SEMANA 8-11 OUTUBRO

LUNS 8 OUTUBRO 2018. NO NOME DO PAI…..

Lectura do Evanxeo

“Deixade que os nenos se acheguen a min: non llo impidades; dos que son coma eles é o Reino de Deus. Asegúrovos que o que non acepte o Reino de Deus coma un neno, non entrará nel”.

E abrazábaos e bendicíaos impoñéndolles as mans.

Palabra do Señor

REFLEXIÓN: ACOLLER AOS PEQUENOS

Xesús pon no centro do grupo a un neno para que aprendan ben que son os pequenos os que han de ser o centro de atención e coidado dos seus discípulos. Son os pequenos, débiles e indefensos, os primeiros que han de ter aberto o acceso a Xesús.

A razón é moi profunda pois obedece aos designios do Pai: «Dos que son coma eles é o reino de Deus». No reino de Deus e no grupo de Xesús, os que molestan non son os pequenos, senón os grandes e poderosos, os que queren dominar e ser os primeiros.

O centro da súa comunidade non ha de estar ocupado por persoas fortes e poderosas que se impoñen aos demais desde arriba. Na súa comunidade necesítanse homes e mulleres que buscan o último lugar para acoller, servir, abrazar e bendicir aos máis débiles e necesitados.

O reino de Deus non se difunde desde a imposición dos grandes senón desde a acollida e defensa aos pequenos. Onde estes se converten no centro de atención e coidado, aí está a chegar o reino de Deus, a sociedade humana que quere o Pai.

NOSOPAI

MARTES 9 OUTUBRO 2018. NO NOME DO PAI…..

BO DÍA. Gustaríame hoxe  presentarvos a unha persoa valente que na súa mocidade se afiliou ao Partido Obreiro de Unificación Marxista (POUM) e aos 16 anos foi chamado a filas, durante a Guerra Civil Española. Participou na batalla do Ebro (1938), estivo nun campo de concentración, ...  gañou o Premio Príncipe de Asturias á Concordia en 1998 e obtivo moitos recoñecementos de distintos organismos e países. Non sabedes quen é aínda?

Chámase Vicente Ferrer, e non é “San”. Vicente Ferrer Moncho naceu en Barcelona, 9 de abril de 1920 e morreu en Anantapur (India), aos 89 anos, o 19 de xuño de 2009. Non renunciou ao seu ideal de erradicar a pobreza extrema e construír un mundo máis xusto para os máis desfavorecidos.

De mozo pertenceu aos Xesuítas coa ilusión de desenvolver a súa vocación: a de axudar aos demais. En 1952, chega a Mumbai como misioneiro xesuíta para completar a súa formación espiritual, e alí mantén o seu primeiro contacto coa India. A partires de entón, dedicará a súa vida a traballar para erradicar o sufrimento das persoas máis pobres dese país.

Lamentablemente, o seu labor xera moitas suspicacias entre os sectores dirixentes, que ven nel unha ameaza aos seus intereses e conseguen unha orde para expulsalo do país. Volve ao cabo de tres meses e chega a unha das zonas máis pobres e áridas da rexión. Alí retoma a súa loita por axudar ás persoas máis desfavorecidas, e en 1970 deixa aos Xesuítas e crea a Fundación Vicente Ferrer, xunto á súa futura esposa Anne Perry.

Deixamos algunhas citas súas:

*   Se queres ser rico dá!; se queres ser pobre, non deas nada a ninguén.

*   Os sufrimentos e as alegrías dos outros tamén son os nosos.

*    A pobreza destrúe á humanidade.

*    Todos somos responsables da humanidade que sofre.

ORACIÓN.

Señor Xesús, revélaste nos pequenos;

maniféstaste para que eu descubra o teu rostro

nas xentes humildes, nas marxinadas, nas desprezadas.

Señor Xesús, dáme un corazón sinxelo e humilde,

para que me achegue a ti e aos teus predilectos, os pobres,

e neles te recoñeza crucificado hoxe.

Xesús, aquí estou contigo,

unido aos homes e mulleres que sofren desde o silencio.

Estou aquí, Xesús, e no meu corazón quero facerte presente

a todas as xentes que o dolor, a miseria, a fame, …

ten crucificadas

AVE MARÍA

VÍDEO:

https://www.fundacionvicenteferrer.org/es/quienes-somos/la-organizacion

MÉRCORES 10 OUTUBRO 2018. NO NOME DO PAI…..

DÍA MUNDIAL CONTRA A PENA DE MORTE (10 de outubro)

EVANXEO: Xoán 19, 7-16

Os xudeus respondéronlle: Nós temos unha lei, e segundo a nosa lei debe morrer, porque se fixo a si mesmo Fillo de Deus.

Cando Pilato oíu dicir isto, tivo máis medo.

E entrou outra vez no pretorio, e dixo a Xesús: De onde es ti? Mais Xesús non lle deu resposta.

Entón díxolle Pilato: A min non me falas? Non sabes que teño autoridade para crucificarte, e que teño autoridade para soltarte?

Respondeu Xesús: Ningunha autoridade terías contra min, se non che fose dada de arriba; por tanto, o que a ti me entregou, maior pecado ten.

Desde entón procuraba Pilato soltalo; pero os xudeus daban voces, dicindo: Se a este soltas, non es amigo de César.

Entón Pilato, oíndo isto, levou fóra a Xesús, e sentou no tribunal no lugar chamado o Lousado, e en hebreo Gabata.

Era a preparación da pascua, e como a hora sexta. Entón dixo aos xudeus: Velaquí o voso Rei!

Pero eles gritaron: Fóra, fóra, crucifícao! Pilato díxolles: Ao voso Rei hei de crucificar? Responderon os principais sacerdotes: Non temos máis rei que César.

Así que entón entregouno a eles para que fose crucificado. Tomaron, pois, a Xesús, e levárono.

LECTURA:

O día 10 de outubro é o Día Mundial contra a Pena de morte.

Este é un día especial no calendario dos dereitos humanos.  

Este día pretende chamar a atención con respecto á pena capital, a negación máis extrema aos dereitos humanos.

Na actualidade máis de 140 países din non á pena de morte e cada ano máis países renuncian á condena de morte como pena criminal.

E ti, que opinas? Hai que abolir a pena de morte en todos os países?

Hai crimes que merezan a pena capital?

ORACION FINAL

Señor, escoita a nosa causa xusta,

atende o noso clamor,

presta oído á nosa oración.

Que veña de ti a nosa sentenza,

pois ti sabes o que é xusto!

Afastámonos de camiños de violencia,

de acordo cos teus mandatos.

Seguimos firmes nos teus camiños;

Xamais nos apartamos deles.

Dános unha clara mostra do teu amor,

ti, que salvas dos seus inimigos

aos que buscan protección no teu poder.

Cóidanos e protéxenos baixo a sombra das túas ás. Amén

XOVES 11 OUTUBRO 2018. NO NOME DO PAI…..

EVANXEO dos Feitos dos apóstolos 4,32-35

«A multitude dos crentes tiña un só corazón e unha soa alma. Ninguén consideraba os seus bens como propios, senón que todo era común entre eles. Os Apóstolos daban testemuño con moito poder da resurrección do Señor Xesús e gozaban de gran estima. Ningún padecía necesidade, porque todos os que posuían terras ou casas vendíanas e poñían o diñeiro a disposición dos Apóstolos, para que se distribuíse a cada un segundo as súas necesidades».

Reflexión

Cada curso que pasa hai novidades. Ás veces compañeiros que cambian de centro e outras, novas incorporacións. Con eles compartimos moitísimas horas. De clase, de actividades, de momentos formativos e tamén de excursións, deportes, festas… Tamén é un grupo onde se comparten ilusións, ideais e onde reflexionamos sobre o que nos toca vivir. Aí xurdirán preguntas.

Como todo grupo humano a suma de persoas é moito máis que unha simple suma. Multiplícanse os valores, as ideas, as vivencias...

O tempo compartido é ESPERANZA e unha gran oportunidade para aprender: a convivir, a respectar, a querer, a perdoar, a ser mellores persoas.

Como se pode ver, non hai tempo para o aburrimento e si tempo que aproveitar e gozar xunto aos compañeiros e amigos, profesores e a familia.

Convidámosvos a aproveitar esta oportunidade e a gozar no noso grupo de clase e do colexio dun ambiente onde todos e todas sintan acollidos, apreciados e compartindo xuntos metas, esforzos e esperanzas.  

Coñeces ben aos teus compañeiros de curso? Como podemos lograr que haxa bo ambiente entre todos os compañeiros?

CUENTA CONMIGO: https://www.youtube.com/watch?v=0JI6tuR5_94