, teño na casa un criado que está na cama paralítico e sofre moito». Contestoulle: «Vou eu curalo». Pero o centurión replicoulle: «Señor, non son digno de que entres baixo o meu teito. Basta que o digas de palabra, e o meu criado quedará san». Ao oílo, Xesús quedou admirado e dixo aos que o seguían: «En verdade dígovos que en Israel non atopei en ninguén tanta fe. E dixo Xesús ao centurión: «Vaite; que te suceda segundo criches». E naquel momento púxose bo o criado».

REFLEXIÓN

Es responsable cos teus hábitos de vida e como estes poden repercutir na túa saúde? Es consciente daquelas cousas que poden estragar a túa saúde como fumar, beber alcol, consumir drogas, comer alimentos que prexudican á túa saúde, non descansar o suficiente?

NOSOPAI

https://youtu.be/Xq3aFZu8Wgs

VENRES, 17 de novembro. NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO

DEREITO Á PROTECCIÓN E RESPONSABILIDADE DE COIDAR AOS MÁIS DÉBILES

Desde que o home viviu en sociedade, foi descubrindo que necesitaba estar protexido por esa sociedade. Na evolución humana estudamos como as especies sobreviviron pola selección natural, de forma que as especies máis fortes predominaron ou resistiron mellor esa selección que as especies máis débiles. Así ocorreu e tristemente segue ocorrendo actualmente no desenvolvemento das sociedades humanas.

Se algo nos diferencia dos animais é que as persoas coidamos doutras persoas e establecemos uns dereitos que tratan de protexer aos máis débiles da nosa sociedade; desta maneira coidamos dos maiores, dos enfermos, dos nenos, dos minusválidos, daqueles que quedan sen traballo, etc., é dicir, de todas aquelas persoas que en momentos concretos da vida son máis débiles e vulnerables. Unha sociedade que non avance nesta dirección é unha sociedade menos humana, menos solidaria e inevitablemente moito menos cristiá.

EVANXEO: Mateo 25, 31- 46

Porque tiven fame e déstesme para comer, tiven sede e déstesme de beber, fun forasteiro e hospedástesme, estiven espido e vestístesme, enfermo e visitástesme, no cárcere e viñestes verme. Entón os xustos contestaranlle: Señor, cando te vimos con fame e te alimentamos, ou con sede e démosche de beber?; cando te vimos forasteiro e te hospedamos, ou espido e vestímoste?; cando te vimos enfermo ou no cárcere e fomos verte? E o rei diralles: En verdade dígovos que cada vez que o fixestes cun destes, os meus irmáns máis pequenos, comigo o fixestes.

REFLEXIÓN

Quizais sexa este texto do evanxeo de Mateo un dos máis impactantes e directos á nosa actuación como persoas e como cristiáns. Cal é a miña sensibilidade cara aos máis pobres e débiles da sociedade? Xustifícome, paso ou comprométome? Teño conciencia da responsabilidade que teño cara aos máis débiles e de que isto se plasma no meu estilo de vida?

NOSOPAI