LUNS, 5 de novembro. NO NOME DO PAI....
EVANXEO: Xesús díxolle: Eu son a Resurrección e a Vida. O que
cre en min, aínda que morra, vivirá" (Jn 11, 25)
O pasado 1 de novembro celebramos o
"Día de Todos os Santos". Hoxe en día falar de santidade resulta
pouco menos que chocante para a sensibilidade moderna, tan ocupada en
"asuntos máis importantes". Aos santos adoitámolos asociar con
persoas moi antigas que vivían noutra época anterior á nosa.
Esta festividade é un día para recordar
eses santos recoñecidos (e que adoitamos ver en estatuas) pero tamén todos
aqueles que pasaron por este mundo facendo o ben e seguindo o exemplo de Xesús.
Seguro que se o pensas coñeciches algún santo e que tiveches a posibilidade de
compartir bos momentos ao seu lado.
Destas persoas oímos expresións como
"era unha boa persoa", "sempre estaba alí cando alguén o
necesitaba", "era unha persoa extraordinaria",…
E é que rodearse destas persoas ou coñecer
santos e as súas vidas paga a pena. É posible que se nos achegásemos e lésemos
a vida dalgún santo, primeiro, sorprenderíanos e segundo, seguro que
encontramos un apoio e un estímulo nos problemas do noso día a día. Son persoas
que seguen presentes na nosa vida: no pasado, no presente e no futuro.
REFLEXIÓN:
Teñamos un recordo especial por aqueles
familiares e amigos que xa gozan da santidade ao lado do noso Pai Deus no ceo e
pidámoslles que nos axuden no noso camiño na vida seguindo a Xesús.
Ave María
MARTES, 6 de novembro:
+ NO NOME DO
PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
Camiñamos xa
neste mes de novembro, un mes dedicado a María (na súa advocación de Milagrosa)
e que nos prepara para vivir o Advento que comezará ao final deste mes. Os
sentimentos que nos moven neste mes son a Gratuidade e a Esixencia. Son dous
sentimentos que nos evocan a María.
A gratuidade de
María ao darse e visitarnos. Lembramos neste mes á Virxe que nos visitou.
Celebramos que temos a gran sorte de que María veu á nosa casa e deixounos
varios agasallos pero, sobre todo, o máis importante é a medalla.
Durante este
mes, imos reflexionar na nosa oración sobre o encontro que Santa Catalina tivo
con María.
Hoxe María tamén
quere falar connosco, chámanos a unha verdadeira comunicación de vida e
convídanos a unha misión concreta. Para iso, durante estas semanas imos
percorrer con Catalina catro etapas:
A primeira é
BUSCAR, esforzarnos por saír de nós mesmos, deixar o noso modo de pensar para
ir ao encontro do outro tal e como é.
Hoxe María
diche:
Levántate da túa
comodidade e anda. Sal da túa terra. Escolle a luz, viste o teu corazón.
Aprende a ver.
Fai un momento
de silencio, entra dentro de ti, e tenta descifrar no teu interior que
significan esas palabras dirixidas a ti nesta mañá.
Mércores 7 novembro: DESCUBRIR AS LUCES DA MIÑA VIDA...
+ NO NOME DO PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
Ás once e media
da noite, oín que alguén me chamaba polo meu propio nome:
- Catalina,
Catalina!
Espertándome,
mirei cara ao costado de onde escoitaba a voz, que era ao lado do corredor.
Corro a cortina e vexo un neno vestido de branco, de 4 ou 5 anos de idade, que
me di:
- Levántate
rápido e ven á Capela, alí espera a Santísima Virxe.
Vestinme
rapidamente e dirixinme onde estaba o neno, eu seguino... Por onde pasaba as
luces estaban prendidas en todas partes, o que me sorprendeu moito; pero maior
foi o meu asombro cando, ao entrar á Capela, a porta abriuse apenas o neno a
tocou coa punta do dedo.
María esperta a
Catalina a través dun neno. El anunciará a súa chegada e prepararaa para o seu
encontro. Espértaa do seu soño, da súa tranquilidade, do seu descanso...
Deus chama,
mobiliza, empuxa. Vén sacarnos de noso "soño". A resposta de Catalina
é rápida. Sen vacilar segue ao seu guía e descobre un camiño de luz. Cando unha
persoa responde á chamada de DEUS, este enche o seu corazón de amor e luz. É
como aquel neno vestido de luz que, cheo de Deus, irradia a súa presenza e abre
misteriosamente a porta dos corazóns.
Se durante o día de hoxe tentas ser amable,
tratar a cada persoa coma se fose especial, escoitando os problemas da xente,
preocupándote por eles sen mostrar nervios nin présa,
decataraste de que a túa presenza no grupo
será como unha luz, e sorprenderaste ao comprobar que todos, ata os máis duros,
necesitan de ti.
Atréveste a comprobalo?
ORACIÓN
Grazas, Señor, porque ás veces descubro que
hai xente que me aprecia e se sente ben ao meu lado.
Gustaríame vivir e transmitir este estilo
de vida,
baseado na vida sinxela, o espírito de
familia,
o traballo e a autenticidade do amor que
fai sentirse ben e quererse como irmáns. AMÉN
Xoves 8
novembro: VISTE O TEU CORAZÓN E PREPÁRATE PARA DESCUBRIR AS SORPRESAS DA VIDA.
+ NO NOME DO
PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
A miña sorpresa
creceu aínda máis, cando vin todos os cirios e fachos acendidos. Con todo non
vía á Santísima Virxe.
O neno
conduciume ao presbiterio. Ao fin chegou a hora. O neno alértame e dime:
- Velaquí
á Santísima Virxe, está aquí!
María non chega
enseguida á cita... deixa a Catalina un tempo para preparar o seu corazón para
a súa chegada. Catalina espera en silencio, dispoñibilidade, atención...
Iso é o que nós
facemos cada mañá?
Sabemos vestir,
preparar o noso corazón para atoparnos con Deus nos demais? Aproveito este
intre de oración de cada mañá para preparar o día?
NOSOPAI
Venres 9 novembro: APRENDE A VER CO CORAZÓN
+ NO NOME DO
PAI, DO FILLO E DO ESPÍRITO SANTO
Oín coma un
ruído, coma o rumor dun vestido de seda, que viña ao lado do púlpito, á beira
do cadro de san Xosé, que viña pousarse sobre os chanzos do altar. Dubidaba de
se era a Virxe. Con todo, o neno díxome: "Velaí a Virxe". Seríame
imposible dicir o que eu experimentei naquel momento, o que pasou no meu
interior, parecíame que non vía á Virxe... Foi daquela cando o neno me falou,
non xa coma un neno, senón coma un home, coma o máis forte, coas palabras máis
fortes. Entón, mirando á Virxe limiteime a dar un paso de xeonllos sobre os
chanzos do altar, apoiando as mans sobre os xeonllos da Virxe...
Ao principio,
Santa Catalina non recoñece a María. A quen se lle pode ocorrer que a unha
pobre moza se lle apareza a Virxe? Con todo, ela déixase mirar por María e esta
convéncea. Catalina aprende que hai que "aprender a ver" e, para iso, axúdalle o neno.
Cantas veces nos custa ver aos demais e aos
outros tal e como son? Non será que nos deixamos levar polos nosos prexuízos e
etiquetas e non damos oportunidade aos demais? Ás veces hai persoas, amigos, os
nosos familiares ou profesores que nos axudan a mirar doutra maneira, a ver cos
ollos do corazón.
Agradece hoxe a Deus e, expresa a
algunha persoa o teu agradecemento porque te axudou a descubrir que as cousas
eran diferentes a como pensabamos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario